Η οικογένεια Ball αποφάσισε να αλλάξει το μπάσκετ

Η πιο πολυσυζητημένη οικογένεια στον αθλητισμό ονομάζεται Ball. Ο "πάτερ φαμίλιας", που απλά δεν το βουλώνει με τίποτα και οι τρεις γιοι του. Ο μεγάλος θεωρείται ένας εκ των κορυφαίων freshman που οδηγεί το UCLA στην πορεία προς τον τίτλο. Ο μεσαίος, τελειόφοιτος στο γυμνάσιο, έχει συμφωνήσει ήδη με το UCLA κι ο μικρός σκόραρε φέτος 92 πόντους σε αγώνα γυμνασίου. Το ερώτημα, όμως, είναι άλλο: τι γίνεται τελικά μ' αυτούς τους Ball;

Ο Charles Barkley εμφανίστηκε την περασμένη βδομάδα στην τηλεόραση με μια κίτρινη φανέλα του Ken State να τον πνίγει πάνω από το πουκάμισο. Όταν άνοιξε το στόμα του ξεκαθάρισε πως θα υποστηρίζει κάθε αντίπαλο του UCLA μέχρι να χάσουν. Γιατί; Λόγω του Ball. Όχι, φυσικά του Lonzo Ball, του νεαρού που θεωρείται ότι έχει ότι χρειάζεται για να φτάσει στο ΝΒΑ, αλλά του πατέρα του, του LaVar Ball, ο οποίος έχει αναπτύξει συνήθειο να εκτοξεύει προκλητικές ατάκες.

Του στυλ ότι ο "γιος μου είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Δεν ξέρω αν μπορεί να κερδίσει στο ένας-ένας τον LeBron James ή τον Russell Westbrook, αλλά ξέρω ότι μπορεί να τους κερδίσει στο 5-εναντίον-5". Και δεν σταματάει εκεί καθώς θεωρεί ότι αν ο ίδιος έπαιζε μονό με τον Michael Jordan θα τον σκότωνε. Τον Michael Jordan. Ο LaVar Ball. Που όπως λέει ο Barkley είχε "εκτοξεύσει τους μέσους όρους του στους 2.2 πόντους στο κολέγιο".

Με αυτά και με εκείνα, όμως, η οικογένεια Ball βρίσκεται διαρκώς στο προσκήνιο. Για τους σωστούς ή τους λάθος λόγους.

Lonzo Ball can ball

Ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας, ο Lonzo, είναι πρωτοετής στο ξακουστό πρόγραμμα του UCLA. Μεγάλωσε, άλλωστε, στην Καλιφόρνια και ήταν λογικό να προτιμήσει ένα κολέγιο κοντά στο σπίτι του. Φέτος είναι πολύ καλός έχοντας 14.6 πόντους (41% στα τρίποντα), 6.1 ριμπάουντ και 7.8 ασίστ ανά παιχνίδι. Αρκετά καλός ώστε να κερδίσει μια θέση στον πρώτο γύρο του φετινού ντραφτ. Είναι όμως ΤΟΣΟ καλός; Απλά να αναφερθεί ότι ο Kevin Durant, ο μοναδικός freshman στην ιστορία του κολεγιακού μπάσκετ που έχει κερδίσει τον τίτλο του "παίκτη της χρονιάς" όταν αγωνίστηκε στο Texas είχε 25.8 πόντους, 11.1 ριμπάουντ και 1.3 ασίστ. Βέβαια, η διαφορά με τον Zo Ball είναι ότι οι Bruins μπορούν να φτάσουν πιο μακριά και να κατακτήσουν ακόμη και το πρωτάθλημα.

Με ύψος κοντά στο 1.96 ο Ball έχει μεγάλο πλεονέκτημα καθώς αγωνίζεται στη θέση "1". Το μεγαλύτερο του προσόν είναι το μακρινό του σουτ, έστω κι αν χαρακτηρίζεται από τον "περίεργο" τρόπο που εκτελεί. Για να σουτάρει φέρνει τη μπάλα στο σώμα, τη σηκώνει πάνω στο αριστερό μέρος του μετώπου και χρησιμοποιεί το γρήγορο release του για να καλύψει το χαμένο χρόνο της ιδιαίτερης μηχανικής του. Αυτό το σουτ είναι αρκετά αποτελεσματικό όταν καταφέρνει να το εξαπολύσει. Ειδικά μετά από αριστερή ντρίμπλα είναι "φονικός", χαρακτηριστικό που έχουν οι περισσότεροι δεξιόχειρες. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι ο Ball λόγω στυλ μπορεί να σουτάρει μόνο αριστερά.

Αντίθετα οι σπουδαίοι παίκτες του ΝΒΑ είναι επικίνδυνοι και από τις δύο πλευρές. Ο LeBron James είδε όλες τις άμυνες να τον στέλνουν στο αριστερό χέρι, έτσι μεγαλώνοντας ανέπτυξε μια ποικιλία επιλογών από εκείνη την κατεύθυνση. Το ίδιο και ο Russell Westbrook. Συνήθισε τις άμυνες να του απαγορεύουν το δεξί drive, γνωρίζοντας ότι αν πάρει φόρα θα τελειώσει στην καλύτερη με lay-up και στη χειρότερη με κάρφωμα. Έχει γίνει τόσο σύνηθες και τόσο οικείο αυτό το "force left" που ο Westbrook πλέον παίζει κατά κύριο λόγο από αριστερά, αναπτύσσοντας "κόντρα κινήσεις". Όπως είχε συμβεί με την περίφημη reverse του Γκάλη όταν όλοι προσπαθούσαν να του κλείσουν το δεξί χέρι.

Ο Harden είναι κίνδυνος θάνατος και από τις δύο πλευρές. Αριστερά παίρνει pull-up και δεξιά κάνει back-step. Ο Ishiah Thomas αριστερά φτάνει μέχρι μέσα και δεξιά σουτάρει, υποχρεώνοντας την αντίπαλη άμυνα να διαλέξει το δηλητήριο της. Όσο για τον κορυφαίο σουτέρ του ΝΒΑ, τον Steph Curry, παίζει χωρίς να υπάρχει ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στα δυο του χέρια. Ίσως ο μοναδικός που βασίζεται περισσότερο στο "καλό" του (αριστερό) χέρι είναι ο Kevin Durant, που εκμεταλλεύεται το ύψος του για να βρει λύσεις σε ότι αποφασίσει να του δώσει η άμυνα.

Με τον Lonzo Ball, όμως, τι γίνεται; Οι αναλυτές τον χαρακτηρίζουν μια "μπασκετική ιδιοφυία". Ατάκα που ο πατέρας του παίρνει με το γνωστό του στυλ και την διαλύει: "θα γίνει καλύτερος του Steph Curry. Είναι ακόμη μικρός, οπότε έχει δρόμο μπροστά του". Η αλήθεια είναι ότι ο 19χρονος Ball είναι καλύτερος από τον 19χρονο Curry. Επίσης είναι ψηλότερος. Το Ringer προσπάθησε να μετρήσει το ταλέντο και τις δυνατότητες του γκαρντ του UCLA, αναλύοντας εις βάθος το ανορθόδοξο στυλ του, αυτό που ενδεχομένως να μην του επιτρέψει να γίνει το ίδιο αποτελεσματικός όσο άλλοι σπουδαίοι point guard του ΝΒΑ, ακριβώς γιατί βασίζει το παιχνίδι του τόσο πολύ στην αριστερή ντρίμπλα. Η δυσκολία που έχει - αυτή τη στιγμή - στο να δημιουργήσει το δικό του σουτ, είναι το εμπόδιο πριν την απόλυτη καταξίωση.

Το Ringer, λοιπόν, ανέλυσε ότι ο Ball έχει δοκιμάσει 53 σουτ από ντρίμπλα, ευστοχώντας στο 43% των προσπαθειών του. Όλα με αριστερή ντρίμπλα, είτε ήταν απλό pull-up, ή το αγαπημένο του step-back. Υπάρχουν και στο ΝΒΑ παίκτες με παρόμοια χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα και ο Kevin Martin ήταν ένας παίκτης με χρονιές με πάνω από 20 πόντους, που ήταν "φονικός" από την περιφέρεια έχοντας ένα παρόμοιο στυλ "από την κοιλιά". Μόνο που ο Martin δεν είναι point guard. Δεν χρειάζεται να δημιουργήσει δηλαδή το δικό του σουτ. Υπάρχει επίσης και η περίπτωση του Lou Williams, του πιο αποτελεσματικού παίκτη στο ΝΒΑ όταν πηγαίνει αριστερά. Ο Williams είναι ένας από τους πιο χαρισματικούς σκόρερ του ΝΒΑ, με εξαιρετικές επιδόσεις στο pick-n-roll, μόνο που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με τους σούπερ-σταρ του πρωταθλήματος, αυτούς που φέρνει στην ίδια πρόταση με το όνομα του γιου του, ο LaVar Ball.

Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα για τον Lonzo Ball που έχει δώσει ήδη δύο παιχνίδια στα πλαίσια της March Madness. Απέναντι στο Kent State είχε 15 πόντους (2/3 τρίποντα), 4 ριμπάουντ και 3 ασίστ σε 34 λεπτά, ενώ κόντρα στο Cincinnati (79-67) είχε 18 πόντους (4/7 τρίποντα), 7 ριμπάουντ και 9 ασίστ. Να περιμένουμε να μάθουμε που θα φτάσουν οι Bruins και που θα φτάσει ο ίδιος στο draft του Ιουνίου.

Ο σκόρερ που δίχασε τον κόσμο

Ο 16χρονος LaMelo Ball, ο μικρότερος γιος της οικογένειας, έγινε viral τον περασμένο Φλεβάρη όταν σκόραρε 92 πόντους στη νίκη του Chino Hills (146-123 επί του Los Osos). Αυτό συνέβη δύο μήνες αφού ο μεσαίος γιος, ο LiAngelo, είχε σκοράρει 72 πόντους. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι ο LiAngelo ήταν εκτός, οπότε ο βενιαμίν είχε όλο το χώρο και τις μπάλες για να σπάει το ρεκόρ. Δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη και σκοράροντας 41 πόντους έφτασε τους 92. Είχε 30/39 δίποντα, 7/22 τρίποντα, 11/14 βολές, 5 ριμπάουντ και 7 ασίστ.

Ο ίδιος, ωστόσο, είχε φροντίσει να συστηθεί στον κόσμο νωρίτερα μες στη σεζόν, όταν κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού καθώς κατέβαζε τη μπάλα είπε στον αμυντικό του ότι θα σουτάρει από κέντρο. Του το είπε, το έκανε και ευστόχησε κερδίζοντας τα εύσημα από παίκτες του ΝΒΑ για το θράσος του.

Υπήρχαν, βέβαια και οι αντιφρονούντες. Πολλοί προπονητές και βετεράνοι τα έβαλαν με τον προπονητή του Chino Hills που επέτρεψε στον παίκτη του να παίζει αποκλειστικά στην επίθεση, σαν να λέμε οφ-σάιντ. Στο βίντεο με τους 92 πόντους του Ball φαίνεται ότι στο 4ο δεκάλεπτο περιμένει στην μια πλευρά του γηπέδου, την ώρα που η ομάδα του παίζει άμυνα τέσσερις-εναντίον-πέντε. Και κάθε φορά μετά από καλάθι ή ριμπάουντ παίρνει την μακρινή πάσα και σκοράρει.

Όπως και να 'χει η ιστορία είναι προδιαγραμμένη. Ο LiAngelo και ο LaMelo έχουν ήδη συμφωνήσει με το UCLA.

#LaVarBallSays

Ο άλλοτε παίκτης του Washington State που δεν έκανε ποτέ καριέρα επαγγελματία θεωρείται ο μεγαλύτερος φαφλατάς στα σπορ εν έτη 2017. Είναι τόσο αλαζονικός στις δηλώσεις του που αν ζούσε ο Brian Clough θα κοκκίνιζε από ντροπή. Έχει πει τέτοιες χοντράδες που πλέον έχει γίνει και διάσημο hashtag στο Twitter (#LaVarBallSays). "Αν με ντροπιάζει; Δεν με ενοχλεί. Ξέρω πως είναι. Εγώ βγαίνω και παίζω. Και αυτός κάνει τα δικά του" εξηγούσε ο Lonzo Ball στο Bleacher Report.

Πριν ανοίξει το στόμα του ο LaVar Ball έκανε ότι χρειάζεται για να μεγαλώσει παίκτες του ΝΒΑ, μαζί με τη σύζυγο του, που επίσης έπαιξε μπάσκετ σε κολεγιακό επίπεδο. Το πρώτο βήμα ήταν να χτίσει ένα μεγάλο γήπεδο στην αυλή της οικογένειας. Το δεύτερο ήταν να ιδρύσει μια ομάδα κάτω των 17 ετών, ώστε να μπορούν και οι τρεις γιοι να παίζουν ταυτόχρονα. "Κάνουμε πράγματα που δεν έχουν γίνει στο παρελθόν. Θέτουμε εμείς τον τόνο και φτιάχνουμε τους δικούς μας κανόνες. Όποιος έγινε απόλυτα επιτυχημένος δεν ακολούθησε την πεπατημένη. Πήραν το δικό τους δρόμο και σκεφτόντουσαν εκτός λογικής, παίρνοντας κάποιο ρίσκο" εξηγεί ο πάτερ-φαμίλιας. Και εκεί όπου έφτιαχνε - ως άλλος Αννίβας- τον δικό του δρόμο, ίδρυσε και την "Big Baller Brand" μια εταιρία ρούχων. Και "όταν ο Lonzo γίνει draft θα είναι ο πρώτος παίκτης που μπαίνει στο ΝΒΑ με τη δική του εταιρία ρούχων".

"Είμαστε μια μπασκετική οικογένεια. Για το Θεό, λεγόμαστε και Ball. Δεν γίνεται να βγάλεις τέτοια παιδιά έτσι απλά. Δεν θα μπορούσε η γυναίκα μου να παίζει βιολί. Είμαστε στο γήπεδο κάθε Σαββατοκύριακο. Και η γυναίκα μου ακολουθεί, το απολαμβάνει" εξηγεί ο LaVa Ball για τη σύζυγο του, Tina. Την είχε γνωρίσει στο σχολείο και του έκανε εντύπωση το γεγονός ότι είναι ψηλή. "Θα κάνω τρεις γιους" της είπε "ελπίζω να μην θέλεις κορίτσια". Έτσι και έγινε. "Ο κόσμος συχνά επενδύει στη γη, σε μετοχές, σε οτιδήποτε. Εγώ ήθελα να επενδύσει σεκ άτι που είναι δικό μου".

Ο ίδιος άρχισε να προπονεί τους γιους του εφτά μέρες την εβδομάδα, ακόμα και στις αργίες. Και από την ημέρα που γεννήθηκαν καμία επιλογή δεν έγινε τυχαία. Όπως το γεγονός ότι φοίτησαν στο Chino Hills, όπου είχαν την ευκαιρία να αγωνιστούν και οι τρεις ταυτόχρονα, οδηγώντας το σχολείο στο πρώτο αήττητο πρωτάθλημα της ιστορίας του. Βέβαια, οι επικριτές αναφέρουν ότι επί της ουσίας ο πατέρας Ball τρέχει την ομάδα, κάνει τις επιλογές για την 5άδα και το στυλ μπάσκετ που θα παίξει η ομάδα. Ακριβώς γιατί οι γιοι του έχουν ξεπεράσει σε φήμη το ίδιο το σχολείο. Εξ ου και η παραίτηση του προπονητή, Steve Baik, τον περασμένο Μάιο, βδομάδες μετά την ολοκλήρωση μιας ιστορικής σεζόν. Ο LaVar πίεζε διαρκώς τον προπονητή να χρησιμοποιεί τους γιους του, ακόμη και όταν ήταν οι μικροί ανάμεσα στους μεγάλους. Όπως συμβαίνει και με τον διάδοχο του, τον Stephan Gilling, ο οποίος δήλωσε ότι "πλέον δεν μιλάω με τον κύριο Ball".

Η αγαπημένη του συνήθεια είναι να μιλάει στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο λέγοντας πράγματα που θα πάρει πίσω μετά από λίγο. Όπως αυτό που είχε πει για τους Lakers. Η αρχική του τοποθέτηση ανέφερε ότι "o Lonzo θα παίξει στο ΝΒΑ μόνο για τους Lakers" και μετά από λίγο το ανασκεύασε λέγοντας ότι "θέλει να παίξει στο ΝΒΑ, όποια κι αν είναι η ομάδα του". Βέβαια, οι Lakers όχι μόνο βρίσκονται κοντά στο σπίτι του, αλλά θα έχουν όπως φαίνεται και δικαίωμα να επιλέξουν στις τρεις πρώτες θέσεις του draft.

Ο δρόμος τώρα αρχίζει να αχνοφαίνεται. Ο δρόμος που ο LaVar έχτισε πριν χρόνια. Ο δρόμος που μόνο ο ίδιος μπορούσε να δει. Μήπως τελικά δεν είναι φαφλατάς και είναι πρωτοπόρος; Η ιστορία θα το δείξει. Και μέχρι να βγει η ετυμηγορία από το στόμα της, ο κύριος Ball δεν θα κρατήσει το δικό του κλειστό. "Μου ζητούν να το βουλώσω, αλλά αυτές οι δύο λέξεις δεν πάνε μαζί. Το "βουλώνω" δεν πάει με το LaVar". Βέβαια, από την άλλη όπως εξηγεί ο μεγάλος γιος, ο Lonzo, " ο κόσμος τον λέει τρελό, αλλά μέχρι στιγμής ότι έχει πει βγαίνει".

Στα αμερικάνικα playgrounds παραφράζοντας το δικό μας "θεία δίκη" χρησιμοποιούν ως έκφραση το "Ball don't lie". Η μπάλα δεν λέει ψέμματα. Οπότε η δική της αλήθεια θα επικρατήσει. Να δούμε αν τελικά θα συμφωνεί με την αλήθεια της οικογένειας Ball.