Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ήταν μια καλή αρχή για να τακτοποιήσει η Φενέρμπαχτσε τον (10ετή) καημό της ευρωπαϊκής διάκρισης. Ο Μαουρίτσιο Γκεραρντίνι είναι αυτός που θα κάνει τη ζωή όλων, πιο εύκολη.

Ποιος όμως, είναι ο δαιμόνιος Ιταλός που εφηύρε αυτό που σήμερα ονομάζουμε “scout”, που έκανε την Μπενετόν κραταιά δύναμη, που διοργάνωσε το πρώτο σεμινάριο προπονητών στην Ευρώπη, με την υπογραφή του ΝΒΑ και που έγινε ο πρώτος μη Αμερικανός διοικητικός σε οργανισμό του “άλλου πλανήτη”;

Γεννήθηκε στο Φορλί, της Ιταλίας στις 22/9 του 1955, αλλά τακτοποίησε τα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Αμερική, όπου αποφοίτησε (το 1973) από το McCluer High School (βρίσκεται στο St. Louis του Missouri), μέσω του προγράμματος ανταλλαγής μαθητών. Η κατεύθυνση που είχε πάρει, ήταν τα οικονομικά τα οποία... άσκησε ως τραπεζικός υπάλληλος στη γενέτειρα του. Το πάθος του, όμως ήταν άλλο: το μπάσκετ.

Δοκίμασε να γίνει παίκτης, αλλά σύντομα διαπίστωσε πως... κατ' αυτόν τον τρόπο δεν θα πήγαινε πουθενά. Άλλαξε λοιπόν, προσανατολισμό το 1975, όταν ανέλαβε χρέη ασίσταντ κόουτς και διευθυντή των τμημάτων υποδομής στο Φορλί. Ιδιότητες που διατήρησε έως το 1982, οπότε έγινε GM της ομάδας. Παρεμπιπτόντως, αυτή ήταν η χρονιά που η Φορλί προβιβάστηκε στη Serie A. Και αυτός είχε μεγάλο από το μερίδιο της επιτυχίας. Γιατί; Διότι... είχε μάτι. “Σκάναρε” την αγορά και έβρισκε παιδιά που είχαν τις δυνατότητες να κάνουν καριέρα. Τότε ήταν που εγκατέλειψε το πόστο του, στην τράπεζα και αφοσιώθηκε στο μπάσκετ.

Η ώρα της Μπένετον (και οι 16 τίτλοι)

Δέκα χρόνια αργότερα, οι διοικούντες την Μπένετον του ζήτησαν να κάνει για εκείνους, αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα. Πήγε στο Τρεβίζο και εξέλιξε έναν (ακόμα) ιταλικό σύλλογο, σε ευρωπαϊκή δύναμη και την πόρτα της Ευρώπης στο ΝΒΑ.

Ποτέ δεν παρέλειψε να συντηρεί τους δεσμούς του με τις ΗΠΑ, καλώντας συχνά πυκνά Αμερικανούς κόουτς σε σεμινάρια στην Ιταλία ή σε καμπ. Ήταν εκείνος που διοργάνωσε το πρώτο ΝΒΑ coach clinic στη “γηραιά ήπειρο”, ενώ ήταν ο επιβλέπων του καμπ στο Τρεβίζο, που όμοιο του δεν υπάρχει ακόμα και σήμερα.

Από το “ναι” στην Μπένετον δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο για να καθιερωθεί ως ένα εκ των πιο λαμπρών μυαλών, στην ιστορία των GM στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Στα 14 χρόνια που πέρασε εκεί, η ομάδα πήρε τέσσερα πρωταθλήματα (με τους Ντ' Αντόνι, Μεσίνα -2-, Μπλατ), 2 Saporta (το ένα με τον Ομπράντοβιτς), 7 εγχώρια κύπελλα και 3 Supercups. Εμφανίστηκε και τέσσερις φορές στο Final Four της Euroleague (1993, 1998, 2002 και 2003).

Πάτησε στο σύστημα του Καρδινάλιου Richelieu

Το 1622 η Γαλλία απέκτησε ως καρδινάλιο τον Αρμάν Ζαν Ντι Πλεσί, που πέρασε στην ιστορία ως Richelieu (διότι έγινε δούκας της περιοχής) και ο πρώτος πρωθυπουργός, όπως ξέρουμε... αυτή τη θέση τη σήμερον ημέρα. Ήταν φαν της συγκεντρωτικής διοίκησης και για να κάνουμε μια πολύ μεγαλή ιστορία μικρή, είχε τεράστια ικανότητα να χειραγωγεί τον κόσμο να παίρνει αποφάσεις που εκείνος ήθελε -και οι οποίες ήταν για το καλό όλων, κατά τας... γραφάς της ιστορίας. Ο Γκεραρντίνι ήταν ο ενδιάμεσος μεταξύ της οικογένειας Μπένετον και του προέδρου της ομάδας (μαζί και των εταιριών της οικογενείας που λέγαμε), Τζόρτζιο Μπουτσάβο. Αρχικά, ο σύλλογος είχε λεφτά με τη σέσουλα (εξ ου και οι Ρουσκόνι, Κούκοτς -1991 έως το 1993-, Βίνι Ντελ Νέγκρο κλπ), αλλά μετά το 2000 εκείνος ήταν που κατάφερε να τους κρατήσει ψηλά, όταν δεν είχαν τη δυνατότητα να “τραβήξουν' τα πρώτα ονόματα.

Στα best of του Γκεραρντίνι, ήταν η επιλογή του Ραμούνας Σισκάουσκας, πριν γίνει... ο Σισκάουσκας που όλοι μάθαμε αργότερα. Ήταν αυτός που “ανακάλυψε” τον Τάιους Έντνι, τον Ζέλικο Ρέμπρατσα, τον Αντρέα Μπαρνιάνι, αλλά και εκείνος που το 1997 έκρινε ότι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ήταν ο προπονητής που θα έπρεπε να έχει η ομάδα. Σημειωτέον, ήταν και αυτός που έπεισε τον “Ζοτς” ότι το Τρεβίζο ήταν ο κατάλληλος προορισμός για εκείνον.

...αλλά κανένα σύστημα δεν είναι τέλειο

Εξυπακούεται πως ο Γκεραρντίνι δεν είναι η εξαίρεση του κανόνα “ουδείς τέλειος”. Υπήρχαν περιπτώσεις παικτών που δεν εξελίχθηκαν, όπως εκείνος θα περίμενε όταν τους διάλεξε. Όπως; Oι Άλαν Τόμιντι, Μάριο Στόϊτς, Στεπάν Στάζιτς, Ούρος Σλόκαρ, Ουίλιαμ Μπιλ Ντι Σπαλάτρο και Πίτερ Πόποβιτς. Οι δυο τελευταίοι εγκατέλειψαν την προσπάθεια.

Το μεγαλύτερο λάθος που έκανε και του στοίχισε εν πολλοίς, την καριέρα του στο ΝΒΑ ήταν η επιλογή του Μπαρνιάνι, στο Νο1 του ντραφτ που είχε στη λίστα του και τον ΛαΜάρκους Άλντριτζ. Αυτό οι Ράπτορς δεν θα του το συγχωρούσαν ποτέ. Ας επιστρέψουμε όπως, στο 1997 και την πρώτη φορά που συνεργάστηκε με τον Ομπράντοβιτς.

Η περίπτωση “Ρέμπρατσα”

Το καλοκαίρι του 1996, ο Γκεραρντίνι κάλεσε τον Ρέμπαρτσα στο Τρεβίζο. Πριν ο Σέρβος πάει στην Ιταλία, έκανε το ντεμπούτο του με τη Γιουγκοσλαβία, στην πρώτη της εμφάνιση έπειτα τον τριετή αποκλεισμό. Ήταν μέλος της “dream team” των “πλάβι” που προκρίθηκε στο Eurobasket της Αθήνας, το 1995, αλλά επειδή ήταν και μικρός δεν είχε μεγάλο χρόνο συμμετοχής ή κάποιο ιδιαίτερο ρόλο (4.8 π., 3.6 ριμπ.), αλλά οι Ίβκοβιτς και Ομπράντοβιτς έδειχναν να τον εμπιστεύονται. Πράγμα που επιβεβαιώθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996, εκεί όπου η χώρα φόρεσε το ασημένιο μετάλλιο. Όταν κατέβηκε από το βάρθρο, κίνησε για το Τρεβίζο. Εκεί τον περίμενε ο Μάικ Ντ' Αντόνι και ο τίτλος, έπειτα από δραματική σειρά τελικών με την Teamsystem Bologna (3-2). Στο τέταρτο παιχνίδι, ο Ρέμπρατσα είχε 32π. και 12 ριμπ., σε 41' (στο 79-67 της παράτασης). Στο τελευταίο ματς, έδωσε 6π. και 8 ριμπ.

Η πρώτη συνεργασία με τον “Ζοτς”

O Γκεραρντίνι ήταν εκείνος που πήγε τον Ομπράντοβιτς στο Τρεβίζο, μετά την Μπανταλόνα (και μετά την Μπένετον ξέρετε που πήγε, έτσι;). Tην πρώτη χρονιά πήραν το SuperCup και τη δεύτερη (1998-99) αποκλείστηκαν από τη Reggio Emilia, στην πρώτη φάση των play offs, έχασαν από την Kinder στη δεύτερη παράταση, αλλά σήκωσαν το Saporta. Ο “Ζοτς” είχε στο ρόστερ του παίκτες όπως οι Μπονόρα, Πίτις, Μαρκονάτο, Ουίλιαμς, Σεκούντα και Ρέμπρατσα, συν τον Μαρτσέλο Νικόλα, τον Τόμας Γιοφρέσα, μαζί με τους Σπαλάτρο (που λέγαμε) και Κάσεϊ Σμιντ.

Μετά τον Ομπράντοβιτς, συνεργάστηκε με τον Έτορε Μεσίνα και όσοι έζησαν την εμπειρία, έχουν ακόμα να λένε για τις ομηρικές διαμάχες που είχαν, κάθε φορά που κάτι δεν λειτουργούσε όπως έπρεπε (σύμφωνα με τις δεσμεύσεις του Γκεραρντίνι).

'Ηθελε να επιστρέψει στην Ευρώπη

Τον Ιούλιο του 2006 έγινε ο πρώτος Ευρωπαίος διοικητικός, σε οργανισμό του ΝΒΑ, με τους Toronto Raptors να του δίνουν τη θέση του αντιπροέδρου και του assistant GM. Από το 2009 τελούσε χρέη διεθνούς “κατασκόπου” για τους Καναδούς που το 2013 τον ενημέρωσαν πως δεν θα συνέχιζαν παρέα -γιατί κάποιος έπρεπε να φταίει που η ομάδα δεν “πετούσε” ακριβώς και αυτός μάλλον δεν μπορούσε να είναι ο Κολάντζελο. Επί της ουσίας, η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε το βράδυ που έδωσε το Νο1 του ντραφτ στον Μπαρνιάνι.

Οι Oklahoma City Thunder του πρόσφεραν τη θέση του συμβούλου πέρυσι, εκείνος τη δέχθηκε, αλλά ήξερε πως είχε έλθει το πλήρωμα του χρόνου να επιστρέψει στην Ευρώπη. Κάπως έτσι προέκυψαν οι πληροφορίες ότι φέτος τον ήθελαν ιταλικές ομάδες, μέχρι και ότι του είχαν προτείνει τη θέση του προέδρου στην ιταλική λίγκα (μετά την... άστοχη έμπνευση να ψηφίσουν τον Φερντινάντο Μινούτσι). Περίμενε για κάτι καλύτερο και όταν προέκυψε η πρόταση της Φενέρμπαχτσε, ήξερε πως μόλις είχε βρει αυτό που πραγματικά επιθυμούσε. Την ίδια ώρα, ο Ομπράντοβιτς βρήκε κάποιον που ξέρει ότι μπορεί να εμπιστευτεί -ως προς την εξεύρεση και συμφωνία παικτών, αλλά και σε ό,τι αφορά τα διοικητικά της ομάδας, από τη στιγμή που οι Τούρκοι δεν είναι και τόσο... άρτιοι σε αυτήν την ιστορία.