Τα δύο προηγούμενα χρόνια είχε μιλήσει πρώτος. Με βραχιασμένη φωνή, κατακόκκινος, έτοιμος να σκάσει. Φέτος, όμως, ήταν διαφορετικά. Το έβλεπες στα μάτια του. Το έβλεπες στο χαμόγελο του. Το άκουγες στο έντονο χειροκρότημα μόλις κατέβηκε τη μεγάλη μεταλλική σκάλα που οδηγεί στην αίθουσα. Αυτή τη φορά ήταν πρωταθλητής Ευρώπης.

Όχι ότι τις προηγούμενες φορές ήταν κοφτός ή απότομος. Αντίθετα ήταν ομιλητικός και ειλικρινής. Τώρα ήταν το δύσκολο. Τουλάχιστον στην αρχή. "Δεν ξέρω τι να πω.." ήταν το πρώτο του σχόλιο. Και γύρισε λίγο πίσω τη σκέψη του για να θυμηθεί μια σκηνή που του έκανε εντύπωση. Την πρώτη αγκαλιά που δέχτηκε ως πρωταθλητής Ευρώπης. Ήταν από τον Τρεμέλ Ντάρντεν, τον φόργουορντ του Ολυμπιακού και πρώην παίκτη της Ρεάλ.

"Συγχαρητήρια. Το αξίζεις. Ξέρω τι έχεις περάσει" του είπε στο αυτί ο Αμερικανός φόργουορντ, όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο πρώην προπονητής του. "Όλα αυτά τα παιδιά έχουν μερίδιο σ' αυτό το ευρωπαϊκό. Ήταν μια προσπάθεια που είχε ξεκινήσει εδώ και χρόνια. Γίναμε καλύτεροι μέσα από αυτή τη διαδικασία. Χάσαμε τους δύο προηγούμενους τελικούς, αλλάξαμε παίκτες, αλλάξαμε συνεργάτες και τελικά πετύχαμε. Έτσι ειναι οι ομάδες. Αλλάζουν. Μονο ο Άλεξ Φέργκιουσον είναι εξαίρεση. Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους. Παλιούς και νέους" υπογράμμισε.

Και συνέχισε με τα όσα άκουσε στα αποδυτήρια . "Ερχόντουσαν οι παίκτες και μου έλεγαν 'Πάμπλο, σ' ευχαριστώ'. Απίστευτο. Τους λέω εγώ πρεπε να σας λέω ευχαριστώ, για την προσπάθεια σας όλη τη χρονιά, για το γεγονός ότι μείναμε ενωμένοι. Ακόμα και στα δύσκολα. Άλλωστε αυτό έλεγα στους παίκτες μου όλη τη χρονιά: να μείνουμε ενωμένοι. Για αυτό τους αξίζουν τα συγχαρητήρια".

"Ποιος; Ο ίδιος μου ο γιος"

Η χρονιά ήταν από την αρχή δύσκολη. Τραυματισμοί, σημαντικές αλλαγές παικτών (όπως η αποχώρηση του Μίροτιτς, του Ντρέιπερ και του Ντάρντεν), ήττες. Η αμφισβήτηση στο πρόσωπο του ήταν έντονη. "Να σας πω μια ιστορία... Καθόμουν πριν μερικές ημέρες και έτρωγα με την οικογένεια μου και συζητούσαμε για τους φίλους του γιου μου από το σχολείο. Και μου είπε ο γιος μου ότι δεν περίμενε να μείνουμε τόσο καιρό στη Μαδρίτη. Ποιος; Ο ίδιος μου ο γιος" φώναξε και μετά έσκασε ένα μεγάλο χαμόγελο.

Αυτό που πέτυχε ο ίδιος ο Λάσο φέτος είναι να κάνει την Ρεάλ περισσότερο ομάδα. Έστω κι αν είχε λιγότερο ταλέντο. "Ξέρετε και οι 13 παίκτες που έχουμε είναι σταρ. Το σημαντικό όμως είναι να γίνουν ομάδα. Αυτό προσπάθησα. Διότι μόνο αν γίνει αυτό κερδίζεις τον σεβασμό και έχει αξία η δουλειά σου. Για αυτό και τώρα είμαι πολύ περήφανος που είμαστε πρωταθλητές".

Όσο για το παρελθόν; Έχει φροντίσει να το ξεγράψει. " Δεν είμαι άνθρωπος που μένει στο τι έχει γίνει. Μου αρέσει να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες με κουράγιο. Ούτως ή άλλως είμαι άνθρωπος που προτιμώ να μένω στην καθημερινότητα και να μην βλέπω τόσο μακριά, ή τόσο πίσω. Μας πλήγωσαν οι τελικοι, για αυτό και τώρα είμαστε πολύ χαρούμενοι. Προσωπικά όμως αυτός ο τίτλος δεν είναι σημαντικότερος από την δουλειά που κάνουμε κάθε μέρα" εξήγησε.

"Αν χάσουμε θα εκνευριστώ"

Για αυτό και επιμένει ότι το ευρωπαϊκό δεν αλλάζει πολλά πράγματα για τον ίδιο. "Μου έστειλαν ένα μήνυμα πριν το παιχνίδι, που μου έλεγαν ότι πρέπει να ευχαριστηθώ το παιχνίδι, γιατί θα πάνε όλα καλά και θα είναι μια αξέχαστη ημέρα. Και ότι δεν πρέπει να αλλάξω μετά την επιτυχία. Να αλλάξω; Αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Το μόνο που θα κάνω είναι να διασκεδάσω τη σημερινή ημέρα. Είμαι πραγματικά χαρούμενος για την ομάδα. Για όλους. Από τους παίκτες, μέχρι τον τελευταίο συνεργάτη, ο οποίος είναι το ίδιο σημαντικός με τον MVP, τον Αντρές Νοτσιόνι.

Αλλά να ξέρετε ότι σήμερα γιορτάζουμε, αλλά αν χασουμε την Τετάρτη θα εκνευριστώ πραγματικά πάρα πολύ. Τα τέσσερα αυτά χρόνια κατακτήσαμε όλους τους τίτλους (πρωτάθλημα, κύπελλο, σούπερκαπ, ευρωπαϊκό), αλλά δεν είμαι ευχαριστημένος. Ποτέ εν θα είμαι.

Έτσι είμαι. Έτσι είναι και η Ρεάλ. Ειναι μια ομάδα που κυνηγάει όλους τους στόχους και καμιά φορά η επίτευξη τους μοιάζει περισσότερο με ανακούφιση, παρά με ευτυχία. Ξέρω όμως τι σημαίνει Ρεάλ. Μεγάλωσα βλέποντας τον Κλίφορντ Λιουκ και τον Κορμπαλάν. Στη συνέχεια έπαιξα κιόλας με τη φανέλα της. Γνωρίζω καλά την αξία της συγκεκριμένης ομάδας."

Εμμέσως συνέχισε να μιλάει για τον Αντρές Νοτσιόνι. "Έχουμε κερδίσει το σούπερκαπ στην αρχή της χρονιάς. Η ομάδα έδειξε από την αρχή τον χαρακτήρα της. Έχει τέτοιους παίκτες. Πάρτε για παράδειγμα τον Νοτσιόνι. Φημίζεται για τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του και λιγότερο για το ταλέντο του".

Έτσι σταμάτησε τον Σπανούλη

Ολοκληρώνοντας αναφέρθηκε στην επιθυμία του (πριν το παιχνίδι) που έγινε διαταγή. Στη συνέντευξη Τύπου πριν τον τελικό είχε πει ότι "μπορώ να σταματήσω τον Σπανουλη, αλλά δεν θα το κάνω αν αυτό σημαίνει ότι με σκοτώσουν οι υπόλοιπο". Την Κυριακή το βράδυ κατάφερε να εξουδετερώσει τον αρχηγό του Ολυμπιακού. Πως το κατάφερε; "Δεν υπάρχουν μαγικά φίλτρα. Οι παίκτες μου έκαναν πολύ καλή δουλειά στο να μην τον αφήσουν να βρει ρυθμό. Ακολουθήσαμε πολλές και διαφορετικές στρατηγικές, αν και δεν ειναι θέμα ένας-εναντίον-ενός, αλλά ομαδικό, γιατί μην ξεχνάμε ότι παίζει pick-n-roll, οπότε η άμυνα περιλαμβάνει και τους ψηλούς.

Αυτό που θέλαμε να κάνουμε είναι να αλλάξουμε πολλούς παίκτες πάνω του. Τον μάρκαρε ο Κάρολ, ο Τσάτσο (Σέρχιο Ροντρίγκεθ), ο Γιουλ, ο Ρίβερς, μέχρι και ο Ρούντι. Δεν θέλαμε να συνηθίσει έναν παίκτη, γιατί είναι τόσο καλός που μέσα σε λίγες φάσεις θα έβρισκε την αδυναμία του. Ήταν συνολικά μια πολύ καλή δουλειά".