Η Αναντολού Εφές επιβεβαίωσε την κυριαρχία της την τελευταία τριετία στην EuroLeague. Η ομάδα του Εργκίν Αταμάν επιβλήθηκε με 58-57 της Ρεάλ σε έναν συγκλονιστικό τελικό και κατέκτησε για δεύτερη σερί σεζόν την EuroLeague, γράφοντας ιστορία.

Ήταν ένα κακό παιχνίδι ποιοτικά, με το μικρότερο άθροισμα πόντων που καταγράφηκε σε τελικό της EuroLeague να το επιβεβαιώνει. Σύμφωνα με το InStat Scout, η Ρεάλ σκόραρε 0.71 πόντους ανά κατοχή (4η χειρότερη φετινή της επίδοση) και η Εφές 0.81 πόντους ανά κατοχή (2η χειρότερη φετινή επίδοση μετά τους 0.79 πόντους ανά κατοχή στην ήττα από τον Παναθηναϊκό στην κανονική περίοδο με 95-69).

Ήταν σαφές ότι οι άμυνες είχαν τον πρώτο λόγο στο ματς. Το παιχνίδι πήγε σε λίγες κατοχές, κάθε καλάθι έμπαινε με… αίμα. Στο τέλος νίκησε η ομάδα που μπόρεσε να βρει πράγματα όταν τα χρειάστηκε πραγματικά. Πώς όμως έφτασε ο τελικός μέχρι εκεί;

Η Ρεάλ σημείωσε μόλις 43 πόντους "στα ίσα" σε καταστάσεις σετ γηπέδου

Στην ανάλυση που είχε προηγηθεί του τελικού είχε εξηγηθεί ότι η Ρεάλ αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση ομάδας, αφού αν και μετά τον παραγκωνισμό του Τομά Ερτέλ είχε μόνο έναν καθαρό πόιντ γκαρντ (Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος) - τον οποίο δεν είχε στον τελικό λόγω τραυματισμού - εξακολουθούσε να είναι μία ομάδα που στηρίζεται πολύ στο Pick and Roll. Οι Μαδριλένοι δίνουν πολλές πρωτοβουλίες στην τετράδα των Γιουλ, Κοζέρ, Αμπάλντε, Χάνγκα. Αυτό έκαναν και στον τελικό, με το αποτέλεσμα να μην τους δικαιώνει.

Σύμφωνα με το InStat Scout, η Ρεάλ ολοκλήρωσε 18 κατοχές έπειτα από Pick and Roll, σημειώνοντας μόλις 11 πόντους (0.61 πόντοι ανά κατοχή). Τις μισές εξ αυτών εκδήλωσε ο Γιουλ, σημειώνοντας 9 πόντους. Κοινώς, στις άλλες 9 κατοχές οι Μαδριλένοι πήραν μόλις 2 πόντους. Και - όσο κυνικό και αν ακουστεί - αυτό είναι και το… λογικό κόντρα στην άμυνα της Εφές, η οποία από τον Απρίλιο και μετά δέχεται μόλις 0.75 πόντους ανά κατοχή σε καταστάσεις Pick and Roll, με το “Flat” που εφαρμόζει με τους Πλάις και Ντάνστον (αφήνοντάς τους λίγο πιο πίσω) να δίνει το σουτ στους αντίπαλους γκαρντ.

Δεδομένου ότι με εξαίρεση τον (όχι πλέον το ίδιο αποδοτικό λόγω ηλικίας) Γιουλ η Ρεάλ δεν έχει άλλο παίκτη να απειλήσει με συνέπεια στο σουτ μετά από ντρίμπλα, οι Μαδριλένοι εγκλωβίστηκαν, πληρώνοντας τις συνέπειες.

Στην πραγματικότητα, ο κυριότερος λόγος που η Ρεάλ έμεινε στο παιχνίδι ήταν τα επιθετικά ριμπάουντ. Σύμφωνα με το InStat Scout οι Μαδριλένοι σημείωσαν 11 πόντους από επιθετικό ριμπάουντ (τους 9 ο Ταβάρες). Παράλληλα, σημείωσαν και 3 πόντους στο transition (κατάσταση αιφνιδιασμού). Κοινώς, πρακτικά οι Μαδριλένοι σημείωσαν μόλις 43 πόντους στα "ίσα" σε πρώτο χρόνο (το επιθετικό ριμπάουντ θεωρείται σκοράρισμα σε δεύτερο χρόνο, αφού βρίσκει την άμυνα ευάλωτη).

Το σημάδι στον Πουαριέ, ο Μίτσιτς και οι 33 πόντοι που έδωσε ο Πλάις

Η άμυνα της Ρεάλ ήταν εξαιρετική κόντρα στην Εφές. Οι Μαδριλένοι εφάρμοσαν από νωρίς την λογική των αλλαγών ανάμεσα στις θέσεις 1 έως 4 στο Pick and Roll και γρήγορα το εφάρμοσαν αυτό και στην θέση σέντερ, ενώ έστελναν και βοήθεια από τις 45 μοίρες στην λογική του "Jump to the ball" ή εφάρμοζαν ματς-απ ζώνες. Πειραματίστηκαν στην πρώτη περίοδο για λίγο, όταν έπειτα από δικά τους εύστοχα σουτ έβαζαν τον Γκέρσον Γιαμπουσέλ να μαρκάρει τον χειριστή της μπάλας (Μίτσιτς ή Λάρκιν), κάτι που εγκατέλειψαν νωρίς. Έβαλαν την Εφές στην διαδικασία να σκεφτεί. Είδαν όμως τον Βασίλιε Μίτσιτς να είναι σε σπουδαία βραδιά.

Ο Σέρβος γκαρντ είχε 23 πόντους με 8/15 σουτ (4/7 τρίποντα, 3/4 βολές). Και ήταν αυτός που έδινε τις λύσεις στην Εφές όποτε τις χρειαζόταν μέσα από καταστάσεις Pick and Roll και Isolation (ένας εναντιον ενός).

Σύμφωνα με το InStat Scout, ο MVP του Final Four πήρε 7 προσπάθειες σε καταστάσεις Pick and Roll (9 πόντοι), 6 προσπάθειες σε Isolation (7 πόντοι) και 2 προσπάθειες σε hand off (πάσα χέρι με χέρι, όπου πήρε σκριν - 5 πόντοι). Την μεγαλύτερη ζημιά του την έκανε με τον Πουαριέ στο παρκέ, με τον Γάλλο σέντερ να κάνει ό,τι μπορεί, αλλά να δέχεται συνολικά 13 πόντους στις 11 κατοχές που κλήθηκε να μαρκάρει έναν περιφερειακό σε καταστάσεις Pick and Roll όταν έκανε αλλαγές.

Ιδού το Shot Chart του Μίτσιτς στον τελικό:

Το θέμα ωστόσο στην περίπτωση της Εφές δεν ήταν μόνο ο Μίτσιτς. Ο Σέρβος έκανε μεν ό,τι ήθελε στο παρκέ, αλλά χρειαζόταν μία βοήθεια. Αυτή έμελλε να έρθει από τον Τίμπορ Πλάις, τον άνθρωπο που άλλαξε τις ισορροπίες. Ο Γερμανός είχε 19 πόντους με 8/10 σουτ (1/2 τρίποντα), 2/2 βολές και 7 ριμπάουντ. Σημείωσε 10 πόντους στην καθοριστική τέταρτη περίοδο. Το θέμα όμως ήταν ότι αυτοί οι πόντοι ήρθαν ακριβώς επειδή η Ρεάλ αμυνόταν με αλλαγές στο Pick and Roll. Ο Γερμανός σημείωσε 4 πόντους έπειτα από επιθετικό ριμπάουντ εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι ο αντίπαλος σέντερ (σε μία φάση ο Πουαριέ και σε άλλη ο Ταβάρες) μάρκαρε τον Μίτσιτς στις αλλαγές και βρέθηκε με κοντύτερο αντίπαλο, άλλους 4 πόντους με Spot Up σουτ από τα 5 μέτρα επειδή ο παίκτης που τον μάρκαρε (Πουαριέ) είχε κλείσει κοντά στο καλάθι και άλλους 2 πόντους με κόψιμο προς το καλάθι, όπου ο Πουαριέ μάρκαρε (πάλι) τον Μίτσιτς έπειτα από αλλαγή στο Pick and Roll.

Σύμφωνα με το InStat Scout, ο Πλάις ήταν συνολικά υπεύθυνος για 33 από τους 58 πόντους της Εφές, αφού ξέχωρα από τους 19 πόντους που σημείωσε, άλλοι 14 πόντοι ήρθαν έπειτα από σκριν που έκανε ο ίδιος. Το γεγονός ότι ο Γερμανός αποτελεί απειλή από την περιφέρεια με το καλό του σουτ έπαιξε τον ρόλο του σε αυτό, αφού οι Ταβάρες και Πουαριέ έπρεπε να σεβαστούν αυτό του το χάρισμα, κάτι που οδήγησε σε σουτ με καλύτερες προϋποθέσεις για τους γκαρντ της Εφές.

Τα 3/14 αμαρκάριστα σουτ της Ρεάλ λένε πολλά

Η Ρεάλ έκλεισε τον αγώνα με 6/33 τρίποντα, με το 18.2% που σούταρε να είναι το χειρότερο στην ιστορία της ισπανικής ομάδας σε Final Four. Αν μάλιστα αφαιρέσει κάποιος τα 2/3 τρίποντα του Άντονι Ράντολφ, αυτό το νούμερο πέφτει στα 4/30, με τους Γκερσόν Γιαμπουσέλ (0/6), Φαμπιάν Κοζέρ (0/5) και Αλμπέρτο Αμπάλντε (0/5) να “πληγώνουν” την ομάδα τους, σε μία “μαύρη” βραδιά για την Ρεάλ πίσω από τα 6.75 μέτρα, σε μία σεζόν που - πριν από τον τελικό - σούταρε με 35.9% στην διοργάνωση.

Στην πραγματικότητα πάντως, όλη την αλήθεια για την κατάσταση της Ρεάλ το λέει το εξής στατιστικό: Σύμφωνα με το InStat Scout, οι Μαδριλένοι είχαν συνολικά 3/15 αμαρκάριστα σουτ (3/12 τρίποντα, 0/2 τρίποντα), με τον Αμπάλντε (0/4 τρίποντα, 0/1 δίποντο) να έχει την… μερίδα του λέοντος σε αυτό.

Είναι γνωστό ότι η Εφές είναι μία ομάδα που λόγω στυλ παιχνιδιού συνηθίζει να δίνει ελεύθερα σουτ στους αντιπάλους της, ειδικά σε συγκεκριμένους παίκτες. Αυτό έκανε και κόντρα στην Ρεάλ. Οι Μαδριλένοι όμως δεν έβαλαν τα σουτ που έπρεπε, με αποτέλεσμα να έρθει η ήττα.

Δίκαιη τροπαιούχος η Εφές

Με την σεζόν να ολοκληρώνεται, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι - προφανώς - η Αναντολού Εφές κατέκτησε δίκαια τον τίτλο. Στο - βάσει διαφορών που κλήθηκαν τα παιχνίδια - πιο ανταγωνιστικό Final Four της ιστορίας, η τουρκική πήρε δύο θρίλερ κόντρα σε Ολυμπιακό και Ρεάλ, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Παναθηναϊκού από το Final Four του 2009, αφού κατέκτησε τον τίτλο με συνολικό άθροισμα διαφορών +4 σε ημιτελικό και τελικό.

Πολύς κόσμος μπορεί να υποστηρίξει ότι η Εφές ήταν και τυχερή, κάτι που σίγουρα ισχύει σε έναν βαθμό σε παιχνίδια που κρίνονται στον πόντο. Η Εφές όμως νίκησε γιατί πάνω από όλα δεν… φοβήθηκε να χάσει. Εστίασε στα δυνατά της σημεία, είχε στο ρόστερ της τον καλύτερο παίκτη της διοργάνωσης (Μίτσιτς), τον είδε να βάζει μεγάλα σουτ και ανέδειξε διαφορετικούς πρωταγωνιστές στο πλάι το σε κάθε ματς (Ντάνστον, Λάρκιν, Μπράιαντ με Ολυμπιακό και Πλάις με Ρεάλ).

Η ιστορία έγραψε ότι με αυτό τον κορμό η ομάδα του Εργκίν Αταμάν κατέκτησε δύο συνεχόμενους τίτλους, οι οποίοι θα μπορούσαν να είναι και τρεις αν δεν υπήρχε η πανδημία του κορονοϊού. Είναι η πιο σταθερή ομάδα της τελευταίας τετραετίας. Βασικά, είναι η κορυφαία ομάδα της τελευταίας τετραετίας. Και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς.