Η Εθνική που κερδίζει παίκτες κι ο Ντένις ο Τρομερός
Ο Χάρης Σταύρου έμεινε ικανοποιημένος από την προσπάθεια και από την εικόνα της Εθνικής στο ματς με την Team USA και τώρα περιμένει με αγωνία το αποψινό συναπάντημα με τη Γερμανία του Σρούντερ, των Βάγκνερ, του Τάις και του... κυρίου Όμπστ.
Αυτό το ματς, το περιμέναμε με ανυπομονησία από την ημέρα που ανακοινώθηκε. Δώδεκα NBAers απέναντι στην Εθνική, ένα "σκληρό" φιλικό στο δρόμο προς το Παγκόσμιο Κύπελλο, μία πραγματική δοκιμασία που στο ξεκίνημά της έμοιαζε με βασανιστήριο, αλλά εξελίχθηκε καλύτερα απ' όσο περιμέναμε.
Πέρασαν 27 χρόνια για να δεχθεί η Ελλάδα περισσότερους από 100 πόντους από τους Αμερικανούς. Έξι φορές τους βρήκε απέναντί της από το φιλικό στην Ιντιανάπολις, πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα και έξι φορές τους κράτησε σε διψήφιο αριθμό. 69 δέχθηκε από την Team USA στη Σεντζέν, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019. Αυτή τη φορά, τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
Στην Etihad Arena μπήκε ένα γκρουπ παικτών που προσπαθεί να δημιουργήσει τη δική του ταυτότητα. Μία ομάδα που δεν έχει παρα πολύ ταλέντο, αλλά πιέζει τον εαυτό της για να τρυπήσει το -όποιο- ταβάνι της. Μια παρέα που δουλεύει καλά, δουλεύει σε ευχάριστο κλίμα και παλεύει. Μάχεται. Δεν τα παρατάει και ορμάει ακόμη κι εκεί που υπάρχει τοίχος.
Το έκανε για παράδειγμα ο Τόμας Γούοκαπ, που βρήκε ανοιχτό διάδρομο, ένιωσε μια έκρηξη αδρεναλίνης, σηκώθηκε για να καρφώσει όπως δεν έχει καρφώσει ποτέ στη θητεία του στον Ολυμπιακό, αλλά δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι απέναντί του βρισκόταν ο κορυφαίος μπλοκέρ του NBA. Ο Γουόκερ Κέσλερ ήταν πέρυσι rookie και έπαιξε στο δεύτερο μισό της σεζόν πενταδάτος στους Γιούτα Τζαζ, έγραψε 2.9 μπλοκ ανά αγώνα και τη σεζόν 2023/24 θα εκτοξευθεί. Απέναντι σε αυτόν τον παίκτη πήγε να βγάλει τη φάση του καλοκαιριού ο Θωμάς. Και θα το ξανακάνει αν του δοθεί η ευκαιρία, γιατί αυτή είναι η μενταλιτέ του.
Η Εθνική, προς τιμήν του προπονητή της και της ιστορίας της, δεν προσπάθησε να χαλάσει το παιχνίδι των Αμερικανών. Δεν έπαιξε... αντιμπάσκετ, αλλά κυνήγησε ό,τι περισσότερο μπορούσε. Ό,τι κι αν ήταν αυτό, το κυνήγησε. Και το κυνήγησε και ομαδικά και ατομικά. Ακόμη και όσοι βρίσκονταν στον πάγκο, στήριζαν, φώναζαν, ενθάρρυναν όταν το πρώτο δεκάλεπτο εξελισσόταν με εφιαλτικό τρόπο.
Ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης, ένα δίμετρο γκαρντ με μακριά χέρια, πίεσε, δημιούργησε, σκόραρε, έβαλε το κορμί του μπροστά από τον επιτιθέμενο και τις παλάμες του στη μπάλα. "Έπαιξε για το ψωμί του", δηλαδή για να μπει στη δωδεκάδα.
Ο Μιχάλης Λούντζης έδειξε ξανά ότι είναι άλλος παίκτης σε σχέση με εκείνον που βλέπαμε μέχρι τον Ιούνιο στον Ολυμπιακό. Παίζει με αυτοπεποίθηση, είναι κι αυτός ψηλό και μακρύ γκαρντ, θα κάνει λίγο απ' όλα σε καλό βαθμό. Και κυρίως, θα παλέψει.
Ο Νίκος Ρογκαβόπουλος δεν έβαλε τα σουτ, πήγε όμως στο επιθετικό ριμπάουντ, είχε πάθος, είχε πείσμα, τα έβαλε και με τους διαιτητές. Δείχνει ικανός να αναδειχθεί πρώτος σκόρερ αυτής της Εθνικής. Είναι παίκτης που πρέπει να "βγει", πάση θυσία.
Η Εθνική προσπαθεί να κερδίσει παίκτες. Δεν έχει "Σλούκα" ή "Ντόρσεϊ", προφανώς δεν έχει "Αντετοκούνμπο" διότι άλλος Γιάννης δεν υπάρχει, οπότε ο Ιτούδης πρέπει να "φτιάξει" παίκτες μέσα από τη διαδικασία της προετοιμασίας και των φιλικών. Κυριολεκτικά και οι 12 που θα ταξιδέψουν στη Μανίλα, θα πρέπει να είναι πάντα έτοιμοι να προσφέρουν. Θα υπολογίζονται όλοι και από τη στιγμή που δεν υπάρχει σταρ, ο καλύτερος θα παίζει και ο καλύτερος θα μένει στο τέλος στο παρκέ.
Προφανώς η βραδιά ήταν ζόρικη. Προφανώς υπήρξαν στιγμές που οι Αμερικανοί έμοιαζαν πυρηνοκίνητοι. Και η Ελλάδα όμως είχε τις στιγμές της. Πήρε το δεύτερο δεκάλεπτο και στις τελευταίες τρεις περιόδους, ήταν ανταγωνιστική. Περισσότερο απ' όσο περιμέναμε, αν και η Team USA έπαιξε πολύ πιο χαμηλά από τις πραγματικές της δυνατότητες. Αυτό δεν αφαιρεί το παραμικρό από την προσπάθεια της Εθνικής, που πήρε τα ίδια επιθετικά ριμπάουντ (11) και έκανε τρία λάθη λιγότερα (20-17).
Ο αποψινός (20:00) αγώνας με τη Γερμανία είναι πολύ σημαντικότερος, διότι η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει μία ομάδα της οποίας θα στοχεύσει συγκεκριμένους παίκτες. Τον πόιντ γκαρντ Ντένις Σρούντερ και τον σμολ φόργουορντ Φραντς Βάγκνερ. Καλός κι ο Μο Βάγκνερ, καλός κι ο Τάις, καλοί και οι Όμπστ - Φόγκτμαν, όμως το μυαλό του Ιτούδη είναι στους δύο αθλητές από τους οποίους ξεκινούν και στους οποίους τελειώνουν όλα.
Και έτσι πρέπει να είναι. Η Εθνική θα αντιμετωπίσει τις αδύναμες Ιορδανία - Νέα Ζηλανδία στην πρώτη φάση και στη δεύτερη θα τα βάλει με τη Λιθουανία των Μπραζντέικις - Βαλαντσιούνας και με το Μαυροβούνιο των Πέρι - Ντούμπλιεβιτς - Βούτσεβιτς. Κυρίως θα αντιμετωπίσει καλούς ψηλούς, απόψε όμως θα έχει μια καλή ευκαιρία για να δει πόσο καλά μπορεί να ματσάρει απέναντι σε σούπερσταρ άσους και σκόρινγκ φόργουορντς όπως ο παίκτης των Ορλάντο Μάτζικ.
Ό,τι κι αν γίνει, πάντως, υπάρχει αρκετός χρόνος μέχρι την έναρξη του MundoBasket. Την Κυριακή η Εθνική θα απολαύσει το ρεπό της και τη Δευτέρα θα μπει στο αεροπλάνο για τη Μανίλα, στην οποία θα φτάσει το βράδυ. Στις 22, στις 23, στις 24 και στις 25 θα δουλέψει, για να μπει στις 26 στη διοργάνωση με εύκολο αντίπαλο, να κερδίσει ακόμη περισσότερο χρόνο με το ματς απέναντι στην Team USA στις 28 και να φτάσει στο πρώτο κρίσιμο παιχνίδι με την Νέα Ζηλανδία στις 30 Αυγούστου.
Όπως είπε κι ο Δημήτρης Ιτούδης στο ACTION24 αμέσως μετά από την αναμέτρηση με τους Αμερικανούς, το σημαντικό είναι να είναι όλοι υγιείς. Δύο παιδιά θα γυρίσουν στην Αθήνα (ένας κοντός κι ένας ψηλός), ο Παπανικολάου επιστρέφει στη δωδεκάδα και η ζωή συνεχίζεται με το μυαλό όχι ακόμη στη Μανίλα, αλλά στον Ντένις τον Τρομερό και στον κύριο Όμπστ που, έναν χρόνο μετά, δυστυχώς τριγυρίζει ακόμη στο μυαλό μας...
