Ξέρετε πολλούς 18χρονους που έχουν τον ρόλο του ηγέτη σε ομάδα εθνικών κατηγοριών; Ξέρετε πολλούς 18χρονους που μπορούν να αντέξουν το βάρος και τις απαιτήσεις της φανέλας του Αιγάλεω; Είναι δεδομένο πάντως πως όσοι δεν ξέρετε τον Ιάκωβο Μιλεντίγιεβιτς (γεννημένος στις 11.1.1997 με ύψος 1μ88), έφτασε η ώρα να τον μάθετε!

Αν τα πολλά λόγια είναι όντως φτώχεια, θα πούμε απλά πως στον χθεσινό αγώνα (22/3) με τον Κάδμο , σημείωσε 48 πόντους με 7 τρίποντα. Δεν κατάφερε βέβαια να αποτρέψει τη -νέα- ήττα του "Σίτι", αλλά όσα κάνει φέτος δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα.

Για την ακρίβεια, η απόδοσή του τα τελευταία τρία χρόνια είναι τέτοια που τον έχει φέρει στα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα (σ.σ.: πέρσι για πρώτη φορά διεθνής με την U17, που αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο του Ντουμπάι). Σιγά σιγά όμως αποδεικνύει πως μπορεί να τα καταφέρει (και) απέναντι σε άντρες. Η φετινή σεζόν το πιστοποιεί σε απόλυτο βαθμό...

Το επώνυμο προδίδει την καταγωγή του. Ο πατέρας του, Ντέγιαν, γεννήθηκε στο Κραγκούγιεβατς, αλλά αυτός στην Ελλάδα. Εδώ μεγάλωσε, εδώ έμαθε μπάσκετ -υπό τις οδηγίες του Γιώργου Κατζιλιέρη- εδώ θέλει να κάνει καριέρα. " Όνειρό μου είναι να παίξω στην Α1 και να βρίσκομαι στην Εθνική", εξομολογείται μιλώντας στο Sport24.gr, πριν τονίσει πάντως πως " για να φτάσω σε αυτό το σημείο, πρέπει πρώτα να δουλεύω και να προπονούμαι σκληρά. Αν δουλέψω πολύ, ίσως τα καταφέρω".

Το πρώτο το έκανε -για πρώτη φορά- το καλοκαίρι του 2014. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θέλει να το επαναλάβει. Εξάλλου, η γλύκα ήταν τόσο μεγάλη που τον έκανε να περιμένει πως και πως τις επόμενες διοργανώσεις για να βρεθεί ξανά μαζί με τους συμπαίκτες του. Με δύο εξ αυτών μάλιστα η ιστορία κρατά από (πολύ) παλιά.

Με τον Γιώργο Παπαγιάννη συνυπήρξαν στα Μέγαρα, όταν πρωτόπιασε τη μπάλα του μπάσκετ, ενώ με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο δημιούργησαν ένα εξαιρετικό δίδυμο, στα τμήματα υποδομής του Αιγάλεω. Εκεί έκανε το ξεπέταγμά του, εκεί τον έμαθε ο πολύς -μπασκετικός- κόσμος.

Σουτέρ που πασάρει σαν πόιντ γκαρντ

" Είναι παιδί της προπόνησης, μπορεί να περάσει ώρες μέσα στο γήπεδο. Γι αυτό και μπορεί να αξιοποιήσει το ταλέντο του. Από μικρός φαινόταν να ξεχωρίζει λόγω του σουτ του, αλλά η ικανότητα που έχει στην πάσα είναι εξίσου μοναδική. Πολλοί δεν το παρατηρούν, γιατί θεωρείται κλασικός σουτέρ, αλλά μπορεί να πασάρει σαν πλεϊμέικερ", αποκαλύπτει ο πρώην -από τα προμίνι μέχρι το εφηβικό- προπονητής του, Γιώργος Κατζιλιέρης.

Πριν επισημάνει πως " αν έπαιζε μαζί με τον Βασίλη (Χαραλαμπόπουλο) θα έκαναν μαγικά πράγματα. Είναι απίστευτος ο τρόπος που συνεργάζονται κάθε φορά που συνυπάρχουν στο παρκέ". Κι αυτό είναι ίσως ένα... παράπονο του 18χρονου γκαρντ, αφού στην Εθνική ομάδα ελάχιστες φορές βρέθηκε στην ίδια πεντάδα με τον Διόσκουρό του.

Για να επιστρέψουμε στα του Αιγάλεω, αποτελεί το τρίτο ταλέντο -με μεγάλη εμβέλεια και αδυναμία αντίληψης του αγωνιστικού ταβανιού του- μετά τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη (Κολοσσός Ρόδου) και τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο (Παναθηναϊκός.

εδώ και πολλά χρόνια, από την εποχή που έπαιζε στην Α1, δείχνει ότι βγάζει νέα ταλέντα. Ο μοναδικός τρόπος για να γίνει αυτό είναι να υπάρχει καθημερινό ενδιαφέρον από τους ανθρώπους της ομάδας. Όλοι οι προπονητές, από τα Μίνι μέχρι το Ανδρικό δουλεύουν πολύ για να βελτιώνονται όλοι. Από αυτό προκύπτουν παίκτες που μπορούν να παίξουν πιο ψηλά". Ενώ, μιλώντας για όσα γίνονται φέτος στην ανδρική ομάδα και την ήττα από τον Κάδμο λέει πως " υπάρχει μεγάλη εμπιστοσύνη στο παρκέ. Έβαλα τα δυνατά μου για να στηρίξω την ομάδα, που με εμπιστεύεται με αυτόν τον τρόπο. Δώσαμε ό,τι είχαμε για να πάρουμε τη νίκη, αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέραμε".

Πως νιώθει όμως, που σε τόσο μικρή ηλικία έχει αναλάβει τον ρόλο του ηγέτη; " Δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος ρόλος για μένα. Όλοι προσπαθούμε να σώσουμε την κατηγορία. Προσπαθώ καθημερινά να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό. Έχει πέσει μεγάλο βάρος επάνω μας, μετά την αποχώρηση του Χριστόδουλου (Καράβολα)", αποσαφηνίζει προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Δείγμα του χαρακτήρα του, ενδεχομένως.

Στήριγμα η οικογένειά του

Όπως, δείγμα είναι τα λόγια του για τα στηρίγματά του, την οικογένειά του: " Η οικογένειά μου προσπαθεί σε κάθε επιτυχία να με προσγειώνει και να μου δίνει δύναμη και θάρρος ώστε να πετύχω ακόμα πιο πολλά πράγματα. Η οικογένειά μου έχει σημαντικό ρόλο σε όλα αυτά". Η μαμά (Μαρία) και η αδερφή του (Έλενα, διεθνής βολεϊμπολίστρια) είναι άλλωστε οι γυναίκες της ζωής του.

Οι σερβικές ρίζες του δικαιολογούνται πλήρως εντός παρκέ, ειδικά από τη στιγμή που ο πατέρας του έχει φορέσει τη φανέλα της Παρτιζάν (ως έφηβος) και της Ραντνίσκι (ως άνδρας), πριν αναγκαστεί να γράψει τον επίλογο της καριέρας του, "χτυπημένος" από σοβαρούς τραυματισμούς.

Όπως αναφέραμε παραπάνω, ένα από τα όνειρά του είναι να ξανακληθεί στα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα. Η πρόκληση του Πανευρωπαϊκού του Βόλου, αλλά και αυτή του Παγκοσμίου της Κρήτης είναι μεγάλη. Τόσο γι αυτά που μπορεί να καταφέρει με το εθνόσημο στο στήθος, όσο και για αυτά που μπορεί να κερδίσει για το μέλλον του.

Από το Ντουμπάι και το Παγκόσμιο των Εφήβων κρατάει το γεγονός πως " πήρα αρκετές εμπειρίες. Μπορώ να πω ότι προσαρμόστηκα σε ένα μπάσκετ που δεν είχα γνωρίσει. Ήταν αρκετά πρωτόγνωρο να συμμετέχω σε μια Εθνική ομάδα στην αρχή, αλλά μου δόθηκαν αρκετές ευκαιρίες από τον κόουτς Παπανικολάου. Ήταν πολύ ευχάριστη και σημαντική η παρουσία μου στην Εθνική. Μ αυτόν τον τρόπο έδειξε τη δουλειά που γίνεται".

Το όνειρο της Α1 είναι άγνωστο πότε θα εκπληρωθεί (γιατί θα εκπληρωθεί κάποια στιγμή). Οπότε ας περιμένουμε λίγους μήνες να δούμε αν θα καταφέρει να βρεθεί ξανά μεταξύ των "εκλεκτών" των ομοσπονδιακών τεχνικών, με τον Ηλία Παπαθεοδώρου (κόουτς της Νέας Κηφισιάς) να έχει τη δυνατότητα της επιλογής, αυτή τη φορά.

Για όσους είστε... οπτικοί τύποι, ορίστε το video που παρουσιάζει το ταλέντο του