Η δύο μεγάλες αγάπες του Χουάν Κάρλος Ναβάρο ήταν το μπάσκετ και η Μπαρτσελόνα. Τι καλύτερο, λοιπόν από το να παίζει μπάσκετ στους Καταλανούς!

Η ανακοίνωση της συμφωνίας του συλλόγου ότι οι δύο πλευρές θα συνεχίσουν να πορεύονται μαζί μέχρι το 2015 μόνο ικανοποίηση έφερε στον κόσμο της ομάδας, ο οποίος βλέπει τον φυσικό ηγέτη και σημαία της ομάδας να μένει στον ιστό της μέχρι το τέρμα της διαδρομής της...

Το Sport24.gr μέσα από ένα αφιέρωμα θυμίζει την αμφίδρομη αγάπη Μπαρτσελόνα και Ναβάρο, μια λατρεία που άρχισε από τις 23 Νοεμβρίου του 1997, όταν σε ηλικία 17 ετών ο Ισπανός γκαρντ πάτησε για πρώτη φορά παρκέ με την πρώτη ομάδα.

Ο Ναβάρο έχει κατακτήσει με τη Μπαρτσελόνα έξι πρωταθλήματα (1999, 2001, 2003, 2004, 2009, 2011) και πέντε Κύπελλα (2001, 2003, 2007, 2010, 2011), ενώ δύο φορές στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης. Η πρώτη ήταν στο φάιναλ-φορ του 2003 και η δεύτερη στο φάιναλ-φορ του Παρισιού το 2010, όταν αντιμέτωπος με τον Ολυμπιακό στον τελικό.

Την πρώτη φορά... πρωτομάστορες της επιτυχίας το 2003 ήταν ο Γκρεγκόρ Φούτσκα, ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα και ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, ενώ το 2010 είχε φτάσει πλέον η ώρα να οδηγήσει τους Καταλανούς στην κορυφή της Ευρώπης.

Πολλοί στην Ισπανία πίστευαν από τα πρώτα του χρόνια στα παρκέ ότι ο "Λα Μπόμπα" έχει το ταλέντο να πετύχει πολλά πράγματα. Η παρουσία, άλλωστε των Σάσα Τζόρτζεβιτς, Αρτούνας Καρνισόβας, Ρόνι Σεϊκέλι και Πάου Γκασόλ, με τον οποίο είναι σαν αδέρφια τον βοήθησε σε μεγάλο βαθμό.

Απογειώθηκε, αποχώρησε και επέστρεψε...

Αποτέλεσμα ήταν να εξελιχθεί σε κορυφαίο γκαρντ στην Ευρώπη και παίκτη-συνώνυμο της ομάδας. Τη σεζόν 2007-08 πήρε την απόφαση να "μετακομίσει" στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, φορώντας τη φανέλα των Μέμφις Γκρίζλις. Παρόλα αυτά, η αγάπη του για την ομάδα δεν θα μπορούσε να τον κρατήσει για πολύ μακριά από την Βαρκελώνη.

Έτσι, το καλοκαίρι του 2008 αποφάσισε να επιστρέψει στην Ισπανία, υπογράφοντας συμβόλαιο πέντε ετών με τον σύλλογο αντί 12,5 εκατομμυρίων ευρώ και 10 εκατομμύρια το buy-out.

Με την εθνική ομάδα της χώρας του αγωνίστηκε για πρώτη φορά το 2000 στο Ολυμπιακό τουρνουά και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ. Από εκείνη την διοργάνωση και έπειτα τόσο ο ίδιος, όσο και οι παίκτες της δικής του γενιάς απογειώθηκαν, με αποτέλεσμα να φτάσουν στην κορυφή του κόσμου το 2006, αλλά και στην κορυφή της Ευρώπης το 2009 και το 2011.

Τίτλοι με Μπαρτσελόνα

Ευρωλίγκα (2): 2003, 2010.

Πρωτάθλημα Ισπανίας (6): 1999, 2001, 2003, 2004, 2009, 2011.

Κύπελλο Κόρατς (1): 1999.

Ισπανικό Κύπελλο (5): 2001, 2003, 2007, 2010, 2011.

Ισπανικό Σούπερ καπ (4): 2004, 2009, 2010, 2011.

Διακρίσεις με εθνική Ισπανίας

Χρυσό Ευρωμπάσκετ Εφήβων 1998.

Χρυσό Παγκόσμιο Εφήβων 1999.

Χάλκινο Ευρωμπάσκετ 2001.

Ασημένιο Ευρωμπάσκετ 2003.

Χρυσό Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2006.

Ασημένιο Ευρωμπάσκετ 2007.

Ασημένιο Ολυμπιακοί Αγώνες 2008.

Χρυσό Ευρωμπάσκετ 2009.

Χρυσό Ευρωμπάσκετ 2011.

Ατομικές διακρίσεις συλλογικό επίπεδο

Καλύτερη πεντάδα Ευρωλίγκας (5): 2006, 2007, 2009, 2010, 2011.

MVP Ισπανικού πρωταθλήματος (1): 2006.

Δεύτερη καλύτερη πεντάδα rookies στο ΝΒΑ (1): 2008.

MVP Ευρωλίγκας (1): 2009.

MVP Ισπανικού πρωταθλήματος (2): 2009, 2011.

MVP Ισπανικού Σούπερ καπ (2): 2009, 2010.

Καλύτερη πεντάδα Ευρωλίγκας (1): 2010.

MVP φάιναλ-φορ Ευρωλίγκας (1): 2010.

Ατομικές διακρίσεις εθνικό επίπεδο

Καλύτερη πεντάδα Παγκόσμιο Under-19 1999.

MVP Παγκόσμιο Under-19 1999.

Καλύτερη πεντάδα Ευρωμπάσκετ 2005.

Καλύτερη πεντάδα Ευρωμπάσκετ 2011.

MVP Ευρωμπάσκετ 2011.