Η ιστορία πίσω από τον Ρόμπερτ Λόουερι Τζούνιορ

Αν προσπαθήσει κανείς να μάθει το ποιόν του Ρόμπερτ Λόουερι Τζούνιορ χρησιμοποιώντας τη μηχανή αναζήτησης της google, δεν θα καταφέρει και πολλά. Ο γκαρντ του Κόροιβου δεν είναι, βλέπετε, ο πιο... γνωστός Ρόμπερτ Λόουερι του κόσμου. Υπάρχει ο Δήμαρχος του Florissant του Missouri κι ο αντιπρόεδρος του Εθνικού Φορέα για τη φροντίδα των αβοήθητων παιδιών (κάτι σαν το δικό μας "Χαμόγελο του Παιδιού") που του κλέβουν μέρος της δόξας. Εκτός παρκέ. Γιατί εντός αυτού, ο 27χρονος γκαρντ είναι ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί στην πιάτσα με αυτό το όνομα.

Από μικρό κι από τρελό...

Γενημμένος δύο μέρες πριν τα Χριστούγεννα του 1987 στο Φόρεστβιλ του Μέριλαντ, έζησε αρκετά ευτυχισμένα στην παιδική του ηλικία. Ουδέποτε αντιμετώπισε άλλωστε, κάποια προβλήματα αφού οι γονείς του (με πρώτο και καλύτερο τον Ρόμπερτ Λόουερι Σίνιορ) φρόντισαν να του παρέχουν όσα περισσότερα μπορούσαν. Κι αυτός, με τη σειρά του, το εκτιμούσε δεόντως.

Το σπουδαιότερο δώρο που του έκαναν ήταν μια μπάλα του μπάσκετ. Σε ηλικία μόλις έξι ετών έπιασε για πρώτη φορά την σπυριάρα. Κι έκτοτε ήταν λες και βρήκε το άλλο του μισό. Που τον έχανες, που τον έβρισκες, με μια μπάλα στα χέρια ήταν. Γι αυτό κι ο ίδιος έχει πει σε ανύποπτο χρόνο πως " αγαπώ όσο τίποτα το μπάσκετ".

Στην πορεία της ζωής του έκανε αισθητή την παρουσία του στο High School που αγωνιζόταν. Ήταν άλλωστε το μεγαλύτερο όνομα που είχε εκείνα τα χρόνια (στις αρχές της νέας χιλιετίας) το McDonough. Με το οποίο έφτασε σε συνεχόμενες διακρίσεις στην Southern Maryland Athletic Conference.

" Όταν ο Ρομπ Λόουερι Τζούνιορ πάει σχολείο την ερχόμενη Δευτέρα, ξέρει πως όλα τα παιδιά του σχολείου του θα θέλουν να φωτογραφηθούν μαζί του", ανέφερε χαρακτηριστικά το δημοσίευσμα της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας, στην προσπάθεια να παρουσιάσει μέρος των κατορθωμάτων του από εκείνο το βράδυ της 2ας Φεβρουαρίου.

" Ήταν μία πολύ σημαντική νίκη για εμάς. Το... ένιωθα όλο το βράδυ", θα δηλώσει ο ίδιος λίγες ημέρες αργότερα, μιλώντας για το βράδυ που έπαψε να είναι ένας απλός μαθητής του Γυμνασίου του και έγινε το "πρόσωπο" του McDonough High School.

Στο Dayton από άλλο δρόμο

Παρά τη φήμη και τις δεδομένες ικανότητές του όμως, δεν μπορούσε να κερδίσει θέση σε ένα καλό κολέγιο. Για την ακρίβεια, με τους βαθμούς που είχε στο σχολείο ήταν σχεδόν αδύνατο να εξασφαλίσει υποτροφία για κάποιο καλό μπασκετικό πρόγραμμα, που θα του δώσει τη δυνατότητα να εξελίξει το -δεδομένο- ταλέντο του.

Αποτέλεσμα αυτού ήταν να στραφεί σε δημόσιο πανεπιστήμιο. Ξέρετε, από αυτά που πηγαίνουν όσοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσουν σε κάποιο κολέγιο. Φοιτώντας στο Chesapeake Community College, ο Ρόμπερτ Λόουερι Τζούνιορ βρήκε την ευκαιρία που έψαχνε για να βελτιώσει το ακαδημαϊκό του επίπεδο και, παράλληλα, να αποδείξει πως έχει τη διάθεση να κυνηγήσει μία θέση σε κάποιο από τα φημισμένα κολέγια των ΗΠΑ.

Οι μέσοι όροι του το 2008-'09 (7.5 πόντοι, 2.7 ριμπάουντ, 3.4 ασίστ) και το 2009-'10 (7.3 πόντοι, 2.2 ριμπάουντ, 3.5 ασίστ) ήταν συμπαθητικοί, αλλά... δεν αρκούσαν για να του δώσουν μία θέση σε pre-draft workouts ομάδων του ΝΒΑ ή -έστω- μια ευκαιρία να διεκδικήσει θέση στο ρόστερ ομάδας από το κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη.

Κι ύστερα ήρθε η Ευρώπη

Με τις μετοχές του στην Αμερική να έχουν πιάσει πάτο, η μόνη δίοδος που υπήρχε ήταν αυτή της Ευρώπης. Γι αυτό το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο ήταν σε μια μικρή γερμανική ομάδα της δεύτερης κατηγορίας. Την Σάαρ - Πφαλζ. Εκεί όπου είχε 10.6 πόντους, 4 ριμπάουντ και 4.4 ασίστ, με αποτέλεσμα να υπογράψει στη Λεβχάρτι Τσομούτοφ της Τσεχίας.

Το εγχώριο πρωτάθλημα του ταίριαξε "γάντι". Οι 17.6 πόντοι, τα 4.8 ριμπάουντ και οι 2.8 ασίστ που είχε εκεί ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να ζητήσει ο ίδιος. Μαζί με μια καλύτερη -οικονομικά- συμφωνία, σε μια πιο... μπασκετική χώρα. Σαν την Τουρκία ένα πράγμα. Εκεί όπου όμως, αγωνίστηκε (ξανά) στη δεύτερη κατηγορία της χώρας.

Ε και; Ήταν ο κορυφαίος παίκτης της Μπαλίκεσιρ, πριν καταλήξει στην Τραπάνι (της ιταλικής Α2). Στη γειτονική χώρα μέτρησε 15.1 πόντους, 6.1 ριμπάουντ και 3.2 ασίστ ανά παιχνίδι, δίχως όμως να πανηγυρίσει την άνοδο στην πρώτη κατηγορία. Οι εμφανίσεις του αρκούσαν όμως για να τον... στείλουν στην "αγκαλιά" του Χάρη Μαρκόπουλου.

Περήφανος... χαζομπαμπάς

Όταν δεν είναι στο γήπεδο για προπόνηση ή αγώνα, ο Ρόμπερτ Λόουερι εκτελεί χρέη μπαμπά. " Αγαπώ την κόρη μου όσο τίποτε άλλο. Γι αυτήν άλλωστε παίζω μπάσκετ. Για να της παρέχω όσα περισσότερα μπορώ", έχει δηλώσει ο ίδιος σε ερώτηση για το τι σημαίνει γι αυτόν η κορούλα του. Αν θέλατε να μάθετε ποιο είναι το αδύνατο σημείο του, τώρα ξέρετε ποιο είναι. Εκτός παρκέ, γιατί μέσα σε αυτό, δεν... μασάει!