Γιαννάκης: "Θα κάνουμε τη δική μας σχολή"
"Χρυσή εποχή" του ελληνικού μπάσκετ, χαρακτήρισε αυτή που διανύουμε ο Π. Γιαννάκης
Έχετε πολλές αναμνήσεις από το Final Four ως παίκτης, ειδικά τελειώνοντας την καριέρα σας, κατακτώντας το Κύπελλο Πρωταθλητριών με τον Παναθηναϊκό. Ποιες αναπολείτε αυτές τις μέρες;
" Είμαι υπερήφανος για το γεγονός ότι είμαι ένας παίκτης που έγραψε ένα από τα πρώτα κεφάλαια του σύγχρονου Final Four, αφού έπαιξα σε τρία συνεχόμενα με τον Άρη και σε ακόμα δύο με τον Παναθηναϊκό. Σίγουρα αυτό του 1996 περιέχει τις στιγμές που θα θυμάμαι για όλη μου τη ζωή. Είχα την τιμή, να είμαι ο πρώτος Έλληνας αρχηγός που σήκωσα το τρόπαιο. Δεν θα ξεχάσω τη στιγμή που κοίταξα το Κύπελλο και το σήκωσα, γιατί το όνειρο πολλών γενεών Ελλήνων, έγινε πραγματικότητα. Άρα αυτή είναι η πιο δυνατή εικόνα που έχω στο μυαλό μου, αλλά θυμάμαι κι άλλες στιγμές. Δυστυχώς δεν κατακτήσαμε το Κύπελλο με τον Άρη, παρότι παίξαμε σε τρία Final Four και ήμασταν η πρώτη ομάδα που το κατάφερε. Ζήσαμε σπουδαίες στιγμές σε Γάνδη, Μόναχο και Σαραγόσα. Ειδικά στο πρώτο το 1988, στη Γάνδη, περισσότεροι από 7.000 Έλληνες (όχι μόνο οπαδοί του Άρη), έδειξαν το πάθος τους και την αφοσίωσή τους, κάνοντάς μας υπερήφανους", είπε στην επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωλίγκας, ο "Δράκος".
Είστε ο πρώτος Έλληνας παίκτης που πήρε στα χέρια του το τρόπαιο της Ευρωλίγκας, το 1996, στο Παρίσι. Τι σημαίνει για έναν αθλητή να είναι στην κορυφή της Ευρώπης;
" Ίσως δεν μπορώ να το περιγράψω ακριβώς. Ξαφνικά κοίταζα όλη την καριέρα μου να περνάει μπροστά μου. Ήξερα ότι αυτή ήταν η τελευταία ευκαιρία να κερδίσω το ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αφού θα τελείωνε η καριέρα μου και αυτό ήταν το ιδανικό φινάλε. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος, που πήγα στη συνέντευξη Τύπου και ζήτησα συγνώμη γιατί ήθελα να μιλήσω ελληνικά. Ήταν η μικρότερη τιμή που μπορούσα να κάνω στο ελληνικό μπάσκετ και σε αυτούς που συνεισέφεραν στην επιτυχία μας. Αλλά παρά το γεγονός ότι κερδίσαμε, παρέμεινα πεινασμένος. Είναι αστείο, αλλά μετά από τρεις μέρες γιορτάσαμε το Πάσχα και μετά από ένα γεμάτο γεύμα, κάλεσα τον Στόγιαν Βράνκοβιτς, να παίξουμε λίγο μπάσκετ".
Πρέπει να είσαι πολύ περήφανος, πρώτα απ' όλα, γιατί έχεις τόσους διεθνείς παίκτες από την ομάδα σου (5) στο Final Four. Έπαιξες σε μία πολύ καλή στιγμή του ελληνικού μπάσκετ. Θα έλεγες, ότι κι αυτή είναι μία χρυσή εποχή Ελλήνων παικτών;
" Σίγουρα, είναι ένα είδος χρυσής εποχής για το ελληνικό μπάσκετ, γενικά. Δεν πιστεύω ότι η επιτυχία μπορεί να είναι αιώνια, αλλά πρέπει να παλεύουμε κάθε μέρα για να φέρνουμε καλά αποτελέσματα σε όλα τα επίπεδα. Όταν επέστρεψα ως προπονητής της Εθνικής ομάδας, μερικές εβδομάδες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, σκοπός μου ήταν να επεκτείνω τη βάση και να βελτιώσω την ποιότητα των παικτών. Δουλέψαμε πολύ, υποφέραμε και τελικά το ελληνικό μπάσκετ, κατάφερε να παίξει σημαντικό ρόλο τόσο σε εθνικό, όσο και σε επίπεδο συλλόγων. Πιστεύω ότι οι Έλληνες, έχουν το μπάσκετ στο DNA τους, το αγαπούν και τους αρέσει να παίζουν".
" Το μπάσκετ ταιριάζει στο ελληνικό ταμπεραμέντο, άρα δεν είναι δύσκολο να διδάξεις τους νέους ανθρώπους πως να παίξουν και να νικήσουν. Έχουν ταλέντο και θέληση να είναι στην κορυφή, αλλά χρειαζόμαστε να πηγαίνουμε βήμα-βήμα, ή όπως έλεγα, μπαλιά με τη μπαλιά. Πρέπει να έχουμε έναν στόχο τη μέρα και να μην προσπαθούμε να φτάσουμε αμέσως στο τέλος. Οι παίκτες κατάλαβαν αυτή τη φιλοσοφία και τώρα πιστεύω ότι μπορούμε να πετύχουμε περισσότερα, αφού αποκτήσαμε αυτοπεποίθηση και σεβασμό για τον εαυτό μας. Επίσης, ορισμένοι Έλληνες προπονητές δουλεύουν στο εξωτερικό και έχουν καλά αποτελέσματα, άρα είμαι πολύ αισιόδοξος ότι το ελληνικό μπάσκετ κάνει στροφή και θα δημιουργήσει τη δική του σχολή".
Ένας από τους συμπαίκτες σας το 1996, ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, θα παίξει στο όγδοό του Final Four, κάτι που δεν έχει καταφέρει άλλος. Ακόμα ένα κατόρθωμα του ελληνικού μπάσκετ. Επέλεξε με σοφία, το κλαμπ στο οποίο θα διένυε όλη την καριέρα του, αλλά όταν τον γνωρίζατε ως νέο παίκτη, φανταζόσασταν ότι θα έσπαγε τέτοια ρεκόρ;
" Συγχαρητήρια στον Φραγκίσκο, το ρεκόρ του είναι σπουδαίο. Σίγουρα είναι πολύ σημαντικό γι' αυτόν, ότι έμεινε στον Παναθηναϊκό, που είναι μία ομάδα με παράδοση στο μπάσκετ και αρχές. Όλα αφορούν στο σεβασμό, την πίστη, την εμπιστοσύνη και την κληρονομιά. Ο Φραγκίσκος δεν έχει μόνο μπασκετική αξία, αλλά επίσης τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα να υπερασπίζεται την καριέρα του και να ψάχνει για επιτυχία. Έπαιξα μαζί του και ήμουν προπονητής του, άρα τον ξέρω πολύ καλά και του εύχομαι το καλύτερο".
Ήσουν παρών όταν εγκαινιάστηκε το ΟΑΚΑ, το καλοκαίρι του 1995. Τι κάνει το συγκεκριμένο γήπεδο σπουδαίο και τι ατμόσφαιρα μπορεί να δημιουργηθεί στο Final Four;
" Το ΟΑΚΑ είναι "ναός" του μπάσκετ, διεθνώς, αφού έχει φιλοξενήσει όλα τα μεγάλα γεγονότα. Μιλώντας ως πρώην παίκτης, που ξεκίνησε την καριέρα του στα ανοιχτά, νομίζω ότι είναι ένα αυθεντικό μπασκετικό γήπεδο, με όλη την έννοια. Θα έλεγα επίσης ότι είναι μία διαφήμιση για το άθλημά μας, όχι μόνο σε επίπεδο κατασκευής και χωρητικότητας, αλλά και για την ατμόσφαιρα που δημιουργείται. Θέλεις να παίξεις εδώ, ευχαριστιέσαι το παιχνίδι και όταν αγωνίζεσαι νοιώθεις μία ξεχωριστή αύρα που σε ωθεί να κάνεις τα πράγματα καλύτερα".
" Είμαι υπερήφανος για το γεγονός ότι είμαι ένας παίκτης που έγραψε ένα από τα πρώτα κεφάλαια του σύγχρονου Final Four, αφού έπαιξα σε τρία συνεχόμενα με τον Άρη και σε ακόμα δύο με τον Παναθηναϊκό. Σίγουρα αυτό του 1996 περιέχει τις στιγμές που θα θυμάμαι για όλη μου τη ζωή. Είχα την τιμή, να είμαι ο πρώτος Έλληνας αρχηγός που σήκωσα το τρόπαιο. Δεν θα ξεχάσω τη στιγμή που κοίταξα το Κύπελλο και το σήκωσα, γιατί το όνειρο πολλών γενεών Ελλήνων, έγινε πραγματικότητα. Άρα αυτή είναι η πιο δυνατή εικόνα που έχω στο μυαλό μου, αλλά θυμάμαι κι άλλες στιγμές. Δυστυχώς δεν κατακτήσαμε το Κύπελλο με τον Άρη, παρότι παίξαμε σε τρία Final Four και ήμασταν η πρώτη ομάδα που το κατάφερε. Ζήσαμε σπουδαίες στιγμές σε Γάνδη, Μόναχο και Σαραγόσα. Ειδικά στο πρώτο το 1988, στη Γάνδη, περισσότεροι από 7.000 Έλληνες (όχι μόνο οπαδοί του Άρη), έδειξαν το πάθος τους και την αφοσίωσή τους, κάνοντάς μας υπερήφανους", είπε στην επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωλίγκας, ο "Δράκος".
Είστε ο πρώτος Έλληνας παίκτης που πήρε στα χέρια του το τρόπαιο της Ευρωλίγκας, το 1996, στο Παρίσι. Τι σημαίνει για έναν αθλητή να είναι στην κορυφή της Ευρώπης;
" Ίσως δεν μπορώ να το περιγράψω ακριβώς. Ξαφνικά κοίταζα όλη την καριέρα μου να περνάει μπροστά μου. Ήξερα ότι αυτή ήταν η τελευταία ευκαιρία να κερδίσω το ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αφού θα τελείωνε η καριέρα μου και αυτό ήταν το ιδανικό φινάλε. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος, που πήγα στη συνέντευξη Τύπου και ζήτησα συγνώμη γιατί ήθελα να μιλήσω ελληνικά. Ήταν η μικρότερη τιμή που μπορούσα να κάνω στο ελληνικό μπάσκετ και σε αυτούς που συνεισέφεραν στην επιτυχία μας. Αλλά παρά το γεγονός ότι κερδίσαμε, παρέμεινα πεινασμένος. Είναι αστείο, αλλά μετά από τρεις μέρες γιορτάσαμε το Πάσχα και μετά από ένα γεμάτο γεύμα, κάλεσα τον Στόγιαν Βράνκοβιτς, να παίξουμε λίγο μπάσκετ".
Πρέπει να είσαι πολύ περήφανος, πρώτα απ' όλα, γιατί έχεις τόσους διεθνείς παίκτες από την ομάδα σου (5) στο Final Four. Έπαιξες σε μία πολύ καλή στιγμή του ελληνικού μπάσκετ. Θα έλεγες, ότι κι αυτή είναι μία χρυσή εποχή Ελλήνων παικτών;
" Σίγουρα, είναι ένα είδος χρυσής εποχής για το ελληνικό μπάσκετ, γενικά. Δεν πιστεύω ότι η επιτυχία μπορεί να είναι αιώνια, αλλά πρέπει να παλεύουμε κάθε μέρα για να φέρνουμε καλά αποτελέσματα σε όλα τα επίπεδα. Όταν επέστρεψα ως προπονητής της Εθνικής ομάδας, μερικές εβδομάδες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, σκοπός μου ήταν να επεκτείνω τη βάση και να βελτιώσω την ποιότητα των παικτών. Δουλέψαμε πολύ, υποφέραμε και τελικά το ελληνικό μπάσκετ, κατάφερε να παίξει σημαντικό ρόλο τόσο σε εθνικό, όσο και σε επίπεδο συλλόγων. Πιστεύω ότι οι Έλληνες, έχουν το μπάσκετ στο DNA τους, το αγαπούν και τους αρέσει να παίζουν".
" Το μπάσκετ ταιριάζει στο ελληνικό ταμπεραμέντο, άρα δεν είναι δύσκολο να διδάξεις τους νέους ανθρώπους πως να παίξουν και να νικήσουν. Έχουν ταλέντο και θέληση να είναι στην κορυφή, αλλά χρειαζόμαστε να πηγαίνουμε βήμα-βήμα, ή όπως έλεγα, μπαλιά με τη μπαλιά. Πρέπει να έχουμε έναν στόχο τη μέρα και να μην προσπαθούμε να φτάσουμε αμέσως στο τέλος. Οι παίκτες κατάλαβαν αυτή τη φιλοσοφία και τώρα πιστεύω ότι μπορούμε να πετύχουμε περισσότερα, αφού αποκτήσαμε αυτοπεποίθηση και σεβασμό για τον εαυτό μας. Επίσης, ορισμένοι Έλληνες προπονητές δουλεύουν στο εξωτερικό και έχουν καλά αποτελέσματα, άρα είμαι πολύ αισιόδοξος ότι το ελληνικό μπάσκετ κάνει στροφή και θα δημιουργήσει τη δική του σχολή".
Ένας από τους συμπαίκτες σας το 1996, ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, θα παίξει στο όγδοό του Final Four, κάτι που δεν έχει καταφέρει άλλος. Ακόμα ένα κατόρθωμα του ελληνικού μπάσκετ. Επέλεξε με σοφία, το κλαμπ στο οποίο θα διένυε όλη την καριέρα του, αλλά όταν τον γνωρίζατε ως νέο παίκτη, φανταζόσασταν ότι θα έσπαγε τέτοια ρεκόρ;
" Συγχαρητήρια στον Φραγκίσκο, το ρεκόρ του είναι σπουδαίο. Σίγουρα είναι πολύ σημαντικό γι' αυτόν, ότι έμεινε στον Παναθηναϊκό, που είναι μία ομάδα με παράδοση στο μπάσκετ και αρχές. Όλα αφορούν στο σεβασμό, την πίστη, την εμπιστοσύνη και την κληρονομιά. Ο Φραγκίσκος δεν έχει μόνο μπασκετική αξία, αλλά επίσης τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα να υπερασπίζεται την καριέρα του και να ψάχνει για επιτυχία. Έπαιξα μαζί του και ήμουν προπονητής του, άρα τον ξέρω πολύ καλά και του εύχομαι το καλύτερο".
Ήσουν παρών όταν εγκαινιάστηκε το ΟΑΚΑ, το καλοκαίρι του 1995. Τι κάνει το συγκεκριμένο γήπεδο σπουδαίο και τι ατμόσφαιρα μπορεί να δημιουργηθεί στο Final Four;
" Το ΟΑΚΑ είναι "ναός" του μπάσκετ, διεθνώς, αφού έχει φιλοξενήσει όλα τα μεγάλα γεγονότα. Μιλώντας ως πρώην παίκτης, που ξεκίνησε την καριέρα του στα ανοιχτά, νομίζω ότι είναι ένα αυθεντικό μπασκετικό γήπεδο, με όλη την έννοια. Θα έλεγα επίσης ότι είναι μία διαφήμιση για το άθλημά μας, όχι μόνο σε επίπεδο κατασκευής και χωρητικότητας, αλλά και για την ατμόσφαιρα που δημιουργείται. Θέλεις να παίξεις εδώ, ευχαριστιέσαι το παιχνίδι και όταν αγωνίζεσαι νοιώθεις μία ξεχωριστή αύρα που σε ωθεί να κάνεις τα πράγματα καλύτερα".