Ίδιος Άντε Τόμιτς, άλλη Μπαρτσελόνα
Η σπουδαία εμφάνιση του Άντε Τόμιτς κόντρα στην Ρεάλ έκανε πολύ κόσμο να μιλήσει για αναγέννηση. Ο Κροάτης σέντερ όμως δεν έχει αναγεννηθεί. Είναι ο ίδιος παίκτης. Απλώς η Μπαρτσελόνα είναι καλύτερη.
Ο Άντε Τόμιτς μοιάζει στα μάτια του κόσμου διαφορετικός φέτος. Σαν να έχει ξαναβρεί την χαμένη αυτοπεποίθησή του, θυμίζοντας τον σέντερ του παρελθόντος. Η εμφάνισή του στη νίκη της Μπαρτσελόνα με 77-70 επί της Ρεάλ για την 24η αγωνιστική της EuroLeague μοιάζει με την τελευταία απόδειξη.
Κόντρα στην “αιώνια” αντίπαλο ο Τόμιτς πραγματοποίησε την καλύτερη φετινή του εμφάνιση στην EuroLeague, έχοντσας 22 πόντους, 13 ριμπάουντ και 28 βαθμούς στο σύστημα ranking. Όλες οι επιδόσεις αποτελούν ρεκόρ σεζόν, ενώ αυτό ήταν το πρώτο του double-double έπειτα από σχεδόν έναν χρόνο, αφού τελευταία φορά είχε πετύχει κάτι τέτοιο στις 21 Μαρτίου 2018 κόντρα στην Μάλαγα (τότε είχε 22 πόντους και 11 ριμπάουντ).
Η δυναμική εμφάνιση του Τόμιτς τράβηξε τα βλέμματα. Έκανε πολλούς να μιλήσουν – για πολλοστή φορά φέτος – για αγωνιστική αναγέννηση. Οι αριθμοί ωστόσο δεν συμφωνούν, αφού δείχνουν ότι πρακτικά ο Τόμιτς είναι ο... ίδιος παίκτης. Η αλήθεια είναι ότι οι αριθμοί δεν λένε ψέματα. Απλώς δεν μπορούν να δείξουν μία άλλη αλλαγή, που έχει ως αποτέλεσμα να δείχνει ο Τόμιτς πιο “φρέσκος”.
ΙΔΙΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ, ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΕΣΗ
Ο Τόμιτς την φετινή σεζόν έχει στην EuroLeague 9.5 πόντους, 4.8 ριμπάουντ και 1.6 ασίστ μέσο όρο με 62% στα δίποντα σε 20 λεπτά συμμετοχής. Πέρυσι είχε 9.7 πόντους, 4.9 ριμπάουντ και 1.6 ασίστ μέσο όρο με 62% στα δίποντα σε σχεδόν 18 λεπτά και 35 δευτερόλεπτα συμμετοχής! Κοινώς, οι αριθμοί του δεν είναι απλώς παρόμοιοι. Πρακτικά είναι ίδιοι, όπως ίδιος παίκτης είναι και ο Τόμιτς. Δύο πράγματα ωστόσο είναι που έχουν αλλάξει: 1. Έχει καλύτερους συμπαίκτες δίπλα του. 2. Η Μπαρτσελόνα... κερδίζει.
Σε αντίθεση με την περσινή σεζόν ο Τόμιτς δεν είναι αυτός που καλείται μονίμως να κουβαλήσει την Μπαρτσελόνα, κάτι που πλέον στα 32 του χρόνια δεν είναι εύκολο να το κάνει. Ο Κροάτης σέντερ έχει τραβήξει πολύ κουπί όλα αυτά τα χρόνια, υπήρξε σημείο αναφοράς – όχι πάντα με καλά αποτελέσματα – αλλά είχε κουραστεί. Πλέον αυτός ο ρόλος ανήκει στον Σίνγκλετον, στον Πάνγκος, στον Χάνγκα, στον – απροσδόκητα ώριμο – Τομά Ερτέλ. Ο Τόμιτς δίνει πινελιές ποιότητας και κάτι πράγματα που ξέρει καλά, χωρίς να έχει όλο το βάρος πάνω του. Σαφώς και θα κάνει την διαφορά όποτε χρειαστεί, αλλά δεν χρειάζεται να το κάνει αυτό σε καθημερινή βάση και αυτός είναι και ένας από τους λόγους που η Μπαρτσελόνα είναι καλύτερη ομάδα.
Ο Τόμιτς ήταν ανέκαθεν ένας ποιοτικός παίκτης, με ξεκάθαρα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Είναι ένας ντελικάτος “δεινόσαυρος” σε μία εποχή που όλες οι ομάδες χρησιμοποιούν αθλητικούς ψηλούς. Είναι σαν είδος προς εξαφάνιση. Εξακολουθεί όμως να είναι ένας παίκτης που στο κατάλληλο περιβάλλον μπορεί να προσφέρει. Έπειτα από μία διετία η Μπαρτσελόνα του προσέφερε επιτέλους αυτό το υγιές περιβάλλον και όλοι είναι ευχαριστημένοι.