Ο Εβάν Φουρνιέ φιλοξενήθηκε στο First Team και έδωσε μια μεγάλη συνέντευξη, εξηγώντας με κάθε λεπτομέρεια πώς πραγματοποιήθηκε η μεταγραφή του στον Ολυμπιακό και γιατί διατηρεί ισχυρή σύνδεση με την ομάδα.

Ο Γάλλος Ολυμπιονίκης αποκάλυψε όσα σκέφτηκε όταν αντίκρισε την ατμόσφαιρα των φίλων των ερυθρόλευκων στο Παρίσι στον τελικό της EuroLeague με την Μπαρτσελόνα το 2010. Αναφέρθηκε στην ατάκα "τι τρέλα είναι αυτή" για τον κόσμο των Πειραιωτών, στον αγαπημένο του παίκτη, Θοδωρή Παπαλουκά και στην προοπτική της Παρί.

Μάλιστα, εξήγησε ότι στην αρχή της προετοιμασίας του με την εθνική Γαλλίας πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, σκέφτηκε ακόμα και να σταματήσει το μπάσκετ, αν δεν κατάφερνε να βρει μια ομάδα, στην οποία να απολαμβάνει το άθλημα. Κάτι που τελικά, όπως παραδέχτηκε, "δεν συνέβη και όλα εξελίχθηκαν πολύ καλά".

Αναλυτικά όσα είπε ο Εβάν Φουρνιέ:

"Δεν θα πω ψέματα. Συνέβη πολύ γρήγορα όλο αυτό με τη μεταγραφή μου στον Ολυμπιακό. Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων δεν ήθελα να μιλάω για το συμβόλαιό μου. Πραγματικά ήθελα να συγκεντρωθώ στα παιχνίδια με την εθνική Γαλλίας. Όταν τελείωσαν οι Ολυμπιακοί, μιλήσαμε σε εκείνους που είχαμε κάνει επαφές στο NBA και είπαμε ότι δεν μας ικανοποιούσαν, ότι δεν μας άρεσαν. Σκέφτηκα 'ας δοκιμάσουμε την Ευρώπη'.

Μίλησα και με τον ατομικό μου προπονητή για αυτή την απόφαση, για να ξέρω τις σκέψεις του. Μού είπε 'πήρες την απόφαση, κάν 'το'. Είχα μόνο μία ομάδα στο μυαλό. Βασικά μιάμισι. Ήταν ο Ολυμπιακός. Είχαμε ήδη κάνει επαφές μέσα στο καλοκαίρι και υπήρχε κάποιος καιρός που με παρακολουθούσαν. Μετά έγινε πολύ φυσικά. Πραγματικά δεν ξέρω πώς εξελίχθηκε μέσα σε δύο ημέρες. Ήταν κάπως τρελό γιατί οι φήμες είχαν αρχίσει, ήδη, από τους φιλάθλους, που στη χώρα είναι πολύ μέσα σε αυτό. Μετά έβαλα την υπογραφή μου και έγινε. Δεν ξέρω αν έγινε για τα 100 χρόνια και αν τους έκανα ένα δώρο (σ.σ. γέλια)".

Για το ποστ που είχε αναρτήσει στο twitter παλιότερα για τον Ολυμπιακό: "Νομίζω ήταν λίγο παράλογο αυτό, αλλά πάντα είχα μία ομάδα στο μυαλό μου. Αν πάμε πίσω στο παρελθόν, εκεί έπαιζε ο αγαπημένος μου παίκτης στην Ευρώπη, ο Παπαλουκάς. Αυτή την εθνική ομάδα της Ελλάδας πάντα την αγαπούσα. Ήταν εκείνη που μας νίκησε. Την αγαπούσα αυτή την ομάδα και αυτόν τον παίκτη. Επίσης όταν υπέγραψαν τον Τσίλντρες... Είχε μια επιρροή όλο αυτό πάνω μου, γιατί αγαπούσα και αυτόν τον παίκτη.

Αλλά το γεγονός που άλλαξε τα πάντα για εμένα ήταν όταν έφτασαν στον τελικό της EuroLeague στο Παρίσι το 2010. Ήμουν στις κερκίδες. Θυμάμαι έπαιζε ο Μπέβερλι και ο Τεόντοσιτς. Έχασαν από την Μπαρτσελόνα. Είχα δύο εισιτήρια και ήμουν στο κομμάτι της εξέδρας του Ολυμπιακού και είπα ' τι τρέλα είναι αυτή'. Από τότε έμεινα συνδεδεμένος με εκείνους. Το 2012 όταν κέρδισαν με αυτό το καλάθι με την ΤΣΣΚΑ ήταν απίστευτο. Δεν ξέρω πραγματικά γιατί αλλά τότε είπα 'αυτό είναι ο Ολυμπιακός'. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, αλλά από τότε είπα 'αν γυρίσω, θα έρθω εδώ'.

Φυσικά, πάντα ήταν πολύ φιλόδοξοι, οπότε αυτό είναι μέρος του πρότζεκτ. Είδα τις ομάδες και αν δεν γινόταν να πάω στον Ολυμπιακό θα πήγαινα κάπου που θα με προσέλκυε.

Η μισή ομάδα που είπα πριν ήταν η Παρί. Είχα μια πρόταση από το NBA. Αλλά δεν μου άρεσε ο ρόλος που θα είχα, να καθοδηγώ τους μικρούς στην ομάδα, να είμαι σε μια ομάδα που χάνει. Μπορώ να πω την ομάδα, όμως μόνο επί προσωπικού. Πέρασα δύο χρόνια που δεν έπαιζα όπως θα ήθελα και δεν ήθελα να γυρίσω σε αυτό.

Αυτό που επιθυμούσα ήταν να απολαύσω το μπάσκετ και να έχω ανταγωνισμό. Τους είπα 'σας ευχαριστώ, αλλά δεν είναι αυτό που ψάχνω τώρα'. Θέλω να ζήσω δυνατές στιγμές, ήμουν προετοιμασμένος.

Είπα ότι αν δεν μου αρέσει αυτό που κάνω και δεν έχω κάποια λύση από το να παίζω απλά για να παίζω, θα σκεφτόμουν να σταματήσω. Αλλά δεν έγινε έτσι, εξελίχθηκε πολύ καλά. Το σκέφτηκα για πολύ λίγο, στην αρχή της προετοιμασίας, όταν είδα την τροπή που έπαιρνε. Είχα μια μεγάλη τσάντα και είπα ότι αν δεν τα καταφέρω, ειλικρινά θα σταματήσω. Δεν είχα πρόβλημα με αυτό.

Υπήρχε βέβαια η Παρί, αλλά δεν ήξερα αν ενδιαφέρονταν πολύ. Το ρόστερ τους είχε κλείσει, μπορεί να μην ήθελαν κάποιον. Δεν έχω μιλήσει με εκείνους, οπότε θα ήταν λάθος να πω κάτι εκ μέρους τους. Αλλά δεν ήταν πολύ ζεστοί. Η πρώτη μου επιλογή ήταν ο Ολυμπιακός και αν δεν συνέβαινε, θα σκεφτόμουν αν υπήρχε η προοπτική της Παρί".

Για το αν υπάρχει προοπτική επιστροφής στο NBA: "Δεν σκέφτομαι το NBA. Δεν ήθελα να υπάρχει NBA out στο συμβόλαιό μου. Είμαι συγκεντρωμένος 100% στον Ολυμπιακό. Αλλά τι να σας πω. Αν σε δύο χρόνια έρθει μια ομάδα και μου δώσει 100 εκατομμύρια θα πω οκ, αυτό είναι. Το πρότζεκτ όμως για είμαι απόλυτα ειλικρινής είναι να παίξω για όσο μπορώ στον Ολυμπιακό και να τελειώσω εκεί, να κατακτήσω τίτλους και να ζήσω δυνατές στιγμές. Δεν θέλω να μετακινήσω την οικογένειά μου ξανά".

Για το αν τον επηρεάσει το διαφορετικό στιλ παιχνιδού σε σχέση με το NBA: "Αυτό εξαρτάται από το τι θα κάνω με την ομάδα. Έχω γυρίσει με πολλή ταπεινότητα, είμαι πεινασμένος για μπάσκετ και έτοιμος για ανταγωνισμό, που είναι το πιο σημαντικό. Δεν είναι εύκολο να απαντήσω, σίγουρα θα χρειαστώ λίγο χρόνο προσαρμογής. Θα δώσω όσα έχω και θα αποδώσω στο μάξιμουμ. Σίγουρα μετά από 12 χρόνια στο NBA, θα υπάρχουν προσδοκίες από αντιπάλους αλλά και από τη δική μας ομάδα. Αλλά για αυτό είμαι εδώ".

Για τον αριθμό 94 που θα φοράει στη φανέλα: "Μίλησα με τον Μους (σ.σ. Φαλ) και μου λέει 'αλήθεια θα πάρεις το 94;΄Μερικές ημέρες πριν μίλησα και με τον GM και ρώτησα αν μπορούσα να πάρω το 15, γιατί είναι ο αγαπημένος αριθμός της γυναίκας μου. Και μού είπε 'α δεν γίνεται αυτό γιατί το αποσύρουμε, είναι η φανέλα του Πρίντεζη', το είχα παραβλέψει. Οπότε πήρα το 94. Γενικά δεν έχω κάποιον αριθμό μου να σημαίνει κάτι για εμένα, εκτός από το 10 που είχα σε όλη μου την καριέρα.

Το πρώτο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό είναι στις 8 Νοεμβρίου. Το ξέρω. Όλο το καλοκαίρι ο Ματίας (σ.σ. Λεσόρ) μού έλεγε 'μην έρθεις και μας σπάσεις τα νεύρα. Κάτσε εκεί που είσαι, μείνε ήρεμος' .

Για τη θητεία του στους Νικς: "Ήταν σκληρό στους Νικς. Δεν έπαιζα, ενώ ήξερα ότι έκανα τα πάντα. Με πλήγωσαν μετά από κάποιες καλές σεζόν στο NBA, που ήξεραν πόσο επικίνδυνος ήμουν επιθετικά. Πάντα ήθελα να παίξω στους Νικς. Οπότε ήμουν ενθουσιασμένος. Είχα μιλήσει με τον προπονητή, ταίριαζε ακριβώς αυτό που ήθελε σε εμένα. Ήμουν έτοιμος, έλεγα 'θα τα διαλύσω όλα' κτλ. Όταν πέρασε ο καιρός όμως έλεγα στον εαυτό μου 'μα πού θέλουν να παίζω. Γιατί με έφεραν αν δεν ήξεραν σε τι θέση παίζω ακριβώς'. Είχα πρόβλημα τότε, αλλά πάντα προσπαθούσα. Μετά μου είπαν ότι δεν θα παίξω ούτε ένα λεπτό. Δεν το συζήτησα παραπάνω. Έψαχνα για μια ανταλλαγή. Ήξερα, βάσει εμπειρίας, ότι όταν λένε κάτι οι προπονητές και όταν έχουν πάρει μια απόφαση, αυτό ήταν. Πρέπει να το σεβαστείς".