Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να μάθεις τα μυστικά μιας πόλης από το να την περπατήσεις, να κινηθείς στα μέσα μεταφοράς της και αν βρίσκεσαι στην Ελλάδα να μπεις σε ένα ταξί. Μόλις προσγειώθηκα στα Γιάννενα χρειάστηκε να κάνω το τελευταίο και να αναφέρω μεταξύ άλλων και τον λόγο του ταξιδιού μου. “Η Τουρκάλα μάς έκανε να πηγαίνουμε όλοι στο γήπεδο για να βλέπουμε μπάσκετ. Τα χρόνια που το ποδόσφαιρο περνάει κρίση, οι Γιαννιώτες βλέπουν μπάσκετ γυναικών” μου είπε ο κύριος Γιάννης, βέρος Γιαννιώτης, πριν μου κάνει και ο ίδιος μερικά εγκωμιαστικά σχόλια για την εμφάνισή της Σελέν Ερντέμ, της προπονήτριας του ΠΑΣ Γιάννινα.
Αυτό ήταν το κλίμα, όχι μόνο στην πόλη, αλλά σε ολόκληρη τη χώρα. Τη ρώτησα, πώς γίνεται να λέω σε όλους ότι θα κάνω συνέντευξη την “Τουρκάλα” και απευθείας να καταλαβαίνουν ποια εννοώ και να την αποθεώνουν. Ο μεταφραστής της στα Γιάννενα, ο Αχμέντ πήρε τον λόγο και αστειευόμενος μου ανέφερε ότι είναι τα “λακάκια” της, αλλά η ίδια θεωρεί ότι είναι η έλλειψη εγωισμού που τη διακατέχει.
Στη λίμνη Παμβώτιδα που έγινε η φωτογράφηση, παιδιά και φίλοι του ΠΑΣ Γιάννινα τη σταμάτησαν για φωτογραφίες και όλοι είχαν μια καλή κουβέντα να πουν. Εκείνη χαλαρή και ευχάριστη, δεν αρνήθηκε σε κανέναν. Λίγο μετά με πίεσε σαν Ελληνίδα γιαγιά να φάω από τα pancakes που παρήγγειλε και μου έδειξε το σουτζούκι που μόλις είχε παραλάβει από ένα κατάστημα με παραδοσιακά μετσοβίτικα προϊόντα. “Είναι για το παραδοσιακό τούρκικο πρωινό μου, μαζί με αυγά” ανέφερε γελώντας.
Η Σελέν Ερντέμ εκτός γηπέδου είναι προσιτή, φιλική και μόνιμα χαμογελαστή. Έτσι, υποδέχεται και τις δεκάδες προτάσεις γάμου που της έχουν κάνει στη χώρα μας από τον Νοέμβριο. Στο γήπεδο είναι μια διαφορετική περίπτωση. Στον αγώνα κόντρα στον Αμύντα μία μέρα αργότερα, εμφανίστηκε με τα τακούνια και το σακάκι της, όπως συνηθίζει στα παιχνίδια.
Μετά την ήττα δεν μπορούσε να συνέλθει και, παρά την απόθέωση από σχεδόν 500 φίλους του “Άγιαξ της Ηπείρου”, ήταν σκασμένη. Το ίδιο βράδυ στις παραδοσιακές Τζαμάλες της αποκριάς στα Γιάννενα, όταν εντοπίστηκε από φιλάθλους της ομάδας και χειροκροτήθηκε ξανά, εμφανίστηκαν και πάλι τα λακάκια για τα οποία μιλούσε ο Αχμέντ.
Η Τουρκάλα προπονήτρια λίγες εβδομάδες μετά τον Τελικό Κυπέλλου στην Κρήτη, τον πρώτο ελληνικό τελικό που πηγαίνει ο ΠΑΣ Γιάννινα σε οποιοδήποτε άθλημα και λίγες ημέρες μετά τον νικηφόρο αγώνα με τον Ολυμπιακό στο κατάμεστο Νέο Κλειστό Γυμναστήριο Ιωαννίνων μίλησε στο OneΜan και τον Νίκο Παπαηλίου για τη ζωή, την καριέρα της, τον ΠΑΣ Γιάννινα και το μέλλον της, που θέλει να είναι στην Ελλάδα.
Από πού ήρθες; Πού μεγάλωσες;
“Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Άγκυρα, την πρωτεύουσα της Τουρκίας και τελείωσα το Πανεπιστήμιο επίσης εκεί. Μόλις τελείωσα τη σχολή, παντρεύτηκα. Ο γάμος μου κράτησε 10 χρόνια και αμέσως μετά επικεντρώθηκα πλήρως στο μπάσκετ”.
Πώς ήταν η ζωή στην Άγκυρα εκείνα τα χρόνια;
“Ήμουν πραγματικά χαρούμενη. Είχα μερικά από τα καλύτερα νεανικά χρόνια που θα μπορούσα να φανταστώ. Είχαμε την κουλτούρα της γειτονιάς. Παίζαμε κάθε παιχνίδι. Ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ και κάναμε όλοι παρέα. Ταυτόχρονα όμως, επειδή οι γονείς μου ήταν εκπαιδευτικοί, είχαν την απαίτηση από μένα να είμαι πάντα διαβασμένη. Επομένως, αν βγάλεις τις ώρες της προπόνησης και του μπάσκετ που έπαιζα, τις υπόλοιπες είτε θα διάβαζα, είτε θα βρισκόμουν με τα παιδιά από τη γειτονιά όπου και παίζαμε ό,τι μπορείς να φανταστείς”.
Ποια σχολή τελείωσες;
“Τη Γυμναστική Ακαδημία με ειδικότητα στο μπάσκετ. Το Πανεπιστήμιο της Άγκυρας είναι ένα από τα πιο γνωστά στην Τουρκία και η γυμναστική ακαδημία φημίζεται εκεί, οπότε συνέχισα να μένω στην πόλη μου”.
Αδέρφια έχεις;
“Ναι, έχω μια αδερφή που είναι τρία χρόνια μεγαλύτερη. Το όνομά της είναι Ασλί και μπορείς να το δεις και εδώ (σ.σ. λίγο πιο κάτω από τον λαιμό), είναι το πρώτο μου τατού, μαζί με εκείνα των γονιών μου”.
Οι γονείς σου ήταν και οι δύο δάσκαλοι; Πώς και δεν πήγες και εσύ σε αυτόν τον τομέα;
“Όλη μου η οικογένεια είναι γεμάτη δασκάλους. Οι γονείς μου, οι θείοι μου, όλοι. Νομίζω όμως ότι και εγώ μπορώ να διδάξω και ως προπονήτρια μπάσκετ, διδάσκω κατά έναν τρόπο”.
Οπότε εάν δεν γινόσουν προπονήτρια μπάσκετ, φαντάζομαι θα γινόσουν και εσύ δασκάλα;
“Όσα χρόνια δίνω συνεντεύξεις, ποτέ δεν μου το έχουν ρωτήσει αυτό και νομίζω δεν το είχα σκεφτεί ποτέ. Είναι καλή ερώτηση. Νομίζω όμως ότι η μοίρα μου θα ήταν να γίνω και εγώ εκπαιδευτικός, έχεις δίκιο”.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο OneMan.
