Η επέτειος της 6ης Μαΐου
"Είμαι απλά ένα εργαλείο", είπε ο Δημήτρης Διαμαντιδης, δέκα μέρες μετά την κατάκτηση της Ευρωλίγκας
Συγχαρητήρια και πάλι Δημήτρη. Πρώτα απ' όλα, μετά από μερικές μέρες ως Πρωταθλητής Ευρώπης, ποιο είναι το συναίσθημα. Νοιώθεις διαφορετικά;
"Ναι, έχω ένα ιδιαίτερο συναίσθημα, γιατί αυτή είναι η πρώτη φορά που κερδίζω την Ευρωλίγκα και αυτό σημαίνει πολλά για την ομάδα κι εμένα προσωπικά. Είμαι πολύ περήφανος με το γεγονός ότι είμαι Πρωταθλητής Ευρώπης με τον σύλλογό μου και την Εθνική ομάδα ταυτόχρονα και είναι υπέροχο. Αυτή η επιτυχία δεν άλλαξε τη ζωή μου, παρόλα αυτά είναι πολύ σημαντικό να ανταμείβεσαι για τους κόπους σου και την αφοσίωσή σου στο παιχνίδι", είπε ο "Μητσάρας" στην επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωλίγκας.
Το Σαββατοκύριακο κι αυτό για σένα, στο Final Four: Μπήκες στην καλύτερη πεντάδα της Ευρωλίγκας, αναδείχθηκες MVP του τελικού και Πρωταθλητής Ευρώπης για πρώτη φορά στα 27α γεννέθλιά σου. Ήταν σαν να ζεις σε όνειρο;
"Ναι, είναι σαν όνειρο, αλλά έγινε στην πραγματικότητα. Όλα τα γεγονότα έγιναν ταυτόχρονα, μάλλον από σύμτωση. Το μόνο που είχα στο μυαλό μου, ήταν να πάμε μέχρι το τέλος και να κερδίσουμε τον τίτλο, όχι να έχω προσωπικά κατορθώματα. Όλα τα μέλη της ομάδας μας, ήταν συγκεντρωμένα στο τρόπαιο και όλα τα υπόλοιπα ήταν σε δεύτερη μοίρα, ως έξτρα μπόνους. Η επιτυχία της ομάδας είναι μεγαλύτερη από τα ατομικά επιτεύγματα. Για να είμαι ειλικρινής, όταν κοιμάμαι δεν ονειρεύομαι, γι' αυτό παρά το γεγονός ότι τα "κατορθώματά" μου μοιάζουν με όνειρο, προτιμώ να τα ζω στην πραγματικότητα".
Πριν τρία χρόνια, λίγοι άνθρωποι έξω από την Ελλάδα, ήξεραν για σένα. Είχες τότε κάποια ιδέα για την εξέλιξη που θα είχες;
"Είμαι σε καλή θέση τώρα, και μου αρέσει. Παρόλα αυτά, πρόκειται για μία ατελείωτη μάχη, άρα δεν μπορείς να σκεφτείς ότι η επιτυχία θα είναι αιώνια. Πρέπει να το αποδεικνύεις κάθε μέρα, όχι μόνο στο παιχνίδι, αλλά και στην προπόνηση. Δούλεψα πολύ για να φτάσω σε αυτό το σημείο και προσπαθώ να διατηρήσω την αφοσίωση και τη συγκέντρωσή μου".
Στο παρκέ, κατά τη διάρκεια των δύο παιχνιδιών του Final Four, ανησύχησε έστω και για μία στιγμή, ότι ο Παναθηναϊκός δεν θα νικούσε;
"Ο τελικός, ήταν πραγματικά καταπληκτικός, όχι μόνο για τους θεατές, αλλά και για τους παίκτες και προπονητές. Σε ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι, δεν έχεις αρκετό χρόνο να σκεφτείς ακόμα κι αν υπάρχει πιθανότητα να χάσεις. Ξεκινήσαμε με πολύ γρήγορο ρυθμό και ελέγξαμε το ματς, αλλά ήταν αναμενόμενο να αντιδράσει η ΤΣΣΚΑ. Συνέβη, αλλά δεν είχαμε την αίσθηση ότι θα μας νικήσουν. Είναι σπουδαία ομάδα και υπερασπιζόταν τον τίτλο της Πρωταθλήτριας Ευρώπης, άρα έπρεπε να τους σεβαστούμε. Όταν επέστρεψαν στον αγώνα και πήραν το προβάδισμα, είχαμε άμεση αντίδραση και ήμασταν αρκετά έξυπνοι, ώστε να μην τους επιτρέψουμε να πάνε παρακάτω. Ότι κι αν έγινε, είναι ένας τελικός που θα θυμόμαστε".
Κατά τη διάρκεια του τελικού, εσύ κι ο συμπαίκτης σου στην Εθνική, Θοδωρής Παπαλουκάς, "κουβαλήσατε" σε αρκετά διαστήματα τις ομάδες σας. Στο τρίτο δεκάλεπτο ειδικά, ο τελικός φαινόταν σαν προσωπική σας αναμέτρηση. Είχατε το ίδιο συναίσθημα σε εκείνο το σημείο. Μιλήσατε μεταξύ σας στο γήπεδο;
"Δεν ήταν παράσταση για δύο αθλητές. Η ομαδική υποστήριξη παίζει μεγάλο ρόλο. Γνωρίζω ότι κι ο Θοδωρής σκέφτεται έτσι. Είναι σπουδαίος παίκτης και είμαι χαρούμενος που παίζω μαζί του στην Εθνική ομάδα και μοιραζόμσατε φανταστικά συναισθήματα. Έχει μεγάλο χάρισμα και μπορεί να σε βγάλει από τον κίνδυνο σε οποιοδήποτε σημείο. Νομίζω ότι ο Παναθηναϊκός, έχει μεγαλύτερο πλουραλισμό από την ΤΣΣΚΑ και δεν χρειαζόταν να μείνουμε στο παρκέ για 40 λεπτά.
Είχαμε πιο πολλές εναλλακτικές λύσεις και περισσότερους MVP. Σίγουρα, κατά τη διάρκεια της τρίτης περιόδου ήταν ξεκάθαρο ότι ο αγώνας είχε γίνει διαγωνισμός για δύο και αυτό συνέβη γιατί ήμασταν κι οι δύο "ζεστοί". Όταν είσαι σε φόρμα και αισθάνεσαι καλά, κάνεις μερικά σουτ που δεν είναι συνηθισμένα. Μιλήσαμε με τον Θοδωρή κατά τη διάρκεια του ματς, αλλά όχι άσχημα. Επίσης τα... είπαμε και με τον Νίκο Χατζηβρέττα".
Ένας από τους πιο χαρούμενους ανθρώπους, στο άκουσμα ότι αναδείχθηκες MVP, ήταν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Σου έδωσε μεγάλη ευθύνη φέτος και ήταν περήφανος. Είναι κι εσύ παρόμοια γιατί περιμένει πάντα πολλά από σένα;
"Πρώτα απ' όλα δεν σκέφτομαι και τόσο πολύ τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη. Όπως ανέφερε νωρίτερα, απλά συνέβη και δεν ήταν κάτι που είχα στο μυαλό μου. Η προσωπική διάκριση, έρχεται μέσα από την προσπάθεια της ομάδας και ειδικά την αξία του συνόλου. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, είναι ο πιο επιτυχημένος προπονητής στην ιστορία της Ευρωλίγκας και χρωστάω πολλά σε αυτόν και τους συμπαίκτες μου. Πολλές φορές με πιέζει να κάνω πιο πολλά σουτ και να αναλάβω περισσότερες επιθετικές ευθύνες, αλλά εξαρτάται από το παιχνίδι.
Είμαι περήφανος, γιατί με διάλεξε για την ομάδα του και με εμπιστεύεται. Ο Ομπράντοβιτς είναι ειδική περίπτωση προπονητή και μεγάλη προσωπικότητα. Ξέρει πως να κάνει την ομάδα του επιτυχημένη και γνωρίζει καλύτερα, πως να χειρίζεται την κατάσταση και την πίεση. Βοηθάει κάθε παίκτη να γίνει καλύτερος και δίνει κίνητρο σε μας, με σκοπό να είμαστε σε εγρήγορση 100%, σε όλες τις στιγμές".
Πήρες στο σπίτι σου στην Καστοριά, μετά το παιχνίδι; Ποιον πήρες πρώτα όταν είχες την ευκαιρία να χρησιμοποιήσεις το τηλέφωνό σου; Ποια ήταν η αντίδραση στην πόλη σου, για αυτή την επιτυχία;
"Η οικογένειά μου βρισκόταν στο ΟΑΚΑ και ήταν όλοι πολύ χαρούμενοι. Μετά τους πανηγυρισμούς, βρήκα πολλά μηνύματα και SMS στο κινητό μου, από φίλους και συγγενείς που μένουν στην Καστοριά. Έχω μία ειδική σχέση με την πόλη μου και μου αρέσει να... δραπετεύω εκεί, όποτε έχουμε ρεπό, ακόμα και για μερικές ώρες. Οι γονείς μου ζουν εκεί μόνιμα, έτσι πηγαίνω και τους συναντάω, όπως και τους φίλους μου, που με περιμένουν υπομονετικά για να περάσουμε μερικές ώρες μαζί και να θυμηθούμε την παιδική μας ηλικία. Με βοηθάει επίσης, να αποβάλλω το στρες και να γεμίσω τις μπαταρίες μου".
Πες πως έγινες παίκτης του μπάσκετ στην Καστοριά. Ήταν το πρώτο σου άθλημα;
"Η Καστοριά, είναι παραδοσιακά, πόλη του ποδοσφσαίρου και αυτό ήταν το πρώτο μου άυθλημα, πριν αφοσιωθώ στο μπάσκετ. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80, είχαμε καταπληκτική ομάδα ποδοφσαίρου που κέρδισε και το Κύπελλο Ελλάδας. Νίκσαν τον Ηρακλή με 5-2 και κέρδισαν τον τίτλο, τη μέρα που γεννήθηκα, στις 6 Μαΐου του 1980. Αργότερα έμαθα ότι ο μεγάλος Νίκος Γκάλης, έπαιξε σε αυτή την ημερομηνία το πρώτο του παιχνίδι με την Εθνική ομάδα, άρα υπάρχουν πολλές επέτειοι. Τώρα έχουμε ακόμα μία, την κατάκτηση της Ευρωλίγκας. Όταν μεγάλωσα, άφησα το ποδόσφαιρο και ξεκίνησα το μπάσκετ, που κατά τη γνώμη μου είναι πιο ελκυστικό. Είχα κάποιους προπονητές που με βοήθησαν πολύ, ως μέντορες".
Είναι αλήθεια, ότι τότε οι συμπαίκτες σου στην Καστοριά, σε αποκαλούσαν Τόνι;
"Ναι, είμαι οπαδός του Τόνι Κούκοτς. Είμαι επίσης αριστερόχειρας και εκμεταλλευόμενοι αυτόν τον συνδυασμό μου έδωσαν αυτό το παρατσούκλι".
Έχοντας υπογράψει με τον Παναθηναϊκό, μέχρι το 2010 και έχοντας τη μεγαλύτερη ευθύνη από κάθε άλλον παίτη, αυτή τη σεζόν, νοιώθεις ότι είσαι ο ηγέτης της ομάδας, ή όπως ανέφερες στο Final Four, ακόμα μαθαίνεις αυτό τον ρόλο;
"Λυπάμαι που θα σε απογοητεύσω, αλλά δεν αισθάνομαι ηγέτης ή ο πιο σημαντικός παίκτης αυτής της ομάδας. Είμαι ένας από τους παίκτες που προσπαθούν για το καλύτερο κάθε μέρα. Είμαι ένα εργαλείο σε μία σπουδαία μπασκετική μηχανή, αλλά δεν θέλω να παρουσιάζομαι ως ο ηγέτης, ή ο παίκτης κλειδί. Μερικές φορές, ο κόσμος λέει ότι είμαι ο ηγέτης της αποστολής μας, ή κάτι παρόμοιο... Όχι, είμαι αυτός που μαθαίνει κάτι κάθε μέρα και προσπαθεί να βοηθήσει την ομάδα του να χαρεί το παιχνίδι".
Αλλά είσαι ηγέτης και μεγάλο αστέρι...
"Ευχαριστώ για το κοπλιμέντο, αλλά αυτός δεν είναι ο χαρακτήρας μου. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου σταρ, αλλά έναν αφοσιωμένο παίκτη και καλό επαγγελματία. Αυτό είναι το αθλητικό μου δόγμα και το ακολουθώ από τότε που είμαι παιδί".
"Ναι, έχω ένα ιδιαίτερο συναίσθημα, γιατί αυτή είναι η πρώτη φορά που κερδίζω την Ευρωλίγκα και αυτό σημαίνει πολλά για την ομάδα κι εμένα προσωπικά. Είμαι πολύ περήφανος με το γεγονός ότι είμαι Πρωταθλητής Ευρώπης με τον σύλλογό μου και την Εθνική ομάδα ταυτόχρονα και είναι υπέροχο. Αυτή η επιτυχία δεν άλλαξε τη ζωή μου, παρόλα αυτά είναι πολύ σημαντικό να ανταμείβεσαι για τους κόπους σου και την αφοσίωσή σου στο παιχνίδι", είπε ο "Μητσάρας" στην επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωλίγκας.
Το Σαββατοκύριακο κι αυτό για σένα, στο Final Four: Μπήκες στην καλύτερη πεντάδα της Ευρωλίγκας, αναδείχθηκες MVP του τελικού και Πρωταθλητής Ευρώπης για πρώτη φορά στα 27α γεννέθλιά σου. Ήταν σαν να ζεις σε όνειρο;
"Ναι, είναι σαν όνειρο, αλλά έγινε στην πραγματικότητα. Όλα τα γεγονότα έγιναν ταυτόχρονα, μάλλον από σύμτωση. Το μόνο που είχα στο μυαλό μου, ήταν να πάμε μέχρι το τέλος και να κερδίσουμε τον τίτλο, όχι να έχω προσωπικά κατορθώματα. Όλα τα μέλη της ομάδας μας, ήταν συγκεντρωμένα στο τρόπαιο και όλα τα υπόλοιπα ήταν σε δεύτερη μοίρα, ως έξτρα μπόνους. Η επιτυχία της ομάδας είναι μεγαλύτερη από τα ατομικά επιτεύγματα. Για να είμαι ειλικρινής, όταν κοιμάμαι δεν ονειρεύομαι, γι' αυτό παρά το γεγονός ότι τα "κατορθώματά" μου μοιάζουν με όνειρο, προτιμώ να τα ζω στην πραγματικότητα".
Πριν τρία χρόνια, λίγοι άνθρωποι έξω από την Ελλάδα, ήξεραν για σένα. Είχες τότε κάποια ιδέα για την εξέλιξη που θα είχες;
"Είμαι σε καλή θέση τώρα, και μου αρέσει. Παρόλα αυτά, πρόκειται για μία ατελείωτη μάχη, άρα δεν μπορείς να σκεφτείς ότι η επιτυχία θα είναι αιώνια. Πρέπει να το αποδεικνύεις κάθε μέρα, όχι μόνο στο παιχνίδι, αλλά και στην προπόνηση. Δούλεψα πολύ για να φτάσω σε αυτό το σημείο και προσπαθώ να διατηρήσω την αφοσίωση και τη συγκέντρωσή μου".
Στο παρκέ, κατά τη διάρκεια των δύο παιχνιδιών του Final Four, ανησύχησε έστω και για μία στιγμή, ότι ο Παναθηναϊκός δεν θα νικούσε;
"Ο τελικός, ήταν πραγματικά καταπληκτικός, όχι μόνο για τους θεατές, αλλά και για τους παίκτες και προπονητές. Σε ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι, δεν έχεις αρκετό χρόνο να σκεφτείς ακόμα κι αν υπάρχει πιθανότητα να χάσεις. Ξεκινήσαμε με πολύ γρήγορο ρυθμό και ελέγξαμε το ματς, αλλά ήταν αναμενόμενο να αντιδράσει η ΤΣΣΚΑ. Συνέβη, αλλά δεν είχαμε την αίσθηση ότι θα μας νικήσουν. Είναι σπουδαία ομάδα και υπερασπιζόταν τον τίτλο της Πρωταθλήτριας Ευρώπης, άρα έπρεπε να τους σεβαστούμε. Όταν επέστρεψαν στον αγώνα και πήραν το προβάδισμα, είχαμε άμεση αντίδραση και ήμασταν αρκετά έξυπνοι, ώστε να μην τους επιτρέψουμε να πάνε παρακάτω. Ότι κι αν έγινε, είναι ένας τελικός που θα θυμόμαστε".
Κατά τη διάρκεια του τελικού, εσύ κι ο συμπαίκτης σου στην Εθνική, Θοδωρής Παπαλουκάς, "κουβαλήσατε" σε αρκετά διαστήματα τις ομάδες σας. Στο τρίτο δεκάλεπτο ειδικά, ο τελικός φαινόταν σαν προσωπική σας αναμέτρηση. Είχατε το ίδιο συναίσθημα σε εκείνο το σημείο. Μιλήσατε μεταξύ σας στο γήπεδο;
"Δεν ήταν παράσταση για δύο αθλητές. Η ομαδική υποστήριξη παίζει μεγάλο ρόλο. Γνωρίζω ότι κι ο Θοδωρής σκέφτεται έτσι. Είναι σπουδαίος παίκτης και είμαι χαρούμενος που παίζω μαζί του στην Εθνική ομάδα και μοιραζόμσατε φανταστικά συναισθήματα. Έχει μεγάλο χάρισμα και μπορεί να σε βγάλει από τον κίνδυνο σε οποιοδήποτε σημείο. Νομίζω ότι ο Παναθηναϊκός, έχει μεγαλύτερο πλουραλισμό από την ΤΣΣΚΑ και δεν χρειαζόταν να μείνουμε στο παρκέ για 40 λεπτά.
Είχαμε πιο πολλές εναλλακτικές λύσεις και περισσότερους MVP. Σίγουρα, κατά τη διάρκεια της τρίτης περιόδου ήταν ξεκάθαρο ότι ο αγώνας είχε γίνει διαγωνισμός για δύο και αυτό συνέβη γιατί ήμασταν κι οι δύο "ζεστοί". Όταν είσαι σε φόρμα και αισθάνεσαι καλά, κάνεις μερικά σουτ που δεν είναι συνηθισμένα. Μιλήσαμε με τον Θοδωρή κατά τη διάρκεια του ματς, αλλά όχι άσχημα. Επίσης τα... είπαμε και με τον Νίκο Χατζηβρέττα".
Ένας από τους πιο χαρούμενους ανθρώπους, στο άκουσμα ότι αναδείχθηκες MVP, ήταν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Σου έδωσε μεγάλη ευθύνη φέτος και ήταν περήφανος. Είναι κι εσύ παρόμοια γιατί περιμένει πάντα πολλά από σένα;
"Πρώτα απ' όλα δεν σκέφτομαι και τόσο πολύ τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη. Όπως ανέφερε νωρίτερα, απλά συνέβη και δεν ήταν κάτι που είχα στο μυαλό μου. Η προσωπική διάκριση, έρχεται μέσα από την προσπάθεια της ομάδας και ειδικά την αξία του συνόλου. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, είναι ο πιο επιτυχημένος προπονητής στην ιστορία της Ευρωλίγκας και χρωστάω πολλά σε αυτόν και τους συμπαίκτες μου. Πολλές φορές με πιέζει να κάνω πιο πολλά σουτ και να αναλάβω περισσότερες επιθετικές ευθύνες, αλλά εξαρτάται από το παιχνίδι.
Είμαι περήφανος, γιατί με διάλεξε για την ομάδα του και με εμπιστεύεται. Ο Ομπράντοβιτς είναι ειδική περίπτωση προπονητή και μεγάλη προσωπικότητα. Ξέρει πως να κάνει την ομάδα του επιτυχημένη και γνωρίζει καλύτερα, πως να χειρίζεται την κατάσταση και την πίεση. Βοηθάει κάθε παίκτη να γίνει καλύτερος και δίνει κίνητρο σε μας, με σκοπό να είμαστε σε εγρήγορση 100%, σε όλες τις στιγμές".
Πήρες στο σπίτι σου στην Καστοριά, μετά το παιχνίδι; Ποιον πήρες πρώτα όταν είχες την ευκαιρία να χρησιμοποιήσεις το τηλέφωνό σου; Ποια ήταν η αντίδραση στην πόλη σου, για αυτή την επιτυχία;
"Η οικογένειά μου βρισκόταν στο ΟΑΚΑ και ήταν όλοι πολύ χαρούμενοι. Μετά τους πανηγυρισμούς, βρήκα πολλά μηνύματα και SMS στο κινητό μου, από φίλους και συγγενείς που μένουν στην Καστοριά. Έχω μία ειδική σχέση με την πόλη μου και μου αρέσει να... δραπετεύω εκεί, όποτε έχουμε ρεπό, ακόμα και για μερικές ώρες. Οι γονείς μου ζουν εκεί μόνιμα, έτσι πηγαίνω και τους συναντάω, όπως και τους φίλους μου, που με περιμένουν υπομονετικά για να περάσουμε μερικές ώρες μαζί και να θυμηθούμε την παιδική μας ηλικία. Με βοηθάει επίσης, να αποβάλλω το στρες και να γεμίσω τις μπαταρίες μου".
Πες πως έγινες παίκτης του μπάσκετ στην Καστοριά. Ήταν το πρώτο σου άθλημα;
"Η Καστοριά, είναι παραδοσιακά, πόλη του ποδοσφσαίρου και αυτό ήταν το πρώτο μου άυθλημα, πριν αφοσιωθώ στο μπάσκετ. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80, είχαμε καταπληκτική ομάδα ποδοφσαίρου που κέρδισε και το Κύπελλο Ελλάδας. Νίκσαν τον Ηρακλή με 5-2 και κέρδισαν τον τίτλο, τη μέρα που γεννήθηκα, στις 6 Μαΐου του 1980. Αργότερα έμαθα ότι ο μεγάλος Νίκος Γκάλης, έπαιξε σε αυτή την ημερομηνία το πρώτο του παιχνίδι με την Εθνική ομάδα, άρα υπάρχουν πολλές επέτειοι. Τώρα έχουμε ακόμα μία, την κατάκτηση της Ευρωλίγκας. Όταν μεγάλωσα, άφησα το ποδόσφαιρο και ξεκίνησα το μπάσκετ, που κατά τη γνώμη μου είναι πιο ελκυστικό. Είχα κάποιους προπονητές που με βοήθησαν πολύ, ως μέντορες".
Είναι αλήθεια, ότι τότε οι συμπαίκτες σου στην Καστοριά, σε αποκαλούσαν Τόνι;
"Ναι, είμαι οπαδός του Τόνι Κούκοτς. Είμαι επίσης αριστερόχειρας και εκμεταλλευόμενοι αυτόν τον συνδυασμό μου έδωσαν αυτό το παρατσούκλι".
Έχοντας υπογράψει με τον Παναθηναϊκό, μέχρι το 2010 και έχοντας τη μεγαλύτερη ευθύνη από κάθε άλλον παίτη, αυτή τη σεζόν, νοιώθεις ότι είσαι ο ηγέτης της ομάδας, ή όπως ανέφερες στο Final Four, ακόμα μαθαίνεις αυτό τον ρόλο;
"Λυπάμαι που θα σε απογοητεύσω, αλλά δεν αισθάνομαι ηγέτης ή ο πιο σημαντικός παίκτης αυτής της ομάδας. Είμαι ένας από τους παίκτες που προσπαθούν για το καλύτερο κάθε μέρα. Είμαι ένα εργαλείο σε μία σπουδαία μπασκετική μηχανή, αλλά δεν θέλω να παρουσιάζομαι ως ο ηγέτης, ή ο παίκτης κλειδί. Μερικές φορές, ο κόσμος λέει ότι είμαι ο ηγέτης της αποστολής μας, ή κάτι παρόμοιο... Όχι, είμαι αυτός που μαθαίνει κάτι κάθε μέρα και προσπαθεί να βοηθήσει την ομάδα του να χαρεί το παιχνίδι".
Αλλά είσαι ηγέτης και μεγάλο αστέρι...
"Ευχαριστώ για το κοπλιμέντο, αλλά αυτός δεν είναι ο χαρακτήρας μου. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου σταρ, αλλά έναν αφοσιωμένο παίκτη και καλό επαγγελματία. Αυτό είναι το αθλητικό μου δόγμα και το ακολουθώ από τότε που είμαι παιδί".