Η Εθνική Νέων πήγε στην Γερμανία για να πάρει μέρος στο Eurobasket U20 έχοντας βάλει χαμηλά τον πήχη. Ο στόχος ήταν η είσοδος στην 8αδα και μία αξιοπρεπής πορεία. Το τέλος του τουρνουά την βρήκε στην 13η θέση , να γλιτώνει τον υποβιβασμό στην Β' κατηγορία την τελευταία ημέρα.

Η 13η θέση σίγουρα δεν είναι τιμητική. Χωρίς ωστόσο να θέλει κάποιος να “χαϊδέψει αυτιά”, η αλήθεια είναι ότι η τελική κατάταξη αδικεί την ομάδα του Γιάννη Καστρίτη. Η Εθνική Νέων βρέθηκε στην πρώτη φάση στον ίδιο όμιλο με την μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης ομάδα του Ισραήλ και την ομάδα που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο, την γηπεδούχο Γερμανία.

Χάνοντας στην φάση των ομίλων από αυτούς τους αντιπάλους έπεσε στην φάση των “16” πάνω στην ισχυρή Ιταλία, από την οποία ηττήθηκε με 76-70, με το σκορ να είναι ισόπαλο με 50 δευτερόλεπτα να μένουν για το φινάλε. Αν είχε κερδίσει ένα από αυτά τα τρία παιχνίδια θα ήταν στην 8αδα. Με τα “αν” όμως δεν γίνεται δουλειά. Η πραγματικότητα είναι πως η πορεία της Εθνικής Νέων κρίνεται ως αποτυχημένη. Αυτό ωστόσο που πρέπει να γίνει σαφές είναι ότι αυτή η γενιά έχει αρκετό ταλέντο.

ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΜΕΝ, ΑΛΛΑ...

Μπορεί να φαίνεται έτσι, αλλά κανείς δεν προσπαθεί να “χρυσώσει το χάπι” για την πορεία της Εθνικής Νέων, ούτε να ψάξει για δικαιολογίες. Το γεγονός ότι δύο από τις τρεις ομάδες που βρέθηκαν στον όμιλό της κατέκτησαν την 1η και την 3η θέση στο τουρνουά όμως είναι μία πραγματικότητα. Όπως μία πραγματικότητα είναι βέβαια και η κατάληψη της 13ης θέσης και η ήττα από την... Μεγάλη Βρετανία στους αγώνες κατάταξης.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΑΛΕΝΤΟ, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΧΩΡΟΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ

Αν αφήσει κάποιος στην άκρη το τελικό αποτέλεσμα και εστιάσει στο ρόστερ της Εθνικής Νέων και την εικόνα συγκεκριμένων παικτών έχει κάθε λόγο να πιστεύει ότι σε βάθος χρόνου αυτά τα παιδιά μπορούν πράγματι να κάνουν καριέρα. Το μόνο που χρειάζονται είναι χώρο και χρόνο για να δείξουν το ταλέντο τους, κάτι που από το υπάρχον ρόστερ είναι η αλήθεια ότι μόνο ένας παίκτης, ο Μιχάλης Λούντζης, είχε την ευκαιρία να κάνει πέρυσι, με άλλους τρεις παίκτες (Γιώργος Καμπερίδης, Κώστας Παπαδάκης και Βασίλης Χρηστίδης) να παίρνουν σποραδικά κάποιες ευκαιρίες στις ομάδες τους.

Ο Μιχάλης Λούντζης επιβεβαίωσε ότι είναι ένας από τους πλέον δυναμικούς γκαρντ της γενιάς του, γεμίζοντας την στατιστική του (13.4 πόντοι, 5.6 ριμπάουντ, 3.6 ασίστ και 1.6 κλεψίματα μέσο όρο), δείχνοντας ότι θέλει δουλειά στον χειρισμό της μπάλας (με το αριστερό χέρι) και τις αποφάσεις του.

Ο Δημητρης Μωραϊτης (13.3 πόντοι, 2.8 ασίστ και 2.8 κλεψίματα - πρώτος στο τουρνουά - μέσο όρο) παραμένει ένας από τους πιο εκρηκτικούς γκαρντ στην ηλικία του στην Ευρώπη, με σπάνια ικανότητα στο ένας εναντίον ενός, ο οποίος βέβαια πρέπει να αποκτήσει σταθερότητα στο σουτ του.

Ο Γιώργος Καλαϊτζάκης (8.9 πόντοι, 2.6 ριμπάουντ, 2.6 ασίστ μέσο όρο) επιβεβαίωσε τα καλά λόγια που λέγονται για αυτόν για την ικανότητά του να δημιουργεί για τον εαυτό του και τους συμπαίκτες του, αλλά χρειάζεται να αποκτήσει σταθερότητα στην απόδοσή του.

Ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης (9.6 πόντοι, 2.3 ριμπάουντ μέσο όρο) έδειξε ότι είναι κάτι παραπάνω από ένας καλός αμυντικός, προσφέροντας και σε άλλους τομείς στην επίθεση, αλλά παραμένει λίγο άγουρος.

Ο Βασίλης Χρηστίδης (11.4 πόντοι, 5.7 ριμπάουντ μέσο όρο) είναι ένας ψηλός παλαιάς κοπής ο οποίος παλεύει σε κάθε φάση, έχει καλές κινήσεις με πλάτη στο καλάθι, αλλά πρέπει να βελτιώσει τα τελειώματά του.

Κώστας Παπαδάκης (5.9 πόντοι, 3.3 ασίστ μέσο όρο, 50% στα τρίποντα) είναι ένας δολοφονικός σουτέρ, που διαβάζει καλά το παιχνίδι, αλλά πρέπει να δυναμώσει το σώμα του.

Ο Γιώργος Καμπερίδης (7.1 πόντοι, 2.6 ριμπάουντ) είναι ένας τρομερός αμυντικός που μπορεί να μαρκάρει τις τρεις θέσεις της περιφέρειας, αλλά πρέπει να αποκτήσει σταθερότητα στο σουτ και να βελτιωθεί στον χειρισμό της μπάλας.

Ο Γιάννης Αγραβάνης (4.1 πόντοι, 3.3 ριμπάουντ μέσο όρο) έδειξε καλά στοιχεία αγωνιζόμενος στις δύο θέσεις των φόργουορντ με την ενέργεια που έβγαλε στις δύο πλευρές του παρκέ χάρη στα αθλητικά του προσόντα, αλλά πρέπει να δουλέψει σε βασικά στοιχεία του παιχνιδιού (σουτ, ντρίμπλα) και να αυξήσει το επίπεδο συγκεντρωσής του.

Ο Άλφης Πιλάβιος (1 πόντος, 1 ριμπάουντ μέσο όρο) έβγαλε ενέργεια και πάθος στην άμυνα, έδειξε... ατρόμητος, αλλά οφείλει να δουλέψει το παιχνίδι του για να βγει πιο πολύ στην περιφέρεια και να γίνει σμολ φόργουορντ.

Ο Διονύσης Κουρέπης (4 πόντοι, 2.4 ριμπάουντ μέσο όρο) είναι και αυτός ένας ψηλός παλαιάς κοπής, ο οποίος πρέπει να “ραφινάρει” το παιχνίδι του και να βελτιώσει το σώμα του.

Ο Διονύσης Τάταρης (2.4 πόντοι μέσο όρο)έδειξε στοιχεία Stretch-5, αλλά πρέπει να δουλέψει το κορμί του και ίσως να σκεφτεί να περάσει σε θέση πάουερ φόργουορντ.

Ο Κωνσταντίνος Καμπουρίδης (1.5 πόντοι, 1 ριμπάουντ μέσο όρο)είναι ένας φόργουορντ/σέντερ με ικανότητα στο ριμπάουντ και δυνατότητα να εξελιχθεί σε καλό σουτέρ, αλλά πρέπει να δουλέψει σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού.

Αντί επιλόγου: Η γενιά των 98αρηδων και 99αρηδων έχει την τύχη να διαθέτει στις τάξεις της μία εξαιρετική φουρνιά περιφερειακών. Διαθέτει εξαιρετικούς αμυντικούς (Λούντζης, Καμπερίδης, Π.Καλαϊτζάκης), scoring guard (Μωραϊτης), All Around guard (Γ. Καλαϊτζάκης), σουτέρ (Παπαδάκης), φόργουορντ με αθλητικά προσόντα (Αγραβάνης), σέντερ με ρεπερτόριο κινήσεων στο post (Χρηστίδης). Δεν είναι η πιο ταλαντούχα φουρνιά στην ιστορία του Ελληνικού μπάσκετ και τα αποτελέσματα δείχνουν ότι βρίσκονται πίσω σε σχέση με τους συνομήλικους τους στην Ευρώπη.

Το ταλέντο όμως είναι εκεί και αν συνδυαστεί με δουλειά και “παντρευτεί” σωστά με τις γενιές των γεννημένων το 1996 (Μήτογλου), το 1997 (Παπαγιάννης, Χαραλαμπόπουλος, Κ. Αντετοκούνμπο, Κόνιαρης, Μουράτος), 2000 (Αρσενόπουλος, Χατζηδάκης) και 2001 (Ρογκαβόπουλος, Τσουμάνης) τότε το μέλλον αυτής της γενιάς μπορεί να είναι λαμπρό.