Γιάριτς: "Ο Ολυμπιακός μας ταπείνωσε"

O σύζυγος της Βραζιλιάνας super model Αντριάνα Λίμα έστω και για μία βραδιά ένιωσε πλουσιότερος και από τον μεγιστάνα Λάτση, όπως άλλωστε είναι το επώνυμό του στο Ελληνικό διαβατήριό του. Ο Σέρβος πλέι μέικερ, που ξεκίνησε την καριέρα του στο Περιστέρι το 1996 ήταν εκ των κορυφαίων στον θρίαμβο της Σιένα επί του Ολυμπιακού.

Στα 33 του ο Γιάριτς έχει εγκαταλείψει από το 2009 το ΝΒΑ όπου αγωνίστηκε σε Κλίπερς, Τίμπεργουλβς και Γκρίζλις, και στη δύση της καριέρας του ψήφισε Ευρώπη.

Πέρυσι στη Ρεάλ Μαδρίτης και την τρέχουσα σεζόν στη Σιένα, με την οποία θέλει να συμμετάσχει στο φάιναλ φορ. Ο υψηλόσωμος γκαρντ, δεν βλεπόταν την Τρίτη στη συντριβή της ομάδας του. Ομως αναστήθηκε χθες, όπως άλλωστε και η Σιένα και με την πίεσή του πότε πάνω στον Παπαλουκά και πότε στο Σπανούλη, έβαλε το νερό στο αυλάκι για τους πρωταθλητές Ιταλίας.

Τι κάνει μία ομάδα όταν γνωρίζει μία βαριά ήττα 48 πόντων, όπως εσείς; Πώς ανασυγκροτηθήκατε για το δεύτερο ματς;

"Κατ’ αρχήν θέλω να πω ότι ο Ολυμπιακός μας ταπείνωσε με την ήττα στο πρώτο ματς, σαν μπασκετμπολίστες και σαν ανθρώπους. Ηταν μεγάλη ταπείνωση αυτό που ζήσαμε στο παρκέ. Μας σφυροκόπησαν από το ξεκίνημα του αγώνα και έφτασαν στη νίκη παίζοντας ένα στυλ μπάσκετ που είναι ίδιο με το δικό μας. Σκληρή άμυνα δηλαδή και πίεση σε όλο το γήπεδο. Δεν είχε νόημα καν να μιλήσουμε για μπάσκετ μετά το πρώτο ματς, γιατί κυριάρχησαν απολύτως και μας σκότωσαν".

Ναι αλλά εμφανιστήκατε στη δεύτερη αναμέτρηση με ηρεμία και αυτοπεποίθηση, που σε καμία περίπτωση δεν μαρτυρούσε τι έγινε ένα 48ωρο νωρίτερα.

"Γνωρίζαμε ότι αν απλά ερχόμαστε εδώ ήρεμοι για το δεύτερο ματς και παίζαμε απλό μπάσκετ, θα μπορούσαμε να τους ανταγωνιστούμε. Ο Ολυμπιακός είναι σπουδαία ομάδα, αλλά όχι ανίκητος. Κάναμε το μπρέικ, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτε. Η σειρά έχει ακόμα πολύ δρόμο απλά εμείς κάναμε το πρώτο σωστό βήμα, μετά το καταστροφικό βράδυ της Τρίτης. Παίζουν δύο πολύ σκληρές ομάδες μεταξύ τους και θα δούμε τι θα γίνει στο τέλος".

Νιώσατε σαν πληγωμένα θηρία;

"Το τι νιώσαμε ειλικρινά δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια. Δεν έχω ξαναζήσει τέτοια απογοήτευση, ούτε υπήρξε άλλη φορά στο παρελθόν που να αισθάνθηκα ανήμπροος μέσα στο γήπεδο. Πληγώθηκε ο εγωϊσμός μας. Ξέραμε ότι είμαστε πολύ καλύτερη ομάδα σε σχέση με την εικόνα που παρουσιάσαμε την Τρίτη. Αλλωστε ο στόχος μας όταν ήρθαμε στην Αθήνα ήταν να νικήσουμε στο ένα από τα δύο ματς. Απλά είμαστε σοκαρισμένοι μετά την ήττα στο πρώτο παιχνίδι. Ομως μαζέψαμε τα κομμάτια μας, κάναμε μία σπουδαία εμφάνιση και νικήσαμε. Ομως μόλις μπούμε στο πούλμαν θα πρέπει να ξεχάσουμε αυτή τη νίκη".

Πώς πέρασαν οι 48 ώρες μέχρι το δεύτερο τζάμπολ;

"Για να είμαι ειλικρινής το ρολόι έμοιαζε κολλημένο στην ίδια ώρα. Ηταν μαρτυρικές οι δύο προηγούμενες νύχτες. Δεν κοιμηθήκαμε και πολλές ώρες από τις ενοχές που νιώθαμε για την ταπεινωτική ήττα. Ηταν πολύ δύσκολες και είχαμε μπόλικο χρόνο για να σκεφτούμε τι πήγε στραβά. Συζητήσαμε μεταξύ μας και απλά προσπαθήσαμε πολύ μέχρι να μπορέσουμε να συγκεντρωθούμε στο δεύτερο ματς. Τέτοια εναλλαγή συναισθημάτων μέσα σε 48 ώρες δεν θυμάμαι να έχω ξαναζήσει στην καριέρα μου".

Οπότε που να βρεις χρόνο για να ξαναφέρεις στο μυαλό σου τα πρώτα σου βήματα στο Περιστέρι και στην Ελλάδα.

Κοίταξε κάθε φορά που έρχομαι στην Ελλάδα, το πρώτο που έρχεται κατά νου, είναι το Περιστέρι. Κρατάω επαφές με φίλους που έκανα από τότε. Στην Ελλάδα νιώθω υπέροχα όπως πάντα. Μιλούσα με το Νίκο Ζήση για το πόσο αγαπάω την Ελλάδα. Μου λείπει η Ελλάδα, το Ελληνικό φαγητό, η ατμόσφαιρα στην Ελλάδα, η μυρωδιά αυτής της πόλης. Δεν ξεχνώ ότι από εδώ ξεκίνησε η καριέρα μου όταν ήμουν 17 ετών και η Ελλάδα θα έχει πάντα ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

Πώς και δεν κατηφόρισες στην παλιά τη γειτονιά για να θυμηθείς τα παλιά;

Το ήθελα πολύ, αλλά δεν έβρισκα παρέα για να πάω. Είπα στον Ζήση ότι θέλω να τον πάω στο Μπουρνάζι για να πιούμε καφέ και να του δείξω τη γειτονιά στο Περιστέρι. Ομως μου είπε ότι προτιμάει την Κηφισιά και δεν θέλει να πηγαίνει σε… κακόφημες περιοχές (γέλια), κι έτσι περιορίστηκα στο λόμπι του ξενοδοχείου.

Την επόμενη φορά. Αλλωστε όπως είπες η σειρά έχει πολύ δρόμο.

Φίλε δεν θέλω να έρθω πάλι στην Αθήνα σε δύο εβδομάδες, γιατί θα σημαίνει ότι πάμε σε 5ο ματς (γέλια). Προτιμώ να την ξαναεπισκεφτώ το καλοκαίρι.