Το ντεφορμάρισμα του Ιανουαρίου, αλλά περισσότερο η ήττα στον Τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας από την ΑΕΚ, ήταν οι δύο αφορμές για να κοιτάξει ο Ολυμπιακός πιο "επιθετικά" από ποτέ την αγορά των διαθέσιμων παικτών. Μέχρι και μία εβδομάδα πριν, οι Πειραιώτες έκλειναν τα αυτιά τους και δεν συζητούσαν το ενδεχόμενο ενίσχυσης. Γνώριζαν, βέβαια, όπως κάθε σοβαρή ομάδα τους ελεύθερους αθλητές και είχαν έτοιμες λίστες με στόχους που θα τους απασχολούσαν σε περίπτωση που έβγαιναν για "κυνήγι", όμως επέμεναν να στηρίζουν το υπάρχον υλικό. Η μεγάλη αποτυχία στο πρώτο ματς τίτλου της σεζόν 2017-18 ήταν μια στιγμή που πόνεσε, αλλά και η στιγμή στην οποία πάρθηκε η μεγάλη απόφαση για μία μεταγραφή που θα φρεσκάρει τους περσινούς φιναλίστ της EuroLeague.

Ο Ολυμπιακός είναι ένα από τα πιο οργανωμένα clubs της Ευρώπης, έχει την δική του κουλτούρα, έναν πολύ ιδιαίτερο και συγκεκριμένο τρόπο λειτουργίας. Οι χρηματοδότες του, ο Γιώργος και ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος δεν συνηθίζουν να παίρνουν αποφάσεις εν βρασμώ, προτιμούν να αφήνουν τα συναισθήματα να κάθονται, όμως η ήττα από την ΑΕΚ ήταν ένα σημαντικό πλήγμα στο γόητρό τους. Με δεδομένο ότι η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου βρίσκεται στην δεύτερη θέση της κατάταξης της EuroLeague, θα περίμενε κανείς πως δεν θα είχε σημαντικά προβλήματα. Και όμως, οι αναταράξεις είναι έντονες τις τελευταίες εβδομάδες, η προσφορά συγκεκριμένων αθλητών από ελάχιστη έως μηδαμινή και πλέον δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο, αν βέβαια στον Πειραιά ονειρεύονται πως θα φτάσουν καταρχήν στο Final Four του Βελιγραδίου και εν συνεχεία στην κορυφή της Ευρώπης.

Κάπως έτσι Αγγελόπουλοι και Σφαιρόπουλος πήραν την απόφαση να ενισχυθεί ο Ολυμπιακός με έναν έμπειρο γκαρντ, τον Bobby Brown, όμως το timing της κίνησης δεν δείχνει ιδανικό. Κάθε άλλο μάλιστα, καθώς ήδη χάθηκε αρκετός χρόνος. Οι Πειραιώτες δεν έπρεπε να περιμένουν πιθανή ήττα στον Τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, έπρεπε να ενισχυθούν μετά τις τέσσερις ήττες από Ζάλγκιρις, Μπασκόνια, Χίμκι και Ερυθρό Αστέρα σε διαδοχικούς εκτός έδρας αγώνες, όταν φάνηκε πιο ξεκάθαρα από ποτέ η αδυναμία της περιφερειακής γραμμής να αμυνθεί και η αδυναμία του Brian Roberts να συνεισφέρει με αποφασιστικότητα στην επίθεση. Οι νίκες απέναντι στην Φενέρμπαχτσε και την Ρεάλ Μαδρίτης έκρυψαν τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι, γεγονός που αποδεικνύεται από την απόφαση των ανθρώπων της ομάδας να επενδύσουν σε έναν "κοντό" μετά το αρνητικό αποτέλεσμα στο Ηράκλειο της Κρήτης. Κι αυτό ήταν ένα λάθος που ίσως κόστισε έναν τίτλο, ίσως και μερικές ακόμη νίκες μέχρι να προσαρμοστεί ο Αμερικανός.

Ο γεννημένος στις 24 Σεπτεμβρίου του 1984 Brown επιστρέφει στην Ελλάδα επτά χρόνια μετά το πέρασμά του από τον Άρη και στην Ευρώπη δύο χρόνια μετά την θητεία του στην Μπεσίκτας. Γυρίζει για να παίξει στο υψηλότερο επίπεδο της EuroLeague την οποία γνωρίζει από τις δύο σεζόν του με τις φανέλες της Πρόκομ και της Μοντεπάσκι Σιένα, με την φανέλα της οποίας αναδείχθηκε μάλιστα και πρώτος σκόρερ (18.8 πόντους την περίοδο 2012/13). Από το 2013 έως το 2016 ο ύψους 1μ.88 Αμερικανός έπαιζε στην Κίνα, στην οποία γέμισε τον τραπεζικό του λογαριασμό, φόρτωσε τα καλάθια, σκόραρε 74 πόντους σε έναν αγώνα (στις 27 Δεκεμβρίου του 2013, στην νίκη της Ντονγκουάν Λέοπαρτς επί της Σιτσουάν Μπλου Γούιλς μετά από ματς που κρίθηκε στην παράταση) και αντιμετωπίστηκε ως ένας πραγματικός superstar. Βοήθησε το κινεζικό μπάσκετ να "μεγαλώσει", συνέχισε στην Μπεσίκτας και τα τελευταία δύο χρόνια βρέθηκε στο ΝΒΑ. Πέρυσι έπαιξε σε 25 αναμετρήσεις και είχε 2.5 πόντους με 40% στα τρίποντα ανά μόλις 4.9 λεπτά, ενώ φέτος είχε ξανά 2.5 πόντους αλλά με 27.5% στα τρίποντα ανά 5.8 λεπτά σε 20 αναμετρήσεις.

Αδελφικός φίλος του James Harden, ο Brown "επιβίωσε" στους Rockets κυρίως χάρη στην σχέση του με τον "Μούσια". Αν και "κόπηκε" φέτος δύο φορές από την ομάδα του Houston, όλα έδειχνε πως θα τελειώσει εκεί την σεζόν καθώς υπέγραψε εγγυημένο συμβόλαιο. Λίγο μετά την trade deadline της 8ης Φεβρουαρίου οι Rockets είδαν πως ο Joe Johnson ήθελε να παίξει για εκείνους και όταν αυτός αποδεσμεύθηκε από τους Sacramento Kings, οι παράγοντες της ομάδας του Houston που είχαν ήδη συμφωνήσει και με τον αθλητικό ψηλό Brandan Wright, έπρεπε να τον κόψουν εκ νέου, αυτή τη φορά οριστικά από το roster τους. Κάπως έτσι ο βραχύσωμος σκόρερ έπεσε στην "δεξαμενή" των free agents, δεν ήθελε να κλείσει την σεζόν του από τον Φεβρουάριο και κοίταξε προς την Ευρώπη, στην οποία είχε "χτίσει" καλό όνομα. Ο Ολυμπιακός ήταν απεγνωσμένος για ενίσχυση και με μερικά χρόνια καθυστέρηση (ο Brown ήταν στο στόχαστρο και την περίοδο που προπονητής ήταν ο Γιώργος Μπαρτζώκας), η συμφωνία ολοκληρώθηκε.

Ο νέος άσος της ομάδας του Πειραιά είναι ένας scoring guard που στην Ευρώπη μπορεί να παίξει κυρίως στον άσο, λόγω ύψους και λόγω της μέτριας (αλλά πάνω από τον μέσο όρο) ικανότητάς του στο πίσω μέρος του γηπέδου. Το μυαλό του βρισκόταν πάντα στο πως θα βάλει την μπάλα στο καλάθι και ενώ δεν έχει ούτε την καριέρα, ούτε τα νούμερα του Brian Roberts, διαθέτει πολύ μεγαλύτερο ρεπερτόριο στην επίθεση. Θα τον δείτε να φτιάχνει το δικό του σουτ (ντρίμπλα και εκτέλεση), θα τον δείτε να διεισδύει και να ολοκληρώνει με floater, θα τον δείτε και να επιδιώκει την επαφή με το κορμί των αντιπάλων ψηλών. Είναι εξαιρετικός σουτέρ ελεύθερων βολών με το ποσοστό της καριέρας του σε υψηλό επίπεδο να ξεπερνά το 86%-87% και σε αρκετές σεζόν να αγγίζει το 90%. Εξαιρετικός χειριστής της μπάλας, ταχύς, στα πιο παραγωγικά χρόνια του κάρφωνε με άνεση και τρομερή έκρηξη, δυνατός και πολύ ανταγωνιστικός, αλλάζει αστραπιαία κατεύθυνση, πασάρει αξιοθαύμαστα στα double-teams, ψάχνει τον αιφνιδιασμό, εκτελεί κι αυτός με το side-step βηματάκι του Σπανούλη, τελειώνει φάσεις κοντά στο καλάθι και με τα δύο χέρια, όμως σουτάρει από αρκετά χαμηλά, μειονέκτημα που εξαφανίζει με την άνεσή του να ξαμαρκάρεται μετά από ντρίμπλα.

Το πρώτο ερώτημα είναι πόσο μπορεί ο Brown να ταιριάξει με τον Σπανούλη, πόση ώρα μπορούν (και αν μπορούν, για την ακρίβεια) να συνυπάρξουν στην ίδια πεντάδα, ποιος θα έχει την μπάλα για να σκοράρει και ποιος για να δημιουργήσει. Η ανησυχία γίνεται ακόμη μεγαλύτερη αν σκεφτεί κανείς πως ούτε οι πιο "ήπιοι" Ρόμπερτς - Στρέλνιεκς έχουν ταιριάξει στο πλευρό του "Kill-Bill". Το δεύτερο ερώτημα είναι πόση ενέργεια είναι έτοιμος να βγάλει ο Brown στην άμυνα, στην οποία μπορεί να είναι αξιόλογος, όχι όμως και "κέρβερος" σαν τον πρώην συμπαίκτη του στην Σιένα, Ντάνιελ Χάκετ. Το τρίτο ερώτημα είναι σε τι κατάσταση βρίσκεται, με δεδομένο ότι τα τελευταία δύο χρόνια έχει παίξει ελάχιστα, έως καθόλου και πόσο χρόνο θα χρειαστεί για να προσαρμοστεί στα δεδομένα του υψηλότερου επιπέδου στην σκληρή, ανταγωνιστική και αμείλικτη. Ειδικά αυτή την περίοδο, πριν την τελική ευθεία και τα playoffs.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι μιλάμε για μπασκετμπολίστα με χαρακτήρα πρωταθλητή. Έχει πάρει το βραβείο "Alphonso Ford" ως πρώτος σκόρερ της EuroLeague το 2013, έχει κατακτήσει πρωταθλήματα στην Ιταλία και την Γερμανία, δεν αντιμετώπισε ποτέ πρόβλημα αυτοπεποίθησης και έρχεται στην Ελλάδα γνωρίζοντας πως αυτή ενδέχεται να είναι η τελευταία του ευκαιρία να παίξει σε τόσο ανταγωνιστικό επίπεδο. Ταυτόχρονα, ο Ολυμπιακός θα είναι η μεγαλύτερη ομάδα της καριέρας του, το αποκορύφωμά της λίγο πριν γράψει τους τίτλους τέλους, καθώς τα περάσματά του από το ΝΒΑ ήταν είτε μικρά, είτε ανεπιτυχή. Η Άλμπα Βερολίνου, η Πρόκομ. ο Άρης, η Όλντενμπουργκ, η Σιένα και η Μπεσίκτας ήταν όλα clubs μικρότερου διαμετρήματος που δεν του πρόσφεραν τη δυνατότητα να κυνηγήσει μία EuroLeague και όσο ζόρικη αποστολή κι αν μοιάζει η προσαρμογή του στο σύνολο, λίγες εβδομάδες πριν τους αγώνες στους οποίους κρίνονται όλα, ο Brown έχει την ποιότητα, την εμπειρία και τις ικανότητες για να "επιβιώσει". Παίζοντας καλό μπάσκετ, όχι επειδή θα έχει έναν καλό φίλο στο πλευρό του, όπως συνέβη στους Rockets με τον James Harden.

O Brown συνυπήρξε πέρυσι στο ίδιο περιβάλλον με τον Kyle Wiltjer, ο Καναδός σίγουρα έχει προσφέρει λεπτομέρειες για τον Αμερικανό στο προπονητικό team του Ολυμπιακού, που έχει ίσως απευθυνθεί και στους Λευτέρη Σούμποτιτς (τον έφερε στον Άρη στην θέση του Πιέρ Πιρς, ενώ η ομάδα της Θεσσαλονίκης είχε συμφωνήσει με έναν πρώην άσο του Ολυμπιακού, τον Όλιβερ Λαφαγιέτ), Ντάνιελ Χάκετ (έπαιξαν μαζί στην Σιένα), Κώστα Σλούκα (δίδυμο στον Άρη).

Αντί επιλόγου, ο Ολυμπιακός επένδυσε σε έναν σπουδαίο σκόρερ που έρχεται σε προχωρημένη ηλικία και μετά από δύο σεζόν στην άκρη του πάγκου, σε έναν φοβερό επιθετικό με μέτριες αμυντικές επιδόσεις, σε έναν Αμερικανό που με την εμπειρία του θα προσπαθήσει να αρπάξει την πιο σπουδαία ευκαιρία της καριέρας του για να κερδίσει μερικά ακόμη καλά συμβόλαια πριν βγει στη σύνταξη. Αν οι Πειραιώτες χρειάζονταν κάποιον να τους τραβήξει στην επίθεση, ο Brown ήταν μία πολύ καλή λύση, ενδεχομένως και η καλύτερη στην αγορά με το budget που διέθετε η ομάδα. Την ίδια στιγμή, όμως, τα προβλήματα των ερυθρόλευκων στην περιφερειακή άμυνα μάλλον θα συνεχίσουν να υφίστανται, εκτός και αν ο ανταγωνισμός (που θα εκτοξευθεί σε επίπεδα που δεν είχαμε ξαναδεί στο Λιμάνι) δώσει στους Μάντζαρη, Μπράουν, Ρόμπερτς, Στρέλνιεκς, Σπανούλη ένα επιπλέον κίνητρο για να παλέψουν για τα λεπτά τους.

Υ.Γ.: Πέρυσι ο Ολυμπιακός είχε στην περιφέρειά του (στις θέσεις των guards) τους Μάντζαρη, Γουότερς, Χάκετ, Σπανούλη, Γκριν, Λοτζέσκι, Αθηναίου, Τολιόπουλο, πέντε πρωτοκλασάτους, έναν βοηθητικό (Αθηναίου), έναν νεαρό (Τολιόπουλο) και ένα "μπάλωμα" (Γουότερς). Φέτος είχε τους Μάντζαρη, Ρόμπερτς, Σπανούλη, Στρέλνιεκς, Τολιόπουλο, τέσσερις πρωτοκλασάτους και έναν νεαρό. Έλειπαν δηλαδή ένας πρωτοκλασάτος και ένας βοηθητικός, αποκτήθηκε το "μπάλωμα" λίγο πριν βγει ο Φεβρουάριος. Ήταν επίσης φανερό από την αρχή της σεζόν πως έλειπε ένας καλός αμυντικός, ένας... "εξολοθρευτής". Τελικά προτιμήθηκε ένας σκόρερ. Κι αυτό δείχνει πως εκείνη η δήλωση του Γιάννη Σφαιρόπουλου περί νικών κι ας έρχονται με 50 πόντους ήταν ατυχής.

Υ.Γ.2: Αθλητής που έχει την καλύτερη επίδοση στην ιστορία της EuroLeague στο σκοράρισμα (41 πόντοι στην έδρα της Φενέρμπαχτσε με 13/13 βολές, 8/12 δίποντα, 4/6 τρίποντα) και την πέμπτη καλύτερη στην αξιολόγηση (50 μονάδες στο ίδιο ματς με την Φενέρμπαχτσε), είναι σίγουρα ποιοτικός.

Υ.Γ.3: Ίσως ο Ολυμπιακός είχε μεγαλύτερη ανάγκη έναν καλό περιφερειακό αμυντικό που θα πέσει πάνω στον Μάικ Τζέιμς, τον Μπόμπι Ντίξον, τους Τζέισι Κάρολ - Σέρχιο Γιουλ - Φακούντο Καμπάτσο, τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ, αυτούς τους elite αθλητές της EuroLeague. Ίσως χρειαζόταν έναν ψηλό που θα κόβει και θα αλλοιώνει φάσεις, όπως έκανε ο Khem Birch και ο Bryant Dunston. Ποιοτικός ο Jamel McLean, δεν υπάρχει αμφιβολία γι' αυτό, όμως οι Πειραιώτες "πονούν" από την απουσία ενός center που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως τελευταίο... οχυρό, ως ο άνθρωπος που θα "έκρυβε" την αδυναμία των guards να αμυνθούν με αποτέλεσματικότητα στην περιφέρεια.