Στο ημίχρονο του τελικού στο World Cup του 2010 ( η Ισπανία σήκωσε την κούπα, στην παράταση του ματς με την Ολλανδία ), η ΚΑΕ Ολυμπιακός έκλεψε για λίγα λεπτά την προσοχή των απανταχού φαν από το ποδόσφαιρο -σε μια από τις πιο μεγάλες στιγμές του-, για να ανακοινώσει τη συνεργασία με τον Βασίλη Σπανούλη. Εκείνη την ημέρα ήταν που τελείωσαν οι σχέσεις του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς με τον Κill Bill. Όχι νωρίτερα, μηδέ αργότερα. Πέντε χρόνια μετά, οι δυο άνδρες εξακολουθούν να μην ανταλλάσσουν ματιά, όπως είδαν όλοι και σήμερα (14/5) στη συνέντευξη Τύπου των φιναλίστ .

Ο θρύλος θέλει τον "Ζοτς" να εκνευρίστηκε γιατί όπως αποκάλυψε λίγους μήνες μετά " ο Σπανούλης δεν κράτησε το λόγο του. Στις 21 Ιουνίου μιλήσαμε με τον Βασίλη, τον ρώτησα αν ήθελε να παραμείνει στον Παναθηναϊκό. Με κάλεσε μισή ώρα μετά ο μάνατζερ του και μου είπε να περιμένω δυο ημέρες, γιατί ο Βασίλης ήταν στη Λάρισα, στο γάμο του αδελφού του. έπειτα από 25 ημέρες, έλαβα μήνυμα από τον ατζέντη του ότι ο παίκτης υπέγραψε στον Ολυμπιακό ".

Στην πρώτη συνέντευξη του ως παίκτης του Ολυμπιακού, ο διεθνής γκαρντ θα έλεγε πως " έ πειτα από χρόνια θέλεις μια αλλαγή στη ζωή σου. Ένα νέο κίνητρο, μια καινούργια ζωή. Δεν είναι οικονομικό το θέμα. Όταν παίρνεις μια απόφαση να φύγεις από κάπου αλλού -αν υποθέσουμε ότι σε θέλουν και οι δύο- πάντα υπάρχει κάποιος λόγος. Γίνεται να φύγεις αν περνάς καλά κάπου; Δεν γίνεται".

Γιατί δεν περνούσε καλά

Τι είχε συμβεί; Κάτι πολύ απλό, αν και όπως αποδεικνύεται μέσα στα χρόνια σύνθετο: ο Σπανούλης είχε περάσει μια σειρά playoffs με πρόβλημα στο πόδι, έπαιζε με ενέσεις, αλλά ποτέ δεν είπε κουβέντα. Αυτό ήταν το κερασάκι στην τούρτα, για τον V-Span, σε επίπεδο συμπεριφορών.

Όταν λοιπόν, τελείωσε η σεζόν (2009-10), περίμενε να μιλήσει με την ομάδα του. Σε αυτές τις διαπραγματεύσεις θα αντιλαμβανόταν πως ό,τι έκαναν οι "πράσινοι" και είχαν κερδίσει τη μάχη από τον Ολυμπιακό τις δυο προηγούμενες φορές που τον ήθελαν και οι δυο (μετά το Μαρούσι και με την επιστροφή του από το ΝΒΑ), το έκαναν πια οι "ερυθρόλευκοι". Έγιναν εκείνοι που τον διεκδίκησαν πιο εντατικά, που του έδειξαν πως τον θέλουν περισσότερο, με τον ΠΑΟ να ακολουθεί ένα... πιο συντηρητικό σύστημα αυτή τη φορά (του τύπου "αν θες μένεις, αν όχι θα βρούμε άλλον. Παναθηναϊκός είμαστε"). Εκείνος, έκανε ό,τι πάντα. Πήγε εκεί που τον ήθελαν περισσότερο. Ως προς αυτό, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Τώρα, αν έκανε και το τηλέφωνο που υποσχέθηκε στον "Ζοτς", δεν θα είχαμε να συζητάμε κάτι που κρατά μέχρι και σήμερα.

Δυο χρόνια μετά, τον ρώτησαν για τον Λάκοβιτς (είχε γίνει μια αντίστοιχη δέσμευση που δεν τηρήθηκε) και τον Σπανούλη, συνδυαστικά, για να επαναλάβει πως " υποσχέθηκαν να απαντήσουν στην προσφορά της ομάδας και τελικά δεν εμφανίστηκαν ποτέ. Τους σέβομαι πολύ, είναι εξαιρετικοί επαγγελματίες και ως παίκτες του μπάσκετ είναι αφοσιωμένοι στη δουλειά τους. Τους εύχομαι τα καλύτερα αλλά πλέον δεν τους μιλάω. Όταν δίνω τον λόγο μου, τότε πιστεύω σε αυτόν. Αν ερχόντουσαν και μου έλεγαν: «αποφασίσαμε να φύγουμε», δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Εξάλλου, υπήρχαν και υπάρχουν πολλοί παίκτες που δεν ήθελαν να ανανεώσουν το συμβόλαιο τους ή ακόμα και να έρθουν στις ομάδες μου. Οι δύο τους, όμως, δεν κράτησαν τον λόγο τους και εκεί ξεκινάει και τελειώνει η όλη ιστορία". Το θέμα θα ανακυκλωνόταν πολλές φορές, έκτοτε, με μια από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές του "Ζοτς" να είναι το " δεν θα τον χαιρετούσα" στην ερώτηση "αν βλέπατε τον Σπανούλη στο δρόμο, θα τον χαιρετούσατε;". Ως προς αυτό, ο Kill Bill θα δήλωνε στην εκπομπή "Βράδυ" του ΑΝΤ1 " είναι θέμα του κύριου Ομπράντοβιτς το να μη θέλει να μου μιλήσει. Εγώ πάντως δεν έχω πρόβλημα με κανέναν, ακόμα και με αυτούς που δεν θέλουν να μου μιλήσουν. Οι κύριοι Ομπράντοβιτς και Ιτούδης είχαν πάντα μια αρχή που έλεγε πως τα εν οίκω μη εν δήμω, αλλά στην προκειμένη περίπτωση ξεπέρασαν αυτή την αρχή".

Όταν φάνηκε να αλλάζουν τα πράγματα (not)

Πέρυσι, μετά την υπογραφή του συμβολαίου με τη Φενέρμπαχτσε, ο Σέρβος θα έλεγε " ό,τι έγινε έγινε. Όλοι δικαιούνται σε ένα βαθμό να κάνουν λάθος και αν το αντιλαμβάνεσαι το λάθος σου, είναι καλό". Κάπου εκεί θα νομίσατε πως πλέον δεν υπάρχει θέμα έτσι; Λάθος. Από την πρώτη συνάντηση ( 3/1 του 2014, για το ΤΟΡ16 ) κατέστη σαφές ότι τίποτα δεν είχε αλλάξει, με τη σημερινή(14/5) βράβευση να αποδεικνύει εκ νέου, του λόγου το αληθές. Απλά, δείτε τι φωτογραφία. Όχι, δεν υπήρχε χειραψία.