Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός... Ξημερώματα 16ης Μαΐου και γράφουμε για το τέλος της 9ης σεζόν του Γιάννη Αντετοκούνμπο στο NBA. Μια σεζόν παρανοϊκής, μιας χρονιάς που είδε τους Μπακς να χρησιμοποιούν 30 παίκτες, να χάνουν τον βασικό τους σέντερ για σχεδόν όλη την κανονική περίοδο και τον βασικό τους σμολ φόργουορντ για όλη την ημιτελική σειρά της Ανατολής με τους Σέλτικς.

Μιας σεζόν που δεν μπορεί να κριθεί αποτυχημένη, σίγουρα όμως δεν ήταν και επιτυχημένη. Μιας σεζόν που έδειξε ότι "γεννήθηκαν" κι άλλες μεγάλες ομάδες, την ώρα που έρχονται ακόμη περισσότερες από πίσω, με τον ανταγωνισμό να βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο στην ιστορία της Λίγκας και με το Μιλγουόκι να αντιλαμβάνεται ότι το να πατήσει ξανά στην κορυφή, θα συνιστά άθλο.

Οι αριθμοί του Γιάννη Αντετοκούνμπο στη regular season

29.9 πόντοι
61.6% στο δίποντο
29.3% στο τρίποντο
72.2% στις βολές
11.6 ριμπάουντ
5.8 ασίστ
1.1 κλέψιμο
1.4 μπλοκ
3.3 λάθη
34.9% usage rate
32.9 λεπτά ανά αγώνα σε 67 ματς

Οι αριθμοί του Γιάννη Αντετοκούνμπο στα playoffs

31.7 πόντοι
55% στο δίποντο
21.6% στο τρίποντο
67.9% στις βολές
14.2 ριμπάουντ
6.8 ασίστ
1.3 μπλοκ
4.5 λάθη
39.3% usage rate
37.3 λεπτά ανά αγώνα σε 12 ματς

Ο Γιάννης ξεκαθάρισε το τοπίο όσον αφορά το ερώτημα "ποιος είναι αυτή τη στιγμή ο κορυφαίος παίκτης στο παγκόσμιο μπάσκετ". Είναι ο καλύτερος, αυτός που θα επέλεξε η συντριπτική πλειοψηφία των GMs για την ομάδα του, αν όχι και οι 30 στους 30. Και αυτό το γεγονός, ότι πλέον χαρακτηρίζεται ως ο καλύτερος στο NBA, είναι από μόνο του αρκετό για να πει κάποιος ότι έκανε κι άλλα βήματα προς τα εμπρός, ότι συνέχισε να βελτιώνεται για ένατη συνεχόμενη σεζόν. Κάθε χρόνο και καλύτερος, κάθε χρόνο και πιο πλήρης, κάθε χρόνο και πιο μεγάλος στα μάτια των αντιπάλων του που τον βλέπουν -και τον αντιμετωπίζουν- πια σαν υπερήρωα.

Η εικόνα του στη σειρά με τους Σέλτικς ήταν εξωπραγματικά... εξωπραγματική. Ένα ματς με 40/20, το πρώτο μετά από 21 χρόνια και το τρίτο στην ιστορία της Λίγκας, δεύτερο ματς με 20 ριμπάουντ, δεύτερο ματς με σαραντάρα, ο πρώτος στην ιστορία του NBA με τουλάχιστον 200 πόντους, τουλάχιστον 100 ριμπάουντ και τουλάχιστον 50 ασίστ σε μία σειρά. Δεν το έχει καταφέρει ο ΛεΜπρόν Τζέιμς, δεν το έχει καταφέρει ο Κέβιν Ντουράντ, δεν το έχει καταφέρει ούτε καν ο Ράσελ Γουέστμπρουκ των τρελών στατιστικών. Το έκανε εκείνος και όσο κι αν οι αριθμοί δεν έχουν σημασία αν η ομάδα αποτυγχάνει, αυτή η επίδοση είναι εξωφρενική.

Και στο τέσσερα και στο πέντε

Με τον Μπρουκ Λόπεζ εκτός δράσης μετά από το πρώτο και μέχρι το 69ο παιχνίδι της κανονικής περιόδου, ο Αντετοκούνμπο έπρεπε να παίξει περισσότερο από ποτέ στη θέση του σέντερ. Ακόμη και με τον Πόρτις στο παρκέ, βέβαια, ουσιαστικά αυτός είχε τον ρόλο του πενταριού, καθώς ο Μπόμπι έπρεπε να ανοίγει το γήπεδο, να μένει στις γωνίες, να αφήνει χώρο στον Greek Freak για να ορμάει στη ρακέτα και να εκμεταλλεύεται εκείνος τις δημιουργίες του με σουτ από την περιφέρεια. Σε ένα positionless basketball εξαιτίας και του χειρουργείου του Λόπεζ στη μέση, ο Γιάννης έπαιξε από το ένα έως το πέντε καθώς τα πειράματα των Χορστ - Μπουντενχόλζερ με τον ΝτεΜάρκους Κάζινς και τον Σερτζ Ιμπάκα απέτυχαν.

Ο Αντετοκούνμπο είδε την άμυνα της ομάδας του, την ομαδική άμυνα και την φιλοσοφία της στην άμυνα, να αλλάζει εξαιτίας της απουσίας του Λόπεζ. Έκανε περισσότερα φάουλ. Κυνήγησε περισσότερες φάσεις. Είχε περισσότερα contested shots. Η closeout άμυνα, το τρέξιμο από την ρακέτα στην περιφέρεια, δεν μπήκε στα πλεονεκτήματά του, όμως ήταν εκεί σε όλη τη διάρκεια της περιόδου, γύριζε για μπλοκ που άλλοι δεν φαντάζονται, κέρδισε παιχνίδια χάρη στο πείσμα και την συγκέντρωσή του, όπως αυτό στην Φιλαντέλφια όταν μπλόκαρε στα ίσα τον Εμπίντ.

Στις βολές βελτίωσε το ποσοστό του κατά τέσσερις σχεδόν μονάδες, πήγε από το 63.3% της σεζόν 2019/20 στο 68.5% πέρυσι και στο 72.2% φέτος. Στα 12 παιχνίδια των playoffs έπεσε στο 68%, σε μικρότερο δείγμα αγώνων, είχε όμως και 11/14 σε ματς με τους Μπουλς και 14/15 στον έκτο αγώνα με τους Σέλτικς.

Δεν ήταν αυτό το πρόβλημά του, δεν ήταν αυτό το πρόβλημα των Μπακς. Θα πει κάποιος "πως γίνεται να μην ευθύνεται ο ηγέτης για έναν αποκλεισμό;", έχει κάθε δικαίωμα να αναρωτιέται, όμως όσοι παρακολούθησαν τη σεζόν των Μπακς, ξέρουν ότι ο Αντετοκούνμπο έκανε κι άλλα βήματα προς τα εμπρός, έκανε αυτά που μπορούσε και ακόμη περισσότερα. Απλώς ο τραυματισμός του Μίντλετον τα γκρέμισε όλα. Ή ακόμα πιο απλά, μπάσκετ παίζουν κι άλλοι πέρα από το Μιλγουόκι που αντιμετωπίζει κάθε βράδυ ομάδες που θέλουν να το κατασπαράξουν.

Ξέρουν ότι δεν μπορούν να τον σταματήσουν

Ο Γιάννης έπρεπε κάθε βράδυ να αντιμετωπίζει δύο και τρεις παίκτες. Έπρεπε να τα βάζει με αθλητές που απέναντί του ήθελαν να βγάλουν το επόμενο συμβόλαιό τους. Δεχόταν σκληρά, αντιαθλητικά, ύπουλα χτυπήματα σε κάθε αγώνα, έβλεπε τοίχους από κορμιά, όμως πατούσε ξανά και ξανά το γκάζι. Και στις τρίτες περιόδους που είναι οι αγαπημένες του και στις τέταρτες στις οποίες ήταν ο πρώτος σκόρερ σε όλο το NBA στην κανονική περίοδο.

Ελάχιστες ομάδες έκαναν πραγματικά καλή δουλειά στο μαρκάρισμά του. Υπήρξαν βράδια που απλώς ο Greek Freak δεν ήθελε να πιεστεί για να σκοράρει και προτίμησε να λειτουργήσει στον ρόλο του δημιουργού για να δώσει αυτοπεποίθηση στον Γκρέισον Άλεν ή στον Μπόμπι Πόρτις. Κάποιες φορές άνοιξε χώρο στον Χόλιντεϊ και στον Μίντλετον. Ήξερε πως όταν χρειαστεί, θα κάνει αυτό που πρέπει και αυτό που μπορεί, στο 100%. Και το έκανε απέναντι στους Σέλτικς, με μία σειρά στην οποία δεν εκτέλεσε ποτέ λιγότερα από 26 και ποτέ περισσότερα από 32 σουτ. Δεν έπαιξε ποτέ λιγότερο από 38 λεπτά και έφτασε μέχρι τα 43. Δεν πήρε ποτέ λιγότερα από εννέα και έφτασε δύο φορές τα 20 ριμπάουντ.

Δεν ήταν ποτέ ο Γιάννης το θέμα για τους Μπακς. Το θέμα ήταν οι γύρω του. Και η Βοστώνη το ήξερε. Όσο κι αν τον χτυπούσε, όσο κι αν έριχνε κορμιά στα πόδια του, ο Ουντόκα ήξερε ότι θα φάει 40 από τον Αντετοκούνμπο. Δεν του έδωσε χώρο, δεν είπε "ανοίγω την ρακέτα και ρισκάρω το τρίποντο", τον έπαιξε σκληρά, από το πρώτο δευτερόλεπτο του πρώτου αγώνα μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του Game 7, δεν τον έπνιξε, αλλά έπνιξε όσους βρίσκονταν γύρω του. Από τον Χόλιντεϊ του 36.4% στα συνολικά σουτ (30% στο τρίποντο), μέχρι τον Πόρτις (9.9 πόντοι, 22.7% στο τρίποντο), τον Άλεν (5 πόντοι, 20.8% στο τρίποντο) και τον Μάθιους (5.7 πόντοι, 33.3% στο τρίποντο).

Ο Αντετοκούνμπο είχε στη σειρά 33.9 πόντους (45.7% στο δίποντο, 67.6% στις βολές), 14.7 ριμπάουντ, 7.1 ασίστ, ένα κλέψιμο, ένα μπλοκ, 3.9 φάουλ και 5.1 λάθη ανά 40 λεπτά. Το usage rate του εκτοξεύθηκε στο 40% (έπαιρνε τις 4 από τις 10 αποφάσεις των Μπακς στον χρόνο που βρισκόταν στο παρκέ), με εκείνο του Χόλιντεϊ μόλις στο 26.5%, ενώ στην κατηγορία +/- ήταν ο κορυφαίος του Μιλγουόκι με -1. Στον χρόνο που αγωνιζόταν, δηλαδή, οι Μπακς έχαναν με έναν πόντο. Ο Πόρτις είχε -1.9, ο Λόπεζ -10.7, ο Άλεν -6.9, ο Μάθιους -4, ο Χόλιντεϊ -6.9 κι ο Κόνατον -3.9. Είχε επίσης 20.3 πόντους ανά αγώνα στη ρακέτα, υπερδιπλάσιους από τον Χόλιντεϊ, υπερτριπλάσιους από τον Λόπεζ, υπερτετραπλάσιους από τον Πόρτις, είχε 5.7 πόντους στον αιφνιδιασμό, τα έκανε όλα.

Η δική του επόμενη ημέρα

Ο Αντετοκούνμπο χρειάζεται το καλοκαίρι όσο κανείς. Έκλεισε την περσινή σεζόν στα τέλη Ιουλίου και άνοιξε την επόμενη στα τέλη Σεπεμβρίου, είχε δηλαδή σκάρτους δύο μήνες ξεκούρασης και ατομικής δουλειάς, οπότε οι φετινοί τρεις θα είναι κάτι μαγικό για το κορμί και για το μυαλό του. Γιατί τρεις; Γιατί θα τον δούμε να ξαναμπαίνει στο παρκέ στα μέσα προς τέλη Αυγούστου, ώστε να προετοιμαστεί για το EuroBasket που θα ξεκινήσει στο Μιλάνο και θα ολοκληρωθεί στο Μόναχο.

Πνευματικά, ο Γιάννης βρίσκεται σε ένα επίπεδο που ελάχιστοι άνθρωποι μπορούν να φτάσουν. Ο αποκλεισμός από τους Σέλτικς θα του δώσει κίνητρο, θα περιμένει από την ομάδα του να δουλέψει όσο δούλεψε εκείνος τους τελευταίους 9 μήνες και θα γυρίσει τον Οκτώβριο για να ανοίξει την 10η σεζόν της επαγγελματικής του καριέρας με τους δύο φιλικούς αγώνες με τους Χοκς στο Άμπου Ντάμπι.

Με μια δεκάδα ομάδες στην Ανατολή (Χιτ, Σέλτικς, Σίξερς, Ράπτορς, Μπουλς, Νετς, Καβαλίερς, Χόρνετς, Χοκς) και με ακόμα μία στη Δύση (Σανς, Γκρίζλις, Γουόριορς, Μάβερικς, Τζαζ, Νάγγετς, Τίμπεργουλβς, Πέλικανς, Κλίπερς, Λέικερς) σε πολύ καλό επίπεδο και με την Λίγκα να μην έχει πια σάκους του μποξ με στόχο το tanking, ο Αντετοκούνμπο γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον πως τον βλέπουν οι αντίπαλοί του, τι σκέφτονται όταν τον αντιμετωπίζουν και τι πρέπει να κάνει για να "επιβιώσει".

Αγωνιστικά, όλοι μιλούν για το μακρινό του σουτ, εκείνος δεν σταμάτησε ποτέ να το δουλεύει και δεν φοβήθηκε ποτέ να το πάρει στη διάρκεια crunch στιγμών σε μεγάλους αγώνες, έβαλε τρίποντα που έκριναν παιχνίδια εντός κι εκτός έδρας, ωστόσο δύσκολα θα τον δούμε να επιμένει σε αυτό το κομμάτι σε υπερβολικό βαθμό. Πέρυσι είχε πει ότι "την επόμενη σεζόν θα στηριχθώ στις αδυναμίες μου", γνωρίζοντας ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία έρχεται αργά ή γρήγορα η βελτίωση, όμως η υπερβολή στο τρίποντο μπορεί να αλλοιώσει το στιλ του και όσο βρίσκεται σε καλή ηλικία, όσο είναι υγιής, δεν θα λειτουργήσει ως σουτέρ.

Ο κορυφαίος παίκτης του κόσμου θα συνεχίσει να μοιάζει με κράμα ΛεΜπρόν Τζέιμς και Σακίλ Ο' Νιλ, θα συνεχίσει να είναι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ένας υπεραθλητής όμοιος του οποίου δεν έχει υπάρξει στην ιστορία του μπάσκετ.