Η διαχείριση των συναισθημάτων

Είχαμε τονίσει από την αρχή της σεζόν πως φέτος στην EuroLeague θα διακριθεί όποια ομάδα θα παρουσιάσει μεγαλύτερη διάρκεια σε απόδοση στο παιχνίδι της, όπως και την σημασία στην διαχείριση των συναισθημάτων, τόσο μετά από νίκες, όσο και από ήττες.

Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας και η Ρεάλ Μαδρίτης, οι οποίες παίζουν εξαιρετικό μπάσκετ σε αυτές τις 9 πρώτες αγωνιστικές, είναι οι πιο σταθερές ομάδες σε απόδοση μέχρι στιγμής και δικαίως βρίσκονται στην κορυφή, με τους Ρώσους να μετρούν ρεκόρ 8-1 και τους Ισπανούς 7-2. Ο Ολυμπιακός φέτος έχει δείξει καλά δείγματα γραφής, τρέχει περισσότερο, έχει μεγαλύτερη ευχέρεια στην επίθεση, δεν είναι προβλέψιμος όπως πέρσι, αλλά ακόμη η αγωνιστική του εικόνα έχει σκαμπανεβάσματα. Εκεί που βρήκε αγωνιστικό ρυθμό και απέκτησε ξανά καλή ψυχολογία με τις δύο σημαντικές νίκες του πρώτα κόντρα στην Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ και ακολούθως απέναντι στον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, πραγματοποίησε την χειρότερη φετινή του εμφάνιση υποδεχόμενος την Μακάμπι, γνωρίζοντας μία ήττα εκτός προγράμματος και μάλιστα την δεύτερη μέσα στο "σπίτι" του. Ενώ, λοιπόν, νωρίτερα έκανε δύο σημαντικά βήματα μπροστά, τώρα έκανε ένα πίσω, το οποίο θα επιδιώξει να καλύψει την ερχόμενη εβδομάδα κόντρα στην Νταρουσάφακα στην Τουρκία.

Η εναλλαγή των συναισθημάτων στην φετινή EuroLeague, για τις περισσότερες ομάδες, είναι έντονη και συνεχής και αυτό συμβαίνει και στους "ερυθρόλευκους". Κατεβασμένα κεφάλια και εσωστρέφεια ύστερα από την ήττα από την Γαλατάσαραϊ στην Κωνσταντινούπολη, ικανοποίηση, χαρούμενα πρόσωπα και ενθουσιασμός μετά από τις νίκες επί Μπαρτσελόνα και Παναθηναϊκού και τώρα απογοήτευση μετά από το "διπλό" της Μακάμπι στο ΣΕΦ. Είναι, λοιπόν, πάρα πολύ σημαντικό, κυρίως η ομάδα του Ολυμπιακού, αλλά και ο κόσμος της, να δίνουν μετά το τέλος του κάθε αγώνα την βαρύτητα και την έκταση που απαιτείται και τίποτα παραπάνω. Όπως ύστερα από κάθε νίκη δεν πρέπει να δημιουργείται η εικόνα περί "ομαδάρας", η οποία είναι φτιαγμένη για Final Four, έτσι και ύστερα από μία ήττα, είναι αδιανόητο να γίνεται λόγος για ομάδα περιορισμένων δυνατοτήτων. Η ίδια παρέα παικτών που έκανε τρομερό παιχνίδι κόντρα στην Μπασκόνια, είναι η ίδια ομάδα που έπαθε μπλακ-άουτ απέναντι στην Γαλατάσαραϊ. Η ίδια που νίκησε Καταλανούς και "πράσινους", είναι η ίδια που υπέστη αγωνιστική καθίζηση μέσα στο "σπίτι" της απέναντι στους Ισραηλινούς.

Όπως δεν πρέπει να υπάρχει υπέρμετρος ενθουσιασμός ύστερα από μία μεγάλη νίκη, έτσι και ύστερα από μία ήττα δεν πρέπει να επικρατεί απογοήτευση, ούτε και ήρθε η καταστροφή. Η σεζόν έχει 30 αγωνιστικές και είμαστε μόλις στην 9η. Είναι σημαντικό παίκτες, προπονητές, αλλά και φυσικά και ο κόσμος που δημιουργεί την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, να αφήνει το κάθε αποτέλεσμα πίσω και να σκέφτεται μόνο το επόμενο, κάνοντας καλοπροαίρετη κριτική με επιχειρήματα, όπως και ο κάθε παίκτης επιβάλλεται να κάνει την αυτοκριτική του, να βλέπει τι έκανε λάθος, ώστε να προσπαθεί από την επόμενο προπόνηση να το διορθώσει. Ο "κανόνας" της φετινής πρωτόγνωρης και ανανεωμένης EuroLeague, αναφέρει πως όποιος... πετάει στα σύννεφα, όποιος σταθεί περισσότερο απ' όσο πρέπει στο τελευταίο αποτέλεσμα, θα έρθει η επόμενη αγωνιστική, ενδεχομένως και αγωνιστικές, που θα σε τιμωρήσουν, που θα σε συνεφέρουν. Ο "πόλεμος", όπως σωστά είχε σχολιάσει ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, συνεχίζεται.

Η αστοχία που έφερε νευρικότητα και η άμυνα του Ολυμπιακού που φέτος πληγώνεται από τα τρίποντα του αντιπάλου

Η Μακάμπι από νωρίς μπήκε δυνατά στο παιχνίδι, επιδίωξε το "ένας εναντίον ενός" και πόνταρε στην ικανότητα της στο περιφερειακό σουτ. Η άμυνα του Ολυμπιακού, ειδικά στο ξεκίνημα, δεν ήταν κακή. Οι "ερυθρόλευκοι" και πάνω στην μπάλα ορμούσαν, έβγαζαν σκληράδα στο παιχνίδι τους και κυνηγούσαν τους αντιπάλους τους σε ολόκληρο το γήπεδο. Αν εξαιρέσουμε κάνα δυο φάσεις στις οποίες οι Πειραιώτες έχασαν την συγκέντρωση τους, οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν και αυτό φαινόταν μέσα στο γήπεδο.

Όταν όμως ο αντίπαλος ξεκινά το ματς μετρώντας 5/6 τρίποντα (και συνεχίζει με 6/8), βάζοντας το ένα σουτ μετά το άλλο, ευστοχώντας ακόμη και όντας υπό πίεση, και εσύ μετράς 0/9 από την περιφέρεια (2/13 στο ημίχρονο), είναι λογικό να δημιουργηθεί νευρικότητα και αυτό επηρέασε τους γηπεδούχους και στις δύο πλευρές του παρκέ. Το πρόβλημα, βέβαια, δεν ήταν μόνο στην περιφέρεια, με τους "ερυθρόλευκους" να έχουν πρόβλημα στις περιστροφές δίνοντας ελεύθερα σουτ στον αντίπαλο (με τον Σίλεϊ να κάνει το ματς της ζωής του με 5/8 τρίποντα), αλλά και μέσα στην ρακέτα, καθώς από ένα σημείο και μετά οι Άιβερσον και Τσίρμπες τέλειωναν με σχετική ευκολία τις φάσεις μέσα στην ρακέτα, ενώ και οι περιφερειακοί έβρισκαν διαδρόμους ώστε να διεισδύσουν.

Είναι γεγονός πως ο Ολυμπιακός φέτος στην άμυνα του έχει "πληγεί" αρκετές φορές από το καλό περιφερειακό σουτ του αντιπάλου. Αν ρίξετε μία ματιά στην στατιστική, οι Πειραιώτες είναι η δεύτερη χειρότερη ομάδα (μετά την Γαλατάσαραϊ) στην EuroLeague στο να δέχεται τρίποντα, με το (παθητικό) ποσοστό να φτάνει το 43.5%. Είναι ένας τομέας τον οποίο πρέπει να τον προσέξει, αυξάνοντας την πίεση του στην περιφερειακή άμυνα. Η Μακάμπι τέλειωσε το ματς με 8/20 σουτ (40%) πίσω από τα 6.75 μέτρα, έχοντας ξεκινήσει με 6/8 (75%), ενώ και στα προηγούμενα παιχνίδια (αν εξαιρέσουμε την άστοχη Μπαρτσελόνα του 26.7% και την Αρμάνι του 29.4%) οι Παναθηναϊκός (47.8%), Γαλατάσαραϊ (59.1%), ΤΣΣΚΑ Μόσχας (47.6%), Μπασκόνια (50%), Εφές (40%) και Ρεάλ (41.7%) είχαν καλά ποσοστά πίσω από τα 6.75 μέτρα.

Νευρικότητα και πανικός ύστερα από την αστοχία και το περιφερειακό σουτ του Παπανικολάου

Η Μακάμπι έλεγξε σε ολόκληρη την διάρκεια του αγώνα τον ρυθμό του παιχνιδιού, έχοντας ένα συνεχόμενο προβάδισμα, βάζοντας συνεχώς μεγάλα σουτ και όλο αυτό δημιούργησε στον Ολυμπιακό πανικό. Οι παίκτες αγχώθηκαν, τους βγήκε νευρικότητα βλέποντας τους εαυτούς τους όχι μόνο να είναι άστοχοι από την περιφέρεια, αλλά ακόμη και να χάνουν ορισμένα εύκολα λέι-απ, με αποτέλεσμα να αρχίζουν να λειτουργούν βιαστικά και όχι στοχευμένα, δίνοντας ελάχιστες φορές πάσα σε παίκτη που είχε πλεονέκτημα, ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρουν ρυθμό πίσω από τα 6.75 μέτρα, σουτάροντας-χάνοντας το ένα σουτ μετά το άλλο, τελειώνοντας την αναμέτρηση με το χειρότερο ποσοστό τους στα τρίποντα (6/33-18.2%). Όχι, ο Ολυμπιακός δεν είναι κακή ομάδα στο περιφερειακό σουτ. Όπως δεν έγιναν οι Ευρωπαίοι... Ουόριορς έχοντας 47.8% (11/23) στο ΟΑΚΑ και 53.3% (16/30) στην Βιτόρια, έτσι και τώρα δε έγιναν ομάδα της σειράς επειδή βρέθηκαν σε μία κακή βραδιά στα τρίποντα. Η διαχείριση των συναισθημάτων που λέγαμε.

Και μιας που έχουμε σταθεί στον τομέα του περιφερειακού σουτ, είναι γεγονός πως ο Κώστας Παπανικολάου φέτος παρουσιάζεται ιδιαίτερα άστοχος, καθώς μετρά μόλις 2/24 (8.3%) τρίποντα στην EuroLeague. Έχει δουλέψει σκληρά το καλοκαίρι, αλλά ακόμη δεν έχει αποκτήσει συνέπεια πίσω από τα 6.75 μέτρα. Ένας παίκτης ο οποίος την σεζόν 2012/2013, αγωνιζόμενος στον Ολυμπιακό, στην αγωνιστική χρονιά που οι Πειραιώτες στο τέλος έκαναν το back-to-back στο Final Four του Λονδίνου, ολοκλήρωσε την σεζόν έχοντας ποσοστό ευστοχίας 52.1% (!) με 50/96 σουτ. Φέτος είναι εξαιρετικός στην άμυνα, βγάζει ενέργεια και διάθεση μέσα στο παρκέ, αλλά ακόμη στην επίθεση δεν είναι ο φόργουορντ που και ο ίδιος θέλει να είναι.

Ο Κώστα Παπανικολάου είναι το κλασικό παράδειγμα του παίκτη ψυχολογίας. Αν του μπουν τα πρώτα σουτ θα βρει ρυθμό, αλλά ακόμη δεν τα έχει καταφέρει. Ο ίδιος, είναι ο πιο σκληρός κριτής του εαυτού του, ξέρει καλύτερα από τον καθένα πότε παίζει καλά και πότε όχι και εκτιμούμε πως είναι θέμα χρόνου να αποκτήσει και πάλι συνέπεια από την περιφέρεια. Αποτελεί σημαντικό μέλος του βασικού κορμού αυτής της ομάδας, η οποία χτίστηκε με συγκεκριμένη φιλοσοφία και νοοτροπία εκείνο το καλοκαίρι του 2011, ο χαρακτήρας του και το αγωνιστικό του στυλ (μαζί με εκείνα των Σπανούλη, Πρίντεζη και Μάντζαρη) έχουν συνθέσει το dna αυτής της ομάδας και οι Πειραιώτες φέτος τον έχουν ανάγκη.

Η δημιουργία πέρα από τον Σπανούλη

Ο Ολυμπιακός εδώ και χρόνια βασίζεται στις δημιουργικές αρετές του Βασίλη Σπανούλη, στην μεγάλη του ικανότητα να πασάσαρει καλά, αξιοποιώντας τους συμπαίκτες του στην επίθεση, κυρίως με συνεργασίες πικ-εν-ρολ, κομμάτι βέβαια το οποίο η Μακάμπι το εξολόθρευσε στο ματς με την καλή άμυνα της στα τρία πρώτα δεκάλεπτα. Όμως, όταν δεν θα βρεθεί στην καλύτερη δυνατή μέρα του, στον χρόνο που θα βρίσκεται στον πάγκο και όχι στο παρκέ, χρειάζεται και οι υπόλοιποι συμπαίκτες του να προσφέρουν στο οργανωτικό κομμάτι. Ο αρχηγός των "ερυθρολεύκων" φέτος έχει μέσο όρο 7.1 τελικές πάσες και οι Πειραιώτες συνολικά 15.3 ασίστ. Για να καταλάβετε την διαφορά, δεύτερος είναι ο Ματ Λοτζέσκι με 1.6 ασίστ. Χρειάζεται και οι υπόλοιποι να βγουν μπροστά και να συνεισφέρουν σε αυτό το κομμάτι, ειδικά οι περιφερειακοί.

Η εκτός προγράμματος ήττα και ο στόχος του "3 στα 3"

Η ήττα από την Μακάμπι Τελ Αβίβ είναι γεγονός πως πίκρανε και στεναχώρησε όλους τους παίκτες, αλλά και τους προπονητές στην ομάδα. Χαρακτηρίστηκε απ' όλους ως μία ήττα εκτός προγράμματος. Είναι μέσα στο... πρόγραμμα να χάσεις στην Μόσχα από την ΤΣΣΚΑ, στην Μαδρίτη, στην Τουρκία από την Φενέρμπαχτσε, στην Βαρκελώνη, αλλά το να χάσεις στο ΣΕΦ από τους "κίτρινους" και μάλιστα για δεύτερη φορά μέσα σε πέντε ματς στον Πειραιά, ύστερα μάλιστα και από δύο θετικά αποτελέσματα με Μπαρτσελόνα και Παναθηναϊκό, είναι κάτι που πίκρανε τους "ερυθρόλευκους". Αισθάνθηκαν πως έκαναν δύο σημαντικά βήματα μπροστά στις τελευταίες δύο αγωνιστικές και πλέον έκαναν ένα βήμα πίσω.

Είναι υπερβολικό να χαρακτηρίσουμε "βατό" το πρόγραμμα που έρχεται για τον Ολυμπιακό, καθώς δεν υπάρχουν "εύκολοι" αντίπαλοι, αλλά ακολουθούν για τους Πειραιώτες τρία παιχνίδια απέναντι σε ομάδες που ναι μεν είναι ανταγωνιστικές, αλλά ξεκάθαρα λιγότερο ποιοτικές και έμπειρες από εκείνον. Στην ερχόμενη αγωνιστική θα παίξει κόντρα στην Νταρουσάφακα στην Τουρκία (2/12), ακολούθως θα υποδεχθεί στο ΣΕΦ την Ούνικς (9/12) και στην συνέχεια θα παίξει στο Κάουνας (15/12) κόντρα στην Ζαλγκίρις. Στόχος των "ερυθρολεύκων" να κάνουν το "3 στα 3" στις νίκες απέναντι σε αυτούς τους αντιπάλους ώστε να αναρριχηθεί στην κατάταξη, αποδεικνύοντας την αγωνιστική του ανωτερότητα, πριν υποδεχθούν την Φενέρμπαχτσε (29/12) στο τελευταίο ματς για το 2016.