Η επιτυχία κρίνεται από το πάθος και την αφοσίωση

Χαμόγελο, δάκρυα χαράς, δάκρυα λύπης, ξέσπασμα, κραυγή. Μερικά μόνο από τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις των φιλάθλων ανά τον πλανήτη στις μεγάλες αθλητικές στιγμές. Σκηνές που εκτυλίσσονται και βλέπουμε στις τηλεοράσεις μετά από ένα μεγάλο σουτ, μετά από μια σπουδαία άμυνα, μετά από μια σκηνή που μπορεί να καθορίσει καριέρες και συμβόλαια.

Στο μυαλό των περισσοτέρων έρχονται τα μεγάλα σουτ του Michael Jordan στο σύνολο της καριέρας του. Μετά από δεξιά ντρίμπλα, μετά από σταυρωτή, με αντίπαλο μπροστά του, δίχως αντίπαλο. Ο "Air" κατάφερε με κάθε πιθανό τρόπο να γράψει ιστορία στη διάρκεια της τεράστιας καριέρας του, για να "γεννήσει" εκατομμύρια οπαδούς του -και ακόμη περισσότερους για το ίδιο το άθλημα.

Δεν είναι μόνο αυτά όμως. Οι στιγμές που μπορούν να δημιουργήσουν έναν ακόμη φίλαθλο είναι αρκετές περισσότερες κι αφορούν το σύνολο της αθλητικής κοινότητας.

Υπάρχουν τέσσερις στιγμές - ιστορίες που αρκούν για να δείξουν πως η δύναμη του αθλητισμού στην παραγωγή... συναισθημάτων είναι τέτοια που μπορεί να καθορίσει τα πάντα. Τέσσερις χαρακτηριστικές περιπτώσεις από τις ΗΠΑ, που απέδειξαν πως εφόσον΄ κάποιος έχει τα μάτια του στον στόχο, μπορεί να πετύχει αυτό που θέλει!

ΤΟ ΚΑΡΦΩΜΑ

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έχει καταφέρει μέσα σε μία πενταετία να δημιουργήσει ένα κάρο εντυπωσιακές εικόνες, από αυτές που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες στο μυαλό των φιλάθλων του αθλήματος. Το κάρφωμα, δε, που έκανε μ... θύμα τον Tim Hardaway Junior ήταν " όλα τα λεφτά". Κυριολεκτικά πέρασε πάνω από τον γκαρντ/φόργουορντ των New York Knicks για να προκαλέσει τον θαυμασμό κι ένα μακρόσυρτο επιφώνημα επιδοκιμασίας σε όσους βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο Madison Square Garden.

Πηγαίνοντας ένα βήμα πιο μακριά βέβαια, θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος ότι ο "Greek Freak" παρουσίασε στην πράξη αυτό που πρεσβεύει η ιστορία του. Ότι δηλαδή ξεπερνάει κάθε εμπόδιο που βρίσκεται στον δρόμο του, όσο ψηλό κι αν είναι. Το STR8 και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έχουν ένα κοινό σκοπό άλλωστε μέσα από τη συνεργασία τους : να παρακινήσουν κάθε νέο άνδρα να ακολουθεί πάντα το όνειρό του, όποιο κι αν είναι αυτό, να προσπαθεί να επιτύχει κάθε στόχο του, να μην φοβάται να ξεπεράσει τα όριά του. Να εργάζεται σκληρά και να έχει υπομονή, γιατί αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος προς τα πραγματικά αποτελέσματα.

Πιστεύετε ότι υπήρχε άλλος... δρόμος για τον "Greek Freak" προς το απόλυτο highlight της φετινής σεζόν στο ΝΒΑ; Η απάντηση είναι προφανής, κι έρχεται να επιβεβαιώσει το ρητό που λέει ότι για να πετύχεις, πρέπει να έχεις τα μάτια σου στον στόχο.

Από τα ανοιχτά των Σεπολίων στον Φιλαθλητικό, κι από εκεί στη μεγαλύτερη μπασκετική σκηνή του ΝΒΑ μέχρι το... πάνθεον των highlights του ΝΒΑ. Γιατί τέτοιες φάσεις είναι αυτές που ψάχνει ο "μαγικός κόσμος" για να γιγαντώσει την εμπορική του υπόσταση και να προσελκύσει ακόμη περισσότερους φιλάθλους.

ΤΟ ΣΟΥΤ

Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, στο NCAA είδαμε τον τελικό να κρίνεται από ένα σουτ στην εκπνοή. Το σύνηθες φαινόμενο των buzzer beater γαρνιρισμένο από τον νεανικό ενθουσιασμό και την δυνατότητα ενός νεαρού παίκτη να γίνει πρώτο θέμα στις ΗΠΑ, επειδή ήταν όσο ψύχραιμος (αλλά και ικανός) χρειαζόταν την ώρα της κρίσης.

Το Villanova δεν ήταν το φαβορί στη μονομαχία με το North Carolina, παρότι διέθετε μία από τις πιο "γεμάτες" ομάδες της σύγχρονης ιστορίας του κολεγιακού πρωταθλήματος. Παρά το γεγονός πως στα 4.7'' για την εκπνοή, οι "Tar Heels" ήταν αυτοί που έβαλαν ένα μεγάλο σουτ και οδήγησαν τον τελικό στο "Χ", παρά το γεγονός πως υπήρχαν εκατομμύρια βλέμματα στραμμένα στους πέντε παίκτες που είχε αφήσει ο Jay Wright στο παρκέ εκείνη την ώρα, υπήρχε ένας που ένιωθε... όσο άνετος χρειαζόταν για να κάνει τη δουλειά.

Ο Kris Jenkins πάτησε δυνατά από τα οκτώ μέτρα, κοίταξε μόνο το αντίπαλο καλάθι και έβαλε το όνομά του στο βιβλίο με τις μεγαλύτερες στιγμές στην ιστορία των τελικών του NCAA. Μαζί έστειλε το μήνυμα σε όλους πως οι προσωπικές δυσκολίες δεν πρέπει να σε κρατούν πίσω. Γιατί το λέμε αυτό; Τα πολλά οικογενειακά προβλήματα που αντιμετώπισε στα πρώτα χρόνια της ζωής του οδήγησαν τη βιολογική του μητέρα στην απόφαση να τον αφήσει να μεγαλώσει μακριά της, σε μια άλλη οικογένεια αρκετές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά της. Μόνο και μόνο για να ξεφύγει από τις παθογένειες που θα μπορούσαν να τον καταστρέψουν.

Για (πολύ) καλή του τύχη, αυτή η οικογένεια ήταν το καλύτερο παράδειγμα προς μίμηση, αυτό που χρειαζόταν μεγαλώνοντας για να πάρει το σωστό μονοπάτι και να μην παρεκκλίνει στο ελάχιστο, κοιτάζοντας πάντα τον στόχο . Κι όπως λένε στις ΗΠΑ "the rest is history".

Σημείωση: στον τελικό που έγραψε ιστορία, αντίπαλος ήταν ο ετεροθαλής αδελφός του!

Ο ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ

Το όνομα του Kevin Ware έγινε γνωστό ανά τον πλανήτη το 2013. Για τον λάθος λόγο. Ο τραυματισμός του στο παιχνίδι του Louisville με το Duke για τη March Madness του NCAA προκάλεσε παγκόσμιο σοκ. Ουδείς είχε ξαναδεί κάτι τέτοιο, με το πόδι του να γίνεται κομμάτια μετά από σουτ τριών πόντων.

Στο γήπεδο όλοι πάγωσαν, συμπαίκτες και αντίπαλοι έβαλαν αμέσως τα κλάματα. Οι πιο γενναίοι τον πλησίασαν και προσπάθησαν να του δώσουν κουράγιο για αυτό που θα ακολουθούσε. Παρότι το σοκ ήταν μεγάλο, ο ίδιος δεν άφησε ούτε για ένα δευτερόλεπτο τα μάτια του να φύγουν από τον στόχο: "παλέψτε για τη νίκη", είπε στον Luke Hancock, ο οποίος ήταν ο πρώτος που τον αγκάλιασε μόλις σωριάστηκε στο παρκέ.

AP Photo/Darron Cummings

Η δύναμη της στιγμής ήταν τέτοια που γέμισε με κουράγιο και έξτρα κίνητρο τους συμπαίκτες του. Σε τέτοιο βαθμό που ξεπέρασαν το εμπόδιο του Duke, πήραν το εισιτήριο για το Final Four και -εκεί- κατέκτησαν τον τίτλο, με τον μεγάλο άτυχο της σεζόν να βρίσκεται στο επίκεντρο των πανηγυρισμών και να αγκαλιάζει το τρόπαιο του πρωταθλητή.

Για την ιστορία, παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις, ο Kevin Ware κατάφερε να ξαναπατήσει στα πόδια του δυνατός και απόλυτα υγιής, να παλέψει για το όνειρό του και να ξεκινήσει την επαγγελματική του καριέρα. Φέτος βρέθηκε μάλιστα στα μέρη μας, αγωνιζόμενος στην πρώτη κατηγορία της Ελλάδας. Πιο δυνατός από ποτέ...

Η ΤΑΠΑ

Ο LeBron James αποτελεί την πιο πρόσφατη -χρονικά- περίπτωση παίκτη που προσέφερε θέαμα και ένα μακρόσυρτο επιφώνημα χάρη σε μία άμυνα. Την σπουδαιότερη της καριέρας του ενδεχομένως, μια από τις σημαντικότερες στην ιστορία του ΝΒΑ. Παρότι είχε στις πλάτες του σχεδόν τριψήφιο αριθμό αγώνων, ο "Βασιλιάς" έτρεξε σαν σπρίντερ μια απόσταση περίπου δεκαπέντε μέτρων για να πει "όχι" στον Andre Iguodala λίγα δευτερόλεπτα πριν από το τέλος του Game 7 των Τελικών του ΝΒΑ, το 2015-'16.

Από τις περιπτώσεις που μένεις με το στόμα ανοιχτό γιατί εμφανίζεται κάποιος που μόνο... φυγόπονος δεν είναι, για να κάνει τη δουλειά και να εμπνεύσει όσους είναι γύρω του. Μία φάση που θα μνημονεύεται για πάντα, περισσότερο ενδεχομένως κι από το τρίποντο που έβαλε ο Kyrie Irving λίγα δευτερόλεπτα αργότερα. Ούτως ή άλλως, δίχως την τάπα δεν θα υπήρχε τρίποντο.

Η απόδειξη πως όταν έχεις στραμμένα τα μάτια σου στον στόχο , δεν αφήνεις τίποτα να σε επηρεάσει. Ούτε την κούραση, ούτε την πιθανότητα της αποτυχίας, ούτε ακόμη τον φόβο της ήττας.

Η ΟΜΙΛΙΑ

Ο Stephen Curry είναι γνωστός για δύο πράγματα: την ικανότητά του στο περιφερειακό σουτ και τη δύναμη της πίστης στον Θεό. Γι αυτό άλλωστε γράφει στα παπούτσια του πριν από κάθε αγώνα το ίδιο απόσπασμα από τη Βίβλιο. " Μπορώ να κάνω τα πάντα με τη βοήθεια του Χριστού...". Κομμάτι από την Επιστολή προς Φιλιππησίους, 4:13.

Ένας παίκτης που στη διάρκεια της κολεγιακής του καριέρας άκουγε διαρκώς το ίδιο πράγμα: μικρόσωμος, αδύναμος, δεν μπορεί να πετύχει στο υψηλότερο επίπεδο. Ατάκες που τον συνόδευαν από την πρώτη μέρα που φόρεσε τη φανέλα του Davidson στο NCAA μέχρι την στιγμή που επιλέχθηκε στο NBA Draft.

Κι αν σε πολλές περιπτώσεις η δημόσια κριτική και ο φόβος της αποτυχίας αρκεί για να γονατίσει τον πρωταγωνιστή της ιστορίας, στην προκειμένη περίπτωση ούτε καν τον άγγιξαν. Πολύ απλά γιατί δεν άφησε σε κανένα σημείο τα μάτια του να βγουν από τον στόχο, τα άφησε εκεί, κλειδωμένα πάνω σε αυτό που ήθελε να πετύχει. Όπως ακριβώς επισημαίνει κι η STR8 .

Πάνω σε αυτό πάτησε για να "φτιάξει" σταδιακά το όνομά του στο ΝΒΑ, για να μετατραπεί σταδιακά από έναν καλό περιφερειακό παίκτη στον (ίσως) κορυφαίο σουτέρ που πάτησε ποτέ το πόδι του στα παρκέ.

AP Photo/Jeff Chiu

Ο ίδιος έχει παραδεχθεί πως " ήμουν πάντα ο πιο κοντός, ο πιο μικρόσωμος και ο πιο αδύνατος παίκτης στην ομάδα μου". Και; Ο στόχος ήταν ένας κι αυτός επετεύχθη! Πώς; Ο Stephen Curry εξήγησε τα πάντα την στιγμή της βράβευσής του ως του πολυτιμότερου παίκτη στη regular season του ΝΒΑ:

" Η επιθυμία της νίκης. Ξέρεις ότι βάζεις τη δουλειά μέσα. Αυτό που λέω διαρκώς είναι ότι ο καθένας πρέπει να παλεύει για να παρουσιάσει τον καλύτερο εαυτό του. Δεν χρειάζεται να ζεις την ιστορία κάποιου άλλου. Ο κόσμος πολλές φορές κοιτάζει για τρελές ιστορίες, για κάτι εντυπωσιακό για να σε κάνει διάσημο. Αυτό που χρειάζεται στην ουσία είναι να έχεις πίστη στον Θεό και τη διάθεση να κάνεις τα πάντα για να πετύχεις τον στόχο σου, να δουλεύεις ασταμάτητα κάθε μέρα σαν να μην υπάρχει αύριο. Κι όλα αυτά την ώρα που παραμένεις μετριόφρων και πατάς στη γη".

Πέντε διαφορετικές ιστορίες, με τον ίδιο παρονομαστή: το πάθος για επιτυχία!

Έχετε ακόμη αμφιβολίες για το πόσο σημαντικό είναι να έχεις στραμμένα τα μάτια σου στον στόχο;

Κεντρική Φωτογραφία: AP Photo/David Zalubowski