Ο "μπέμπης" του ελληνικού μπάσκετ αναφέρθηκε σε πολλά θέματα και όπως πάντα οι δηλώσεις του θα συζητηθούν.
Για το φιλικό που θα διεξαχθεί προς τιμήν του: " Είναι συγκινητικό, από τη στιγμή που παλιοί συναθλητές, συμπαίκτες και αντίπαλοι έρχονται να σε τιμήσουν. Είναι σίγουρα πολύ συγκινητικό. Δεν νομίζω όμως ότι αντέχω να παίξω".

Για την απόφασή του να σταματήσει το μπάσκετ: " Πάντα ενεργούσα παρορμητικά. Επειδή είχα τραυματισμούς στον αχίλλειο, είχα κουραστεί με τις αποκαταστάσεις και χρειαζόμουν κοντά στον χρόνο για να επανέλθω. Είχα ένα ακόμα χρόνο, δύο το πολύ να παίξω, αλλά σταμάτησα, γιατί δεν άντεχα την ταλαιπωρία της αποκατάστασης και τους πόνους".

Για την καριέρα του: "Πολλές φορές λειτουργούσα τελείως αυθόρμητα. Κινούμαι στα δικά μου πλαίσια. Πολλές φορές δεν άκουγα ούτε τις εντολές του προπονητή, ούτε το τάιμ-άουτ άκουγα. Δεν το αξιοποίησα το ταλέντο μου όσο θα ήθελα. Αν ήθελα παραπάνω, θα ήμουν καλόγερος.

Εμένα μου άρεσαν κι άλλα πράγματα. Ήθελα να ευχαριστηθώ τη ζωή μου. Αν ήμουν 100% επαγγελματίας, θα πήγαινα στο ΝΒΑ. Το συμβόλαιο το έχω και το κοιτάω. Δεν είχα καλούς συμβούλους. Αποφάσιζα μόνος μου και δεν ρωτούσα κανέναν. Έκανα πολλά λάθη.

Πριν υπογράψω στον Πανιώνιο, είχα πει το "ΟΚ" να πάω στον Ολυμπιακό, αλλά μετά δεν με είχε πάρει κανείς τηλέφωνο. Θεωρώ όμως ότι όλα γίνονται για κάποιο σκοπό σ΄ αυτή τη ζωή. Στον Παναθηναϊκό πήγα αργά, κοντά στα 32 μου. Δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια μπασκετικής ζωής. Μετά ήρθαν και οι τραυματισμοί και τελείωσε το θέμα".

Για τους νέους αθλητές: " Το μπάσκετ δεν αλλάζει. Απλώς όλοι οι αθλητές πλέον έχουν γίνει μπόντι-μπίλντερ. Από ταλέντο δεν υπερισχύουν των παλαιότερων χρόνων. Δεν υπάρχει περίπτωση να βγει άλλος Γκάλης, Πέτροβιτς και Επιφάνιο. Τώρα βγαίνουν άλλα καλούπια, αλλά δεν βλέπουμε το ταλέντο, τις φάσεις και το μπάσκετ που βλέπαμε".

Για την πιο σημαντική μπασκετική στιγμή του: "Σε εθνικό επίπεδο, το ΄87. Η Γιουγκοσλαβία στον ημιτελικό ήταν ένας αντίπαλος, ο οποίος ήταν πρόκληση. Σαν χαρακτήρας δεν ήταν τόσο καλός ο συγχωρεμένος, ο Πέτροβιτς. Υπήρχαν κι άλλα παιχνίδια που έπαιξα καλά, όπως με Καναδά και Ισπανία. Υπάρχουν κι άλλες καλές στιγμές. Γενικότερα όλα μου τα χρόνια στην εθνική ομάδα ήταν τα καλύτερά μου χρόνια".

Για τις σχέσεις του με τον Πανιώνιο: " Με τον μπασκετικό Πανιώνιο δεν έχω πολλές επαφές. Μιλάω με τους παλιούς του Ερασιτέχνη που συμπορεύτηκα. Ο Πανιώνιος είναι ένα καλό μπασκετικό μαγαζί με πολλά χρόνια ιστορία και δεν θα έπρεπε να είναι σε αυτή την κατάσταση. Δεν ξέρω τι φταίει. Γενικότερα υπάρχει οικονομικό πρόβλημα στις ομάδες του μπάσκετ. Οι πρόεδροι είναι ελάχιστοι. Είναι δύο αυτοί που έχουν να πληρώνουν".

Για το αν ασχοληθεί με το μπάσκετ: " Με το μπάσκετ θέλω να ασχοληθώ, τώρα δεν ξέρω αν θα είναι με τον Πανιώνιο ή την ομοσπονδία. Ήδη είμαι στην ομοσπονδία. Θα προσπαθούσα να δώσω τα φώτα μου στα πιτσιρίκια στην Πάρο και γενικότερα στις Κυκλάδες, που εδρεύω πλέον. Δεν είχα την ικανότητα να μεταφέρω σε άλλους αυτό που έβλεπα εγώ. Από αυτά που βλέπω από άλλους προπονητές εδώ στην Ελλάδα, θεωρώ ότι έχω μεγάλη τύχη".

Τέλος, για το αν κάτι επαναστατικό στο μπάσκετ: " Θεωρώ ότι έφερα την στατιστική στο μπάσκετ. Και στους υπόλοιπους τομείς και όχι μόνο στο καλάθι. Βοήθησα να ασχοληθείτε και με τους άλλους παίκτες, οι οποίοι δουλεύανε για την ομάδα. Με άμυνα, ασίστ, ριμπάουντ και κλεψίματα. Η ουσία είναι ότι πρέπει να βγει και η βρώμικη δουλειά. Είναι ομαδικό το άθλημα και χωρίς βοήθεια δεν γίνεται να βάλει κάποιος 30 πόντους".