Η αυλαία της regular season πέφτει για τον Παναθηναϊκό Superfoods στο Mediolanum Forum απέναντι σε μια ομάδα που πατάει το γκάζι συχνά πυκνά, πλην όμως δεν ξέρει πού βρίσκεται το... φρένο. Η Αρμάνι Μιλάνο δεν κατάφερε για μια ακόμη χρονιά να πάρει το εισιτήριο για τα playoffs, έκανε πάντως ένα βήμα μπροστά σε σχέση με την προηγούμενη τετραετία.

Αποφάσισε να "χτίσει" γύρω από έναν προπονητή υψηλού επιπέδου, να επαναπροσδιορίσει την κουλτούρα της και να κοιτάξει περισσότερο σε βάθος διετίας, παρά να επιζητήσει άμεσα αποτελέσματα.

Η Ρώμη δεν φτιάχτηκε σε ένα βράδυ, οπότε είναι παράλογο να αναμένουν στην ιταλική ομάδα σε άμεση επιστροφή στην ελίτ. Η παρουσία του Σιμόνε Πιανιτζάνι αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας, με τον έμπειρο τεχνικό να επανέρχεται στην EuroLeague με στόχο να ξαναφτιάξει το όνομά του.

Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ MEDIOLANUM FORUM

Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνει, είναι να ανακτήσει τη δύναμη της έδρας της. Δεν τα κατάφερε όμως, αφού μετράει μόλις πέντε εντός έδρας νίκες, στατιστικό που την κατατάσσει στην προτελευταία θέση της σχετικής λίστας -πάνω μόνο από την Αναντολού Εφές.

Το Mediolanum Forum εξακολουθεί να λογίζεται ως γήπεδο... κέντρο διερχόμενων, κάτι που έφερε την γκρίνια και τις αποδοκιμασίες προ τριών εβδομάδων, στο παιχνίδι με την ομάδα του Εργκίν Αταμάν.

Τι λένε οι αριθμοί επ' αυτού; Η Αρμάνι Μιλάνο είναι η χειρότερη ομάδα της διοργάνωσης στο defensive ratio των εντός έδρας αγώνων με 109.7 πόντους παθητικό ανά εκατό κατοχές, ενώ βρίσκεται πολύ χαμηλά τόσο στα εύστοχα εντός παιδιάς σουτ (15η με 394) όσο και στο ποσοστό στα δίποντα (15η με 49.1%).

Πρώτος στόχος λοιπόν δεν επετεύχθη, με το συγκεκριμένο πρόβλημα να αποτελεί το δέντρο πάντως, κι όχι το (ιταλικό) δάσος.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ

Σε πρώτο χρόνο, η Αρμάνι Μιλάνο επιχειρεί βήμα - βήμα να ξαναγίνει συνεπής ως ομάδα. Να θυμίσει σε όλους πως είναι η μεγάλη δύναμη της Lega Basket, εκείνη η οποία κυριαρχεί εντός των συνόρων. Η παρουσία της στην κορυφή της κατάταξης τη δεδομένη χρονική στιγμή (σ.σ.: μία νίκη πάνω από τη Βενέτσια) είναι μία κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση.

Δεν παύει όμως να αποτελεί πολύ πρώιμο στάδιο της γενικότερης ανάπτυξης και εξέλιξης που επιχειρείται από το περασμένο καλοκαίρι στο Mediolanum Forum.

ΟΙ ΚΟΝΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΥΜΑΝΤΟ

Στην επιστροφή του εντός των ιταλικών συνόρων, ο Σιμόνε Πιανιτζάνι αποφάσισε να πάει σε ένα... αμερικάνικο μοντέλο. Γέμισε την περιφέρεια με παίκτες ικανούς στην προσωπική φάση και τη δυνατότητα να εκτελούν δίχως να περιμένουν τη δημιουργία των άλλων. Ο Τζόρνταν Θίοντορ και ο Άντριου Γκάουντλοκ έκαναν την αρχή, με τον Κέρτις Τζέρελς να προστίθεται στην πορεία με σκοπό να προσθέσει κι άλλη ιδιωτική πρωτοβουλία.

Κάπως έτσι, ο μοναδικός κοντρολαρισμένος "άσος" (βλ. Μάντας Καλνιέτις) έχασε σταδιακά τη θέση του στο rotation, έως ότου φτάσει στο σημείο να θεωρείται ξένο σώμα.

Η "Made in USA" φιλοσοφία δεν αποδίδει στον βαθμό που θα ήθελε ο έμπειρος τεχνικός, κατά βάση γιατί οι μεταπτώσεις στην απόδοση των παικτών του είναι μεγάλες. Σε σημείο που η Αρμάνι Μιλάνο θεωρείται ικανή για το καλύτερο (βλ. εκτός έδρας νίκη επί της Χίμκι), αλλά ταυτόχρονα για το χειρότερο (βλ. εντός έδρας ήττα από τη Βαλένθια).

ΟΙ ΨΗΛΟΙ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΞΗ

Την ίδια ώρα, οι επιλογές του για την επάνδρωση της ρακέτας έγιναν δεκτές με μεγάλο σκεπτικισμό. Ούτε ο Αρτούρας Γκουντάιτις, ούτε ο Κάλεμπ Ταρτσέφσκι έδειχναν ικανοί να σηκώσουν τόσο μεγάλο βάρος. Το κατάφεραν όμως, ξεπερνώντας το ταβάνι που πίστευαν πολλοί πως είχαν.

Ο πρώτος κέρδισε μάλιστα, ως αποτέλεσμα της παρουσίας του, την επέκταση του συμβολαίου του, κάνοντας παράλληλα... πλάνα άμεσης μετακόμισης στο ΝΒΑ.

Γιατί εξελίχθηκαν σε τόσο σημαντικά κομμάτια του ιταλικού ρόστερ; Αφενός γιατί είναι δύο πολύ σκληρά παιδιά, που αντέχουν (και ενίοτε... λατρεύουν) το ξύλο, αφετέρου γιατί -εν αντιθέσει με τους περιφερειακούς- έχουν ως κυρίαρχο στοιχείο τη δύναμη με την οποία τελειώσουν τις φάσεις, κι όχι την τεχνική. Κοινώς, εφόσον πάρουν την μπάλα εκεί που πρέπει (βλ. στην καρδιά της ρακέτας) δεν θα αναλωθούν σε χουκ, θα κοιτάξουν πώς να καρφώσουν.

Η ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΠΟΥ ΑΡΓΗΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ

Παρά τη δεδομένη αποτυχία πρόκρισης στα playoffs της φετινής σεζόν, η Αρμάνι Μιλάνο προχώρησε στην απόκτηση του Μιντάουγκας Κουζμίνσκας. Ήταν ξεκάθαρο πως επρόκειτο για μια κίνηση με φόντο την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο, εκεί όπου θα ήταν απαραίτητη η παρουσία ενός πρωταγωνιστή στο "3" και το "4".

Παρότι έφτασε στο Mediolanum Forum με ελάχιστο (έως μηδαμινό) αγωνιστικό ρυθμό, ο δυναμικός φόργουορντ έκανε τη διαφορά -στον βαθμό του δυνατού. Μετέτρεψε άμεσα σε πιο σκληρή την ιταλική ομάδα στα... φτερά, με την επιρροή του στο παιχνίδι της να αποτυπώνεται στη συγκομιδή που είχε επί των ημερών του. Από το 4-11 που είχε μέχρι το ντεμπούτο του (στο ΣΕΦ), έφτασε στο 6-8 με εκείνον στην ομάδα.