Η νέα συνάντηση των "αιωνίων"
Mαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν. Τρίτο ματς φέτος, δεύτερο σε μια εβδομάδα, για την πρωτιά
Υποτίθεται ότι η υπερκατανάλωση οδηγεί στον κορεσμό, αλλά στην περίπτωση των ντέρμπι ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, αυτός ο μύθος καταρρίπτεται. Μήπως βαριέται κανείς που έχει το βράδυ της Κυριακής (στις 22:00 από την τηλεόραση του ΣΚΑΪ) πάλι "αιώνια" μάχη ανάμεσα στις δύο κορυφαίες ομάδες της Ελλάδας; Μπα, δύσκολο. Αφού, πάλι θα κάτσετε και θα το δείτε, άπαντες. Λογικό. Γιατί, αν στον τελικό του Κυπέλλου κρινόταν ένα τρόπαιο, σε αυτή τη συνάντηση των ερυθρολεύκων και των πράσινων
μπορεί να κριθεί "μισός" τίτλος, αυτός του πρωταθλητή.
Και το λέμε αυτό, γιατί 9/10 φορές η ομάδα με το πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς των πλέι οφ, σηκώνει και την κούπα. Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις, αλλά αυτές γίνονται μια φορά τα 20 χρόνια. Η τελευταία ήταν πέρυσι, όπου ο Παναθηναϊκός έσπασε την έδρα του Ολυμπιακού με το καλημέρα και πήρε το πρωτάθλημα με 3-1.
Οπότε, φέτος αν ισχύσει η παράδοση, όποιος τερματίσει πρώτος στην κανονική περίοδο, θα έχει το πάνω χέρι το Μάιο, όταν οι δύο ομάδες συναντηθούν και πάλι. Κανονικά στο πρόγραμμα υπήρχε και μια δυνητική ακόμη συνάντηση, στο Παρίσι, αλλά ο Παναθηναϊκός είπε πρόωρο αντίο στην Ευρωλίγκα και το σενάριο αυτό δεν βρήκε παραγωγό για να βγει στις αίθουσες. Ίσως του χρόνου πάλι.
Μοιάζουν σαν δυο σταγόνες...
Αν κοιτάξει κανείς τα στατιστικά που έχουν ως τώρα οι δύο ομάδες στο πρωτάθλημα, δεν θα δουν και ιδιαίτερες διαφορές. Ο Ολυμπιακός έχει καλύτερη επίθεση με 88.5 πόντους μέσο όρο, έναντι 84.8 του Παναθηναϊκού, αλλά στα ποσοστά ευστοχίας των δύο ομάδων επικρατεί απόλυτη ισορροπία. Στο 55% είναι το εντός πεδιάς ποσοστο και των δύο "αιωνίων", ενώ στα τρίποντα οι πράσινοι υπερέχουν κατά μία ποσοστιαία μονάδα (39% έναντι 38% που έχει ο Ολυμπιακός).
Στα ριμπάουντ η ίδια εικόνα. Οι ερυθρόλευκοι μαζεύουν 32.5 ανά αγώνα και οι πράσινοι 32.9, με τη διαφορά ότι η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη έχει μια έφεση στο επιθετικό ριμπάουντ (9.5 ενώ ο ΠΑΟ 8.8), κάτι που φάνηκε (και με το παραπάνω, για να πούμε την αλήθεια) στον τελικό του Κυπέλλου, όπου ο Ολυμπιακός σχεδόν... πολλαπλασίασε τις επιθέσεις του, την ώρα που οι παίκτες του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς αδυνατούσαν να συγκρατήσουν την μπάλα και να πάρουν τις δικές τους κατοχές.
Από εκεί και πέρα ο Ολυμπιακός είναι λίγο πιο ομαδικός (δίνει 17.9 ασίστ, ενώ ο Παναθηναϊκός 17.4), κάνει λιγότερα λάθη (13.9 έναντι 14.6), αλλά στις τάπες (3.5 οι πράσινοι, 3.3 οι ερυθρόλευκοι) και τα κλεψίματα (8.1 ο ΠΑΟ, 7.6 ο Ολυμπιακός) το σκηνικό αλλάζει. Ωστόσο, αν τα βάλουμε όλα στα ζυγαριά, οι δύο ομάδες δεν απέχουν η μία από την άλλη και ενίοτε η μία συμπληρώνει την άλλη. Γι' αυτό και στην ερώτηση "ποιος θα κερδίσει αυτό το ματς;" η απάντηση είναι η ξενέρωτη, κλισέ, αλλά απολύτως σωστή "δεν ξέρω, δεν απαντώ".
Τι έχει γίνει φέτος (και το σενάριο έχει πάρει ερυθρόλευκο χρώμα)
Μέχρι τώρα ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός έχουν παίξει δύο φορές, μία για το πρωτάθλημα και μία για το Κύπελλο. Και τις δύο φορές, ο Παναγιώτης Γιαννάκης αφού χαιρέτησε τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, πήγε και πήρε το ροζ φύλλο αγώνα. Αν το έλεγες αυτό σε φιλάθλους του Παναθηναϊκού (μην σας πω και του Ολυμπιακού) πριν από μερικούς μήνες, δύσκολα θα το πίστευαν. Μπορεί να το σκέφτονταν για λίγο ως θεωρητικά δυνατό σενάριο, αλλά στο τέλος θα επικρατούσε η λογική. Και η καταπράσινη παράδοση.
Όμως, οι ερυθρόλευκοι φέτος έχουν δείξει και τις δύο φορές πως είναι διαβασμένοι. Και στο ΣΕΦ με το 87-76 και στο Ελληνικό με το "φτωχότερο" 68-64, η ομάδα του Γιαννάκη μπήκε στο γήπεδο με ένα σαφέστατο πλάνο και το ακολούθησε πιστά. Αυτό το πλάνο, κυρίως, έχει να κάνει με την άμυνα και ακόμη περισσότερο την αντιμετώπιση των πικ εν ρολ του Παναθηναϊκού, τα οποία φέτος (όχι μόνο στην Ελλάδα) δείχνουν να έχουν χάσει την αίγλη του παρελθόντος.
Επί της ουσίας, τα γρήγορα πόδια του ανεβασμένου σε αντοχές Σοφοκλή Σχορτσανίτη, η κατεύθυνση της άμυνας του Ολυμπιακού (στέλνουν πολλές τον Σπανούλη προς τη μια πλευρά του γηπέδου) και η διάθεση των ερυθρόλευκων παικτών να καλύψουν τα νώτα τους, να λειτουργήσουν ομαδικά και να τρέξουν περισσότερα κάθετα και παράλληλα στο μισό του γηπέδου, αποτελούν τα στοιχεία που κάνουν τη διαφορά, παράλληλα με τη μέτρια ως κακή απόδοση που έχει φέτος η ομάδα του Ομπράντοβιτς. Τα σουτ του Παναθηναϊκού δεν μπήκαν ούτε στο ΣΕΦ (5/19), ούτε στο Ελληνικό (6/19). Άρα, το πικ εν ρολ δεν απέδωσε τα αναμενόμενα ελεύθερα τρίποντα και η άμυνα του Ολυμπιακού δεν "άνοιξε" και κυρίως, δεν τρομοκρατήθηκε.
Από εκεί και πέρα οι ερυθρόλευκοι διαθέτουν περισσότερες λύσεις σε σχέση με τα περισσότερα χρόνια, ο πάγκος τους έχει βάθος, σε αντίθεση με αυτόν του Παναθηναϊκού ο οποίος περιορίζεται σε οκτώ παίκτες ή τουλάχιστον αυτό δείχνει η χρησιμοποίηση των παικτών από τον Ομπράντοβιτς. Συνεπώς, με αρκετούς από τους οκτώ παίκτες να είναι σε μέτρια κατάσταση ή να έχουν αντιμετωπίσει προβλήματα τραυματισμών (όπως ο Μπατίστ, ο Διαμαντίδης, ο Γιασικεβίτσιους), φτάνουμε στο σημείο να λέμε ότι ο Παναθηναϊκός (και ο Ομπράντοβιτς) δεν έχει πού να πατήσει και να κρατηθεί, όταν ακόμη και ο Βασίλης Σπανούλης δείχνει κουρασμένος από τα συνεχή παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό και την Εθνική ομάδα.
Η απουσία του Τσαρτσαρή
Για τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού ο Κώστας Τσαρτσαρής είναι ένας παίκτης "που μια παίζει και την άλλη εξαφανίζεται". Έτσι ακούς να λένε. Αυστηρή κριτική για έναν παίκτη που είναι πολύτιμος για το παιχνίδι του Πανθηναϊκού, καθώς είναι ο μοναδικός ψηλός -και μάλιστα με σουτ- μετά τον Νίκολα Πέκοβιτς, που μπορεί να παίξει με την πλάτη στο καλάθι. Μάλιστα, είναι καλύτερος από τον Μαυροβούνιο και στο πως μοιράζει την μπάλα όταν η άμυνα κλείνει προς αυτόν. Όλο αυτό αποτελούσε για πολλά χρόνια ένα σημαντικό τρικ του "Ζοτς" (και στα ντέρμπι, φυσικά, με τον Ολυμπιακό), με το οποίο δημιούργουσε ακόμη καλύτερη κίνηση μακριά από την μπάλα, χώρια την ικανότητα του Τσαρτσαρή να τελειώνει τις φάσεις.
Θα κρίνει αυτό το ματς τον τίτλο;
Δύσκολο, γιατί από το Φεβρουάριο μέχρι το Μάιο υπάρχει πολύς δρόμος ακόμη. Ακόμη και αν χάσει ο Παναθηναϊκός, σε τρεις μήνες μπορεί να έχει αφήσει πίσω του αυτή την κρίση (αν και με τρεις συνεχόμενες τον Ολυμπιακό και αποκλεισμό από την Ευρωλίγκα, η κρίση δεν θα είναι τόσο απλή) και να παίξει στους τελικούς πολύ καλύτερα. Το ίδιο ισχύει και για τον Ολυμπιακό, που έτσι κι αλλιώς δεν είναι το φαβορί στο ματς, λόγω έδρας, και αυτό που επί της ουσίας ήθελε, ήταν το Κύπελλο Ελλάδας, για να βγάλει από πάνω του το κόμπλεξ κατωτερότητας που είχε απέναντι στον Παναθηναϊκό. Οι ερυθρόλευκοι δεν παίζουν με την πλάτη στον τοίχο, έστω και αν αυτό νομίζουν οι περισσότεροι, με βάση τη βαθμολογία του πρωταθλήματος. Την πλάτη στον τοίχο την έχει ο Παναθηναϊκός. Βέβαια, ο πρωταθλητής Ελλάδας είναι από τις ομάδες που μπορούν να ξεγλιστρήσουν από τη δύσκολη θέση και να βρεθούν και από πάνω. Το θέμα είναι ότι (ΚΑΙ) αυτή τη φορά μπορεί να το κάνει...
Και το λέμε αυτό, γιατί 9/10 φορές η ομάδα με το πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς των πλέι οφ, σηκώνει και την κούπα. Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις, αλλά αυτές γίνονται μια φορά τα 20 χρόνια. Η τελευταία ήταν πέρυσι, όπου ο Παναθηναϊκός έσπασε την έδρα του Ολυμπιακού με το καλημέρα και πήρε το πρωτάθλημα με 3-1.
Οπότε, φέτος αν ισχύσει η παράδοση, όποιος τερματίσει πρώτος στην κανονική περίοδο, θα έχει το πάνω χέρι το Μάιο, όταν οι δύο ομάδες συναντηθούν και πάλι. Κανονικά στο πρόγραμμα υπήρχε και μια δυνητική ακόμη συνάντηση, στο Παρίσι, αλλά ο Παναθηναϊκός είπε πρόωρο αντίο στην Ευρωλίγκα και το σενάριο αυτό δεν βρήκε παραγωγό για να βγει στις αίθουσες. Ίσως του χρόνου πάλι.
Μοιάζουν σαν δυο σταγόνες...
Αν κοιτάξει κανείς τα στατιστικά που έχουν ως τώρα οι δύο ομάδες στο πρωτάθλημα, δεν θα δουν και ιδιαίτερες διαφορές. Ο Ολυμπιακός έχει καλύτερη επίθεση με 88.5 πόντους μέσο όρο, έναντι 84.8 του Παναθηναϊκού, αλλά στα ποσοστά ευστοχίας των δύο ομάδων επικρατεί απόλυτη ισορροπία. Στο 55% είναι το εντός πεδιάς ποσοστο και των δύο "αιωνίων", ενώ στα τρίποντα οι πράσινοι υπερέχουν κατά μία ποσοστιαία μονάδα (39% έναντι 38% που έχει ο Ολυμπιακός).
Στα ριμπάουντ η ίδια εικόνα. Οι ερυθρόλευκοι μαζεύουν 32.5 ανά αγώνα και οι πράσινοι 32.9, με τη διαφορά ότι η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη έχει μια έφεση στο επιθετικό ριμπάουντ (9.5 ενώ ο ΠΑΟ 8.8), κάτι που φάνηκε (και με το παραπάνω, για να πούμε την αλήθεια) στον τελικό του Κυπέλλου, όπου ο Ολυμπιακός σχεδόν... πολλαπλασίασε τις επιθέσεις του, την ώρα που οι παίκτες του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς αδυνατούσαν να συγκρατήσουν την μπάλα και να πάρουν τις δικές τους κατοχές.
Από εκεί και πέρα ο Ολυμπιακός είναι λίγο πιο ομαδικός (δίνει 17.9 ασίστ, ενώ ο Παναθηναϊκός 17.4), κάνει λιγότερα λάθη (13.9 έναντι 14.6), αλλά στις τάπες (3.5 οι πράσινοι, 3.3 οι ερυθρόλευκοι) και τα κλεψίματα (8.1 ο ΠΑΟ, 7.6 ο Ολυμπιακός) το σκηνικό αλλάζει. Ωστόσο, αν τα βάλουμε όλα στα ζυγαριά, οι δύο ομάδες δεν απέχουν η μία από την άλλη και ενίοτε η μία συμπληρώνει την άλλη. Γι' αυτό και στην ερώτηση "ποιος θα κερδίσει αυτό το ματς;" η απάντηση είναι η ξενέρωτη, κλισέ, αλλά απολύτως σωστή "δεν ξέρω, δεν απαντώ".
Τι έχει γίνει φέτος (και το σενάριο έχει πάρει ερυθρόλευκο χρώμα)
Μέχρι τώρα ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός έχουν παίξει δύο φορές, μία για το πρωτάθλημα και μία για το Κύπελλο. Και τις δύο φορές, ο Παναγιώτης Γιαννάκης αφού χαιρέτησε τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, πήγε και πήρε το ροζ φύλλο αγώνα. Αν το έλεγες αυτό σε φιλάθλους του Παναθηναϊκού (μην σας πω και του Ολυμπιακού) πριν από μερικούς μήνες, δύσκολα θα το πίστευαν. Μπορεί να το σκέφτονταν για λίγο ως θεωρητικά δυνατό σενάριο, αλλά στο τέλος θα επικρατούσε η λογική. Και η καταπράσινη παράδοση.
Όμως, οι ερυθρόλευκοι φέτος έχουν δείξει και τις δύο φορές πως είναι διαβασμένοι. Και στο ΣΕΦ με το 87-76 και στο Ελληνικό με το "φτωχότερο" 68-64, η ομάδα του Γιαννάκη μπήκε στο γήπεδο με ένα σαφέστατο πλάνο και το ακολούθησε πιστά. Αυτό το πλάνο, κυρίως, έχει να κάνει με την άμυνα και ακόμη περισσότερο την αντιμετώπιση των πικ εν ρολ του Παναθηναϊκού, τα οποία φέτος (όχι μόνο στην Ελλάδα) δείχνουν να έχουν χάσει την αίγλη του παρελθόντος.
Επί της ουσίας, τα γρήγορα πόδια του ανεβασμένου σε αντοχές Σοφοκλή Σχορτσανίτη, η κατεύθυνση της άμυνας του Ολυμπιακού (στέλνουν πολλές τον Σπανούλη προς τη μια πλευρά του γηπέδου) και η διάθεση των ερυθρόλευκων παικτών να καλύψουν τα νώτα τους, να λειτουργήσουν ομαδικά και να τρέξουν περισσότερα κάθετα και παράλληλα στο μισό του γηπέδου, αποτελούν τα στοιχεία που κάνουν τη διαφορά, παράλληλα με τη μέτρια ως κακή απόδοση που έχει φέτος η ομάδα του Ομπράντοβιτς. Τα σουτ του Παναθηναϊκού δεν μπήκαν ούτε στο ΣΕΦ (5/19), ούτε στο Ελληνικό (6/19). Άρα, το πικ εν ρολ δεν απέδωσε τα αναμενόμενα ελεύθερα τρίποντα και η άμυνα του Ολυμπιακού δεν "άνοιξε" και κυρίως, δεν τρομοκρατήθηκε.
Από εκεί και πέρα οι ερυθρόλευκοι διαθέτουν περισσότερες λύσεις σε σχέση με τα περισσότερα χρόνια, ο πάγκος τους έχει βάθος, σε αντίθεση με αυτόν του Παναθηναϊκού ο οποίος περιορίζεται σε οκτώ παίκτες ή τουλάχιστον αυτό δείχνει η χρησιμοποίηση των παικτών από τον Ομπράντοβιτς. Συνεπώς, με αρκετούς από τους οκτώ παίκτες να είναι σε μέτρια κατάσταση ή να έχουν αντιμετωπίσει προβλήματα τραυματισμών (όπως ο Μπατίστ, ο Διαμαντίδης, ο Γιασικεβίτσιους), φτάνουμε στο σημείο να λέμε ότι ο Παναθηναϊκός (και ο Ομπράντοβιτς) δεν έχει πού να πατήσει και να κρατηθεί, όταν ακόμη και ο Βασίλης Σπανούλης δείχνει κουρασμένος από τα συνεχή παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό και την Εθνική ομάδα.
Η απουσία του Τσαρτσαρή
Για τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού ο Κώστας Τσαρτσαρής είναι ένας παίκτης "που μια παίζει και την άλλη εξαφανίζεται". Έτσι ακούς να λένε. Αυστηρή κριτική για έναν παίκτη που είναι πολύτιμος για το παιχνίδι του Πανθηναϊκού, καθώς είναι ο μοναδικός ψηλός -και μάλιστα με σουτ- μετά τον Νίκολα Πέκοβιτς, που μπορεί να παίξει με την πλάτη στο καλάθι. Μάλιστα, είναι καλύτερος από τον Μαυροβούνιο και στο πως μοιράζει την μπάλα όταν η άμυνα κλείνει προς αυτόν. Όλο αυτό αποτελούσε για πολλά χρόνια ένα σημαντικό τρικ του "Ζοτς" (και στα ντέρμπι, φυσικά, με τον Ολυμπιακό), με το οποίο δημιούργουσε ακόμη καλύτερη κίνηση μακριά από την μπάλα, χώρια την ικανότητα του Τσαρτσαρή να τελειώνει τις φάσεις.
Θα κρίνει αυτό το ματς τον τίτλο;
Δύσκολο, γιατί από το Φεβρουάριο μέχρι το Μάιο υπάρχει πολύς δρόμος ακόμη. Ακόμη και αν χάσει ο Παναθηναϊκός, σε τρεις μήνες μπορεί να έχει αφήσει πίσω του αυτή την κρίση (αν και με τρεις συνεχόμενες τον Ολυμπιακό και αποκλεισμό από την Ευρωλίγκα, η κρίση δεν θα είναι τόσο απλή) και να παίξει στους τελικούς πολύ καλύτερα. Το ίδιο ισχύει και για τον Ολυμπιακό, που έτσι κι αλλιώς δεν είναι το φαβορί στο ματς, λόγω έδρας, και αυτό που επί της ουσίας ήθελε, ήταν το Κύπελλο Ελλάδας, για να βγάλει από πάνω του το κόμπλεξ κατωτερότητας που είχε απέναντι στον Παναθηναϊκό. Οι ερυθρόλευκοι δεν παίζουν με την πλάτη στον τοίχο, έστω και αν αυτό νομίζουν οι περισσότεροι, με βάση τη βαθμολογία του πρωταθλήματος. Την πλάτη στον τοίχο την έχει ο Παναθηναϊκός. Βέβαια, ο πρωταθλητής Ελλάδας είναι από τις ομάδες που μπορούν να ξεγλιστρήσουν από τη δύσκολη θέση και να βρεθούν και από πάνω. Το θέμα είναι ότι (ΚΑΙ) αυτή τη φορά μπορεί να το κάνει...