Η διαδρομή προς τον παράδεισο
Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει την πρώην ομάδα του, τον Ολυμπιακό και μέσω του Sport24.gr παρουσιάζει τη δική του διαδρομή προς τον παράδεισο της επιστροφής στα παρκέ.
Πρόκειται για έναν από τους πιο άτυχους Έλληνες παίκτες των τελευταίων ετών. Πάνω που όλα είχαν πάρει το δρόμο τους, με την υπογραφή τριετούς συμβολαίου με τον Ολυμπιακό, ο διακόπτης άλλαξε για τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο. Οι τραυματισμοί διαδέχονταν ο ένας τον άλλο, φέρνοντας τον φόργουορντ από την Ηλεία ένα βήμα πριν την απόσυρση από τα παρκέ.
Η θέληση και το πάθος για μπάσκετ, όμως, ήταν τόσο ισχυρά που δεν του "επέτρεψαν" να ρίξει τόσο πρόωρα αυλαία. Έτσι, κατάφερε να σταθεί στα πόδια του και από τις 14 Ιανουαρίου να είναι παίκτης της Νέας Κηφισιάς ως το τέλος της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου.
Για τη νέα αρχή στη ζωή του, την οικογένειά του, τον Ολυμπιακό -τον οποίο ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει για πρώτη φορά ως αντίπαλος, την ερχόμενη Κυριακή (08/02, 12:30), τους στόχους του και όχι μόνο, ο 30χρονος άσος μίλησε στο Sport24.gr σε μια συνέντευξη-μήνυμα πως όταν υπάρχει θέληση, τα πάντα μπορούν να συμβούν!
Όλα ξεκίνησαν, όμως, από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή. "Το πρώτο μεγάλο τεστ για μένα ήταν με τον Παναθηναϊκό", δήλωσε αρχικά, για να προσθέσει ότι "έπαιξα 27 λεπτά απέναντι σε μια μεγάλη ομάδα. Θέλω πολύ δουλειά, όμως. Η αλήθεια είναι αυτή και δεν πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Παιχνίδι με παιχνίδι, προπόνηση με την προπόνηση, πιστεύω πως θα βρω τον εαυτό μου ξανά. Είμαι στο 50-60% για την ώρα. Σε ό,τι έχει να κάνει με ρυθμό-αντοχή-ψυχολογία που παίζουν σημαντικό ρόλο. Σταδιακά θα αρχίσω να ανεβαίνω κάνοντας και ενδυνάμωση".
Καταλυτικό παράγοντα στην επιστροφή του φόργουορντ από τον Πύργο έπαιξε και η στάση των διοικούντων τη Νέα Κηφισιά "Από την πρώτη στιγμή που μίλησα μαζί τους. Και πέρυσι που ήρθα πριν φύγω για Ισπανία και την Βαγιαδολίδ. Είναι ένα οικογενειακό σωματείο και χαίρομαι που έχω την τιμή να είμαι μέλος αυτής της ομάδας και το λέω με όλες τις εμπειρίες που έχω, αλλά και με απόλυτη σιγουριά".
Οι μαύρες σκέψεις, ωστόσο, δεν έφυγαν από το μυαλό του. Τελευταία φορά που βρέθηκε στα παρκέ (πριν την μεγάλη επιστροφή) ήταν στις 17 Νοεμβρίου του 2013. Πότε, όμως, πήρε την απόφαση να τα παρατήσει; "Την επόμενη μέρα! Στις 18 του μηνός είπα "Τέρμα, τελείωσε, κουράστηκα", τονίζει, ενώ παραδέχεται πως "στη Βαγιαδολίδ έβαλα πολύ πίεση στον εαυτό μου και πραγματικά δεν απόλαυσα ούτε μία μέρα από το μπάσκετ. Όλο αυτό το στρες που ένιωθα, ώστε να φύγω και να επιστρέψω σε ομάδα Euroleague, το μόνο που έκανε ήταν να με καταστρέψει ψυχολογικά και σωματικά. Το πιο σημαντικό πράγμα, που με έκανε να θέλω να σταματήσω, είναι το γεγονός πως έτρεψε ο γιος μου -2 χρονών τότε- και εγώ δεν μπορούσα να τον πιάσω. Ήμουν τραυματισμένος και πονούσε το γόνατό μου. Μετά από αυτό λέω "δεν γίνεται να συνεχίσω".
Κοιτάζοντάς τον κάποιος δεν μπορεί να μην εστιάσει στα τατουάζ που έχει στα χέρια του. Ό,τι έχει ζωγραφίσει, έχει τη δική του σημασία. "Τα περισσότερα από τα τατουάζ σχετίζονται με τον γιο μου. Έχω ένα που γράφει "believe". Ήταν το πρώτο τατουάζ που έκανα και με βοήθησε πολύ. Μόνο με την πίστη μπορείς να επιστρέψεις και να σταθείς στα πόδια σου. Έχω ένα μονόγραμμα και έχω ένα ακόμα στο δεξί χέρι που συμβολίζει τη διαδρομή προς τον παράδεισο και σε κάτι όμορφο. Είναι ο γιος μου, η οικογένειά μου που με βοήθησε να τα ξεπεράσω όλα".
Η -προσωπική- διαδρομή προς τον παράδεισο ήταν -κάτι παραπάνω από- ανηφορική για τον Έλληνα άσο. Σε όλο αυτό, όμως, δεν ήταν μόνος. Είχε στο πλευρό του την οικογένειά του, η οποία έπαιξε το δικό της ρόλο στο να πει το "I'm back". "Δεν ήταν μόνο στην απόφαση να επιστρέψω. Η γυναίκα μου με βοήθησε πάρα πολύ. ιδίως όσο δεν έκανα αυτό που αγαπούσα, κάτι το οποίο ήταν και το πιο δύσκολο κομμάτι. Η αλήθεια είναι πως όλοι οι αθλητές έχουμε τη συνήθεια πως όταν σταματάμε, είναι πάρα πολύ δύσκολο να το διαχειριστούμε. Είμαι πάρα πολύ τυχερός, σε αυτό το κομμάτι, που είχα κοντά την οικογένειά μου και δεν μπορούσα να καταλάβω τη διαφορά. Χαίρομαι που μέσα από τον τραυματισμό είχα τόσες πολλές εικόνες με την οικογένειά μου".
Ήταν -κάτι παραπάνω από- αναμενόμενο να στραφεί η κουβέντα στην προηγούμενη ομάδα του, τον Ολυμπιακό. Σε λίγες μέρες, άλλωστε, την Κυριακή (08/02, 12:30) ο 30χρονος φόργουορντ θα επιστρέψει ως αντίπαλος στο ΣΕΦ. Το σκέφτεται καθόλου, άραγε; "Όχι, καθόλου. Με ρωτάνε πολλοί πώς νιώθω που θα γυρίσω στο ΣΕΦ ως αντίπαλος. Μέχρι στιγμής δεν το σκέφτομαι καν. Είναι ένα παιχνίδι σαν όλα τα άλλα. Ίσα ίσα που τώρα μπορώ να πάω πιο ευχάριστα στο ΣΕΦ.
Παλιότερα δεν πήγαινα γιατί δεν ήξερα τι να απαντήσω σε όσους με ρωτούσαν πως είναι το γόνατό μου και εάν θα έπαιζα ξανά. Είχα κουραστεί να λέω σε όλους "δεν ξέρω". Πλέον, είμαι παίκτης της Κηφισιάς, οπότε για μένα όλα θα είναι πιο εύκολα, όπως η επαφή με τους παλιούς μου συμπαίκτες, αλλά και τα άτομα από το τεχνικό τιμ. Με βλέπουν πια σαν μπασκετμπολίστα και όχι σαν έναν επισκέπτη που πρέπει να απαντήσει σε όλους το τι θα κάνει".
Σχετικά με την προσπάθεια που κάνουν οι "ερυθρόλευκοι" τη φετινή σεζόν τονίζει. "Είναι μια ομάδα, ειδικά μετά την έλευση του Γιάννη Σφαιρόπουλου ο οποίος είναι ένας προπονητής που στηρίζεται πολύ στην άμυνα και στις οργανωμένες επιθέσεις, αλλά και στις μικρές λεπτομέρειες. Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που στηρίζεται στην άμυνά της και οι επιθέσεις είναι πολύ καλά -και σωστά- μελετημένες. Κάτι το οποίο θέλουν όλες οι ομάδες".
Έχοντας περάσει πολλούς τραυματισμούς, οι περισσότερο εκ των οποίων σοβαροί, είναι ο αρμόδιος ώστε να συμβουλεύσει τα νέα παιδιά για το τι πρέπει να κάνουν ώστε να μην εγκαταλείψουν τη μάχη. Μία από τις περιπτώσεις που θυμίζουν αρκετά αυτή του Παναγιώτη Βασιλόπουλο είναι ο Ιωάννης Παπαπέτρου. "Είναι πολύ δύσκολο αυτό που περνάει το παιδί. Έφυγε από την Αμερική και ήρθε στον Ολυμπιακό με πολλές περγαμηνές. Έδειξε πως μπορούσε να γίνει Draft, αλλά το ένα έφερε το άλλο. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο. Το να βρει κίνητρο είναι το πιο εύκολο γιατί η διάθεση και η επιθυμία για παιχνίδι είναι από μόνη της κίνητρο.
Τα πάντα, όμως, θέλουν τον χρόνο τους. Και το λέει ένας άνθρωπος που έκανε προπονήσεις από τις 11 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα και ουσιαστικά κατέστρεψα το κορμί μου. Τα πάντα θέλουν τον χρόνο τους! Κάνουμε ένα λάθος. Μας λέει ο γιατρός να κάτσουμε εκτός για 2 εβδομάδες και εμείς λέμε πως θα επιστρέψουμε σε πέντε μέρες. Είναι προτιμότερο να κάτσεις ένα μήνα εκτός και το λέω με όλη μου την καρδιά. Μακάρι να ερχόταν κάποιος και να μου έλεγε "Θα μπεις σε ένα μήνα". Αλλά μετά το μήνα εκείνο όλα θα είναι καλά".
Δεν είχε περάσει και λίγα όλα αυτά τα χρόνια. Έτσι, λοιπόν, τον ρωτήσαμε εάν θα άλλαζε κάτι. Η απάντηση που έδωσε ήταν -το λιγότερο- αφοπλιστική. "Τίποτα! Πραγματικά δεν θα άλλαζα κάτι. Είμαι άνθρωπος που του αρέσει η προπόνηση και μου άρεσε να φτάνω μέχρι τα όριά μου και να δοκιμάζομαι, που δεν θα άλλαζα τίποτα όσον αφορά το κομμάτι της προπόνησης και των τραυματισμών. Θεωρώ πως έγινα καλύτερος σαν άνθρωπος και ο τραυματισμός μου έδωσε τη δυνατότητα να αποκτήσω οικογένεια. Δεν ξέρω εάν ήμουν υγιής να έμπαινα στη διαδικασία να έκανα οικογένεια και αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που δεν αλλάζω τίποτα".
Κατά τη διάρκεια της -πονεμένης- καριέρας του είχε αρκετούς τραυματισμούς. Ως εκ τούτου, αυτό που ζητά από εδώ και στο εξής είναι "να παραμείνω υγιής! Δεν με ενδιαφέρει να πω πως θέλω να παίξω Euroleague και σε υψηλό επίπεδο. Ναι μεν μου λείπει, η αλήθεια είναι αυτή, αλλά εάν είναι να έρθει καλώς να έρθει. Αυτό που θέλω είναι να απολαμβάνω την κάθε μέρα και να είμαι υγιής.
Και μπορεί παλιότερα να πήγαινα στην προπόνηση και να μην την έβλεπα με καλό μάτι, αυτή τη στιγμή το βλέπω τελείως διαφορετικά το απολαμβάνω όσο δεν πάει. Είμαστε πραγματικά τυχεροί και μόνο όταν κάποιος σταματήσει μπορεί να το καταλάβει. Γιατί υπάρχουν πολλοί που δυσανασχετούν με την προπόνηση και έχουν παράπονα. Εγώ δεν μπορώ να το δω έτσι, όμως. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι κουρασμένος".
Όσο για τους στόχους που θέτει, ξεκαθάρισε πως "τώρα πλέον δεν θέτω κανένα στόχο. Αυτό που θέλω είναι να παίζω, να κάνω προπόνηση και όταν τελειώσει το παιχνίδι, να παίρνω τον άντρα μου, τον γιο μου, αγκαλιά και να παίζουμε. Δυστυχώς, όλες τις άλλες φορές που έθετα ψηλά τον πήχη το μόνο που έκανα ήταν κακό στον εαυτό μου. Να κάνω πολύ προπόνηση, να πιεστώ και ψυχολογικά, αλλά και σωματικά και να έχω πάρα πολλούς τραυματισμούς. Τώρα πια το απολαμβάνω και δεν θέτω στόχους".
Αντί επιλόγου, ο άλλοτε παίκτης του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ υπογράμμισε "Δεν υπάρχει περίπτωση να με αφήσει ένας τραυματισμός μακριά από το παιχνίδι. Χτύπα ξύλο και αύριο να τραυματιστώ δεν με ενδιαφέρει. Ξέρω ότι έκανα τα πάντα, γύρισα και ξαναέπαιξα. Μπορεί να μην έχω πόδια, αλλά μπορώ να παίξω και δεν με ενδιαφέρει τίποτα".