Για την εθνική ομάδα στο Ευρωμπάσκετ:« Να δώσουμε όλη τη θετική μας ενέργεια, γιατί φέτος που έχουμε μια πολύ καλή ομάδα, χρειαζόμαστε και την τύχη. Να είναι στο πλευρό μας, διότι τα μεγάλα τουρνουά έχουν αρκετούς αστάθμητους παράγοντες. Ας μην ξεχνάμε ,ότι για να πάμε στα μετάλλια πρέπει να κερδίσουμε και κάποια μεγάλη ομάδα».

Για το Ευρωμπάσκετ στο Ζάγκρεμπ το 1989, που η εθνική κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο:« Εκείνο το Ευρωμπάσκετ ήταν η συνέχεια του 1987. Είχαμε κάποιους καινούριους παίκτες, όπως για παράδειγμα ο Στεργάκος στη φροντ λάιν. Ηταν εποχή Κοσκωτά, τεταμένη η ατμόσφαιρα. Την ιστορία τη θυμόμαστε γιατί επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Ηταν μικρής διάρκειας ευρωπαϊκό, με οκτώ ομάδες. Κάναμε τη νίκη με τη Ρωσία στον ημιτελικό και πέσαμε πάνω στην ενωμένη Γιουγκοσλαβία, που ήταν πανίσχυρη. Ηταν η χρονιά της καταξίωσης για την εθνική ομάδα».

Για τον τρόπο που ήρθε το μετάλλιο:« Το πρώτο ματς με τη Γιουγκοσλαβία το αντιμετωπίσαμε χαλαρά, γιατί ερχόταν μετά το κρίσιμο παιχνίδι με τη Γαλλία. Ζητούσαμε την επιβεβαίωση και ήρθε το μετάλλιο, που μπήκε στη συλλογή της εθνικής».

Για το αν ο Γκάλης έκανε το καλύτερό του παιχνίδι στα ημιτελικά με τη Σοβιετική Ενωση:« Τον Γκάλη τον θυμάμαι, ήταν πάντα από τα καλύτερά του. Ηταν του Φάνη με το τρίποντο στο τέλος, ήταν ο Γιαννάκης πάντα αποφασιστικός. Κλείσαμε αρκετά στόματα τότε, είχε πει διάφορα ο Γκομέλσκι δύο χρόνια νωρίτερα. Ημασταν χαρούμενοι που φτάσαμε μέχρι τον τελικό και γι” αυτό το πανηγυρίσαμε, παρά την ήττα στον τελικό. Ξέραμε ότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι παραπάνω».

Για το γεγονός ότι στο Ζάγκρεμπ η εθνική μας δεν θα έχει την ίδια συμπαράσταση με κάποιους αντιπάλους μας:« Υπό πίεση μπορεί να παίξουμε καλύτερα, γιατί οι Σλοβένοι, οι Κροάτες και οι Σκοπιανοί θα μας υπερκεράσουν. Στα χαρτιά είμαστε στην τετράδα. Φαβορί θεωρώ τη Γαλλία, η Ισπανία είναι πάντα η Ισπανία, η Σερβία είναι η τρίτη ομάδα και την τετράδα τη συμπληρώνουμε εμείς».

Για τις υπόλοιπες ομάδες και το ιδανικό σενάριο για την εθνική:« Γερμανία και Κροατία μπορεί να παίξουν κάποιο ρόλο μέχρι ένα σημείο. Οσο για το ιδανικότερο σενάριο, δεν υπάρχει συνταγή. Αν είναι καλύτερα δηλαδή να κάνουμε σερί με νίκες ή μια ήττα στην αρχή. Στο τελευταίο ευρωπαϊκό που κατακτήσαμε, το 2005, γνωρίσαμε τη συντριβή από τη Σλοβενία. Μετά στην Ιαπωνία πήγαμε τρένο μέχρι τον τελικό, που χάσαμε από την Ισπανία. Κατά τη γνώμη μου, ίσως είναι καλύτερο να κάνουμε μια ήττα στην αρχή. Συνήθως, όταν πάμε με το σκεπτικό της υπερδύναμης, την πατάμε. Μπορούμε να έχουμε μια καλή πορεία. Από την άλλη, δεν μου αρέσει το κλισέ, πάμε παιχνίδι με παιχνίδι. Είναι διαφορετικά τα παιχνίδια»