Η παρουσίαση της Ακτής Ελαφαντοστού

Βγαίνουν και μπασκετμπολίστες σαν τον Πάπε Αμαγκού, που τον είδαμε πέρυσι στην Καβάλα, και όλους τους υπόλοιπους, οι οποίοι κόντρα σε όλες τις προβλέψεις έβαλαν πέρυσι από κάτω τους μεγάλα ονόματα του αφρικανικού μπάσκετ, όπως η Σενεγάλη και το Καμερούν, και πήραν με το σπαθί τους το ασημένιο μετάλλιο στο παναφρικανικό χάνοντας μόνο από την πανίσχυρη Ανγκόλα.

Τούτο δεν τους στέρησε πάντως το εισιτήριο για το Μουντομπάσκετ, όπου στόχος τους είναι να πετύχουν μια νίκη. Ό,τι δηλαδή δεν μπόρεσαν να πετύχουν το 1986 στην προηγούμενη και μοναδική ως τώρα συμμετοχή τους σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Τα πράγματα βεβαίως δεν είναι καθόλου εύκολα για τους Αφρικανούς, που είναι άπειροι και μετέχουν σε πολύ δύσκολο όμιλο, αλλά την Κίνα μπορούν να την δυσκολέψουν.

Το αστέρι: Πάπε Αμαγκού

Είναι μακράν ο πιο έμπειρος παίκτης της ομάδας. Θεωρείται η προέκταση του προπονητή μέσα στο παρκέ, κάτι που επιβεβαίωσαν οι 11,4 πόντοι που σημείωνε κατά μέσο όρο στους αγώνες του περσινού παναφρικανικού πρωταθλήματος, όπου συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη πεντάδα.

Έχει αναδειχθεί δύο φορές πρωταθλητής Γαλλίας με τις ΛεΜαν και Νανσί, έχει παίξει στην Ευρωλίγκα με τη ΛεΜαν, ενώ έχει πραγματοποιήσει και ένα αξιοσημείωτο πέρασμα από τη χώρα μας, παίζοντας τη σεζόν 2008-09 στην Καβάλα και έχοντας απολογισμό 8 πόντων και 2 ασίστ ανά αγώνα. Έχει συμμετοχές με τις "μικρές" εθνικές ομάδες της Γαλλίας, αλλά όταν μεγάλωσε επέλεξε την Ακτή Ελεφαντοστού απ’ όπου κατάγεται ο πατέρας του.

Ο προπονητής: Ραντοάλντ Ντεσαρζέν

Είναι κάτι σαν τον Γιώργο Καλαφατάκη της Ελβετίας υπό την έννοια ότι από το 1994 ως το 2003 οδήγησε την Μπονκούρ από την τέταρτη κατηγορία στην κατάκτηση του πρωταθλήματος (το οποίο μάλιστα πήρε και το 2004)! Αυτή η εξαιρετική πορεία του με την ελβετική ομάδα τού άνοιξε την πόρτα του γαλλικού πρωταθλήματος, όπου την τελευταία τριετία εργάστηκε στην Ντιζόν, δίχως πάντως να πετύχει τίποτα ιδιαίτερο.

Τι έχει πετύχει στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα: 1986: 15.