Έχω ξαναγράψει πολλές φορές πόσο δεμένος νιώθω με τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Δεν είναι μονάχα η φιλία, αλλά και η γειτονία, καθώς γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και γνωριστήκαμε σε απόσταση πέντε στενών: αυτός στην οδό Πάτμου και εγώ στην οδό Πελοποννήσου, στα σύνορα του Κορυδαλλού με τη Νίκαια.

Ως επίδοξος βιογράφος του, λοιπόν, εάν κι εφόσον αποφασίσει ποτέ να κάνει τη ζωή του βιβλίο (πράγμα για το οποίο τον πιλατεύω από το 2006 στη Σαϊτάμα) θα μπορούσα να γράψω έναν σκασμό από ιστορίες που τις έζησα μαζί του. Μια από δαύτες μου ήρθε στο μυαλό σήμερα με την ευκαιρία του αγώνα ανάμεσα στον Ιωνικό και στην ΑΕΚ, στο ίδιο γήπεδο (20:00, ΕΡΤ3, LIVE από το SPORT24), σαράντα χρόνια πριν.

Ήταν τη σεζόν 1980-81, όταν ο "Δράκος" βρισκόταν σε μια διατεταγμένη (από το ταλέντο και τον ηγετικό ρόλο του) υπηρεσία, που αποτελούσε κιόλας μια συνηθισμένη μέρα στη δουλειά. Αυτό άλλωστε το είχε αποδείξει στις 30 Νοεμβρίου του 1975, όταν στα πρωτόλεια του στην Α' Εθνική και σε ηλικία 16 ετών και 10 μηνών σκόραρε 21 πόντους και οδήγησε τον Ιωνικό στη νίκη επί της ΑΕΚ με 73-64.

Ο Ραμπίδης και ο Γκάλης

Το πρωτάθλημα της Α' Εθνικής έβαινε προς την ολοκλήρωση του, ο Ιωνικός βρισκόταν στη διακεκαυμένη ζώνη και υποδεχόταν την ΑΕΚ, η οποία εκείνη τη σεζόν, με τον Κυριάκο Ραμπίδη στο ρόστερ της, κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος.

Εκείνο το βράδυ, ως συνήθως ο Γιαννάκης βρισκόταν στη ζώνη του λυκόφωτος. Άλλωστε πριν από μερικές εβδομάδες είχε παιχθεί ένα από τα πιο επικά two-man show στα χρονικά του παγκοσμίου μπάσκετ, με τους 62 πόντους του Νίκου Γκάλη και τους 73 του απατού του.

Προτού καν τελειώσει το πρώτο ημίχρονο είχε προκάνει να βάλει καμιά εικοσαριά πόντους και οδηγούσε τον Ιωνικό εκ του ασφαλούς στη νίκη, αλλά ας όψεται η κακιά στιγμή. Λίγα δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου κατέβασε το ριμπάουντ και έφυγε σε ένα από τα συνηθισμένα coast to coast.

Έτρεχε, ντρίμπλαρε και ενώ ετοιμαζόταν για το λέι απ ή το κάρφωμα, συγκρούσθηκε με έναν αντίπαλο του και έχασε την ισορροπία του. Πέφτοντας στο παρκέ έβαλε το δεξί χέρι του για να στηριχτεί και να μην σωριαστεί σαν το σακί και εκεί την πάτησε!

Κατ' ευθείαν στο Κρατικό

Σηκώθηκε, αλλά ο πόνος ήταν αφόρητος και αμέσως τον έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο και τον πήγαν λίγα μέτρα πιο πέρα στο Κρατικό Νοσοκομείο της Νίκαιας, όπου άκουσε τα μαντάτα της διάγνωσης των γιατρών. Κάταγμα σκαφοειδούς οστού που είναι το συχνότερο είδος σπασίματος στην περιοχή του καρπού, ο οποίος ως γνωστόν αποτελεί το εργαλείο του μπασκετμπολίστα.

Ως φοιτητής της ΕΑΣΑ (νυν ΤΕΦΑΑ) ο Γιαννάκης ήξερε καλά περί τίνος επρόκειτο.

"Τέτοιοι τραυματισμοί αντιμετωπίζονται συντηρητικά και χωρίς επέμβαση. Ο γιατρός μού πρότεινε να βάλω γύψο, αλλά δεν ήθελα. Τελικά μου τύλιξε το χέρι με έναν πλαστικό επίδεσμο ώστε να ακινητοποιηθεί ο αντίχειρας για μερικές εβδομάδες" θυμήθηκε σήμερα ο "Δράκος".

Δράκος στο κλουβί του, όμως γίνεται; Δεν γίνεται! Με το που του έβαλαν τον επίδεσμο, ο Γιαννάκης κοίταξε το ρολόι του για να υπολογίσει πόση ώρα απέμενε για να λήξει το ματς. Ήθελε ο αθεόφοβος να γυρίσει και να παίξει, αλλά ο γιατρός του το απαγόρευσε ρητά και κατηγορηματικά. Τελικά πρόλαβε να γυρίσει και να δει τα τελευταία λεπτά του ματς, στο οποίο ο Ιωνικός επιβλήθηκε της ΑΕΚ με 87-83.

Με επίδεσμο κόντρα στον Δημόκριτο

Έλα όμως που οι Νικαιώτες κινδύνευαν και ο Νότης (όπως τον έλεγε η συχωρεμένη η μάνα του) δεν ήθελε να τους παρατήσει σύξυλους. Σε πείσμα λοιπόν των συστάσεων και των απαγορεύσεων των γιατρών, μια εβδομάδα αργότερα με τον επίδεσμο στο χέρι έπαιξε κόντρα στον Δημόκριτο στη Θεσσαλονίκη, στο ντέρμπι το οποίο θα έκρινε σε μεγάλο βαθμό την υπόθεση της σωτηρίας...

Σαν να μην έτρεχε τίποτε, όχι μόνο έπαιξε, αλλά έριξε κιόλας τη συνηθισμένη ταρίφα του και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Μιας κουβέντα είναι αυτή, διότι η ζημιά ήταν διπλή!

Το ντραφτ του ΝΒΑ και η Μπολόνια

Πρώτα απ' όλα μετά το ματς με τον Δημόκριτο έμεινε για αρκετό καιρό εκτός δράσης, διότι η κατάσταση του επιδεινώθηκε στο ματς με τον Δημόκριτο, ενώ επέκειτο κιόλας η συμμετοχή του στο ντραφτ του ΝΒΑ και η δοκιμασία του με τους Σέλτικς.

Η δεύτερη ζημιά είχε να κάνει με τη μεγάλη χαμένη ευκαιρία να κάνει πραγματικότητα ένα όνειρο του και να παίξει στο ιταλικό πρωτάθλημα. Εκείνη την εποχή η Ιταλία κυριαρχούσε στην Ευρώπη, χώρια που η Ολίμπια Μιλάνο συστηνόταν με μπόλικη αυταρέσκεια ως η 24η ομάδα του ΝΒΑ.

"Εγώ μεγάλωσα έχοντας στο δωμάτιο μου την αφίσα της θρυλικής Ινις Βαρέζε με τον Μενεγκίν, τον Μπορτς, τον Ράγκα, τον Γέλβερτον και τους υπόλοιπους παικταράδες της" εξηγεί ο Γιαννάκης, αλλά φευ.

Γιατί ανακατεύεται σε αυτή την υπόθεση το ιταλικό μπάσκετ; Απλούστατα διότι στο γήπεδο βρισκόταν και μάλιστα όχι incognito ο δικηγόρος και επί 21 συναπτά έτη (1968-1989) πρόεδρος της Σινουντίνε Μπολόνια Τζίτζι Πορέλι, τον οποίο είχε προσκαλέσει ο φίλος του, τότε διεθνής διαιτητής Κώστας Δήμου για να δει τον Γιαννάκη.

Η χαμένη ευκαιρία

Θυμάμαι την εικόνα σαν να την βλέπω τώρα: ο δικηγόρος και μετέπειτα πρόεδρος της ULBE καθόταν στο court side, δίπλα στη γραμματεία φορώντας το (α λα Φερνάντο Σάντος) καφέ σουέτ σακάκι του και καπνίζοντας διαρκώς!

"Το ήξερα ότι ήταν εκεί ο Πορέλι, άλλωστε είχαμε χαιρετηθεί πριν από τον αγώνα» σχολιάζει ο Γιαννάκης. "Δεν ξέρω εάν θα γινόταν η μεταγραφή, αλλά ο τραυματισμός με κράτησε στην Αθήνα και δεν μπόρεσα να πάω στην Μπολόνια για να κάνω προπόνηση και να με δει από κοντά ο προφέσορας Ατσα Νίκολιτς που ανέλαβε τότε την τεχνική ηγεσία της Βίρτους".

Η πλάκα-και στ' αλήθεια πρόκειται για πλάκα-είναι ότι αυτή η μεταγραφή "έγινε" μετά από 19 χρόνια! Στις 26 Μαρτίου 2000, με αφορμή το ταξίδι του στην Μπολόνια, μια ιταλική ιστοσελίδα έγραψε ότι ο Γιαννάκης επιστρέφει στην ενεργό δράση και θα παίξει στην Κίντερ! Μόλις το διάβασε ο τότε τζένεραλ μάνατζερ, ομόλογος του Παναγιώτη στη θέση και φίλος του, Ρομπέρτο Μπρουναμόντι, συνέχισε την πλάκα και τον πήγε με το αυτοκίνητο να δουν και να διαλέξει σπίτι!

Το θαύμα με τον πρόσθιο χιαστό

Βεβαίως η ιστορία με το κάταγμα του σκαφοειδούς αποτελεί ένα πταίσμα σε σχέση με το τρομερό μυστικό που έκρυβε επί 15 συναπτά έτη. Ο Γιαννάκης δεν είχε πρόσθιο χιαστό σύνδεσμο στο αριστερό γόνατο και όλοι οι γιατροί που τον είχαν εξετάσει εκτιμούσαν ότι δεν μπορούσε να συνεχίζει να παίζει μπάσκετ!

Την αλήθεια αποκάλυψε στον Γιαννάκη ο δόκτωρ Λιντς, κορυφαίος Αμερικανός ορθοπεδικός και επικεφαλής του ιατρικού επιτελείου των Σέλτικς. Τον επισκέφθηκε λόγω των ενοχλήσεων από παλαιότερους τραυματισμούς και έμειναν και οι δύο άφωνοι: ο μεν γιατρός επειδή άκουσε ότι ο Γιαννάκης έπαιζε επί 10 χρόνια χωρίς χιαστό, ο δε Παναγιώτης επειδή ο γιατρός δεν του άφηνε ελπίδες.

"Πρέπει να κάνεις τρεις μεταμοσχεύσεις, αυτές να είναι τέλειες και μετά ίσως μπορείς να ξαναπαίξεις". Του Γιαννάκη από το ένα αυτί του μπήκαν όλα αυτά, από το άλλο του βγήκαν. Έκανε ένα καθαρισμό στο γόνατο και ξαναμπήκε στο γήπεδο! Όταν ο Λιντς έμαθε τα καθέκαστα, του είπε ότι θα έσκιζε τα πτυχία του. Δεν ήξερε με τι τέρας δύναμης και θέλησης είχε να κάνει!