Η ζωή που δεν έζησε, η καριέρα που δεν έκανε
Στο ρόστερ της αντιπάλου του Πανιωνίου, στην πέμπτη αγωνιστική του Eurocup (Τετάρτη 12/11, 19.00), Μπίσονς Λόμαα, υπάρχει κάποιος ονόματι Ραλφ Σάμσον. Είναι ο γιος του τύπου που είχε χαράξει πορεία για "κορυφαίος σέντερ, στην ιστορία του ΝΒΑ", αλλά η μοίρα είχε άλλα σχέδια...
Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας παίκτης, ύψους 2.23, ονόματι Ραλφ Σάπσον. Όχι αυτός που παίζει στην Μπίσονς Λόιμαα, τη σημερινή αντίπαλο του Πανιωνίου, για την πέμπτη αγωνιστική του Eurocup. Ο πατέρας του.
Δυο μέτρα παλικάρι, από το δημοτικό
Ο γεννημένος στις 7 Ιουλίου του 1960 Ραλφ Σάμσον Jr, είχε φτάσει τα 2 μέτρα, πριν ολοκληρώσει την πρωτοβάθμια εκπαίδευση (ninth grade για τους Αμερικανούς). Μέχρι να πάει στο χάι σκουλ (ας πούμε λύκειο για εμάς), ήταν 2.20. Και φυσικά το talk of the town, στο Χάρισονμπεργκ της Βιρτζίνια.
Παρεμπιπτόντως, είχε ήδη αρχίσει την αγωνιστική του δράση (και με τέτοιο ύψος, μάλλον περιττό να σας πούμε το σπορ) και είχε κατά μ.ο. 14π. και 11 ριμπ. ως sophomore (στην πρώτη του χρονιά), 19π. και 17 ριμπ. ως δευτεροετής και 30π., 19 ριμπ. και 7 τάπες, ως τελειόφοιτος. Φυσικά, ήταν και ο ηγέτης του σχολείου του στην κατάκτηση των πρωταθλημάτων, το 1978 και το 1979.
Αυτό που έχασε, ήταν ο τίτλος του καλύτερου παίκτη των χάι σκουλ. Τον έδωσαν σε έναν άλλο ταλαντούχο σέντερ, τον Σαμ Μπόουϊ -ναι, αυτός που επελέγη πριν τον Μάικλ Τζόρνταν, στο ντραφτ του 1984. Η εκδίκηση βέβαια, όπως λένε οι Ρώσοι είναι η πιο γλυκιά αμαρτία και ο Σάμπσον απέκτησε ιδία εμπειρία, όταν κυριάρχησε στο ματς απ τους, στο Capital Classic, με 23π., 21 ριμπ. και 4 τάπες, στο ματς που είχε χαρακτηριστεί "η μάχη των γιγάντων".
Έξι εξώφυλλα, σε τέσσερα χρόνια
Εξυπακούεται πως είχε ήδη γίνει η κύρια σημείωση στα μπλοκάκια όλων των σκάουτ του NCAA και του NBA, όπως αποδείκνυαν και τα έξι εξώφυλλα του στο Sports Illustrated, σε διάστημα τεσσάρων χρόνων (από τις 17/12 του 1979 έως τις 31/10 του 1983).
Επέλεξε το Βιρτζίνια και οδήγησε τους Καβαλίερς στον τίτλο του ΝΙΤ, το 1980, στο φάιναλ φορ του NCAA, τo 1981 και στους "Elite 8", το 1983. Πήρε τρία "Naismith Awards", για τον καλύτερο παίκτη της χρονιάς σε όλο το έθνος (ήταν μόλις ο δεύτερος αθλητής στην ιστορία, που το έκανε αυτό -μετά τον Μπιλ Ουόλτον) και ένα ζευγάρι Wooden Awards (απονέμεται στον πιο εξαιρετικό παίκτη του κολεγιακού, κάθε σεζόν, στη μνήμη του Τζον Γούντεν).
Δίδυμοι πύργοι... indeed
Κορμιά σφάχτηκαν στο διάβα του, όταν ήλθε η ώρα να εμφανιστεί στο ντραφτ (το 1983), με τους Ρόκετς να προλαβαίνουν να τον τσακώσουν στο Νο1! Η χαρά τους, που πήραν "τον επόμενο μεγάλο σέντερ" ήταν απερίγραπτη. Οι ειδικοί εκτιμούσαν πως θα σκοράρει σαν τον Ουίλτ Τσάμπερλεϊν, θα φορά δαχτυλίδια σαν τον Μπιλ Ράσελ.
Ως ρούκι, έδινε κάθε βράδυ 21 π. και 11.1 ριμπ., φυσικά και έγινε All Star και φυσικά αναδείχθηκε "καλύτερος ρούκι". Το καλοκαίρι του 1984, το Χιούστον εξασφάλισε και πάλι την πρώτη επιλογή του ντραφτ και τη χρησιμοποίησαν για να πάρουν κοντά τους ένα ακόμα ξεκάθαρο φαβορί, στην κούρσα: τον Ακίμ Ολάζουον!
Οι δυο τους, μαζί με τον Τζον Λούκας, τον Λιούις Λόιντ, τον Ρόντνι ΜακΚρέι και τον Ρόμπερτ Ριντ ηγήθηκαν των "Ρουκετών" στην πορεία τους για τους τελικούς της Δύσης, όπου συνάντησαν τους Μάτζικ Τζόνσον, Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, Τζέιμς Ουόρθι και την υπόλοιπη παρέα των Λέικερς που για τους προφανείς λόγους ονομάστηκε "Showtime".
Οι "Λιμνάνθρωποι" ήταν εκείνοι που έκαναν το 1-0, για να πανηγυρίσει το Χιούστον τέσσερις διαδοχικές νίκες και να δώσουν στον οργανισμό την πρώτη συμμετοχή σε τελικούς, σε πέντε χρόνια. Η σειρά ολοκληρώθηκε με ένα από τα πιο απίστευτα καλάθια όλων των εποχών: το turnaround jumper του Σάμσον, στην εκπνοή, επί εδαφών Λος Άντζελες.
Σημείωση: ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, έπαιζε ως "τεσσάρι" (γιατί και ντρίμπλες έκανε και πάσες έδινε και τάπες μοίραζε και σκόραρε) με τον Τζον Λούκας να δηλώνει ότι "αυτό ήταν επανάσταση για το άθλημα".
Πριν αρχίσει η διαδικασία των τελικών, ο KC Τζόουνς, κόουτς των Σέλτικς είχε χαρακτηρίσει τους Ρόκετς "the new monsters on the block". Προφανώς, για να... τους κάνει να ψηλώσουν κι άλλο (αν υποθέσουμε πως αυτό ήταν πιθανό). Οι Μπερντ, ΜακΧέιλ και Πάρις κράτησαν το Χιούστον μακριά από την κορυφή του κόσμου, με το συνδυασμό των Σάμσον και Ολάζουον να μην επαρκεί για να γίνει η έκπληξη. Κάποιοι είπαν πως οι Ρόκετς είχαν φτάσει στα όρια τους. Είχαν δίκιο.
Η αρχή του τέλους
Στις αρχές της σεζόν 1985-86, προσγειώθηκε άγαρμπα στο παρκέ, με το κεφάλι και την πλάτη. Οι ειδικοί εκτίμησαν τότε πως αυτός ο τραυματισμός δεν επρόκειτο να απειλήσει την καριέρα του. Άλλοι την "τελείωσαν" και συγκεκριμένα, τρεις εγχειρήσεις στα γόνατα -μαζί και η φούρια που είχε να γυρίσει στα παρκέ, όπως παραδέχθηκε όταν πια όλα είχαν τελειώσει.
Η αγωνιστική περίοδος 1986-87 είχε τα θέματα της και για αυτό δεν έπαιξε σε περισσότερα από 43 ματς. Την επόμενη χρονιά τσακώθηκε και με τον προπονητή του, Μπιλ Φιτς και οι Ρόκετς τον έστειλαν στους Ουόριορς, όπου πέρασε το υπόλοιπο της καριέρας του, αλλά ως σκιά του εαυτού του. Δεν κατάφερε να "βγάλει" μια φουλ σεζόν και τη σεζόν 1988-89 τον έστειλαν στο Σακραμέντο. Ως Κινγκ έδωσε 51 ματς σε δυο σεζόν, με μ.ο. 4.2 και 3 πόντους, ανά αγώνα. Το 1991 αφέθηκε ελεύθερος για να δώσει δέκα ματς με τους Ουάσινγκτον Μπούλετς, οι οποίοι τον έκαναν waiver. Κάπου εκεί, έπεσαν οι τίτλοι τέλους, με τον "επόμενο καλύτερο σέντερ" να 'χει δώσει μόλις 441 παιχνίδια, σε 10 σεζόν ως NBAer. Τα μισά από όσα υπήρχαν στο μενού...
...και η ζωή που δεν έζησε
Όταν αποχαιρέτησε το ΝΒΑ, αποπειράθηκε να κάνει καριέρα στην Ευρώπη. Ήταν άλλωστε, μόλις 32 χρόνων. Αυτό που κατάφερε ήταν να δώσει οκτώ ματς με την Ουνικάχα, στην Ισπανία (τη σεζόν 1991-92), για να επιστρέψει στις ΗΠΑ και να γίνει (την περίοδο 1992-93) ασίσταντ του Λέφτι Ντρίζελ, στο Τζέιμς Μάντισον Γιουνιβέρσιτι (έναντι 16.000 δολ.), πριν αναλάβει ο ίδιος ομάδα της Βιρτζίνια, στη minor league.
Το 2006, ενώ προσπαθούσε ακόμα να μείνει στο μπάσκετ, με κάποιον τρόπο, κρίθηκε ένοχος για οφειλές της τάξεως των 300.000 δολ., ως διατροφή σε δυο παιδιά, από δυο διαφορετικές μητέρες. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους δήλωσε "ένοχος" στην κατηγορία για απάτη (που σχετιζόταν με την αγορά ενός τζιπ) και η ποινή του ήταν δυο μήνες φυλάκιση. Προχώρησε σε συμβιβασμό που αφορούσε και τα χρωστούμενα, με τον δικαστή να συμφωνεί να μεταφερθεί η φυλάκιση του στον Απρίλιο του 2007.
Πέντε χρόνια αργότερα, στις 22 Νοεμβρίου του 2011, μπήκε στο Hall of Fame του κολεγιακού μπάσκετ, τον Φεβρουάριο του 2012 τιμήθηκε από τους Ρόκετς, ως μέλος τους τη δεκαετία των '80s και τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου, μπήκε... και στο κανονικό Hall of Fame. Πριν αποχαιρετήσει το 2012, έγινε υπεύθυνος στο αναπτυξιακό πρόγραμμα που έχουν οι Σανς για τους παίκτες του, αλλά τον Ιούνιο του 2013 ενημέρωσε πως δεν θα συνεχίσει.
Κατόπιν όλων αυτών, αποσύρθηκε σε προάστιο της Ατλάντα, με τη δεύτερη γυναίκα του και την κόρη του (που τώρα είναι προς το τέλος της εφηβείας). Κοντά στην πρώτη σύζυγο του και τα τέσσερα παιδιά τους. Δηλαδή, τρία, αν σκεφτείτε πως ο Ραλφ Σάμσον ΙΙΙ (απόφοιτος του πανεπιστημίου της Μινεσότα, ύψους... μόλις 2.11) παίζει στη Φινλανδία.