Η Εβίνα Μάλτση δεν θα φορέσει ξανά την φανέλα της Εθνικής ομάδας. Με μία συγκινητική ανακοίνωση στο σάιτ της ΕΟΚ, μία ανακοίνωση που έβγαζε όλα τα στοιχεία της προσωπικότητάς της είπε το δικό της "αντίο" στην Εθνική ομάδα.

Η αλήθεια είναι ότι τα κλισέ ήταν δύσκολο να αποφευχθούν. Φράσεις όπως "τέλος εποχής", "το τέλος ενός θρύλου" και "τίτλοι τέλους" αναπαράχθηκαν. Το κλισέ όμως γίνεται κλισέ για κάποιο λόγο. Ακόμα και όταν ενίοτε, όσο δυνατές και αν είναι οι λέξεις που χρησιμοποιούνται, δεν μπορούν να περιγράψουν την πραγματική αξία ενός αθλητή ή μίας αθλήτριας.

Η ουσία είναι η εξής: Η Εβίνα Μάλτση έβαλε τέλος σε μία σχέση λατρείας με την Εθνική ομάδα. Μία σχέση από στην οποία έδωσε και πήρε πάρα πολλά. Μία σχέση που την έκανε θρύλο του ελληνικού μπάσκετ. Σημείωση: Όχι θρύλο του γυναικείου ελληνικού μπάσκετ, αλλά ολόκληρου του ελληνικού μπάσκετ.

ΜΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ

Ένα από τα πιο σεξιστικά σχόλια που έχουν κυριαρχήσει όταν κάποιος θέλει να επαινέσει μία παίκτρια είναι ότι " παίζει σαν άνδρας". Αυτό που μοιάζει με... μετάλλιο τιμής στα μάτια κάποιων, στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα στερεότυπο, το οποίο πολλές φορές η Εβίνα Μάλτση χρειάστηκε να ακούσει.

Η αλήθεια όμως είναι ότι η Εβίνα Μάλτση δεν έπαιζε σαν άνδρας. Έπαιζε σαν μία από τις καλύτερες παίκτριες της γενιάς της στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Μία παίκτρια που αποφάσισε να ταχθεί στην Εθνική ομάδα και να φοράει την φανέλα της μέχρι τα μπασκετικά "γεράματα", στα 39-40 της χρόνια. Και ήταν πάντα πιστή στο ραντεβού της με την Εθνική σε κάθε προσκλητήριο, ανεξάρτητα από το πού έβγαζε το ψωμί της.

Και πάλι απαραίτητη σημείωση: Δεν την τίμησε όσο λίγες αθλήτριες, αλλά αθλητές γενικότερα.

Στην Ελλάδα ενίοτε δεν μπορούν όλοι να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της Μάλτση, αλλά η πραγματικότητα είναι αυτή: Η Μάλτση είναι ένας θρύλος του ελληνικού μπάσκετ, μία παίκτρια που άλλαξε τα δεδομένα, έγινε μία κατηγορία μόνη της και αποτέλεσε παράδειγμα αυταπάρνησης για την φανέλα της Εθνικής. Το δικό της μπασκετικό τέλος με τα "γαλανόλευκα" βάζει επίλογο σε μία από τις πιο πετυχημένες περιόδους στην ιστορία της Εθνικής Γυναικών.

Το κενό της είναι σχεδόν αδύνατο να αναπληρωθεί. Η μεγάλη ελπίδα ωστόσο είναι ότι θα έχει εμπνεύσει αρκετά παιδιά προκειμένου να αντιληφθούν τι σημαίνουν έννοιες όπως "Εθνική ομάδα", "αυταπάρνηση", "θυσίες". Αν καταφέρει κάτι τέτοιο, τότε αυτή θα είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά που θα έχει αφήσει. Πολλή μεγαλύτερη από τους 3.215 πόντους που σημείωσε με την φανέλα της Εθνικής και τις 214 συμμετοχές της με το εθνόσημο, επιδόσεις-ρεκόρ στην ιστορία της Εθνικής Γυναικών. Γιατί, καμία φορά, οι αριθμοί δεν μπορούν να πουν όλη την αλήθεια. Όση αλήθεια κι αν κρύβουν μέσα τους.