Ο Θρύλος Τζον Τόμπσον στο Sport24.gr

"Το παιχνίδι είναι παγκόσμιο πλέον. Δεν μιλάμε για το μπάσκετ της Νέας Υόρκης ή του Σικάγο. Ή της Ουάσινγκτον..." έλεγε με τη βαριά φωνή του, αυτή που κάνει τον Νταρθ Βέιντερ να μοιάζει με υψίφωνο, λέγοντας τη μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι αν μιλούσαμε για το μπάσκετ της Ουάσινγκτον, τότε θα μιλούσαμε για τον ίδιο. Είναι συνώνυμο του. Ο λόγος για τον τεράστιο Τζον Τόμπσον.

Λίγη ώρα πριν την έκπληξη της ΝΙΚΕ (και του Κέβιν Ντουράντ - που μίλησε αποκλειστικά στο NBA Greece ) στα πλαίσια της παρουσίασης του νέου KD VI , το τουρ στην DC έκανε στάση στο υπερ-κατάστημα της αθλητικής εταιρίας στην M Street. Ένα καινούργιο, εντυπωσιακό τριώροφο κτίριο, με βιομηχανικό design και την κλασσική αισθητική της ΝΙΚΕ. Η διαφορά του με τα άλλα ήταν στην είσοδο. Με το που έμπαινες στα δεξιά δέσποζε η γωνιά του Τζον Τόμπσον.

Ο ελάχιστος φόρος τιμής στον προπονητή θρύλο του γειτονικού Τζόρτζταουν, του Hall-of-Famer, του προπονητή που ανέδειξε τους μεγάλους σέντερ της περασμένης εποχής (Γιούιν, Μούρνινγκ, Μουτόμπο), αλλά και τον Άλεν Άιβερσον.

Το Τζόρτζταουν είναι η hip περιοχή της Ουάσινγκτον, εκεί όπου το πράσινο των δέντρων, συναντά το κόκκινο των πυρότουβλων, το... ροζ από τα διάσημα cupcakes (βραβευμένα ως τα καλύτερα στον κόσμο) και το μπλε των "Hoyas", του διάσημου Πανεπιστημίου που βρίσκεται στην καρδιά της περιοχής από το 1789!

Και ο Τζον Τόμπσον είναι ακριβώς μέρος αυτής της ιστορίας. Ένας μικρός (ή όχι και τόσο μικρός αφού είναι 2.08) θρύλος. Κάθισε στον πάγκο των "μπουλντόγκ" για 27 χρόνια (1972-1999), κατέκτησε έναν τίτλο το 1984 και θα είχε άλλον έναν αν ο Μάικλ Τζορνταν δεν έβαζε το πρώτο του "the shot" το 1982, έστειλε δεκάδες παίκτες στο ΝΒΑ και μεγάλωσε δύο προπονητές: τον Τζον Τόμπσον τον 3ο που είναι ο τωρινός προπονητής του κολεγίου, αλλά και τον Ρόνι που κάθεται στον πάγκο του Μπολ Στέιτ.

Παράλληλα έμεινε στην ιστορία για την λευκή πετσέτα που ακουμπούσε στον ώμο του κατά τη διάρκεια των αγώνων, αλλά και για την λατρεία τους για τους ψηλούς, γεγονός που συνδέεται με το γεγονός ότι και ο ίδιος έπαιζε στη θέση του σέντερ.

Φορώντας ένα καπέλο με το γράμμα "Τ" και ένα άσπρο μπλουζάκι του κολεγίου, περίμενε τους δημοσιογράφους που κάλυπταν την παρουσίαση του παπουτσιού KD VI στο προπονητήριο του Τζόρτζταουν, για να τους μιλήσει για το καμάρι της πόλης, τον ίδιο τον Kevin Durant. Φυσικά η συζήτηση δεν έμεινε μόνο εκεί, αλλά επεκτάθηκε στους ψηλούς του ΝΒΑ και όχι μόνο...

"Who the hell is he?"

Την πρώτη φορά που τον είδε να παίζει ήταν στο προπονητήριο του Τζόρτζταουν, όταν ακόμη ο μετέπειτα πρώτος σκόρερ του ΝΒΑ πήγαινε γυμνάσιο. "Καθόμουν εκεί, ενώ ο Κέβιν σούταρε στο κάτω καλάθι" εξιστορεί με τη μπάσα φωνή του ο Τζον Τόμπσον. "Ποιος στο διάολο είναι αυτός" ήταν το πρώτο που είπε και συνέχισε: "Και γιατί στα κομμάτια θα πάει στο Τέξας";

Ο γιος του, Τζον Τόμπσον ο 3ος, είχε μόλις αναλάβει την ηγεσία της ομάδας και αυτός ήταν σύμφωνα με τον ίδιο ο λόγος που τους... ξέφυγε από τα χέρια. "Αν ήμασταν περισσότερο καιρό στην ομάδα, θα τον είχαμε πείσει να μείνει εδώ" εξηγεί ο head coach των "Hoyas", που ωστόσο δήλωσε: "βέβαια ότι πήγε στο Τέξας αποδείχτηκε καλό για τον ίδιο. Είδατε που έχει φτάσει τώρα".

Εξηγώντας το φαινόμενο Ντουράντ ο 71χρονος Τόμπσον τόνισε ότι "δεν υπάρχουν πολλοί παίκτες με το δικό του μέγεθος που να παίζουν στην περιφέρεια. Αλλά είναι άδικο να τον κρίνουμε έτσι. Δεν είναι γκαρντ. Ούτε φόργουορντ. Είναι τα πάντα. Μπορεί να κάνει πολλά πράγματα στο γήπεδο. Είναι ένας τέρας εκεί έξω".

Για να προσθέσει ο γιος του: "Τα κάνει όλα να μοιάζουν τόσο εύκολα, που...χαλάει τα παιδιά μας. Προσπαθούν να κάνουν ότι και αυτός και συχνά πρέπει να τους επαναφέρω στην τάξη".

Αυτό πάντως που έχει εντυπωσιάσει τον Τζον Τόμπσον (τον πρεσβύτερο) είναι ο χαρακτήρας του. "Όσο καλός παίκτης είναι, άλλο τόσο καλό παιδί είναι. Πάντα επιστρέφει στην πόλη του. Είναι πολύ προσιτός και δίνει τη δυνατότητα στον απλό κόσμο να τον πλησιάσει. Σε αυτά τα μέρη δεν έχουν όλοι την ευκαιρία να μιλούν με έναν σούπερ-σταρ του ΝΒΑ.

Και αυτό που με εντυπωσιάζει είναι ότι τα κάνει πάντα αυτά. Όχι μόνο μπροστά στις κάμερες. Είναι έτσι ακόμη κι όταν εσείς θα φύγετε από 'δω. Είναι ταπεινός και μου αρέσει αυτό, γιατί πλέον έχει καταφέρει πολλά και έχει ευθύνη προς τους υπόλοιπους που τον θαυμάζουν".

Κι όπως προσθέτει ο μικρός Τόμπσον: "Λατρεύει το μπάσκετ. Έρχεται εδώ, παίρνει τη μπάλα και αρχίζει να παίζει. Απλά. Αγωνίζεται απέναντι στους πάντες. Ακόμη και με τα κορίτσια μας". Εκτός από το προπονητικό του Τζόρτζταουν, ο Ντουράντ τα καλοκαίρια παίζει και στο Barry Farm, στην νοτιανατολική Ουάσινγκτον, στο γήπεδο δίπλα από τις εργατικές πολυκατοικίες, στο διάσημο "Goodman League".

"Πάει εκεί συχνά. Πήγαινε πάντα. Είναι σημαντικό γιατί τον βλέπουν να παίζει τα παιδιά της περιοχής που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν εισιτήριο για να τον δουν στο ΝΒΑ. Και ο Κέβιν είναι πάντα κοντά τους, τους μιλάει. Είναι ωραίο για τους μικρούς να μπορούν να αγγίξουν έναν άνθρωπο που είναι το είδωλο τους" υπογραμμίζει ο Τόμπσον.

Η ερώτηση αναμενόμενη, αποτέλεσμα της αγαπημένης συνήθειας των δημοσιογράφων να κάνουν συγκρίσεις. "Είναι ένας από τους καλύτερους. Από τους κορυφαίους της εποχής του. Δεν είναι σωστές όμως αυτές οι συγκρίσεις ανάμεσα σε παίκτες που έπαιζαν σε διαφορετικές εποχές, γιατί μιλάμε για τελείως διαφορετικές συνθήκες" ανέλυσε για να κάνει τη σχετική πλάκα: "Εμείς θα τον παίρναμε πάντως".

Γενικά ο Τόμπσον δεν είναι των... συγκρίσεων. Ούτε τον δημοσιογράφων. "Από που ξεφύτρωσες εσύ" ρώτησε έναν Αμερικάνο δημοσιογράφο που τον ρωτούσε για την ανταλλαγή που έστειλε τον Πολ Πιρς στο Μπρούκλιν, ενώ λίγη ώρα αργότερα έπιασε από το μπράτσο και άρχισε να ταρακουνάει για πλάκα έναν Ισπανό που επέμενε να μάθει ποιος από τους σέντερ (Γιούιν, Μούρνινγκ, Μουτόμπο) ήταν ο αγαπημένος του. "Δεν σου είπαν πριν έρθεις ότι δεν τα πάω καλά με τους δημοσιογράφους";

Και όταν σταμάτησε να γελάει τρανταχτά είπε ότι "είναι σαν να με ρωτάς ποιο είναι το αγαπημένο μου παιδί. Δεν γίνονται αυτά. Τους λατρεύω όλους. Όπως και άλλους παίκτες, που δεν έκαναν ανάλογη καριέρα ή δεν έπαιξαν στο ΝΒΑ. Μπορεί να είχαν λιγότερο ταλέντο, αλλά τα έδιναν όλα".

Στον τοίχο υπήρχαν οι φανέλες όλων των παικτών του σχολείου που έπαιξαν στο ΝΒΑ

Για να ρίξει τη... βόμβα. "Μπορώ να σας πω, όμως, ποιος έκανε τη μεγαλύτερη βελτίωση"... Ποιος; "Ο Ρόι Χίμπερτ. Όταν τον είδα πρώτη φορά να παίζει έβαλα τα γέλια..." Για να τον διακόψει ο γιος του: "κι εγώ τα κλάματα". Ακόμη μίλησε με κολακευτικά λόγια για τον Ότο Πότερ, το Νο3 του φετινού ντραφτ που θα δει και το δικό του όνομα να μπαίνει στον τοίχο, αλλά και τον Τζεφ Γκριν, που έγινε ανταλλαγή στους . "Ξέρετε ο Τζεφ κατάφερε να επανέλθει μετά από επέμβαση στην καρδιά. Νομίζω ότι μπορεί να κάνει τα πάντα".

Όσο για το δίλημμα Μαρκ Γκασόλ ή Πάου Γκασόλ, έδωσε την απάντηση προκαλώντας την έκπληξη των Ισπανών. "Προτιμώ τον Μαρκ. Γιατί είναι πιο σκληρός. Του αρέσει να σπρώχνεται, ενώ ο Πάου παίζει πιο περιφερειακά".

Ο Τόμπσον, ο πρώτος Αφρο-αμερικανός προπονητής που κατέκτησε τον κολεγιακό τίτλο, που είχε οδηγήσει την εθνική των ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς της Σεούλ το 1988, είχε δεχτεί αρκετές προτάσεις για να "μετακομίσει" στο ΝΒΑ. Δεν έκανε, όμως, ποτέ το βήμα. "Έμεινα εδώ, αν και είχα την ευκαιρία. Όταν μου παρουσιάστηκε δεν θεώρησα ότι ήταν καλό να πάω εκεί. Δεν υπήρχε κάτι στους επαγγελματίες που θα με έκανε να φύγω από το Τζόρτζταουν".

Έμεινε και λατρεύτηκε στο κολέγιο και στην ευρύτερη περιοχή της Ουάσινγκτον, που θεωρείται μια άκρως μπασκετική περιοχή, έχοντας βγάλει αρκετούς ταλαντούχους παίκτες, όπως ο Θερλ Μπέιλι, ο Έλτζιν Μπέιλορ, ο Καρμέλο Άντονι, ο Σέρμαν Ντάγκλας, ο Τιμ Λέγκλερ, ο Τζον Λούκας, ο Μπλου Έντουαρντς, ο Τζέιμς Ουάιτ, ο Ντελόντε Ουέστ, ο Μάγκσι Μπογκς, ο Τζάρετ Τζακ, ο Μπούτσι Θόρτον, ο Σαμ Κασέλ, ο Μάικλ Μπίσλι, και πολλοί άλλοι. Για ποιο λόγο, όμως, συμβαίνει αυτό;

"Η φτώχεια..." είπε μονολεκτικά ο Τζον Τόμπσον, για να πάρει το λόγο ο γιος του: "είναι σημαντικό αυτό, όπως επίσης και το γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί καλοί προπονητές στα γυμνάσια, που δίνουν γερές βάσεις σε αυτά τα παιδιά", ερμηνεύοντας σε ένα ποσοστό την μπασκετική παράδοση της περιοχής. Δεν χρειάστηκε να κοιτάξει τον τοίχο πίσω του, ούτε καν τον προθάλαμο του γηπέδου που ήταν γεμάτος από τρόπαια, πλακέτες και τιμητικές διακρίσεις. Η παράδοση είναι κάτι που αισθάνεσαι στον αέρα.

Για σχόλια και ερωτήσεις υπάρχει το Twitter ( @stefanos_rose ) . Για περισσότερο ταξίδι στην Ουάσινγκτον και Κέβιν Ντουράντ υπάρχει το Instagram .