Κάπου μέσα στο ΟΑΚΑ υπάρχει μία καμένη λάμπα. Κάποιος πρέπει να την αλλάξει. Πιθανότατα αυτό το λάθος είναι του Κέλσι Μπάρλοου. Στο σημείο που πλένει ο κόσμος τα χέρια του στις τουαλέτες δεν υπάρχει σαπούνι. Πιθανότατα και για αυτό φταίει ο Κέλσι Μπάρλοου.

Ο Αμερικανός γκαρντ είναι ο άνθρωπος που έχει βρεθεί στο επίκεντρο της κριτικής από χθες (23/1). Η – αλήθεια είναι αδικαιολόγητη ενέργειά του – να υποπέσει σε... άκυρο πήδημα στην τελευταία επίθεση της ΑΕΚ κόντρα στην Στρασμπούρ στην ήττα με 87-88 τον έβαλε στο επίκεντρο. Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει τι σκεφτόταν όταν βλέποντας τον Ντι Μποστ να προσπαθεί να τον κόψει έκανε αυτή την ενέργεια.

Φταίει όμως αλήθεια ο Μπάρλοου για την χθεσινή ήττα; Είναι δυνατόν όλοι να μιλούν για αυτή την φάση και όχι για ό,τι προηγήθηκε; Γιατί, σε περίπτωση που κάποιος δεν το έχει προσέξει, η μπάλα έφτασε στα χέρια του στο τέλος μίας “σκοτωμένης” επίθεσης – παρά το γεγονός ότι υπήρχε τάιμ-άουτ νωρίτερα – με τον ίδιο να έχει λιγότερο από 1 δευτερόλεπτο για να αποφασίσει τι θα κάνει και έναν παίκτη να είναι “κρεμασμένος” πάνω του παίζοντας την τέλεια άμυνα.

ΕΝΑΣ ΑΠΟΔΙΟΠΟΜΠΑΙΟΣ ΤΡΑΓΟΣ

Ο Κέλσι Μπάρλοου βρίσκεται... υπ' ατμόν στην ΑΕΚ εδώ και περίπου δύο μήνες. Το μέχρι στιγμής δείγμα γραφής του είναι απογοητευτικό, με τον περισσότερο κόσμο να πιστεύει ότι δεν μπορεί να σταθεί σε αυτό το επίπεδο. Εδώ και δύο μήνες λοιπόν ο Αμερικανός παίζει με έναν... στόχο στην πλάτη, γνωρίζοντας ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να έρθει ο αντικαταστάτης του. Και σε κάθε παιχνίδι εμφανίζεται διστακτικός.

Ο Ντράγκαν Σάκοτα επανέλαβε για ακόμα μία φορά μετά την ήττα από την Στρασμπούρ ότι η ΑΕΚ ψάχνει εδώ και καιρό σουτέρ και δεν τον βρίσκει. Για αυτό όμως – σε περίπτωση που δεν το έχει αντιληφθεί ο κόσμος – δεν φταίει ο Μπάρλοου. Όπως δεν φταίει και για το γεγονός ότι ενώ μέχρι την τελευταία φάση με την Στρασμπούρ του η στατιστική του “΄έγραφε” 6 πόντους με 6/6 βολές και 0/1 σουτ σε 18 λεπτά συμμετοχής βρισκόταν στο παρκέ στην ίσως κρισιμότερη επίθεση της χρονιάς αντί των Μάνι Χάρις και Γιαννούλη Λαρεντζάκη. Παικτών δηλαδή που είτε βρέθηκαν σε καλή επιθετικά βραδιά (Λαρεντζάκης) είτε παρά την κακή τους βραδιά θεωρούνται... killer (Χάρις).

Ο Μπάρλοου είναι ένας ωραίος αποδιοπομπαίος τράγος. Δεδομένου ότι έτσι κι αλλιώς βρίσκεται στο επίκεντρο της κριτικής, το να του “χρεώσει” κάποιος ακόμα ένα κακό γεγονός δεν είναι πρόβλημα. Είναι εύκολο. Είναι λογικό. Είναι αυτό που... συνηθίζεται.

ΕΝΑ ΣΟΥΤ "ΜΙΑ ΣΕΖΟΝ" ΣΤΑ ΛΑΘΟΣ ΧΕΡΙΑ

Υπάρχει κάτι που πρέπει να καταλάβει κάποια στιγμή ο κόσμος: Το μπάσκετ είναι ένα άθλημα στιγμών. Μία τέτοια στιγμή είναι και το (μη) σουτ του Μπάρλοου. Το θέμα είναι ότι πριν από αυτό το σουτ που δεν έγινε ποτέ, παίχτηκαν 39 λεπτά και 59 δευτερόλεπτα μπάσκετ. Και σε αυτό το διάστημα η ΑΕΚ έκανε πολλά πράγματα λάθος.

Έχοντας ξεφύγει με 11 πόντους διαφορά στο ξεκίνημα της τρίτης περιόδου (46-35) η ΑΕΚ ενθουσιάστηκε και για κάποιο λόγο παρασύρθηκε στον ρυθμό των Γάλλων, με αυτό το +11 να γίνεται γρήγορα -1 (63-64). Από εκεί και πέρα το παιχνίδι ήταν πλέον... ροντέο. Η μυθική ανατροπή της ΑΕΚ χάρη στα μαγικά των Ντιλρόι Τζέιμς και Μάικ Γκριν στο τέλος σίγουρα γέννησε ελπίδες. Για να γίνει βέβαια αυτή η ανατροπή χρειάστηκε και η Στρασμπούρ να... ξεχάσει το μπάσκετ για 80 δευτερόλεπτα. Αλλά έτσι είναι το μπάσκετ. Παίζουν δύο ομάδες και στο παρκέ βρίσκονται 10 παίκτες έτοιμοι να κάνουν το... απροσδόκητο.

Στο τέλος της ημέρας, όταν στην ΑΕΚ κάνουν τον απολογισμό αυτού του αγώνα θα πρέπει να έχουν στο μυαλό τους ένα πράγμα πριν αρχίσουν όλοι να κατηγορούν τον Μπάρλοου: Γιατί σε μία από τις κρισιμότερες επιθέσεις της χρονιάς η μπάλα βρέθηκε στα χέρια ενός παίκτη που βρίσκεται με το ένα πόδι στην έξοδο εδώ και δύο μήνες; Ήθελε αλήθεια η ΑΕΚ να κριθεί σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της στην διοργάνωση από ένα δικό του σουτ; Όταν βρουν την απάντηση σε αυτό το ερώτημα, ίσως να καταλάβουν και τι έχει πάει στραβά φέτος.