Άρπαξε αυτό που όλοι έβλεπαν ως αδύνατο και το έπλασε στη δική της συνήθεια, πάτησε στους πρόποδες του Υμηττού και έφερε πίσω τη χαμένη δόξα, τη χαμένη χρυσόσκονη. Η Τζέσικα Σέπαρντ κυριαρχεί, σκεπάζει τα καλάθια και οδηγεί τον Αθηναϊκό σε ύψη που είχαν σκουριάσει.

Ήρθε στην Ελλάδα για να κάνει αυτό που αγαπάει και να απολαύσει τον ήλιο. Fast forward εννιά μήνες μετά, το όνομά της είναι χαραγμένο με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Η Αμερικανίδα WNBAer έσπασε το ρεκόρ με τα περισσότερα ριμπάουντ (32) σε έναν αγώνα σε επίπεδο πρώτης κατηγορίας, σε επίπεδο ανδρών και γυναικών. Έσπασε τον “αιώνιο” μονόλογο στους τελικούς, αφού με 60 πόντους σε δύο ματς έστειλε την ομάδα του Βύρωνα στη διεκδίκηση του τίτλου της Α1. Οι μυθικές της εμφανίσεις κάνουν θόρυβο κάθε εβδομάδα. Εξάλλου, για εκείνη είναι συνήθεια το double-double και μια απλή ημέρα στη δουλειά να βγάλει τον μέσο όρο των 27 πόντων – 15 ριμπάουντ.

Η Σέπαρντ εξιστόρησε στο SPORT24 πώς ο παππούς της ξετύλιξε μπροστά της την τέχνη των ριμπάουντ, μίλησε για την αγάπη της που έχει πορτοκαλί απόχρωση, αποκάλυψε την πρόβλεψη που είχε κάνει η μητέρα της πριν το ιστορικό ματς με τον Ολυμπιακό και εξήγησε ότι αυτό που ‘όπλισε’ με αξία την καριέρα της ήταν η θέληση να κάνει αυτό που πολλοί δεν είναι πρόθυμοι ούτε να προσπαθήσουν. Θέλει ο κόσμος να βλέπει στον αντικατοπτρισμό των ματιών της την πίστη στο Θεό, της αρέσει να αφιερώνει χρόνο για τη Βίβλο και τη θάλασσα, καθώς και να υποστηρίζει την Αρμάνι Μιλάνο. Στόχος της είναι να κοσμήσει τα γήπεδα του EuroBasket 2025, ενώ η απόφαση να επιστρέψει στο WNBA βρίσκεται, ήδη, στη βαλίτσα της.

“Μεγάλωσα μέσα σε μια αθλητική οικογένεια, από τον παππού μου μέχρι με τα αδέρφια μου. Δουλεύω πάντα μέσα από τη διαδικασία της εξέλιξης και ο στόχος είναι να είμαι καλύτερη από την προηγούμενη ημέρα.

Ολόκληρη η οικογένειά μου έπαιξε ή προπόνησε στον κόσμο του μπάσκετ. Ο παππούς μου προπόνησε, ο μεγαλύτερος αδερφός μου έπαιξε, η μεγαλύτερη αδερφή μου έπαιξε. Οπότε και εγώ το έκανα από τριών ετών.

Συχνά έρχονται εδώ και με επισκέπτονται, αυτές τις ημέρες μόλις έφυγαν μάλιστα.

Πάντα αναζητώ συμβουλές από εκείνους, πάντα ψάχνω συμβουλές μέσα από αυτούς. Το μπάσκετ και η ζωή έχουν τα πάνω και τα κάτω τους.

Έτσι είναι. Πάντα προσπαθώ να έχω τις συμβουλές τους στο μυαλό μου. Για ‘μένα η πίστη στο Θεό είναι πολύ σημαντική.

Το δεύτερο πιο σημαντικό στη ζωή μου είναι η οικογένεια. Αυτά τα δύο με οδηγούν στη ζωή μου.

Η πίστη είναι πιο σημαντική. Ανάμεσα σε αυτά τα δύο προσπαθώ να βρίσκω μια ισορροπία και να ζω μέσα από αυτή. Μεγαλώνοντας πάντα είχα τον μεγαλύτερο αδερφό ή τη μεγαλύτερη αδερφή να παίζει μπάσκετ.

Ο παππούς μου με προπόνησε πολύ, όπως έκανε και ο μπαμπάς μου.

Το μεγαλύτερο πράγμα που έμαθα από τον παππού μου ήταν η ικανότητα των ριμπάουντ.

Πάντα με εκείνον δουλεύαμε κάθε σουτ, εκείνος έπαιρνε κάθε σουτ και μας μάθαινε την τέχνη των ριμπάουντ. Πηγαίναμε να παίρνουμε τα ριμπάουντ και τελειώναμε τη φάση”.

Πώς ήρθες στην Ευρώπη, πώς πήρες αυτή την απόφαση;

“Υπήρξε μια ευκαιρία και όταν ήρθα εδώ, άρχισα να το απολαμβάνω.Το να γίνω Ευρωπαία έπαιξε σημαντικό ρόλο (διαβατήριο με τη Σλοβενία) για την καριέρα μου.

Μίλησα με κάποιες από τις παίκτριες της Σλοβενίας που ήξερα, μίλησα με τη διοίκηση εκεί, με ήθελαν και αυτό ήταν σημαντικό για ‘μένα. Οπότε και έκανα το βήμα”.

Πώς σε προσέγγισε ο Αθηναϊκός, πώς ήρθες στην Ελλάδα;

“Με πήραν τηλέφωνο στη μέση του καλοκαιριού. Εκείνη τη στιγμή βρισκόμουν στη διαδικασία της απόφασης για το αν θα μείνω στη Βενέτσια ή όχι για ακόμα έναν χρόνο.

Με κάλεσαν στο τηλέφωνο εκείνη τη στιγμή, μού είπαν τι ήθελαν να χτίσουν εδώ.

Ειλικρινά, είχα μια πολύ καλή συζήτηση μαζί τους και αυτό ήταν που με οδήγησε να έρθω εδώ”.

Έχεις γράψει ιστορία ελληνικού μπάσκετ. Στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό κατέβασες 32 ριμπάουντ και έσπασες το απόλυτο ρεκόρ της πρώτης κατηγορίας τόσο στο μπάσκετ ανδρών, όσο και σε αυτό των γυναικών. Πώς το εκλαμβάνεις αυτό στο μυαλό σου;

“Δεν ξέρω (γέλια). Η μαμά μου είπε πριν το παιχνίδι ότι θα είχα 20 ριμπάουντ (γέλια). Μπαίνοντας και παίζοντας, για ‘μένα είναι ένα από τα πράγματα που μπορείς να ελέγξεις.

Μπορείς να ελέγξεις εκείνη τη στιγμή ότι θα πάρεις την μπάλα με την τοποθέτησή σου και με το πώς δουλεύεις.

Αυτό ήταν κάτι που έμαθα από μικρή ηλικία. Στην πραγματικότητα μπορείς να ελέγξεις αν θα γίνει πάσα ή αν θα γίνει σουτ και όταν γίνει να είσαι εκεί για να πάρεις την μπάλα.

Το ελέγχεις μπαίνοντας στη ρακέτα και παίρνοντας θέση για ριμπάουντ.

Ναι, δεν θα το πάρεις κάθε φορά, αλλά είναι κάτι που δεν θέλει να κάνει πολύς κόσμος.

Όμως αυτό είναι κάτι που έκανα πάντα στην καριέρα μου και φυσικά ήταν κάτι έδωσε αξία στην καριέρα μου.

Πάντα να κάνεις την έξτρα προσπάθεια για το ριμπάουντ, πάντα να κάνεις κάτι το παραπάνω για να καταφέρεις να το πάρεις.

Μέρος αυτής της διαδικασίας είναι απλά η ικανότητα, να έχεις την ικανότητα. Ο παππούς μου πάντα μας έλεγε ότι σε κάθε σουτ που παίρνεις, θα τρέχεις για να πάρεις το ριμπάουντ και να τελειώνεις τη φάση. Αυτό βοήθησε πάρα πολύ”.

Κάνεις τη διαφορά στο ελληνικό πρωτάθλημα. Είναι κάτι που αντιλαμβάνεσαι ή άρχισες να το αντιλαμβάνεσαι από ένα σημείο της σεζόν και μετά;

“Όχι δεν το καταλαβαίνω. Απλά αγαπώ να κάνω τη δουλειά μου και πάντα θα κάνω αυτό που χρειάζεται για να βοηθάω την ομάδα μας να πετυχαίνει τους στόχους της.

Έχουμε μια πολύ καλή ομάδα, ανταγωνιστική σε όλα τα παιχνίδια και ο στόχος είναι πάντα να προσπαθούμε να κερδίζουμε”.

Πώς αντιμετωπίζεις πνευματικά τις υψηλές προσδοκίες, με δεδομένο ότι όσο πραγματοποιείς σπουδαίες εμφανίσεις, ο κόσμος περιμένει κάθε φορά περισσότερα;

“Εγώ είμαι εκείνη που θα βάλει τις υψηλότερες προσδοκίες από όλους στον εαυτό μου. Είναι περισσότερο να μπορείς να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου και τις προσδοκίες που βάζεις εσύ για τον ίδιο σου τον εαυτό και όχι τόσο για τον υπόλοιπο κόσμο.

Επικεντρώνομαι στην πίστη και στην οικογένειά μου, αυτά τα δύο με οδηγούν στη ζωή μου, αυτά είναι τα πιο σημαντικά.

Το μπάσκετ πηγαίνει πιο πίσω. Οπότε κάνω focus σε αυτά και ελέγχω ό,τι μπορώ να ελέγξω.

Στη ζωή οι στιγμές που θέλεις να θυμάσαι είναι οι καλές, αλλά και οι κακές στιγμές σε βοηθούν να μεγαλώνεις, να εξελίσσεσαι και να διαμορφώνεις τον εαυτό σου.

Για ‘μένα οι πιο σημαντικές στιγμές είναι αυτές που μοιράζεσαι με τους ανθρώπους που αγαπάς.

Στο τέλος της ημέρας το μπάσκετ σταματάει.

Στη ζωή υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα από αυτό.

Φυσικά είναι κάτι που αγαπώ να κάνω και να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό. Είναι πολύ σημαντικές και οι στιγμές που μοιραζόμαστε με τους φίλους μας.

Οι στιγμές δυνατής φιλίας, εκείνες που βρίσκονται και έξω από το μπάσκετ είναι μέσα σε αυτές που θέλω να θυμάμαι”.

Υπάρχουν αθλήτριες που ξεχωρίζεις στο πρωτάθλημα;

“Ναι φυσικά. Τόσο ο Ολυμπιακός, όσο και ο Παναθηναϊκός έχουν κάποιες πολύ μεγάλες παίκτριες που αντιπροσωπεύουν και τις χώρες τους.

Φυσικά η Εβίνα (Σταμάτη) είναι εκπληκτική, αυτό που κάνει σε αυτή την ηλικία είναι εκπληκτικό.

Βλέποντάς την, ποτέ δεν θα μάντευες την ηλικία της. Παίζει εξαιρετικά και στις δύο πλευρές του παρκέ.

Πρέπει να πω ότι ξεχωρίζω τη Χριστινάκη του Ολυμπιακού, που είναι πάρα πολύ καλή παίκτρια”.

Πώς μια αθλήτρια/αθλητής καταφέρνει να έχει σταθερότητα ημέρα με την ημέρα;

“Μου αρέσει αυτό που κάνω, λατρεύω και αγαπώ αυτό που κάνω. Όλα είναι θέμα της ενέργειας και της προσπάθειας που βάζεις στο παρκέ.

Στο τέλος της ημέρας, αν είσαι ικανοποιημένος με την προσπάθεια και όσα έχεις δώσει στον αγωνιστικό χώρο, ζεις με αυτό και προχωράς. Αυτό είναι το πιο σημαντικό”.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είχε πει σε συνέντευξη Τύπου του ότι δεν υπάρχει αποτυχία στον αθλητισμό. Πώς το αξιολογείς αυτό, συμφωνείς;

“Για ‘μένα, έτσι όπως το καταλαβαίνω, αποτυχία είναι να μη δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό, να μην καταβάλεις τη μέγιστη προσπάθεια.

Στο τέλος της ημέρας, εντάξει μπορεί να είμαι συγχυσμένη ή αναστατωμένη γιατί δεν σούταρα σωστά ή οτιδήποτε τέτοιο.

Αλλά μπορώ να ζήσω με αυτό, όσο ξέρω ότι έδωσα όλα όσα είχα εκείνη την ημέρα.

Κάθε ημέρα είναι διαφορετική. Κάποιες ημέρες είσαι καλά, κάποιες ημέρες όχι.

Στον αθλητισμό δεν μπορείς να κοιτάς μόνο τα στατιστικά, αλλά και την προσπάθεια που καταβάλεις σε αυτό που κάνεις”.

Θα παίξεις φέτος στο WNBA;

“Ναι θα επιστρέψω. Έχω ακόμα συμβόλαιο με τη Μινεσότα. Σκοπεύω να παίξω φέτος στο WNBA, ναι.

Σε ό,τι αφορά στα πλάνα της επόμενης σεζόν στην Ευρώπη, δεν έχω αποφασίσει ακόμα”.

Θα αγωνιστείς στο EuroBasket 2025;

“Αυτό είναι το πλάνο μου, το πλάνο είναι να παίξω”.

Πώς είναι μια ημέρα στη ζωή της Τζέσικα εδώ στην Ελλάδα;

“Είναι πραγματικά μια πολύ βαρετή ημέρα (γέλια). Ξυπνάω το πρωί και διαβάζω. Διαβάζω τη Βίβλο.

Μετά βγαίνω έξω, απολαμβάνω τον ήλιο, κάνω την αποθεραπεία που χρειάζομαι να κάνω και ετοιμάζομαι για την προπόνηση.

Αυτή είναι η καθημερινότητα. Συνήθως παίρνω και έναν ύπνο ενδιάμεσα.

‘Όταν ο καιρός ήταν καλός στην αρχή της σεζόν πήγαινα στη θάλασσα. Το απολαμβάνω, είναι πανέμορφα. Δεν έχω χρόνο να ταξιδεύω, οπότε το απολαμβάνω εδώ”.

Πώς είναι το φαγητό στην Ελλάδα, ποιο είναι το αγαπημένο σου;

“Συνήθως τρώω σπίτι. Αλλά πώς λέτε αυτή τη σαλάτα με τη φέτα και την ντομάτα; Χωριάτικη; Αυτό είναι το αγαπημένο μου, το λατρεύω και φυσικά το σουβλάκι (γέλια)”.

Τι ρόλο έχει η πίστη στη ζωή σου;

“Είναι το πιο σημαντικό πράγμα.

Είναι ο τρόπος με τον οποίο θέλω να ζήσω τη ζωή μου, είναι όσα θέλω να αντιπροσωπεύω. Όχι μόνο όταν βρίσκομαι στο παρκέ, αλλά και στη ζωή έξω από αυτό.

Θέλω ο κόσμος και οι άνθρωποι να το βλέπουν αυτό μέσα από ‘μένα”.

Ποιος θα κατακτήσει την EuroLeague και το NBA;

“Ειλικρινά δεν ξέρω (γέλια). Υποστηρίζω το Μιλάνο, αλλά δεν νομίζω ότι θα τα καταφέρει (γέλια).

Την EuroLeague γυναικών νομίζω θα την κατακτήσει η Φενέρ, είναι πολύ καλή ομάδα. Η Φενέρ και η Μερσίν είναι πολύ καλές ομάδες, που είναι σταθερά εκεί, σε υψηλό επίπεδο όλη τη σεζόν, αλλά με το νέο φορμάτ ποτέ δεν ξέρεις.

Για το NBA δεν μπορώ να σου δώσω ξεκάθαρη απάντηση, γιατί δεν το παρακολουθώ. Τα παιχνίδια είναι μέσα στη νύχτα, οπότε δεν το έχω δει.

Βλέπω αποτελέσματα μόνο, αλλά δεν το παρακολουθώ”.

Παρακολουθείς την EuroLeague ανδρών και γυναικών;

“Φυσικά, μου αρέσει να παρακολουθώ την EuroLeague, είναι μια πολύ ανταγωνιστική λίγκα.

Συγκρίνοντας το WNBA με την EuroLeague γυναικών είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Όμως συγκρίνοντας το NBA με την EuroLeague ανδρών, αυτό που βλέπεις περισσότερο εδώ είναι ο τρόπος με τον οποίο οι άνδρες παίζουν μαζί, ενωμένοι. 

Είναι περισσότερο ομαδικό μπάσκετ και λιγότερο ένας εναντίον ενός.

Στο NBA υπάρχει περισσότερο η λογική του να αξιοποιείς περισσότερο τις ικανότητές σου ως αθλητής.

Στην EuroLeague βλέπεις πιο ομαδικό μπάσκετ, βλέπεις ότι οι ομάδες εξαντλούν τον χρόνο τον επιθέσεών τους, περισσότερα drive, περισσότερες πάσες. Είναι πολύ διαφορετικό, αλλά λατρεύω να το παρακολουθώ.

Εκτός του μπάσκετ, μου αρέσει και το αμερικανικό ποδόσφαιρο.

Μου αρέσει και το wakesurfing, βέβαια είναι κάτι που θέλω να το κάνω όταν αποσυρθώ. Λατρεύω να το κάνω, βέβαια, όχι να το παρακολουθώ”.

Τι συμβουλή θα έδινες στα κορίτσια που ξεκινούν το μπάσκετ;

“Στα κορίτσια που ξεκινούν το ταξίδι στον κόσμο του μπάσκετ, θα τους πω ότι το μπάσκετ είναι κάτι που αγαπάμε.

Είναι αυτό που αγαπάμε να κάνουμε.

Δούλεψε με όσα έχεις, απόλαυσε κάθε βήμα της διαδρομής, γιατί κάθε ημέρα δεν θα είναι καλή, δεν θα είναι ιδανική.

Για ‘μένα είναι ένα παιχνίδι, κάτι που αγαπώ να κάνω”.