O συνήθως φειδωλός στις αντιδράσεις και στις δηλώσεις 30χρονος άσος, παραχώρησε μια συνέντευξη διαφορετική από τις άλλες, καταθέτοντας αλήθειες και επιθυμίες.

-Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς υποστήριξε ευθαρσώς ότι ορισμένοι οπαδοί με τη συμπεριφορά τους σάς χάλασαν τη διάθεση. Δεν σας άφησαν να χαρείτε όπως θα θέλατε την κατάκτηση του τίτλου. Εσύ πώς το βίωσες όλο αυτό;

«Πώς να το βιώσω; Οπως όλοι στον Παναθηναϊκό. 10-15 ανεγκέφαλοι δεν μας αφήνουν να πανηγυρίσουμε. Ερχονται εδώ και με τα καμώματά τους χαλάνε τη διάθεση όλων. Πετάνε αντικείμενα, κόβουν βόλτες στον αγωνιστικό χώρο, μπουκάρουν μέσα πριν τελειώσει το παιχνίδι. Κάποιοι άνθρωποι δεν βάζουν μυαλό, δυστυχώς».

-Μπορεί μέσα σε όλη αυτή τη ζούγκλα να αποτελεί πταίσμα, αλλά ούτε τα διχτάκια δεν άφησαν για σένα και τους συμπαίκτες σου. Μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο και τον έκαναν δικό τους...

«Ας σταματήσει όλη αυτή η γηπεδική βία και αυτό είναι δευτερεύον. Τι να το κάνεις το διχτάκι όταν γίνονται όλα αυτά τα αίσχη; Οταν κάποιοι δεν υπολογίζουν τον ιδρώτα τον δικό μας και των παικτών του Ολυμπιακού; Δυστυχώς, κάθε χρόνο λέμε τα ίδια και τίποτε δεν γίνεται. Είναι απαράδεκτα πράγματα. Πού ζούμε ρε γαμώτο;».

-Φοβάσαι ότι θα γεράσεις και ακόμη δεν θα έχει βρεθεί λύση για την καταπολέμηση της γηπεδικής ζούγκλας και αλητείας;

«Ελπίζω να μην χρειαστεί να γεράσω, αλλά περνούν τα χρόνια και δεν γίνεται τίποτε. Δεν έχω δει μια σοβαρή και συντονισμένη προσπάθεια για την καταπολέμηση της βίας, οπότε είναι λογικό να έχουμε γίνει απαισιόδοξοι σε αυτό το ζήτημα. Επιτέλους, οι αγώνες πρέπει να παίζονται όπως πρέπει. Θα είναι καλύτερο για όλους μας και θα το ευχαριστιόμαστε περισσότερο. Και εμείς οι παίκτες και οι σωστοί φίλαθλοι».

-Ο κόουτς Ομπράντοβιτς είπε κάτι σωστό. Οτι δεν έχει τη δύναμη να πάρει τις αποφάσεις που χρειάζονται για την πάταξη της βίας. Εσύ από την πλευρά σου, ως επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής, αισθάνεσαι κάποιες φορές ανήμπορος να αποτρέψεις μια κατάσταση;

«Ολοι πρέπει να βάλουν το λιθαράκι τους για την καταπολέμηση της βίας. Μπορούμε να συμβάλουμε και εμείς με τον δικό μας τρόπο, αλλά δεν μπορούμε μόνο εμείς. Πρέπει να γίνουν κινήσεις από 4-5 πλευρές, ώστε να ελαχιστοποιηθούν τα κρούσματα της βίας. Χρειάζεται συλλογική δουλειά, γιατί είναι ένα φαινόμενο που δεν έχει ξεκινήσει τώρα, αλλά μαστίζει τον αθλητισμό εδώ και χρόνια. Εχει καταντήσει να είναι μαζικό φαινόμενο και δεν μπορούν να το ελέγξουν μόνο οι προπονητές ή οι παίκτες. Χρειάζεται συλλογική προσπάθεια».

-Εχοντας αγωνιστεί και στο εξωτερικό, στους Μέμφις Γκρίζλις, στη Ρεάλ Μαδρίτης, στην Ντιναμό Μόσχας, δεν ζηλεύεις βλέποντας την ατμόσφαιρα σε αγώνες άλλων πρωταθλημάτων; Για παράδειγμα, δεν ζήλεψες με αυτό που είδες να συμβαίνει προ ημερών στο Μπιλμπάο; 10.000 Βάσκοι να μην ενοχλούν ούτε μια φορά τους παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης;

«Εννοείται πως ζηλεύω. Αυτή είναι η εικόνα που πρέπει να έλθει στην Ελλάδα. Το μπάσκετ είναι χαρά, είναι διασκέδαση και δεν πρέπει να συμβαίνουν τα αίσχη των ελληνικών γηπέδων. Πολλά χρόνια τώρα ζηλεύουμε τις όμορφες εικόνες των ευρωπαϊκών γηπέδων. Μακάρι κάποτε να παίζουμε στο ΟΑΚΑ και στο ΣΕΦ και η ατμόσφαιρα να θυμίζει το Μπιλμπάο, μιας και είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα, όπως λέτε».

-Αν έχεις προσέξει, τόση ώρα συζητάμε για τη βία στα ελληνικά γήπεδα. Εκεί καταντήσαμε! Τι θα έλεγες να αφήσουμε στην άκρη αυτή τη λαίλαπα και να ασχοληθούμε με το αγωνιστικό σκέλος του τέταρτου τελικού; Εχεις αναλογιστεί τι έκανες; Είναι μια από τις βραδιές, που αισθάνεσαι ότι όλα μπαίνουν;

«Ειλικρινά, δεν ένιωθα κάτι διαφορετικό από άλλες φορές. Θέλω να πω δεν είχα την αίσθηση ότι ό,τι κι αν πετάξω προς το καλάθι του Ολυμπιακού, θα βρει τον στόχο του. Σίγουρα αισθανόμουν καλά, είχα βρει καλό ρυθμό και μπόρεσα να βοηθήσω την ομάδα. Εβαλα κάποια σουτ και αυτό βοήθησε τον Παναθηναϊκό να πάρει τη νίκη».

-Πόσο ισχυρό σοκ ήταν ο τραυματισμός του Δημήτρη Διαμαντίδη 1’10’’ μετά την έναρξη του αγώνα;

«Ο Μήτσος είναι βασικό στέλεχος της ομάδας. Σίγουρα ήταν μεγάλη απώλεια, αλλά πιστεύω ότι όλα τα παιδιά που μπήκαν στο παιχνίδι κατάφεραν να αναπληρώσουν το κενό του και να χαρίσουν στην ομάδα μια μεγάλη νίκη, που έκρινε τον τίτλο του πρωταθλητή».

-Συμφωνείς ότι ο Νικ Καλάθης... ντύθηκε Διαμαντίδης; Παρεμπιπτόντως, αν το λέγαμε εμείς θα ήταν ιεροσυλία, αλλά το δήλωσε ο προπονητής σου. Πώς σχολιάζεις την πορεία του νεαρού συμπαίκτη σου προς την καταξίωση;

«Ο Νικ έχει κάνει μεγάλη προσπάθεια. Ηλθε στην Ελλάδα με εντελώς διαφορετικές παραστάσεις και δυσκολεύτηκε στην αρχή. Το μπάσκετ που έπαιζε στη Φλόριντα ήταν εντελώς διαφορετικό από αυτό που παίζουμε στον Παναθηναϊκό. Ζορίστηκε, αλλά είναι... σκύλος και δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Πάλεψε, άκουσε και έμαθε. Αν δεν κάνεις ένα από τα τρία, τα άλλα δύο δεν είναι αρκετά. Τους τελευταίους μήνες μας έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Και με παρόντα τον Διαμαντίδη, αλλά και τώρα χωρίς αυτόν».

-Τη στιγμή της απονομής πού ήσουν κρυμμένος; Σε πρώτο πλάνο φαίνονται οι Διαμαντίδης, Μπατίστ και Μάριτς. Εσύ πού ήσουν; Σήκωσες το κύπελλο;

«Κάπου εκεί, πίσω. Στο μπούγιο! Το σήκωσα κι εγώ. Οχι πρώτος – πρώτος, αλλά αφού ξέρετε, αυτά δεν με νοιάζουν εμένα»...

-Εχεις παρατηρήσει ότι από τον αρχηγό ως τον τελευταίο παίκτη, είστε μια ομάδα που απαρτίζεται από δώδεκα αντι-σταρ; Πώς το εξηγείς αυτό; Είναι το στιλ σας;

«Ε, ναι. Είναι ο χαρακτήρας των παικτών. Κάπου ίσως να μοιάζουμε σε αυτό. Αν και ο κάθε παίκτης έχει την προσωπικότητά του και πράττει ανάλογα με αυτό που κάνει χαρούμενο τον ίδιο».

-Εσένα τι σε κάνει χαρούμενο;

«Εμένα με κάνει χαρούμενο το να παίζω μπάσκετ. Και θα το κάνω για όσο μπορώ. Είναι η μεγαλύτερη ευχαρίστησή μου».

-Πάμε στα λίγο πιο δύσκολα; Η μήπως είναι εύκολα; Το τριετές συμβόλαιό σου στον Παναθηναϊκό εκπνέει. Δεδομένου ότι θα υπάρξουν διαπραγματεύσεις, ας ξεκινήσουμε με την επιθυμία σου. Τι θέλεις πραγματικά;

«Η επιθυμία μου είναι να μείνω στον Παναθηναϊκό. Αυτό εξυπακούεται και είναι η πρώτη μου επιλογή το να παραμείνω στην ομάδα».

-Θυμόμαστε και από παλαιότερα χρόνια, ότι ήθελες να τελειώνεις γρήγορα με τα συμβόλαια, ώστε να ξεκουράζεσαι όσο το δυνατόν περισσότερο καιρό. Αυτό υπάρχει και τώρα στο μυαλό σου;

«Καλό θα ήταν να τελειώσει όσο το δυνατό πιο γρήγορα, για να ξεμπερδεύουμε, αλλά θα δούμε. Θα μιλήσουμε με τη διοίκηση του Παναθηναϊκού και ελπίζω να πάνε όλα καλά».

-Αν εξαιρέσουμε τα μεθεόρτια στο Φάιναλ Φορ του Βερολίνου, όπου εκδηλώθηκες στο ξενοδοχείο της αποστολής του Παναθηναϊκού, δεν συνηθίζεις να εξωτερικεύεις τα συναισθήματά σου για την ομάδα σου. Είσαι, όμως, Παναθηναϊκός, έτσι δεν είναι; Θέλω να πω, θα στενοχωρηθείς αν δεν τα βρείτε και χρειαστεί να χωρίσουν οι δρόμοι σας;

«Είμαι Παναθηναϊκός. Δεν ήμουν, βέβαια, ποτέ φανατικός, να πηγαίνω στο γήπεδο και τέτοια πράγματα, αλλά όταν με ρωτούσαν τι ομάδα είσαι, απαντούσα ότι είμαι Παναθηναϊκός. Οσο για το δεύτερο σκέλος, που με ρωτάτε, σίγουρα θα υπάρχει στενοχώρια, αλλά για να πάρω μια τέτοια απόφαση θα σημαίνει ότι τη δεδομένη στιγμή είναι η καλύτερη για μένα και την οικογένειά μου. Οτι θα στενοχωηθώ, θα στενοχωρηθώ πάντως»...

-Μια τελευταία ερώτηση για να σε αφήσουμε να ξεκουραστείς. Το κεφάλαιο «Εθνική Ομάδα» δεν έχει κλείσει για σένα, έτσι; Υπάρχει περίπτωση να επηρεαστείς από τις τάσεις αποχώρησης αρκετών συμπαικτών σου, με τους οποίους μοιραστήκατε μεγάλες στιγμές όλα αυτά τα χρόνια;

«Οχι, όχι. Αυτό δεν θα με επηρεάσει. Στην Εθνική δεν παίζω μόνο για την παρέα. Το κλίμα είναι υπέροχο, αλλά ακόμη και αν κάποια παιδιά αποφασίσουν να μην έλθουν αυτό το καλοκαίρι, ή να σταματήσουν όπως ανακοίνωσε πέρυσι ο Μήτσος, εγώ θέλω να παίξω για να βοηθήσω την ομάδα. Η Εθνική είναι προσωπικό θέμα του καθενός. Εγώ έτσι αισθάνομαι και πρώτα ο Θεός, καλά να ‘μαστε, θα πάω στη Λιθουανία».