Στο πρώτο του ματς, πριν από 22 χρόνια, ο Γιώργος Πρίντεζης είχε φορέσει το νο 14 (του Ντίνο Ράτζα, τότε) και παίρνοντας την μπάλα από τον Μίλαν Τόμιτς, έκανε μια... θρασύτατη προσπάθεια, μπροστά από τον κατά πέντε χρόνια μεγαλύτερο του, Δημήτρη Διαμαντίδη. Αποτέλεσμα; Μια τάπα του πλέι μέικερ του Ηρακλή, καθώς ο 3D έπαιζε ακόμη στον Γηραιό, τον οποίο ο Ολυμπιακός, είχε νικήσει στον μικρό τελικό του φάιναλ φορ του Κυπέλλου με 91-70.

Ήταν 29 Απριλίου του 2001 και ο Πρίντεζης ήταν μόλις 16 ετών, 2 μηνών και 7 ημερών. Το προηγούμενο καλοκαίρι (στα 15 του) συμπλήρωνε τις μεταγραφές του Ολυμπιακού ως ένα σπουδαίο ταλέντο από τον Αστέρα Αγίου Δημητρίου. Στην επίσημη παρουσίαση των νέων αποκτημάτων, είχε πάρει τη φανέλα με το νο 19 και πόζαρε δίπλα σε Νίκο Μπουντούρη, Πάτρικ Φέμερλινγκ και Ντέιβιντ Ρίβερς από τη μία, Ντίνο Ράτζα, Στεφάν Ρισασέ, Νίκο Οικονόμου και Παναγιώτη Μαντζάνα από την άλλη. Στη μέση ο Σωκράτης Κόκκαλης χαμογελαστός και ο νέος (τότε) προπονητής των "ερυθρολεύκων", Ηλίας Ζούρος.

Ήταν σπουδαίο εκείνο το καλοκαίρι για το μπάσκετ του Ολυμπιακού, με τον Κόκκαλη ν' αναλαμβάνει προσωπικά τις μεταγραφές και να ξοδεύει δέκα εκατομμύρια δολάρια. Μόνο στον Νίκο Οικονόμου ο πρόεδρος της "ερυθρόλευκης" ΚΑΕ είχε κόψει επιταγή 400 εκατομμυρίων δραχμών. Ένα εκατομμύριο και κάτι ψιλά, σε δεδομένα ευρώ.

Ένα μικρό αδύνατο παιδί, που στο εφηβικό δωμάτιο του είχε αφίσες του Ολυμπιακού από το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, έκανε το όνειρο του πραγματικότητα. Δεν του ήταν εύκολο να προπονείται με την ανδρική ομάδα, σιγά-σιγά όμως έδειχνε ότι μέσα του έκρυβε πολύ θάρρος και ακόμη περισσότερο ταλέντο. Κι ας έφαγε την... τάπα από τον Διαμαντίδη

Θα περνούσαν 22 χρόνια, ο νεαρός από τη Σύρο θα γινόταν σιγά - σιγά άνδρας. Ο Ολυμπιακός έμοιαζε πάντα με το πεπρωμένο του, έστω κι αν για μια σεζόν (2006-07) έκανε το αγροτικό του στη Λάρισα (και στην Ολύμπια, του Γιώργου Μπαρτζώκα στην πρώτη μεταξύ τους συνάντηση) ή το 2009 αποχωρούσε, όχι φανερά, αλλά σίγουρα στενοχωρημένος, για τη Μάλαγα.

Δεν τον σήκωσε η Ανδαλουσία, αν και με την ισπανική ομάδα έκανε καλές εμφανίσεις, τουλάχιστον στην αρχή. Με τον Αΐτο Ρενέσες δεν μπόρεσε να βρει σημείο επαφής, ενώ μεσολάβησε ένας τρομακτικός τραυματισμός που τον άφησε εκτός γηπέδων για αρκετό διάστημα. Στα μέσα της σεζόν 2010-11, ενώ στον Ολυμπιακό είχε επιστρέψει ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, ο Πρίντεζης έριχνε γέφυρες στην πρώην ομάδα του.

Οι Αγγελόπουλοι είπαν το "ναι", ο Ίβκοβιτς επίσης και κανείς δεν το μετάνιωσε. Ο "Πριντ" ερχόταν για να δέσει δίπλα στον Βασίλη Σπανούλη, να γίνει ο υπαρχηγός, ο άνθρωπος που θα στήριζε τον Kill Bill και θα έφτιαχνε ένα αξεπέραστο δίδυμο. Το επόμενο καλοκαίρι έβαζε στις πλάτες και στα πόδια του, δεκάδες ώρες ατομικής προπόνησης και γινόταν ο... άλλος Πρίντεζης. Αν ο Σπανούλης ήταν ο βασιλιάς του Ολυμπιακού, ο Γιώργος έγινε ο "πρίγκιπας" του λιμανιού, που πλέον είχε ρίξει άγκυρα και αποφασίσει να τελειώσει την καριέρα του στην ομάδα που αγαπούσε (και πήγε) από παιδάκι.

Δεν ήταν, αλλά έγινε ο καλύτερος

Αυτή η ώρα, του αποχωρισμού, του αντίο, της τελευταίας παράστασης έφτασε την Παρασκευή. Μαζί με το πλήρωμα 22 χρόνων, μιας σπουδαίας καριέρας γεμάτη από συγκινήσεις, θριάμβους, κλάματα, χαρές και ατέλειωτους αγώνες, πόντους, ριμπάουντ, δίποντα, τρίποντα, μάχες με τους αντιπάλους, τραυματισμούς, θεραπείες κι ό,τι άλλο περνάει ένας αθλητής υψηλού επιπέδου, δυο δεκαετίες και βάλε στα γήπεδα.

• Συνολικά 817 αγώνες και 7.719 πόντους μέτρησε στην καριέρα του ο Γιώργος. Το πόσο δέθηκε με τον Ολυμπιακό, όπου αγωνίστηκε σχεδόν 20 χρόνια, φαίνεται από τα αντίστοιχα νούμερα μόνο με τους "ερυθρολεύκους: 713 ματς, 7061 π (μ.ο 9.9)
• Όλα τα τρόπαια του, τα κατέκτησε με τον Ολυμπιακό: Δυο Ευρωλίγκες, τέσσερα πρωταθλήματα-δυο Κύπελλα Ελλάδας, ένα διηπειρωτικό.

Ο τρίτος τελικός των φετινών πλέι οφ που ολοκληρώθηκε με τον θρίαμβο επί του Παναθηναϊκού και την κατάκτηση του πρωταθλήματος εξελίχθηκε αναπόφευκτα σε μια "Πριντεζιάδα", όπως και τα επινίκια στο γήπεδο, στα αποδυτήρια και στα... μπουζούκια. Δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Ο τύπος με το νο 15 στην πλάτη, προς τιμήν του οποίου όλοι φόρεσαν την ίδια μπλούζα για να πανηγυρίσουν στο βάθρο τη νίκη, είχε μια μοναδική ιστορία. Ήταν μέρος της ιστορίας, που του επιφύλαξε και ένα ιδανικό τέλος για τη μεγάλη καριέρα του.

Είναι ακόμη νωπή η αποχώρηση του για να γίνει ένας πλήρης απολογισμός της προσφοράς του κορυφαίου άσου στον Ολυμπιακό. Πρόσφατα ο Βαγγέλης Αγγέλου είχε πει στο SPORT24: "Θα έλεγα ότι λόγω της εκτυφλωτικής παρουσίας του Σπανούλη στην ομάδα ο ρόλος του Πρίντεζη δεν αναδείχθηκε όσο θα έπρεπε. Κατά τη γνώμη μου σε αυτά τα χρόνια, που ακολούθησαν μετά την επιστροφή του από τη Μάλαγα ήταν ο κορυφαίος πάουερ-φόργουορντ στην Ευρώπη".

Έχει δίκιο ο άλλοτε βοηθός του Ντούντα Ίβκοβιτς. Πάνω στον Πρίντεζη και την τρομερή βελτίωση του, ο Ολυμπιακός στήριξε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του παιχνιδιού του και μαζί με τον Κάιλ Χάινς εμφανίστηκε ένα τρομερό δίδυμο στις θέσεις 4 και 5, που έκανε τη δουλειά των προπονητών πολύ πιο εύκολη.

Το ιστορικό "πεταχτάρι" στην Κωνσταντινούπολη θα συνοδεύει πάντα τη φήμη του, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Δεν έκανε όμως μόνο αυτό, ο Πρίντεζης. Ήταν πράγματι αν όχι ο κορυφαίος πάουερ φόργουορντ, ένα από τα καλύτερα τεσσάρια που κυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια στην Ευρωλίγκα. Δεν μπήκε άλλωστε τυχαία στην καλύτερη ομάδα της προηγούμενης δεκαετίας, καθώς τα κατορθώματα του έχουν μείνει ανεξίτηλα μέσα στο χρόνο.

Θυμηθείτε μερικά:

"Με τον Γιώργο συναντήθηκα για πρώτη φορά στην Ολύμπια Λάρισας. Τον είχαμε πάρει δανεικό από τον Ολυμπιακό, για να αποκτήσει εμπειρίες και ήταν ένα παιδί γεμάτο από ενθουσιασμό και εκρηκτικότητα μέσα στο γήπεδο. Όχι όμως με τις ικανότητες που εξέλιξε αργότερα. Κι αυτό είναι το τεράστιο πλεονέκτημα του, το χαρακτηριστικό του ως παίκτης" σχολίαζε ο Γιώργος Μπαρτζώκας στην συνέντευξη Τύπου, μετά τον τρίτο τελικό.

Ο προπονητής του Ολυμπιακού εξήγησε: "Μέσα από τη δική του δουλειά είτε στο γήπεδο, είτε στο γυμναστήριο, έγινε ο παίκτης που είδαμε την τελευταία δεκαετία. Απέκτησε τρομερό footwork και handwork, έγινε απίστευτα πιο εκρηκτικός και σίγουρα κορυφαίος στη θέση του σε όλη την Ευρώπη"

Παίκτης για τα μεγάλα ματς

Δίπλα του ο Γιώργος Αγγελόπουλος έλεγε, ενθυμούμενος ίσως εκείνο το τρομερό βράδυ στην Κωνσταντινούπολη, ή το τρίποντο με την Μπαρτσελόνα, ή το μπάζερ μπίτερ με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ: "Μας χάρισε τόσες μεγάλες στιγμές, που δεν γίνεται να τον βγάλουμε από τη μνήμη μας".

Η μεταμόρφωση του, το καλοκαίρι του 2011 ήταν πράγματι εκπληκτική. Άρχισε να χορεύει πάνω στο παρκέ, βρήκε δεκάδες τρόπους να βάζει την μπάλα στο καλάθι και να ζαλίζει τους αντιπάλους του. Σουτάροντας το ίδιο καλά και με τα δυο χέρια, κάθε χρόνο έβαζε και κάτι άλλο στο παιχνίδι του. Ασυναγώνιστος στο ποστ, έγινε το ίδιο και με πρόσωπο στο καλάθι, έχοντας βέβαια στο ρεπερτόριο του και το μακρινό σουτ.

Δεν ήταν ο καλύτερος αμυντικός του κόσμου, δεν... περνούσες όμως και εύκολα μαζί του, ενώ σε πολλές βραδιές έκανε θραύση και στα ριμπάουντ.

Το 2016 εναντίον της Χίμκι θα βάλει 30 πόντους και θα κάνει ίσως το καλύτερο του παιχνίδι στην Ευρωλίγκα (αν και το δεύτερο ματς των πλέι-οφ του 2015 με την Μπαρτσελόνα παραμένει το αριστούργημά του).

Ο Πρίντεζης, όμως, είχε και ένα άλλο σπουδαίο γνώρισμα. Ήταν παίκτης μεγάλων αγώνων. Όταν η μπάλα έκαιγε δεν αρνιόταν τις προκλήσεις, έβαζε το μυαλό και το κορμί του στην διαδικασία της κόντρας, νικούσε πολλές φορές και αφόρητους πόντους σε πόδια και μέση, δίνοντας τα πάντα πάνω στο παρκέ.

Γι' αυτό και εναντίον του Παναθηναϊκού έχει κάνει τεράστιες εμφανίσεις. Στο πρώτο πρωτάθλημα του 2012, ήταν ο κορυφαίος παίκτης του Ολυμπιακού, έχοντας μέσο όρο 13.8π (58.8%δ, 50%τρ) και 3.8ρ. Στον πρώτο τελικό έχασε μόλις ένα σουτ (7/8δ) τελειώνοντας με 18π, οι δέκα εξ' αυτών στο δεύτερο δεκάλεπτο που κυριάρχησε ο Ολυμπιακός, ήταν έξοχος με 16π (5/6δ, 2/2τρ) και στον τρίτο τελικό, ενώ στον πέμπτο αγώνα, έβαλε το καθοριστικό καλάθι στο τέλος για το 82-76 που εν τέλει έδωσε τη νίκη και τον τίτλο στην ομάδα.

Πολλοί θυμούνται το τρίποντο του Σπανούλη στον δεύτερο τελικό του 2016 (66-68) μέχρι να φτάσουμε, όμως, μέχρι εκεί ο Πρίντεζης (με πόνους στη μέση) έχει κάνει ένα τρομερό παιχνίδι, σκοράροντας 20 πόντους (10/16 δίποντα) και μαζεύοντας 9 ριμπάουντ.

Θα ξεσπούσε σε λυγμούς, σηκώνοντας ψηλά το τρόπαιο του πρωταθλητή, αφιερώνοντάς το στη μνήμη του πατέρα του, που είχε φύγει από τη ζωή, λίγες μέρες νωρίτερα. Έτσι ήταν (και είναι, βέβαια) ο Πρίντεζης, όμως. Πολύ εκφραστικός, συναισθηματικός, βουρκώνει εύκολα, αλλά κι όταν γελάει φωτίζεται το πρόσωπο του: "Μαζί του πάντα συζητούσαμε ευχάριστα, γιατί αντιμετώπιζε το μπάσκετ και τη ζωή με τη δική του ξεχωριστή νοοτροπία" είπε ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος.

Ο ίδιος ο 37χρονος πια αρχηγός, δήλωσε γεμάτος από το μπάσκετ, ξέροντας ότι είχε διαλέξει σωστά την ώρα του αντίο. Αν κάτι δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει στην καριέρα του ήταν ίσως μια ακόμη διάκριση με την Εθνική Ομάδα στην οποία πάντως πρόλαβε να αγωνιστεί 127 φορές και να σκοράρει 1127 πόντους, κερδίζοντας το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 2009.

Συνολικά, όμως, εκείνο το παιδάκι που ντροπαλά σήκωνε τη φανέλα με το νο19 για να φωτογραφηθεί στην παρουσίαση του 2000, δεν μπορεί να έχει και δεν έχει παράπονο από την μεγάλη καριέρα που ακολούθησε. Είκοσι δυο χρόνια μετά, σήκωνε ψηλά το τρόπαιο του πρωταθλητή με όλο τον κόσμο, όχι μόνο από τον Ολυμπιακό, να του λέει συγκινημένος "αντίο Γιώργο, ευχαριστούμε για τις αναμνήσεις"!