Την Κυριακή 22 Μαΐου 2022 γράφτηκε ο επίλογος της περσινής σεζόν στο Βελιγράδι, ανάμεσα σε Αναντολού Εφές και Ρεάλ Μαδρίτης. Την Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2022 στις 21:00 γράφεται το πρώτο κεφάλαιο της νέας αγωνιστικής περιόδου, στο ΟΑΚΑ (Παναθηναϊκός - Ρεάλ Μαδρίτης) και το Astroballe (Βιλερμπάν - Αρμάνι Μιλάνο).

Η EuroLeague επιστρέφει στην αθλητική καθημερινότητα για παίκτες, προπονητές, παράγοντες, διαιτητές και φιλάθλους, με την όρεξη να έχει... ανοίξει εξαιτίας της (μεγάλης) αναμονής. Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η Ούνικς Καζάν και η Ζενίτ Αγ. Πετρούπολης παραμένουν εκτός διοργάνωσης εξαιτίας του πολέμου, με τη Βίρτους Μπολόνια, την Παρτίζαν και τη Βαλένθια να παίρνουν τις θέσεις τους.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ

ΜΠΑΣΚΕΤ

EuroLeague 2022-23: Ο απόλυτος οδηγός πριν από το τζάμπολ

06 Οκτωβρίου 2022 08:59

Λίγες ώρες πριν από την έναρξη της νέας αγωνιστικής περιόδου, το SPORT24 κατέταξε τις ομάδες της EuroLeague με βάση το πώς μπαίνουν στη regular season. Το three peat της Αναντολού Εφές, η ισχυρή βάση του Ολυμπιακού, τα new entries που μπορούν να κάνουν θόρυβο, ο Παναθηναϊκός της νέας εποχής και τα underdogs που είναι ικανά να βάλουν φωτιά στη διοργάνωση.

1. Αναντολού Εφές: Η επιλογή της δεν έχει να κάνει (μόνο) με το γεγονός πως πέρσι κατέκτησε το βαρύτιμο τρόπαιο, αλλά πολύ περισσότερο με το γεγονός πως σε μια ήδη σπουδαία ομάδα προστέθηκε ο καλύτερος two-way player της EuroLeague. Ο λόγος φυσικά για τον Γουίλ Κλάιμπερν, ο οποίος θα αποτελέσει τον τρίτο πόλο της τουρκικής ομάδας -μετά από τον Βασίλιε Μίτσιτς και τον Σέιν Λάρκιν. Σαν να μην έφτανε αυτός, ήρθαν επίσης ο Ακίλε Πολονάρα (αντί του Αντριέν Μοερμάν) και ο Άντε Ζίζιτς (αντί του Φιλίπ Πετρούσεβ) για να γεμίσουν ακόμη περισσότερο τον τουρκικό πάγκο και να καταστήσουν την ομάδα του Εργκίν Αταμάν ακόμη πιο ισχυρή.
2. Ρεάλ Μαδρίτης: Η αποχώρηση του Πάμπλο Λάσο είναι ο μοναδικός λόγος για να μπει ένας αστερίσκος δίπλα από το όνομα της Ρεάλ Μαδρίτης, στις προβλέψεις/προγνωστικά για τη νέα αγωνιστική περίοδο. Ο Τσους Ματέο, βέβαια, γνωρίζει καλά τι συμβαίνει στα ενδότερα του WiZink Center, οπότε δεν θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής. Όπως και να το κάνουμε πάντως, η "Βασίλισσα" είναι πολύ γεμάτη σε κάθε θέση, αφού έλυσε (ποσοτικά και ποιοτικά) τα πιο βασικά προβλήματα της περσινής σεζόν. Γέμισε στο "1" με τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ και περιμένει να δει αν ο Φακούντο Καμπάσο θα "λυγίσει" στις πιέσεις των τελευταίων μηνών. Στα new entries της Ρεάλ Μαδρίτης, που μπορούν να κάνουν τη διαφορά, μπορείτε να προσθέσετε τόσο τον Ντζανάν Μούσα όσο και τον Μάριο Χεζόνια, γεγονός που αυξάνει κατακόρυφα τις επιλογές του Τσους Ματέο.
3. Μπαρτσελόνα: Καλώς ή κακώς, φέτος η Μπαρτσελόνα δεν θα μπει στην κούρσα της διοργάνωσης ως το μαύρο άλογο. Αφενός γιατί ο Νίκολα Μίροτιτς θα μείνει εκτός για το πρώτο κομμάτι της σεζόν (παραμένει άγνωστο πότε ακριβώς θα επιστρέψει), αφετέρου επειδή οι βασικοί ανταγωνιστές ενισχύθηκαν σημαντικά. Όχι ότι οι μπλαουγκράνα πήγαν πίσω, δεδομένου πως υπέγραψαν τον Τόμας Σατοράνσκι και τον Γιαν Βέσελι. Όπως και να το κάνουμε όμως, φέτος η Μπαρτσελόνα δεν αντιμετωπίζεται ως το ακλόνητο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Η αποτυχία της τελευταίας διετίας (γιατί μόνο ως τέτοια μπορεί να εκληφθεί) έπαιξε τον ρόλο της. Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους μπήκε στον τρίτο (και τελευταίο;) χρόνο του συμβολαίου του, οπότε ίσως αυτή είναι η τελευταία δική του ευκαιρία να οδηγήσει τον ισπανικό σύλλογο στην κορυφή της EuroLeague.
4. Ολυμπιακός: Οι βάσεις (γερές κιόλας) μπήκαν πέρσι, με την πρόκριση στο Final Four να πιστοποιεί πως το προπονητικό πρόγραμμα είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα έναντι του ανταγωνισμού. Λίγες και καλές κινήσεις στην offseason από τον Ολυμπιακό, με τον Αϊζάια Κάναν, τον Άλεκ Πίτερς, τον Τζόελ Μπόλομποϊ και τον Ταρίκ Μπλακ να γεμίζουν τον πάγκο και να προσφέρουν περισσότερες επιλογές στο rotation του Γιώργου Μπαρτζώκα. Βάσει όσων είδαμε πέρσι, του βαθμού ετοιμότητας λόγω ομοιογένειας και της ποιότητας αυτών που αποκτήθηκαν (έναντι αυτών που αποχώρησαν), ο Ολυμπιακός θα εκκινήσει τη σεζόν ως μια από τις ομάδες - φαβορί για την πρόκριση στο Final Four.
5. Αρμάνι Μιλάνο: Οι πολλοί τραυματισμοί στο τελευταίο κομμάτι της σεζόν δεν επέτρεψαν στην Αρμάνι Μιλάνο να κάνει το back to back σε προκρίσεις στο Final Four. Ε και; Οι απαντήσεις δόθηκαν την περίοδο του καλοκαιριού. Ο Έτορε Μεσίνα και ο Χρήστος Σταυρόπουλος έριξαν μπόλικο χρήμα στην αγορά, για τον Κέβιν Πάνγκος, τον Μπίλι Μπάρον, τον Γιοχάνες Φόγκτμαν και τον Μπράντον Ντέιβις. Ο στόχος; Να καταστεί η Αρμάνι Μιλάνο πανίσχυρη σε κάθε θέση και να μπει στην κούρσα της διεκδίκησης ενός εισιτήριου για το Final Four τουλάχιστον ως ισότιμη αντίπαλος έναντι αυτών που βρέθηκαν πέρσι στο Βελιγράδι.
6. Μονακό: Πέρσι βρέθηκε σαράντα λεπτά μακριά από το Final Four, γεγονός που τη... γλύκανε περισσότερο απ ότι την πίκρανε. Η ριζική αλλαγή εικόνας στο εσωτερικό του γηπέδου είναι μια μικρή απόδειξη της όρεξης που υπάρχει στη Salle Gaston Medecin για σπουδαία πράγματα. Η μεγαλύτερη όλων όμως, ήταν η επένδυση σε παίκτες που είναι ικανοί να κάνουν θραύση φέτος στη διοργάνωση. Ο Ελί Οκομπό και ο Τζόρνταν Λόιντ προστέθηκαν στο πλευρό του Μάικ Τζέιμς στην περιφέρεια, ο Τζον Μπράουν ήρθε για να ανεβάσει κατακόρυφα τα επίπεδα ενέργειας και αμυντικής απόδοσης, ο Τζαρόν Μπλόσομγκεϊμ αποτέλεσε μια πολύ έξυπνη κίνηση στην αγορά, ενώ ο Άντριεν Μόερμαν φέρνει μαζί την πολυετή εμπειρία από τη διοργάνωση, την σκληράδα και το καλό περιφερειακό σουτ. Αμφιβάλλει κανείς πως φέτος η Μονακό δείχνει πολύ πιο κοντά να καταφέρει αυτό που δεν μπόρεσε να πετύχει πέρσι εξαιτίας του Ολυμπιακού;
7. Φενέρμπαχτσε: Η κατάκτηση του τίτλου στην BSL δεν έσωσε τη θέση του Σάσα Τζόρτζεβιτς, ο οποίος αποχώρησε. Αντί αυτού, προσελήφθη ο Δημήτρης Ιτούδης, ο μοναδικός εξ όσων εργάστηκαν την τελευταία οκταετία στη διοργάνωση που βρισκόταν κάθε χρόνο σε Final Four. Η εμπειρία, οι γνώσεις και το winning mentality που κουβαλάει είναι τα μεγαλύτερα εχέγγυα επιτυχίας για τη Φενέρμπαχτσε, με τη διοίκηση του συλλόγου να πείθεται πως το πλάνο είναι ικανό να φέρει επιτυχίες. Γι αυτό κιόλας έγιναν σημαντικές επενδύσεις, όπως ο Σκότι Γουίλμπεκιν (εξαγοράστηκε το συμβόλαιό του με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ), ο Νικ Καλάθης, ο Κάρσεν Έντουαρντς και ο Νεμάνια Μπιέλιτσα. Η Φενέρμπαχτσε θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο από τους άμεσους ανταγωνιστές της προκειμένου να παρουσιαστεί απολύτως έτοιμη. Όταν όμως φτάσει στο επίπεδο που προσδοκά ο Δημήτρης Ιτούδης, τότε η συζήτηση θα είναι πολύ διαφορετική.
8. Μακάμπι Τελ Αβίβ: Το φετινό καλοκαίρι, η διοίκηση της Μακάμπι Τελ Αβίβ κινήθηκε στα οικονομικά επίπεδα του παρελθόντος. Μπήκε πολύ νωρίς στη διάρκεια του καλοκαιριού στη διαδικασία να υπογράφει παίκτες, κλείνοντας τη μία συμφωνία μετά από την άλλη με μεγάλη ταχύτητα -αλλά και το ανάλογο αντίτιμο. Ο Λορέντζο Μπράουν, ο Γουέιντ Μπάλντγουιν, ο Νταρούν Χίλιαρντ, ο Άλεξ Πόιθρες και ο Τζος Νίμπο είναι μια πεντάδα που μπορεί να κάνει τη διαφορά και να οδηγήσει την "ομάδα του λαού" στην οκτάδα, παρά το πολύ υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού. Αυτό που μένει να φανεί είναι αν ο Όντεντ Κάτας θα αποδειχθεί πιο... σοφός και έτοιμος στη δεύτερη θητεία του, ως ο head coach του ιστορικού συλλόγου.
9. Βίρτους Μπολόνια: Πέρασε μια... αιωνιότητα από την τελευταία φορά που είδαμε τη Βίρτους Μπολόνια να υπάρχει στον χάρτη της EuroLeague. Ο ιταλικός σύλλογος έχει επιστρέψει δριμύτερος, τόσο εντός όσο κι εκτός συνόρων, αναβιώνοντας τις μεγάλες (σπουδαίες) στιγμές του παρελθόντος. Η παρουσία του Σέρτζιο Σκαριόλο στην άκρη του πάγκου είναι ένα ισχυρό όπλο για την εξέλιξη της σεζόν, αλλά όχι το μόνο. Ο Μάρκο Μπελινέλι, ο Μίλος Τεόντοσιτς και ο Ντάνιελ Χάκετ θα συμπορευθούν με τον Ίφε Λούντμπεργκ στην περιφέρεια, ενώ ο Σέμι Οτζελέγιε και ο Τζόρνταν Μίκι θα γεμίσουν με αθλητικότητα και ενέργεια τις θέσεις των (ημί)ψηλων, ειδικά όσο ο Τόρνικε Σενγκέλια βρίσκεται στα "πιτς" μετά από τον τραυματισμό που υπέστη δέκα μέρες πριν από την έναρξη του EuroBasket 2022. Η Basket City είναι πάλι εδώ!
10. Μπάγερν Μονάχου: Το φετινό καλοκαίρι δεν έκρυβε πολλές εκπλήξεις και αλλαγές για την Μπάγερν, κάτι που βέβαια δεν είναι πρόβλημα. Ο Αντρέα Τρινκιέρι έχει δημιουργήσει γερές βάσεις την τελευταία διετία, κατά την οποία άλλωστε ο γερμανικός σύλλογος μετείχε στην post season σε αμφότερες περιπτώσεις. Η παρουσία του Άιζακ Μπόνγκα ιντριγκάρει αρκετά αφού ο 23χρονος φόργουορντ έχει τα χαρακτηριστικά για να κάνει τη διαφορά στην EuroLeague και να αποτελέσει το επόμενο μήλον της έριδος μεταξύ των "μεγάλων πορτοφολιών" της διοργάνωσης. Αν λοιπόν στα χαρτιά, η Μπάγερν δεν λέει κάτι σε πολλούς, μικρή σημασία έχει. Πολύ απλά γιατί τα δύο προηγούμενα χρόνια απέδειξε πως -εύκολα ή δύσκολα- έχει τον τρόπο να κάνει μικρές υπερβάσεις και να εκπλήσσει άπαντες, θετικά.
11. Παρτίζαν: Μόλις την Τετάρτη 5 Οκτωβρίου, η Παρτίζαν ανακοίνωσε τον συνολικό αριθμό των εισιτηρίων διαρκείας που έδωσε για φέτος, προκαλώντας μπόλικο θόρυβο ανά την Ευρώπη. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την τελευταία συμμετοχή του σερβικού συλλόγου στην EuroLeague, οπότε ο ενθουσιασμός είναι μεγάλος. Σε αυτό φυσικά προσθέστε την παρουσία του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς στον πάγκο, για να καταλάβετε πόσο... έτοιμοι νιώθουν οι οπαδοί της Παρτίζαν για να καταστήσουν απροσπέλαστη τη Stark Arena. Η δύναμη της έδρας και η παρουσία παικτών, όπως ο Ντάντε Έξουμ, ο Κέβιν Πάντερ, ο Ιωάννης Παπαπέτρου και ο Ζακ ΛεΝτέι είναι τα εχέγγυα για μια ανταγωνιστική πορεία στη διοργάνωση. Σε τέτοιο βαθμό που θα (υπεν)θυμίσει σε όλους πόσο ανάγκη έχει η διοργάνωση την παρουσία της Παρτίζαν.
12. Παναθηναϊκός: Ριζικές αλλαγές γι ακόμη ένα καλοκαίρι στο ΟΑΚΑ, οι περισσότερες (σε ποσοτικό επίπεδο) από το 2012. Ο Αργύρης Πεδουλάκης και ο Ντέγιαν Ράντονιτς κλήθηκαν να "χτίσουν" την ομάδα σχεδόν από μηδενική βάση, δεδομένου πως μόνο δύο κομμάτι του rotation έμειναν στα αποδυτήρια (Γιώργος Παπαγιάννης, Λευτέρης Μποχωρίδης). Ο Μάριους Γκριγκόνις και ο Ντέρικ Γουίλιαμς ήταν οι σημαντικότερες -σε επίπεδο βιογραφικού- μεταγραφές της offseason, με τον Παναθηναϊκό να ψάχνει το restart. Τα δεδομένα είναι σαφώς καλύτερα από πέρσι, με τους πράσινους να διαθέτουν το υλικό για να κάνουν ένα μικρό βήμα βελτίωσης -αυτό αναζητούν άλλωστε, προκειμένου να δημιουργήσουν την πολυπόθητη βάση πάνω στην οποία θα "πατήσουν" τα επόμενα χρόνια.
13. Βαλένθια: Οι νυχτερίδες επέστρεψαν, με την ελπίδα να έχουν πιο έντονη/ισχυρή παρουσία σε σχέση με το παρελθόν. Ήτοι να αποτελέσουν διεκδικητή μιας θέσης στην οκτάδα της διοργάνωσης. Η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία (ο Άλεξ Μουμπρού κάνει ντεμπούτο ως προπονητής στη διοργάνωση) ήταν η μεγαλύτερη που επιτελέστηκε το φετινό καλοκαίρι, με τη διοίκηση του συλλόγου να μην κάνει μεταγραφικές υπερβολές, αλλά να γεμίζει την περιφέρεια με παίκτες, που μπορούν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, όπως ο Κρις Τζόουνς (διέπρεψε πέρσι με τη Βιλερμπάν), ο Τζάρεντ Χάρπερ και ο Τζόντα Ράντεμπο. Κρατήστε επίσης το όνομα του Τζέιμς Γουέμπ. Μήπως σας θυμίζει κάτι το όνομά του; Λογικα ναι, αφού πρόκειται για τον ψηλό, που έκανε θραύση πριν από δύο χρόνια στη Basket League, με τη φανέλα της Λάρισας.
14. Βιλερμπάν: Γι ακόμη μια χρονιά, ο τίτλος της LNB κατέληξε στα δικά της χέρια. Παρόλ' αυτά, η Βιλερμπάν έχασε από τον μεγάλο εγχώριο ανταγωνιστή (Μονακό) τον κορυφαίο παίκτη της (Ελί Οκομπό). Παράλληλα όμως, είδε τον Βικτόρ Γουεμπανιαμά να την αποχαιρετά λόγω του περιορισμένου ρόλου και της έλλειψης πλάνου για την άμεση αξιοποίησή του. Παρά την παγωμάρα που υπήρχε εξαιτίας αυτών των εξελίξεων, ο Τόνι Πάρκερ βελτίωσε αισθητά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, επενδύοντας δύο γηγενείς αθλητές με δεδομένη ποιότητα και ηγετικά χαρακτηριστικά. Ο λόγος για τον Ναντό Ντε Κολό και τον Ζοφρί Λοβέρν, οι οποίοι αποτελούν τα πρόσωπα του οργανισμού για το 2022/23. Όπως αντιλαμβάνεστε μάλιστα, ο πρώτος θα είναι αυτός που θα καθορίσει την πορεία της Βιλερμπάν στη φετινή διοργάνωση.
15. Μπασκόνια: Το φετινό καλοκαίρι, η διοίκηση του συλλόγου δεν θέλησε να επενδύσει μεγάλα ποσά για να τον καταστήσει διεκδικητή μιας θέσης στην οκτάδα. Άλλαξε το πρόσωπο στην άκρη του πάγκου (ο Τζοάν Πενιαρόγια ηγείται πλέον) και έκανε λίγες κινήσεις στο μεταγραφικό παζάρι, κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με την περιφέρεια (Μάρκους Χάουαρντ, Ντάριους Τόμπσον). Η Μπασκόνια δεν λογίζεται ως μία από τις δυνατές ομάδες της EuroLeague, γεγονός που την κατατάσσει στην τελευταία βαθμίδα αυτών που συμμετέχουν φέτος στη διοργάνωση.
16. Ερυθρός Αστέρας: Το rebuilding του Ερυθρού Αστέρα το φετινό καλοκαίρι ήταν εφάμιλλο αυτού που έκαναν ο Παναθηναϊκός και η Ζάλγκιρις. Οι ερυθρόλευκοι άλλαξαν δέρμα, προσδοκώντας σε πολύ καλύτερες ημέρες. Ο Βλάντιμιρ Γιοβάνοβιτς δεν έχει την παραμικρή εμπειρία από αυτό το επίπεδο, αλλά λογίζεται ως προπονητής που μπορεί να εξελιχθεί και να εξελίξει τον οργανισμό. Στα "συν" για τον Ερυθρό Αστέρα το γεγονός πως επανέφερε στη Stark Arena τον Νεμάνια Νέντοβιτς (αγαπημένο παιδί της εξέδρας), ενώ έκανε σημαντικές επενδύσεις με παίκτες, όπως ο Τζέιλεν Άνταμς (πόιντ γκαρντ) και ο Φιλίπ Πετρούσεβ (φόργουορντ/σέντερ). Η έδρα θα αποτελέσει τη δύναμη πυρός του Ερυθρού Αστέρα, ο οποίος πάντως στα τελευταία φιλικά προβλημάτισε αρκετά.
17. Άλμπα Βερολίνου: Το φετινό καλοκαίρι η γερμανική ομάδα αποχωρίστηκε ξανά έναν εκ των κορυφαίων παικτών της (Όσκαρ Ντα Σίλβα, Μπαρτσελόνα) επειδή ήταν αδύνατο να τον κρατήσει κοντά της. Μην περιμένετε να ακούσετε κάποιο μεγάλο όνομα στους "αφιχθέντες" πάντως, αφού έτσι κι αλλιώς ο Ιμάρ Οχέδα Πέρεθ (GM) κινείται με πολύ διαφορετικό τρόπο στην αγορά. Ακόμη κι έτσι όμως, η Άλμπα Βερολίνου δείχνει ικανή να αποφύγει την τελευταία θέση της regular season -κάτι που κάνει άλλωστε σταθερά τα τελευταία χρόνια.
18. Ζάλγκιρις: Η περσινή παταγώδης αποτυχία έφερε μια μικρή αύξηση στον ετήσιο προϋπολογισμό, μαζί με την αλλαγή προπονητή και των περισσότερων παικτών που φόρεσαν πέρσι τη φανέλα των πρασίνων. Ξανά όμως, δεν ήταν εύκολο να γίνουν μεταγραφές ικανές να αλλάξουν ριζικά το status του οργανισμού στη διοργάνωση, μιας κι η Ζάλγκιρις μοιάζει να είναι (στα χαρτιά τουλάχιστον) η χειρότερη ομάδα για το 2022/23.