Η ΑΕΚ θα προκρινόταν έτσι κι αλλιώς στο Play-In του Basketball Champions League. Η άνετη νίκη της Βόννης επί της Ρέτζο Εμίλια το εξασφάλισε αυτό. Παρόλα αυτά, δεν ήθελε να παρατήσει τον αγώνα με την Καρσίγιακα, επέστρεψε από το -25 και πήρε την νίκη με 80-72.

Υπάρχουν ανά διαστήματα παιχνίδια που δείχνουν τον χαρακτήρα μίας ομάδας. Την ψυχολογία της. Ο αγώνας με την Καρσίγιακα έμοιαζε με μία μικρογραφία της σεζόν της φετινής ΑΕΚ: Πολλά σκαμπανεβάσματα, στιγμές που οι παίκτες μοιάζουν με ξένοι μεταξύ τους και άλλες που η “Ένωση” μοιάζει να είναι από άλλο πλανήτη. Όταν το “καλό” διάστημα έρχεται στο πρώτο μέρος ενός αγώνα, μπορεί να έρθει η κατάρρευση στο δεύτερο. Όταν έρχεται στο δεύτερο μέρος, τότε ξαφνικά η ΑΕΚ φέρνει τα πάνω κάτω, όπως έκανε μερικές εβδομάδες νωρίτερα και κόντρα στην Ρέτζο Εμίλια, παίρνοντας μεγάλες νίκες.

Από την κόλαση στον παράδεισο και η πεντάδα-κλειδί

Κόντρα στην Καρσίγιακα η ΑΕΚ ξεκίνησε τον αγώνα χειρότερα από ότι μπορούσε να φανταστεί και στον χειρότερο εφιάλτη της, με τους Τούρκους να κάνουν ό,τι ήθελαν στο παρκέ. Από το 16ο λεπτό και αργότερα όμως, από τα τρίποντα του Κένι Γουίλιαμς και μετά δηλαδή, φάνηκε να γυρίζει ένας διακόπτης.

Η ΑΕΚ στο δεύτερο ημίχρονο ήταν η ΑΕΚ που έχει στο μυαλό του ο Ηλίας Καντζούρης. Πιεστική στην άμυνα, να βάζει χέρια πάνω στην μπάλα και δημιουργική στην επίθεση. Όχι παίζοντας ένας εναντίον ενός - δεν είναι αυτό το στυλ της, αλλά μοιράζοντας το παιχνίδι. Ψάχνοντας το πλεονέκτημα, το οποίο αποδείχθηκε ότι το είχε βρει στο πρόσωπο του διαστημικού Ακίλ Μίτσελ (25 πόντοι, 14 ριμπάουντ).

Η ΑΕΚ έψαξε πράγματα. Αποδείχθηκε ότι η πεντάδα που θα έκανε την διαφορά έπρεπε να έει έναν οργανωτή (Φλιώνης), δύο σουτέρ (Γουίλιαμς και Στρέλνιεκς, αν και ο δεύτερος μπορεί και να δημιουργήσει) και το δίδυμο των Μίτσελ και Μάντσεν κάτω από το καλάθι. Αυτή η πεντάδα έβγαλε πρόσημο +17. Όταν απλώς συνυπήρξαν κάτω από το καλάθι ο Μίτσελ και ο Μάντσεν - μοιράστηκαν στο παρκέ συνολικά για 14 λεπτά και 37 δευτερόλεπτα - η ΑΕΚ είχε συνολικό πρόσημο +22!

Το βήμα μπροστά, ο Μίτσελ και η ανάγκη για σταθερότητα

Η ΑΕΚ έκανε ήδη ένα βήμα μπροστά σε σχέση με την περσινή - καταστροφική σε κάθε επίπεδο - σεζόν. Πέρυσι είχε αποκλειστεί στην φάση των ομίλων με ρεκόρ 1-5 σε έναν εύκολο όμιλο. Φέτος βρίσκεται στο Play-In του BCL, περνώντας από έναν πολύ πιο δύσκολο όμιλο και θα αντιμετωπίσει με πλεονέκτημα έδρας (έστω και σε άδειο γήπεδο) την Τόφας. Μπορεί αυτό να μοιάζει “μικρό” στα μάτια κάποιων που τα τελευταία χρόνια είχαν συνηθίσει την “Ένωση” να έχει υψηλότερες βλέψεις στην διοργάνωση, αλλά είναι ένα βήμα μπροστά.

Πέρα από αυτό όμως, η ΑΕΚ έχει μεγαλύτερη ανάγκη από κάτι άλλο: Σταθερότητα. Με εξαίρεση τον - ανά διαστήματα συγκινητικό - Μίτσελ, η “Ένωση” δεν έχει πάρει πράγματα με συνέπεια από άλλους παίκτες της. Υπάρχουν υπερβολικά πολλά σκαμπεναβάσματα σε άμυνα και επίθεση, βραδιές που κάποιοι παίκτες μοιάζουν με σταρ και άλλες εξαφανίζονται. Ο Μίτσελ είναι η μοναδική σταθερά κοντά στο καλάθι, με τους ΜακΓκρίφι, Μάντσεν και Μάιλς να δείχνουν ότι ψάχνονται.

Η ΑΕΚ έχει σημείο αναφοράς τον Αμερικανό ψηλό, αλλά έχει ανάγκη από αρκετούς παίκτες να βγουν μπροστά με συνέπεια. Είναι άλλο πράγμα να περιμένει κάθε βράδυ έναν διαφορετικό πρωταγωνιστή - γιατί πάνω σε αυτό το πλαίσιο χτίστηκε - και άλλο να υπάρχουν βράδια που κάποιοι βγαίνουν μπροστά και μετά… εξαφανίζονται. Ειδικά τώρα που η σεζόν μπαίνει στο δεύτερο μισό της.

Στο τέλος της ημέρας, η “Ένωση” έμοιασε ήδη τον μίνιμουμ στόχο στην Ευρώπη, κάνοντας ένα βήμα μπροστά σε σχέση με πέρυσι. Αν θέλει ωστόσο να κάνει κι άλλα βήματα, θα χρειαστεί σταθερότητα και συνέπεια από όλους. Αν συμβεί αυτό, τότε ο αγώνας με την Καρσίγιακα θα μνημονεύεται ως η αρχή για καλύτερες μέρες.