Έπαιξαν απέναντι στην παλιά τους ομάδα και τα δικά τους ματς έκρυβαν μια διαφορετική ιστορία από πίσω. Ειδικά το φετινό φάιναλ-φορ κρύβει αρκετές υπέροχες ιστορίες. Όπως και τα προηγούμενα δηλαδή...

Στη Μαδρίτη ο Γιάννης Σφαιρόπουλος θα αντιμετωπίσει την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Τρία χρόνια μετά την Κωνσταντινούπολη, δηλαδή, έχουν αλλάξει οι ρόλοι. Τότε ήταν ο ασίσταντ κόουτς της ΤΣΣΚΑ που αντιμετώπιζε την παλιά του ομάδα. Τώρα είναι αυτός στην άκρη του πάγκου απέναντι στην "Αρκούδα".

Παράλληλα ο Κάιλ Χάινς θα τεθεί -σε φάιναλ φορ- αντιμέτωπος με τον Ολυμπιακό, την ομάδα που τον έφερε (δις) στην κορυφή της Ευρώπης.

Πρώην ομάδα θα αντιμετωπίσει και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον άλλον ημιτελικό. Θα κοντραριστεί με τη Ρεάλ Μαδρίτης με την οποία είχε κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης το 1995 στη Σαραγόσα. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, ο "Ζοτς" να κοντραριστεί με τον επί σειρά ετών συνεργάτη του και κουμπάρο του, Δημήτρη Ιτούδη, αν η Φενέρμπαχτσε συναντήσει την ΤΣΣΚΑ στον μικρό ή στον μεγάλο τελικό.

Θα είναι η πρώτη "σύγκρουση" κουμπάρων στην ιστορία των φάιναλ-φορ! Παράλληλα θα γίνει και το εξής σπάνιο: ένας προπονητής να αντιμετωπίσει ομάδα από την πατρίδα του (εξαιρούνται οι εμφύλιοι), όπως συμβαίνει με τον Δημήτρη Ιτούδη. Αυτό είχε συμβεί για πρώτη φορά με τον Μάλκοβιτς το 1991, τον Ομπράντοβιτς το 1998 (Μπενετόν-Παρτίζαν στον μικρό τελικό) και τον Μολίν το 2011 (Ρεάλ-Σιένα στον μικρό τελικό).

Προπονητές απέναντι στην παλιά τους ομάδα

Ο πρώτος που θέλησε να πει "την σκότωσα γιατί την αγαπούσα" ήταν ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς. Μόνο που "σκοτώθηκε" αυτός. Ο "Μπόζα" μετά από δύο συνεχόμενους τίτλους με τη Γιουγκοπλάστικα αποχώρησε από το Σπλιτ με προορισμό τη Βαρκελώνη. Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να αντιμετωπίσει στον τελικό (σ.σ στο ίδιο γήπεδο που το 1996 πήρε τον τίτλο με τον Παναθηναϊκό) την ομάδα που δημιούργησε. Η Ποπ '84 όπως είχε μετανομαστεί πλήγωσε τον Μάλκοβιτς κερδίζοντας με 70-65, πίσω από τους 27 πόντους του Ζόραν Σάβιτς.

Τη σκυτάλη πήρε δύο φορές μάλιστα ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Η πρώτη ήταν το 1998 στον μικρό τελικό της Βαρκελώνης όταν με τη Μπενετόν αντιμετώπισε την Παρτίζαν, την ομάδα που τον... έκανε προπονητή το 1992 και με την οποία πανηγύρισε μάλιστα τον τίτλο στην Κωνσταντινούπολη. Η δεύτερη φορά που θα αντιμετωπίσει την παλιά του ομάδα είναι φέτος στον ημιτελικό.

Το ίδιο παιχνίδι -έστω και σε μικρό τελικό- επεφύλαξε η μοίρα για τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς, που τέθηκε κι αυτός αντιμετώπος με το "δημιούργημα" του, την Τάου, όπως λεγόταν τότε. Ο Μαυροβούνιος τεχνικός είχε φύγει για πρώτη φορά από τη Βιτόρια για να πάει (κι αυτός καλή ώρα) στη Βαρκελώνη. Με τη Μπαρτσλεόνα αντιμετώπισε τους "Βάσκους" στον μικρό τελικό της Πράγας, το 2006, χάνοντας μάλιστα με 87-82.

Στην κατηγορία μπαίνει και ο Γιόνας Καζλάουσκας ο οποίος αντιμετώπισε την παλιά του ομάδα, τον Ολυμπιακό δηλαδή και μάλιστα σε έναν τελικό. Ήταν αυτος του 2012 με τους "ερυθρολεύκους" να παίρνουν τη νίκη στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Μαζί του και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, που θα στρίψει φέτος το νόμισμα στην άλλη του όψη.

Τέλος, ξεχωριστή θέση έχει ο Ντέιβιντ Μπλατ που μπορεί να μην είναι Ρώσος, αλλά ήταν ο προπονητής της εθνικής Ρωσίας. Και πέρσι αντιμετώπισε μια ομάδα από τη Ρωσία, την ΤΣΣΚΑ, την οποία νίκησε μάλιστα. Αν τώρα θα πρέπει να βάλουμε στη λίστα και τους προπονητές που νίκησαν μια ομάδα και μετά κάθισαν στον πάγκο της, τότε αυτοί θα είναι πολλοί: Μάλκοβιτς (από τη Λιμόζ στη Ρεάλ), ο Ομπράντοβιτς (από την Παρτίζαν στη Μπανταλόνα), ο Καζλάουσκας (από τη Ζαλγκίρις στον Ολυμπιακό) και πάει λέγοντας.

Παίκτες απέναντι στην παλιά τους ομάδα

Δεν είναι ένας και δύο.... Πολλοί έχουν αντιμετωπίσει μια παλιά τους ομάδα ή μια ομάδα με την οιποία στέφτηκαν πρωταθλητές. Βέβαια, την πρώτη θέση σ' αυτή την κατηγορία παίρνει δικαιωματικά ο Όντετ Κάτας. Το 2000 ο Ισραηλινός γκαρντ έπαιξε απέναντι στην ομάδα που καταξιώθηκε, την Μακάμπι. Την κέρδισε, έγινε πρωταθλητής και αποθεώθηκε από τους "κίτρινους" που είχαν πλημμυρίσει το κλειστό της Πυλαίας.

Αντίστοιχη περίπτωση και ο Κλαούντιο Κολντεμπέλα. Τον γνωρίσαμε ως το "ψηλό πλέι-μέικερ" της Μπάκλερ Μπολόνια κι εντέλει τα πράγματα ήρθαν έτσι που το 1998 -ως παίκτης της ΑΕΚ τότε- έπαιξε απέναντι στην ομάδα που ανδρώθηκε και μάλιστα σ' έναν τελικό. Η διαφορά με τον Κάτας ήταν ότι ο Ιταλός γκαρντ έχασε από την Βίρτους του Έτορε Μεσίνα στη Βαρκελώνη.

Στην κατηγορία αυτή ανήκουν και δύο Έλληνες. Ο Θοδωρής Παπαλουκάς, αλλά και ο Γιάννης Μπουρούσης. Ο Παπαλουκάς αντιμετώπισε στο Λονδίνο τον Ολυμπιακό στην τελευταία του ευρωπαϊκή εμφάνιση. Είχε προηγηθεί το πρώτο και το δεύτερο πέρασμα του από το Λιμάνι για να έρθει το 2013 το πλήρωμα του χρόνου. Σ' εκείνο το φάιναλ-φορ ο θρύλος της Euroleague ανακοίνωσε την αποχώρηση του από την ενεργό δράση. Όσο για τον Μπουρούση; Δεν είναι μόνο η σύνδεση Ολυμπιακός-Ρεάλ που ενδέχεται να γίνει φέτος, αλλά και το Ολυμπιακός-Μπαρτσελόνα. Ο διεθνής σέντερ πριν πάει στον Ολυμπιακό (κι ενώ μόλις είχε αποχωρήσει από την ΑΕΚ) είχε κλείσει τη χρονιά στη Μπαρτσελόνα, την οποία αντιμετώπισε στον τελικό του 2010 με τον Ολυμπιακό.

Η λίστα είναι μεγάλη και περιλαμβάνει και παίκτες που πέρασαν από την Ελλάδα. Όπως για παράδειγμα τον Σάσα Βολκόφ και τον Ζάρκο Πάσπαλι. Στον ημιτελικό του Τελ Αβίβ αγωνίστηκαν με τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό αντίστοιχα, για να "αλλάξουν" φανέλες την επόμενη χρονιά στη Σαραγόσα. Προηγουμένως όμως ο Φεράν Μαρτίνεθ είχε γίνει ο "πρώτος". Ο Ισπανός σέντερ (που εν συνεχεία έπαιξε στον Παναθηναϊκό και στο Περιστέρι) είχε γράψει τα πρώτα του χιλιόμετρα σε φάιναλ-φορ με τη Μπαρτσελόνα, την οποία αντιμετώπισε στο Τελ Αβίβ κι ενώ ενδιάμεσα είχε φορέσει ο ίδιος τη φανέλα της Μπανταλόνα.

Την παλιά του ομάδα αντιμετώπισε στον αλησμόνητο ημιτελικό του 2003 ο Ρομπέρτο Κιάζιτς. Τότε ήταν παίκτης της Σιένα, αλλά είχε προηγηθεί το πέρασμα του από την Τιμσύστεμ Μπολόνια τη σεζόν 1997-1998. Σε εκείνο το φάιναλ-φορ (αλλά και στο επόμενο) είχε αγωνιστεί με την ΤΣΣΚΑ ο Αμερικανός αρχι-σκόρερ Μάρκους Μπράουν. Την ίδια ομάδα αντιμετώπισε -ως παίκτης της Μάλαγα πλέον- στον ημιτελικό του φάιναλ-φορ της Αθήνας, το 2007. Ήταν η χρονιά που ο Ραμούνας Σισκάουσκας αναδείχτηκε πρωταθλητής με τον Παναθηναϊκό κάνοντας μια σπουδαία εμφάνιση στον τελικό. Την επόμενη χρονιά πήγε στην ομάδα που νίκησε, την ΤΣΣΚΑ και με την οποία πανηγύρισε τον τίτλο. Το 2009 και το 2012 η μοίρα τον έφερε αντιμέτωπο με τον Παναθηναϊκό στον τελικό και στον ημιτελικό αντίστοιχα. Μάλιστα ο τίτλος στο Βερολίνο κρίθηκε από δικό του σουτ, το οποίο κατέληξε στο σίδερο.

Θα πρέπει να προστεθεί και ο Τέρενς Μόρις που το 2010 κατέκτησε τον τίτλο με τη Μπαρτσελόνα. Στον ημιτελικό του Παρισίου επικράτησε της ΤΣΣΚΑ, της παλιάς του ομάδας. Πιο ξεχωριστή πρέπει να θεωρηθεί η περίπτωση του "πράσινου" Ρομέιν Σάτο, ο οποίος αντιμετώπισε τη Σιένα στον ημιτελικό του 2011, μια ομάδα με την οποία έζησε σπουδαίες στιγμές. Μπορεί ο κόσμος να μην το θυμάται, ωστόσο, ο Άντε Τόμιτς πήγε στη Βαρκελώνη από τη Μαδρίτη. Και τελικά έπαιξε απέναντι στη Ρεάλ ως παίκτης της Μπαρτσελόνα το 2013.

Τέλος, η λιστα κλείνει με την περίπτωση του Μίλος Τεόντοσιτς που αντιμετώπισε τον Ολυμπιακό το 2012, το 2013 και πλέον το 2015 και του Ζόραν Ερτσέγκ, που επίσης πέρασε από τον Ολυμπιακό και έφυγε με σκυμμένο κεφάλι στον ημιτελικό του Λονδίνου.

Bonus: Υπάρχουν δύο παίκτες στην ιστορία των φάιναλ-φορ που έπαιξαν στην πατρίδα τους με ξένη ομάδα. Και οι δύο έφυγαν ητημένοι. Ο λόγος για τον Χόρχε Γκαρμπαχόθα που έπαιζε στη Μπενετόν όταν νικήθηκε από τη Μπαρτσελόνα το 2003 στη Βαρκελώνη και φυσικά τον Θοδωρή Παπαλουκά που έκανε μια σπουδαία εμφάνιση, αλλά έχασε από τον Παναθηναϊκό στην Αθήνα το 2007.