Η στιγμή που άλλαξε τη ζωή του Σκότι Ουίλμπεκιν

Η ΑΕΚ βρήκε στο πρόσωπο του Σκότι Ουίλμπεκιν τον παίκτη που θα συμπληρώσει το παζλ. Ο Σκότι Ουίλμπεκιν βρήκε στην ΑΕΚ την ομάδα που θα συμπληρώσει στο βιογραφικό του τη λέξη "καθιέρωση". Είναι μόλις 21 ετών, προέρχεται όμως από δύο άκρως επιτυχημένα μπασκετικά προγράμματα και έχοντας κοιτάξει κατάματα την αποτυχία, γνωρίζει πως ακριβώς θα γίνει επιτυχημένος.

Έχοντας ήδη προσθέσει αρκετή ποιότητα στην περιφερειακή της γραμμή η ΑΕΚ έψαχνε έναν γκαρντ που θα συμπλήρωνε την εικόνα στην περιφέρεια. Και βρήκε τον ιδανικό στο πρόσωπο του Σκότι Ουίλμπεκιν, ο οποίος θα φέρει στο τραπέζι στοιχεία που έλειπαν από τους υπόλοιπους. Δίπλα δηλαδή στους σκόρερ Ίνγκλι,ς, Χέρστον και Ντελινκάιτις, καθώς και τους δύο Έλληνες που τραβούσαν ως τώρα το κουπί, τον Γιάννη Αθηναίου και τον Νώντα Παντωνίου, θα προστεθεί ένας νεαρός Αμερικανός, με όρεξη, κίνητρο και αγωνιστικό στυλ που ταιριάζει απόλυτα.

Ο Ουίλμπεκιν, άλλωστε, φημίζεται για τις αμυντικές του ικανότητες και είναι από τους παίκτες που σκοιράρουν χωρίς να μονοπωλούν τις επιθέσεις και να "παγώνουν" τους συμπαίκτες του. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι έχει πετύχει και στις δύο τελευταίες ομάδες που αγωνίστηκε. Ήταν δηλαδή ο πολυτιμότερος παίκτης σε δύο ομάδες που όχι μόνο τα πήγαν περίφημα, αλλά έκαναν μάλιστα υπέρβαση. Για τον 21χρονο γκαρντ αυτός είναι ο τρίτος σταθμός στην καριέρα του. Από τη Φλόριντα στην Αυστραλία και από εκεί στην Αθήνα. Ένας ιδιότυπος γύρος του κόσμου σε 8 περίπου μήνες, ένα ταξίδι από το ναδίρ στο ζενίθ.

Η εμπειρία που του άλλαξε τη ζωή

Γεννήθηκε στις 5 Απριλίου του 1993 (25 χρόνια και μια ημέρα μετά τον άθλο του '68) στο Γκέινσβιλ της Φλόριντα. Οπότε ήταν λογικό όταν η υποτροφίες ήρθαν μια μετά την άλλη στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού του να διαλέξει την ιστορική ομάδα της περιοχής, το Φλόριντα του Μπίλι Ντόνοβαν με τους δύο κολεγιακούς τίτλους και τη μακρά λίστα των επιτυχημένων αποφοίτων (Νοά, Μπιλ, Χάσλεμ, Λι, Μίλερ, Πάρσονς), πολλοί εκ των οποίων μάλιστα έπαιξαν στην Ελλάδα όπως ο Νικ Καλάθης, ο Τζάστιν Χάμιλτον, ο Ματ Ουόλς, ο Λι Χάμφρι και φυσικά ο Τορίν Γκριν, που είχε φορέσει τη φανέλα της ΑΕΚ στο παρελθόν.

Στους "Αλιγάτορες" γνώρισε τον παράδεισο, αλλά και την κόλαση, ωρίμασε, έγινε παίκτης και... άνθρωπος, αρπάζοντας από το χέρι του Μπίλι Ντόνοβαν την ευκαιρία που του έδωσε. Διόρθωση: την τελευταία ευκαιρία που του έδωσε. Ήταν η στιγμή που τον άλλαξε ως προσωπικότητα. Κι αν δεν είχαν συμβεί όλα αυτά ο Σκότι Ουίλμπεκιν που θα γνωρίσουμε στην ΑΕΚ, δεν θα υπήρχε ποτέ.

Μετά τις δύο πρώτες μέτριες σεζόν, στις οποίες ξεκίνησε από μια φορά ως βασικός, ήρθε η αγωνιστική του αναβάθμιση το 2012-13 όταν είχε 9.1 πόντους και 5.0 ασίστ σε 32 λεπτά. Είχε αρχίσει να παίζει καλά εντός παρκέ και να το παίζει επαναστάτης έξω από αυτό. Τιμωρήθηκε ουκ ολίγες φορές για παραβίαση των εσωτερικών κανονισμών και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήρθε το καλοκαίρι του 2013, όταν ο Μπίλι Ντόνοβαν του ζήτησε να βρει άλλη ομάδα να τελειώσει την κολεγιακή του καριέρα.

Ο Ουίλμπεκιν, ωστόσο, ζήτησε από τον προπονητή του, μια τελευταία ευκαιρία. "Δεν θα στη δώσω, θα πρέπει να την κερδίσεις" ήταν η απάντηση του Ντόνοβαν, ο οποίος τον υποχρέωσε να κάνει ατομικές προπονήσεις τα χαράματα, να κάνει έξτρα δουλειά στο κάμπους και να είναι τυπικός στο 100%, γιατί διαφορετικά... Ο γκαρντ από τη Φλόριντα, όμως, δεν χρειάστηκε ποτέ να ακούσει τη συνέχεια "του διαφορετικά". Είχε αποφασίσει ότι δεν θα φτάσει ποτέ μέχρι εκεί. Είχε πείσει τον εαυτό του ότι θα κάνει ό,τι χρειάζεται για να πετύχει.

Εκείνο το καλοκαίρι στράφηκε στον πατέρα του, τον Σβεντ Ουίλμπεκιν, πάστορα και παλιό προπονητή. Ήταν ο άνθρωπος που όλα αυτά τα χρόνια είχε μεγαλώσει, είχε συμβουλέψει και είχε καθοδηγήσει τον μικρό Σκότι. Ήταν, όμως κι αυτός που σ' αυτή την περίπτωση του είπε "όχι αυτή τη φορά". Όταν ο Ουίλμπεκιν είπε στον πατέρα του ότι τον τιμώρησαν ξανά (σ.σ είχε χάσει τρία ματς και την τρίτη του χρονιά στο κολέγιο λόγω "καμπάνας"), εκείνος αποφάσισε ότι το σημαντικότερο ήταν να τον αφήσει μόνο του να ζυγίσει τα πράγματα και να πάρει τις αποφάσεις του.

"Ήμασταν πολύ απογοητευμένοι. Του το κατέστησα σαφές αυτό και του είπε ότι τώρα πρέπει να βρει μόνος του λύσει και να αποφασίσει για το δρόμο που θέλει να ακολουθήσει. Ήταν δύσκολο για μας. Έκανε πολύ εσωτερική αναζήτηση. Εμείς δεν θα παίρναμε αυτή την απόφαση για αυτόν. Του εξήγησα πως ήταν δική του απόφαση και ότι δεν θα τον βοηθήσουμε στη διαδικασία. Δεν θα έπαιρνα κανέναν προπονητή τηλέφωνο. Δεν θα τον πήγαινα εγώ στο σπίτι τους. Αν ήθελε να το κάνει, θα έπρεπε να το κάνει μόνος του" εξηγεί ο Σβεντ Ουίλμπεκιν.

Για ένα μεγάλο διάστημα ο Σκότι Ουίλμπεκιν δεν έκανε προπόνηση με την υπόλοιπη ομάδα, ενώ δεν υπήρχε καν στον ορίζοντα η προοπτική του χρόνου συμμετοχής, καθώς στην ομάδα είχε ενταχθεί ο άκρως ταλαντούχος Κέισι Χιλ. Τον υποχρέωσαν να μείνει με τους γονείς του και να κάνει προπόνηση μια ώρα νωρίτερα από τους συμπαίκτες τους, έχοντας παράλληλα να εκτίσει και την ποινή αποκλεισμού για πέντε παιχνίδια. Όταν ο Μπίλι Ντόνοβαν τον δέχτηκε στην ομάδα, του εξήγησε ότι θα έπρεπε να παλέψει για να κερδίσει ξανά τον σεβασμό. Άρχισε να μιλάει στους νεαρότερους συμπαίκτες του για τα δικά του λάθη, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο ότι ωρίμασε.

Κι όπως παραδέχεται ο ίδιος: "Είναι κομμάτι του παρελθόντος μου. Είμαι ένας διαφορετικός παίκτης εξαιτίας αυτής της ιστορίας" και προσθέτει: "Η διαδικασάι με βοήθησε να γίνω ηγέτης, να συνδεθώ περισσότερο με τους συμπαίκτες και τον προπονητή μου. Με βοήθησε για να παίξω με ανοιχτό μυαλό". Την άλλη όψη του νομίσματος στρίβει ο προπονητής του, ο Μπίλι Ντόνοβαν: "Για μένα ως προπονητή ήταν μια από τις καλύτερες εμπειρίες μου, το να περάσω όλη αυτή τη διαδικασία με τον Σκότι. Οι περισσότεροι είχαν την ευκαιρία να δουν τον Σκότι να μεγαλώνει ως παίκτης. Εγώ είχα την ευκαιρία να τον δω να μεγαλώνει ως άνθρωπος".

Εν τέλει ο Ουίλμπεκιν έκανε την καλύτερη του χρονιά με 13.1 πόντους, 39% στο τρίποντο, 3.6 ασίστ και 1.6 κλεψίματα σε 34 λεπτά συμμετοχής. Κέρδισε τον τίτλο του παίκτη της χρονιάς για την περιφέρεια SEC και οδήγησε τους Gators στο φάιναλ-φορ του κολεγιακού πρωταθλήματος.

Ένας γκαρντ διαφορετικός από τους άλλους

Αυτό που τον έκανε να διαφέρει από τους άλλους γκαρντ του κολεγιακού πρωταθλήματος ήταν η προσήλωση του στην άμυνα. Παρότι είναι μόλις 1.88 έχει μεγάλο μέγεθος για τη θέση του και το χρησιμοποιεί σε κάθε ευκαιρία. Σύμφωνα με το scouting report δεν ξεχωρίζει για την αθλητική του ικανότητα, ούτε είναι από τους παίκτες που τρυπούν με άνεση τις αντίπαλες άμυνες με την ταχύτητα τους.

Από την άλλη θεωρείται ένας παίκτης που διαβάζει καλά το παιχνίδι και διαθέτει υψηλό μπασκετικό IQ. "Δεν μπορείς να μεταδόσεις σ' έναν παίκτη το μπασκετικό IQ. Αυτό το παιδί παίζει σε ένα ρυθμό που πιστεύω ότι είναι υγιής για μια επιτυχημένη ομάδα. Δεν εκβιάζει προσπάθειες. Ξέρει πότε να σπρώξει την ομάδα με ταχύτητα και πότε να πατήσει φρένο. Είναι μια ικανότητα που ορισμένοι παίκτες φυσικά: ξέρουν πως να παίζουν. Με τον Σκότι είμαι πολύ χαρούμενος διότι χειρίζεται μόνος του τον εαυτό του. Θα είναι πολύ, πολύ πετυχημένος. Θα είναι παίκτης ΝΒΑ σε 6-7 χρόνια και θα είναι κομμάτι μιας ομάδας που κερδίζει". Τα κολακευτικά λόγια ανήκουν στον ασίσταντ κόουτς των Μέμφις Γκρίζλις και παλιό παίκτη του Ολυμπιακού (ξώφαλτσα) και της Νήαρ Ηστ, Σον Ρίσπερτ, ο οποίος δούλεψε μαζί του στα πλαίσια του summer league.

Ο ίδιος ο Ουίλμπεκιν έδινε μεγάλη μαχητικότητα, πάλευε σε κάθε φάση και δεν δίσταζε να ρίχνει το κορμί του στη φωτιά ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σπρώξει ψηλότερους και δυνατότερους παίκτες. "Αυτή είναι η μεγαλύτερη αρετή μου. Προσπαθώ να τα δώσω όλα στην άμυνα" εξηγεί το μυστικό της επιτυχίας του, κάτι που αναγνώρισε ο Ρίσπερτ: "είναι υπέροχο να βλέπεις έναν καλό αμυντικό να ξεδιπλώνει την μαγεία του στην pick-n-roll άμυνα".

Δεν έγινε ντραφτ, ούτε κέρδισε μέσω των καλοκαιρινών πρωταθλημάτων μια θέση στο ΝΒΑ. Αντ' αυτού κατέληξε στην Αυστραλία και συγκεκριμένα τους Κέιρνς Τέιπανς, έχοντας ως μοναδικό στόχο την επιτυχία. Τα δημοσιεύματα αναφέρουν μάλιστα ότι όταν πάτησε το πόδι του για πρώτη φορά στην ήπειρο, ζήτησε τα κλειδιά του γηπέδου. Μετά από αυτό πήρε και αυτά της ομάδας. Με το "καλημέρα" αναδείχτηκε παίκτης της βδομάδας σκοράροντας στις 10 Οκτωβρίου 23 πόντους απέναντι στην Αδελαΐδα και 27 πόντους στις 12 Οκτωβρίου κόντρα στη Μελβούρνη. Την ίδια εποχή κέρδισε και τον τίτλο του "παίκτη του μήνα" .

Το τέλος της χρονιάς τον βρήκε αγκαλιά με το βραβείο του "κορυφαίου αμυντικού" και του "MVP" για την ομάδα του, την οποία οδήγησε για πρώτη φορά στην πρώτη θέση της κανονικής περιόδου. Το υπέροχο του ταξίδι "down under" δεν συνοδεύτηκε ωστόσο με τίτλο, καθώς οι παλιές καραβάνες που ακούν στο όνομα Νιου Ζίλαντ Μπρέικερς κατέκτησαν τον τίτλο χάρις στο νικητήριο καλάθι του παλιού φόργουορντ του Μέριλαντ, Εκένε Ιμπέκγουε.

Έχοντας αρπάξει την ευκαιρία του Ντόνοβαν από τα μαλλιά (προσφάτως τον χαρακτήρισε "τον καλύτερο προπονητή του κόσμου") έκανε την αναγέννηση του στη Φλόριντα. Αργότερα έζησε την άνθιση του στην Αυστραλία και πλέον ετοιμάζεται για το επόμενο στάδιο, αυτό της καθιέρωσης. Που; Που αλλού... στην ΑΕΚ.