Όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, το τέλειο (ή απόλυτο) ρεκόρ του Kentucky, σταμάτησε τη χειρότερη δυνατή στιγμή: στον ημιτελικό του Final Four στο NCAA , με το Wisconsin να κλέβει τη θέση στο ματς που θα δώσει τρόπαιο (νίκησε 71-64). Εκεί οι Badgers θα βρουν απέναντι τους το Duke, των τεσσάρων πρωταθλημάτων. Οι Blue Devils νίκησαν 81-61 το Michigan State, στο δικό τους ημιτελικό. Τώρα λοιπόν, που τακτοποιήσαμε τα πώς και τα γιατί, πάμε στο θέμα μας: τον Jahlil Okafor ή αλλιώς τον πρώτο freshman που αναδείχθηκε καλύτερος παίκτης της Atlantic Coast Conference (με 17.5π., 8.6 ριμπ., 1.5 τάπες και 66.7% εντός πεδιάς, ανά αγώνα -το 51.3% από τις βολές, είναι ένα θέμα, όπως και η άμυνα, αλλά αυτά φτιάχνονται).

Ο τύπος που όταν τον ρώτησαν ποιους παίκτες θυμίζει το στιλ του απάντησε "είναι ένα μείγμα Allen Iverson και Stephen Curry", είναι πολλά περισσότερο από αυτό που ενδεχομένως να καταλάβουν οι... ειδήμονες, διαβάζοντας αυτή τη φράση. Παρεμπιπτόντως, είχε 18π. στο ματς που έστειλε την παρέα του στον τελικό -εκ των οποίων τους 10 τους σκόραρε στο πρώτο μισό.

Το Fox Sports έχει ήδη (φευ) ασχοληθεί με την περίπτωση του, δημιουργώντας το video που μπορείτε να δείτε ευθύς αμέσως. Διαφορετικά, μπορείτε να διαβάσετε τι ακριβώς είχε να πει ο ίδιος και ο πατέρας του για τη διαδρομή που "έβγαλε" και τους δύο εκεί που είναι σήμερα.

Ο πατέρας του, Chukwudi "Chucky" Okafor εξηγεί πως "τ α προβλήματα πάντα με έβρισκαν. Ενώ ήξερα πως θα υπήρχαν συνέπειες για τις πράξεις μου, δεν έκανα πίσω. Από παιδί, έκλεβα αυτοκίνητα. Η δουλειά μου ήταν να σπάσω το παράθυρο. Άλλος ήταν εκείνος που έμπαινε και έβαζε μπροστά τη μηχανή του αυτοκινήτου με τα καλώδια. Η πρώτη φορά που έκλεψα αυτοκίνητο, ήταν και η πρώτη που πήγα φυλακή. Ήμουν 14 ή 15".

Όλα αυτά συνέβαιναν στο Σικάγο " που είναι μια πανέμορφη πόλη. Την αγαπώ, με πάθος. Έχει όμως, διαφορετικές περιοχές, με διαφορετικό περιβάλλον που μπορεί να επηρεάσει ένα νέο Αφροαμερικανό. Έκανα λάθη. Αν συνέχιζα να κάνω τα ίδια λάθη, θα ήμουν ή νεκρός ή φυλακή".

Η θεία του Jahlil, Dr. Chinyere Okafor-Conley ομολόγησε πως η πατρότητα ήταν αυτό που άλλαξε άρδην, τον αδελφό της, με το μπάσκετ να είναι αυτό που τελικά, του έσωσε τη ζωή, καθώς έγινε παίκτης του Westark, junior college στο Fort Smith, του Arkansas.

Σύντομα, θα συναντούσε μια αθλήτρια που ήταν το αστέρι της πόλης στο μπάσκετ: την Dacresha Lanett Benton. "Ή ταν ταπεινή, γενναιόδωρη, χαμογελαστή, όμορφη, αγγελική, ειλικρινής", λέει ο πατέρας της φαμίλιας, πριν μάθουμε πως μαζί απέκτησαν δυο παιδιά, τα οποία μεγάλωσαν στο Maffet της Oklahoma: την Jalen και τον μικρό αδελφό της, Jahlil. "Χ ρησιμοποιήσαμε διάφορους τρόπους, για να έχουμε από κοντά τα παιδιά μας. Το μπάσκετ ήταν ο πιο εύκολος από όλους, ο καλύτερος". Το Carl Albert State College έδωσε υποτροφία και στον Chucky και στην Dee. Ο πρώτος εκδιώχθηκε για καβγά με γείτονα (παρεμπιπτόντως, από το Bowen High School τον είχαν διώξει, γιατί χρησιμοποίησε κλεμμένη πιστωτική κάρτα). Η δεύτερη αποσύρθηκε για δυο λόγους: α) έναν τραυματισμό στο γόνατο και β) μια κόρη.

Την πρώτη φορά που έδωσε στον γιο του, μια μπάλα του μπάσκετ " ήταν τεσσάρων μηνών. Μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που είχε ως σημείο αναφοράς το μπάσκετ", με τον Jahlil να θυμάται πως "φορούσα πάνες, όταν άρχισα να καρφώνω με τα δυο χέρια, σε φανταστικές μπασκέτες. Υπάρχουν σχετικές εικόνες", τις οποίες μπορείτε να δείτε (από τον Απρίλιο του 1997), όπως τον ακούτε να μιλά. "Σ υνήθιζα να παίζω μπάσκετ με τα μεγαλύτερα ξαδέλφια μου. Ήμασταν όλη μέρα έξω και κάναμε σουτ".

Ο "Chucky" παρατήρησε από τότε την ομοιότητα που είχε ο κανακάρης του, με τη γυναίκα του. "Τ ον παρακολουθούσα και τότε και τώρα και διαπίστωνα ότι είναι ταπεινός, με όποιον συναντά, είναι χαμογελαστός, ίδιος η μητέρα του. Αλλά όταν πατά σε γήπεδο μπάσκετ, γίνεται ένας τελείως διαφορετικός άνθρωπος". Εκ των καλύτερων στο trash talking. Του θυμίζει τον ίδιο στα νιάτα του; " Όχι. Και αυτό από τη μητέρα του το πήρε. Συνήθιζε να κυριαρχεί στα γήπεδα, επί των ημερών της (γελάει)". Ο Jahlil θυμάται που πήγαινε στο γήπεδο με τη μαμά του και περνούσαν ώρες, παίζοντας μπάσκετ. Του έδειχνε τι να κάνει και εκείνος ακολουθούσε.

Η πρώτη ημέρα της υπόλοιπης ζωής του

Στις 16 Μαρτίου του 2005 " παρακολουθούσαμε τηλεόραση, μαζί με την αδελφή μου. Ξαφνικά, η μητέρα μου άρχισε να βαριανασαίνει. Είχε βρογχίτιδα, αλλά ο τρόπος που ανέπνεε, που έβηχε έγινε περίεργος. Νόμισα πως κάνει πλάκα και την απείλησα ότι θα φάω τα Oreos της -ήταν... πολύ κτητική με αυτά. Δεν απάντησε -συνήθως έλεγε "μην τολμήσεις"- και τότε διαπίστωσα ότι δεν αστειευόταν".

Το τηλέφωνο του σπιτιού δεν λειτουργούσε και έτρεξε με την αδελφή του στους γείτονες, για να καλέσουν ασθενοφόρο. Τηλεφώνησε και στον πατέρα του, που βρισκόταν στο Chicago, για να πάρει bachelor από το Chicago State (στο πρόγραμμα σπουδών και διδασκαλίας, ενώ ακολούθησε master στις τεχνολογίες), με το ζευγάρι να 'χει τραβήξει ήδη διαφορετικούς δρόμους (" το μόνο που κατάφερε να ψελλίσει ήταν "η μαμά, η μαμά"). Ένα πνεύμονας της είχε σταματήσει να λειτουργεί και οι γιατροί δεν κατάφεραν να τη σώσουν. " Μπήκα στο δωμάτιο της. Θυμάμαι ήταν ξαπλωμένη. Πλησίασα και την χάιδεψα τα μαλλιά. Ήταν πολύ μαλακά. Για τριάντα λεπτά προσπαθούσα να φύγω και δεν μπορούσα. Έμεινα όλο το βράδυ. Δεν είχα συνειδητοποιήσει την αλήθεια".

Η κάμερα παραμένει πάνω στον Jahlil, όπως εκείνος καταρρέει, ξαναζώντας εκείνη τη "μαύρη" μέρα. Γιατί για χρόνια "πνιγόταν" στις τύψεις ότι δεν βοήθησε τη μαμά του. " Όλα έγιναν μπροστά μου και αν ήμουν στη θέση της, θα σκεφτόμουν "εγώ υποφέρω και εκείνη γελάει". Τώρα δεν σκέφτεται κατ' αυτόν τον τρόπο.

Με τον Jabari Parker, σε ματς σχολείων

Ζητά συγγνώμη, πριν κληθεί να απαντήσει στο πώς διαχειρίστηκε αυτήν την απώλεια, δεδομένου ότι ήταν 9 χρόνων. " Δεν ξέρω αν τα κατάφερα. Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι να χάσω κάποιον άλλον από την οικογένεια μου. Το σκέφτομαι περισσότερο από όσο θα έπρεπε" παραδέχεται, " ο πατέρας μου πάντα μου λέει ότι δεν θα ξεπεράσει ποτέ αυτό που έγινε. Χρησιμοποίησα το μπάσκετ, για να ξεχαστώ. Πήγαινα στο γήπεδο και έκανα αμέτρητα σουτ. Μέχρι να σβήσουν τα φώτα, συνέχιζα τα σουτ. Όταν γύριζα σπίτι, έβγαζα τα παπούτσια και ένιωθα την έλλειψη, την απουσία. Συνήθως, τα ξαναέβαζα και επέστρεφα στο γήπεδο. Έτσι ξέχασα τα πάντα".

Ο πατέρας του, o οποίος επίσης έμεινε ορφανός από μητέρα σε νεαρή ηλικία (την έχασε από καρκίνο στο στήθος και μεγάλωσε μόνο με τον μετανάστη -από τη Νιγηρία- πατέρα του) εξήγησε ότι " δεν έχασε μόνο τη μητέρα του, αλλά το άλλο του μισό". Η κηδεία έγινε στο γυμναστήριο του σχολείου του. Η εκκλησία δεν χωρούσε τους εκατοντάδες που ήθελαν να απευθύνουν το ύστατο χαίρε στην Dacresha. "Η μητέρα μου ήταν πολύ ιδιαίτερη, βοηθούσε όλον τον κόσμο, μοιραζόταν τα πάντα. Μου λείπει και πάντα θα μου λείπει. Το χαμόγελο της ήταν όσο αστραφτερός είναι ο ήλιος. Νιώθω χαρούμενος που είμαι γιος της".

Τα παιδιά έκλαιγαν ολημερίς " και δεν ήξερα τι να κάνω" λέει ο Chucky, " δεν ήθελα να τους πω ότι όλα θα πάνε καλά, γιατί θα ήταν ψέμα. Άνοιξα διάπλατα τα χέρια μου και τους έλεγα πως κάθε φορά που θα νιώθετε τον άνεμο, να ξέρετε πως είναι η μητέρα σας που σας αγγίζει". Συμπτωματικά, εκείνη την ώρα φύσηξε άνεμος " και μας είπε "βλέπετε;". Εμείς γελάσαμε, διότι νομίσαμε πως ο πατέρας μας τρελάθηκε", λέει ο Jahlil. Ωστόσο, είχαν καταλάβει τι ήθελε να τους πει: πως η μαμά τους θα είναι πάντα δίπλα τους. Πώς άλλαξε εκείνη η μέρα την κατεύθυνση στη ζωή του πρεσβύτερου Okafor; " Δεν μπορούσα να συνεχίσω να παίζω μπάσκετ. Από εκείνο το σημείο, η ζωή μου έπαψε να έχει επίκεντρο εμένα. Δεν αφορούσε εμένα πια".

Ο Jahlil πήγε να ζήσει με τον πατέρα του, στο Chicago. Εκείνος μετακόμισε σε μια πιο ασφαλή γειτονιά -στο Rosemont. " Προσπάθησα να τον κρατήσω αθώο, να μην καταλάβει όσα γίνονταν σε αυτήν την πόλη. Ως πατέρας, ήθελα η ζωή του να είναι καλύτερη από τη δική μου, οι επιλογές του να είναι καλύτερες από τις δικές μου. Μαθαίνεις από τα λάθη σου. Άλλες μαθαίνεις από τα λάθη που κάνουν άνθρωποι, κοντά σου. Σε κάθε περίπτωση, ήθελα να τον προφυλάξω".

Ο γιος του αφοσιώθηκε στο σχολείο και στο μπάσκετ, όπου κυριαρχούσε, για να κερδίσει τον τίτλο Mr.Basketball του Illinois και να δεσμευτεί με το Duke, ως το καλύτερο prospect του έθνους. Ο Jahlil έμαθε να εξαρτάται απόλυτα από τον πατέρα του και εκείνος ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις αυτής της ιστορίας, με το να είναι πάντα εκεί, κοντά του. Και τούμπαλιν. Ο Μike Krzyzewski ενημερώνει πως έχει δει όσα έχει κάνει η οικογένεια του, για αυτό το παιδί: "Μετά την τρομακτική απώλεια που είχε, όλοι τους τον αγκάλιασαν, με τρόπο που θα απαγόρευε από αυτό το γεγονός να προσδιορίσει το ποιος θα γίνει στο μέλλον".

" Ξέρω πως λέει παντού ότι του άλλαξα τη ζωή, αλλά... και εκείνος άλλαξε τη δική μου" λέει ο Jahlil, " ήταν ο βράχος μου. Με έκανε να εκτιμώ περισσότερο τον κόσμο. Για να καταλάβετε, δεν παραλείπω να λέω στους συμπαίκτες μου πόσο τους αγαπώ. Η κάθε μέρα μου ξεκινά με μια προσευχή στη μητέρα μου, της ζητώ να μου φορέσει φτερά όταν είμαι στο παρκέ. Κάθε μέρα μιλώ μαζί της, όταν ξυπνήσω και πριν κοιμηθώ".

Tώρα, είναι προ της πιο μεγάλης στιγμής στη σύντομη καριέρα του, μέχρι την επόμενη, την οποία θέλει να απολαύσει κατ' αρχάς... και αν γίνεται να πάρει και το τρόπαιο, ακόμα καλύτερα. Έτσι κι αλλιώς, οι σκάουτς τον έχουν ήδη στη λίστα με τους πιθανότερους να επιλεγούν στις πρώτες θέσεις του φετινού ΝΒΑ draft. Δεν έχει φτάσει μέχρι εκεί η σκέψη του -τον απασχολούν άλλα πράγματα, στην παρούσα φάση. Αν ξέρει όμως, κάτι είναι πως θέλει να αγοράσει ένα σπίτι στη θεία του (τη δεύτερη μητέρα του) και τον πατέρα του. Και από ό,τι φαίνεται, θα τα καταφέρει -υγεία να 'χει. Τώρα, θα γίνει φέτος; Θα γίνει σε τρία χρόνια (γιατί ο Krzyzewski του έχει προτείνει να μην εγκαταλείψει νωρίς τις σπουδές); Το βέβαιο είναι πως θα γίνει.