Γάσπαρης: "Ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα"

Στην επίσημη ιστοσελίδα του Πανιωνίου μίλησε ο Γιώργος Γάσπαρης για την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας το 1991 με τη φανέλα του Πανιωνίου στον τελικό που έγινε στο ΣΕΦ κόντρα στον ΠΑΟΚ. Διαβάστε αναλυτικά όλα όσα δήλωσε:

" Ήταν ένα όνειρο ετών για τον Πανιώνιο και την Νέα Σμύρνη και νιώθω τυχερός για το έζησα", σχολιάζει για την κατάκτηση του τίτλου του Κυπέλλου ο Γιώργος Γάσπαρης, "γέννημα θρέμμα" του "Ιστορικού". " Η κατάκτηση ενός τίτλου ήταν το όραμα του αείμνηστου Ανδρέα Βαρίκα και του Παύλου Κορκίδη, οι οποίοι άρχισαν τον σχεδιασμό αμέσως μετά τον υποβιβασμό της ομάδας στην Β’ Εθνική το 1980. Δούλεψαν μεθοδικά για πολλά χρόνια για να δημιουργηθεί ένα ισχυρό σύνολο από παίκτες που προέρχονταν από τις υποδομές του Πανιωνίου και από παιδιά, τα οποία ήρθαν με μεταγραφή όπως οι Φάνης, Χρήστος Χριστοδούλου, ο Γιώργος Μποσγανάς κ.α. Ήταν μια ομάδα που είχε εξαιρετική «χημεία», έπαιζε ποιοτικό μπάσκετ και θα ήταν κρίμα να μην έπαιρνε έναν τίτλο. Είναι χαρακτηριστικό ότι είχε δικούς της φίλους και οπαδούς. Εγώ είχα φίλους που ήταν Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ ήταν Πανιώνιος και έρχονταν στην Νέα Σμύρνη για να δουν τους αγώνες".

" Εκείνο το βράδυ το Κύπελλο δεν το χάναμε με τίποτα, το θέλαμε πάρα πολύ", θυμάται ο Γιώργος Γάσπαρης από το βράδυ της 10ης Απριλίου. "Θυμάμαι ότι στο τέλος του τελικού, είχαν βγει οι περισσότεροι παίκτες της πεντάδας με πέντε φάουλ και έπαιζα εγώ με τον Μπάλις και τους μικρούς, που είχαν «ασπρίσει» από το άγχος και την πίεση. Ο Βλάντο Τζούροβιτς πήρε τάιμ άουτ και έδινε οδηγίες, αλλά εγώ έπιασα τον Πιτ και του είπα: "Μην ακούς κανέναν. Θα δώσεις σε μένα την μπάλα και σε κανέναν άλλο". Πράγματι ο Μπάλις έδωσε μόνο σε μένα την μπάλα, κέρδισα δύο φορές βολές, τις έβαλα και νικήσαμε".

Στη συνέχεια δήλωσε: " Νιώθω τυχερός που το έζησα, γιατί ήταν μια νίκη και ένας τίτλος που πανηγύρισε μια ολόκληρη πόλη. Όταν φτάσαμε με το πούλμαν από το ΣΕΦ στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, εκείνη είχε πλημμυρίσει από κόσμο. Ο κόσμος κρεμόταν από τα μπαλκόνια. Ήταν προγραμματισμένο να πάει η ομάδα στο δημαρχείο, αλλά από την αγάπη και την λατρεία του κόσμου, υπήρχε κίνδυνος ατυχήματος και δεν πήγαμε ποτέ στο δημαρχείο".

Έπειτα ανέφερε: " Για μένα προσωπικά ήταν διπλή χαρά. Διπλή χαρά, γιατί δεν ήμουν απλώς παίκτης του Πανιωνίου, αλλά και ήμουν και παραμένω να είμαι οπαδός του. Το σπίτι που γεννήθηκα είναι ακριβώς απέναντι από την Θύρα 3 του ποδοσφαιρικού γηπέδου. Την στιγμή που σήκωσα το Κύπελλο δεν θα την ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου".

Για το αν μπορεί να επαναληφθεί από τον Πανιώνιο μια επιτυχία, όπως η κατάκτηση του τίτλου του Κυπέλλου; " Είναι δύσκολο, αλλά όχι απίθανο. Σήμερα το μπάσκετ είναι 100% επαγγελματικό. Σήμερα «μιλάει» το χρήμα. Οι διαφορές στα μπάτζετ από τους Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό είναι πολύ μεγάλες. Και τότε ήταν μεγάλη η διαφορά μας από τον ΠΑΟΚ και τον Άρη σε οικονομικό επίπεδο, αλλά σε αγωνιστικό η αξία της ομάδας μας ήταν πολύ κοντά. Ο Πανιώνιος, ωστόσο, εξακολουθεί να είναι μια σοβαρή ομάδα, χωρίς οικονομικά προβλήματα. Μια ομάδα, που παίζει ποιοτικό μπάσκετ και είμαστε τυχεροί που έχουμε τον Ηλία Λιανό. Ο Πανιώνιος είναι μακράν από τους υπόλοιπους, η τρίτη ομάδα στην Ελλάδα. Δεν αδικώ την ομάδα μας, αλλά οι εποχές έχουν αλλάξει. Βέβαια στον αθλητισμό πάντα καιροφυλακτεί η έκπληξη. Χρειάζεται, όμως, και λίγο τύχη".

Το "φύλλο αγώνα" του 16ου τελικού του Κυπέλλου Ελλάδας:

Κυριακή 10 Απριλίου

Πανιώνιος - ΠΑΟΚ 73-70 (ημίχρονο 34-35)

Διαιτητές: Δουβής, Γιοχαλής

ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ (Τζούροβιτς): Φ.Χριστοδούλου 21 (2), Γάσπαρης 20 (2), Μπρούγος 12, Χρ.Χριστοδούλου, Χάτσον 12, Παναγόπουλος, Χουγκάζ, Μποσγανάς, Μπάλις.

ΠΑΟΚ (Σάκοτα): Σταυρόπουλος 5 (1), Πρέλεβιτς 19 (1), Μπάρλοου 20 (2), Κόρφας 16 (1), Παπαχρόνης, Φασούλας 7, Ιωάννου, Μακαράς 3, Κατσίκης, Μπουντούρης.