Η πρώτη φορά του Νάχμπαρ

Δυο εκ των παικτών της Μπαρτσελόνα, έχουν ιδία εμπειρία από την πρώτη έκδοση των Final Four της Euroleague Basketball: ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο και ο Μπόστιαν Νάχμπαρ. Αμφότεροι πάτησαν το πόδι τους, στη σεζόν 2000-2001, αλλά δεν ήταν συμπαίκτες. Ο La Bomba ήταν εκεί που είναι μέχρι και σήμερα, ενώ ο Σλοβένος φοργουορντ ήταν στο ρόστερ της Μπενετόν.

Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα είναι... ακόμα εδώ, με τον Ναβάρο να διεκδικεί το τρίτο τρόπαιο και τον Νάχμπαρ... το πρώτο! " Ουδέποτε κέρδισα πρωτάθλημα, με σύλλογο σε αυτό το επίπεδο. Θα είναι λοιπόν, κάτι το εξαιρετικό, δεδομένου και ότι δεν είμαι πια ο νεαρότερος τύπος που θα δείτε στο παρκέ και το "παραθυράκι" που έχω, έχει κλείσει επικίνδυνα. Αυτός είναι και ο λόγος που θέλω τρελά αυτόν τον τίτλο", εξηγεί στο Weekly Show της Euroleague.

Η ηλικία του (βλ. 34) έχει τα κακά της, αλλά έχει και τα καλά της. "Μπορώ και καταλαβαίνω καλύτερα το παιχνίδι. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που προσαρμόστηκα πολύ γρήγορα στην Μπαρτσελόνα. Που κατανόησα και υιοθέτησα το ρόλο μου, γιατί τώρα παίζω "τεσσάρι", ενώ για τα περισσότερα χρόνια της καριέρας μου ήμουν "τριάρι"".

Η εμπειρία είναι αυτή που τον βοηθά " να ξέρω πότε πρέπει να είμαι ήρεμος, ώστε να ηρεμώ και τους συμπαίκτες μου, πότε πρέπει να ενώνω την ομάδα και πότε να κάνω ένα βήμα μπροστά, για να δώσω ενέργεια". Πράγμα που επιβεβαιώθηκε και στα play offs με τη Γαλατασαράι. Στο "σκούπισμα" των Τούρκων από τους Ισπανούς, ο Νάχμπαρ ήταν ο δεύτερος σκόρερ της παρέας του.

"Όταν ήμουν μικρότερος, αφοσιωνόμουν στο παιχνίδι μο υ. Τώρα, βλέπω το κάθε ματς υπό διαφορετικό πρίσμα και προσπαθώ να βοηθώ σε όσους περισσότερους τομείς μπορώ", ενημέρωσε.

Από το 1997, οπότε έγινε επαγγελματίας στην Ολίμπια Λιουμπλιάνας έως και φέτος, έχει παίξει στη χώρα του (Μάριμπορ, Πιβοβάρνα), την Ιταλία (Μπενετόν), στο Χιούστον, τη Νέα Ορλεάνη, το Νιου Τζέρσι, τη Ρωσία (Ντιναμό, Ούνιξ), την Τουρκία (Εφές), τη Γερμανία (Μπάμπεργκ) και φέτος στην Ισπανία. " Όλες οι χώρες στις οποίες πήγα, με βοήθησαν, μου έδωσαν κάτι για να γίνω ο παίκτης που είμαι σήμερα. Προφανώς και η εκκίνηση που έκανα στην Μπενετόν, με την οποία έπαιξα για πρώτη φορά στην Euroleague, ήταν πολύ σημαντική για εμένα. Είχα την ευκαιρία, από πολύ νωρίς, να παίξω στο ύψιστο επίπεδο και να κάνω κάτι καλό".

Τον Μάιο του 2002 είχε την πρώτη -και τελευταία έως τη φετινή- εμπειρία από το Final Four, στην Μπολόνια. Επί ιταλικού εδάφους θα επιστρέψει στο φινάλε της διαδρομής. " Είναι εκπληκτικό το να βλέπεις τόσους φιλάθλους από διαφορετικές χώρες, στο ίδιο γήπεδο, να υποστηρίζουν τις ομάδες τους. Όλοι θέλουν πάρα πολύ αυτό το τρόπαιο. Η πίεση είναι μεγάλη, οι ευθύνες πολλές, αλλά είναι μια εμπειρία που όλοι οι παίκτες θέλουν να ζήσουν".