Βρισκόμαστε λίγες μόλις ώρες από την μπασκετική γιορτή του Βερολίνου. Οι 4 κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες της φετινής περιόδου θα διεκδικήσουν τον τίτλο της Ευρωλίγκας σε ένα Final – 4 που φέρνει Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό αντιμέτωπους στον ένα από τους δυο ημιτελικούς για πρώτη φορά μετά από 14 ολόκληρα χρόνια. Στο Τελ Αβίβ (1994) και τη Σαραγόσα (1995) νικητές στις ενδοελληνικές μονομαχίες αναδείχθηκαν οι «ερυθρόλευκοι», χάνοντας όμως στη συνέχεια και τους δυο τελικούς. Το ελληνικό μπάσκετ χρειάστηκε να περιμένει λίγο ακόμα, μέχρι να κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης. Πρώτα ο Παναθηναϊκός στο Παρίσι (1996) και αμέσως μετά ο Ολυμπιακός στη Ρώμη (1997).
Αν υπάρχει ένα κοινό στοιχείο σε αυτή την τετραετία, στην οποία οι ελληνικές ομάδες έπαιξαν 4 σερί τελικούς, αυτό δεν είναι άλλο από την εθνικότητα των αντιπάλων: και οι 4 ομάδες που τέθηκαν αντιμέτωπες των «κόκκινων» και των «πράσινων» ήταν ισπανικές. Η Γιοβεντούτ Μπανταλόνα και η Ρεάλ Μαδρίτης – αμφότερες του Ζέλικο Ομπράντοβιτς – έφυγαν με το ροζ φύλλο αγώνα, ενώ η Μπαρτσελόνα του «φουκαρά» Ρενέσες πλήρωσε τα σπασμένα, γράφοντας το όνομά της με χρυσά γράμματα στην ιστορία του... ελληνικού μπάσκετ, αφού εναντίον της τόσο ο Παναθηναϊκός, όσο και ο Ολυμπιακός σήκωσαν την πολυπόθητη κούπα.

Το SPORT 24 έψαξε, βρήκε και μίλησε με μερικούς από τους πρωταγωνιστές εκείνων των τελικών. Από την απρόσμενη ανατροπή της Μπανταλόνα και το τρίποντο – δηλητήριο του Κορνήλιου Τόμπσον, στην επίδειξη δύναμης της φοβερής και τρομερής Ρεάλ των Σαμπόνις και Αρλάουσκας και από το πρώτο ευρωπαϊκό του ΠΑΟ με το λεϊ απ του Μοντέρο που ποτέ δεν μέτρησε, μέχρι το ρεσιτάλ του Ντέιβιντ Ρίβερς που σκόρπισε τους «μπλαουγκράνα» στους πέντε ανέμους της Ρώμης, οι αντίπαλοί μας θυμούνται...

Jordi Villacampa (Μπανταλόνα 1994)
« Στις βολές του Πάσπαλιε σταμάτησε η καρδιά μου...»





- « Ο Ολυμπιακός διέθετε μια καταπληκτική αρχική πεντάδα, αλλά υστερούσε σε βάθος στον πάγκο. Ο Σιγάλας ήταν τότε ο καλύτερος αμυντικός παίκτης στην Ευρώπη, ιδρώναμε να κατεβάσουμε σωστά την μπάλα, βρισκόταν παντού ο αθεόφοβος! Ο Τόμιτς οργάνωνε σωστά, ο Φασούλας έκρυβε το καλάθι και οι δύο ξένοι ήταν ο ένας καλύτερος από τον άλλο. Τι να πρωτοπεί κανείς για τον Τάρπλεϊ και τον Πάσπαλιε... Από την άλλη, η δική μας ομάδα δεν διέθετε κανένα μεγάλο αστέρι. Έτσι μοιραστήκαμε όλοι τη δουλειά, εγώ, ο Γιοφρέσα, ο Τόμπσον, ο Φεράν. Ο Ζέλικο από τότε έδειξε ότι ήταν φτιαγμένος για μεγάλα πράγματα, μας οργάνωσε άψογα.»

- « Ξέραμε ότι δε θα είχαμε καμία τύχη αν το σκορ πήγαινε ψηλά και προσπαθήσαμε να το κρατήσουμε όσο χαμηλότερα γινόταν, πιέζοντας στην άμυνα και κάνοντας αργές επιθέσεις. Το καταφέραμε, αλλά επιθετικά είχαμε κακή απόδοση. Θα μπορούσε να μας στοιχίσει το ματς, αλλά τότε ήρθε το μπλακ άουτ του Ολυμπιακού. Έτσι αρχίσαμε να μειώνουμε και με τα τρίποντα πήραμε τη νίκη. Φυσικά και θυμάμαι το σουτ του Τόμπσον, όμως εμένα η καρδιά μου σταμάτησε την ώρα που ο Πάσπαλιε εκτέλεσε στο τέλος τις βολές».

- « Ο ελληνικός ημιτελικός είναι ανοιχτός σε κάθε αποτέλεσμα. Πρόκειται για δυο μεγάλες ομάδες που διαθέτουν ισορροπία και βάθος σε όλες τις γραμμές. Καθοριστικό ρόλο θα παίξει η απόδοση του Διαμαντίδη, γνωρίζω ότι προέρχεται από τραυματισμό. Από τον Ολυμπιακό παίκτες κλειδιά θα είναι ο Παπαλουκάς με τον Γκριρ, αλλά και το πώς θα παρουσιαστεί ο Μπουρούσης, ένα από τα μεγάλα πίβοτ της φετινής χρονιάς».

- « Στον άλλο ημιτελικό νομίζω ότι η Μπαρτσελόνα βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από την ΤΣΣΚΑ. Θα προσπαθήσει να τρέξει το παιχνίδι, αλλά οι Ρώσοι ξέρουν να αμύνονται καταπληκτικά και μην ξεχνάμε ότι υπερασπίζονται τον τίτλο. Παίκτες κλειδιά κατά τη γνώμη μου θα είναι ο Άντερσεν και ο Ιλιάσοβα. Αν αυτοί οι δυο βρεθούν σε καλή μέρα, τότε η Μπαρτσελόνα θα είναι το φαβορί».

Rafa Jofresa (Μπανταλόνα 1994, Μπαρτσελόνα 1997)
« Ο Ρίβερς ήταν απλά μια ομάδα μόνος του...»





- « Οι δικές μου αναμνήσεις έχουν απ’ όλα, αφού κέρδισα τον ένα τελικό (1994) και έχασα τον άλλο (1997). Με την Μπανταλόνα εργαστήκαμε σκληρά στο γήπεδο και με την μαεστρική καθοδήγηση του Ομπράντοβιτς καταφέραμε να φτάσουμε σε μια μεγάλη ανατροπή και να πάρουμε το τρόπαιο. Αντίθετα, στη Ρώμη δεν τα καταφέραμε, δεν φτάσαμε εκεί σε καλή κατάσταση, είχαμε και τραυματισμούς. Και βέβαια, απέναντί μας βρήκαμε μια μεγάλη ομάδα με έναν παίκτη που εκείνο το βράδυ μάς έπαιζε μόνος του, κάνοντας ότι ήθελε, τον Ντέιβιντ Ρίβερς».

- « Λόγω της θέσης που έπαιζα, θυμάμαι καλύτερα τον Τόμιτς και τον μπελά που λεγόταν Σιγάλας. Αλλά φυσικά και τους Φασούλα, Πάσπαλιε, Τάρπλεϊ και Τάρλατς. Μεγάλοι παίκτες που έγραψαν τη δική τους ιστορία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ».

- « Ο ελληνικός ημιτελικός στο Βερολίνο είναι στο 50-50 κατά τη γνώμη μου. Θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός έχει λίγο καλύτερη ομάδα, αλλά σε αυτό το επίπεδο πολύ δύσκολα δίνεις τον τίτλο του φαβορί. Αν και πιστεύω ότι το παιχνίδι θα κριθεί μέσα στη ρακέτα, οι παίκτες κλειδιά θα είναι οι περιφερειακοί, αφού αυτοί θα κληθούν να τροφοδοτήσουν σωστά τους ψηλούς. Βαρόμετρο για τον ΠΑΟ θα είναι οι Διαμαντίδης και Σάρας, ενώ για τον Ολυμπιακό οι Παπαλουκάς, Γκριρ και ο τρόπος που θα αγωνιστεί ο Βούισιτς. Εκεί που οι «πράσινοι» έχουν σαφές προβάδισμα είναι η τεχνική καθοδήγηση. Δεν υποτιμώ τον Γιαννάκη – άλλωστε η επανεμφάνιση του Ολυμπιακού στην ελίτ είναι δικό του έργο – όμως ο Ομπράντοβιτς είναι με διαφορά ο κορυφαίος ευρωπαίος προπονητής».

- « Πάνω κάτω ισχύουν τα ίδια και για τον άλλο ημιτελικό. Η Μπαρτσελόνα διαθέτει περισσότερο βάθος σαν ομάδα και λογικά θα θελήσει να τρέξει το ματς. Αν το σκορ πάει ψηλά, έχει την πρώτη τύχη, αλλά βέβαια απέναντί της θα έχει την σεμιναριακού επιπέδου άμυνα της ΤΣΣΚΑ και την μεγάλη εμπειρία του Μεσίνα».

José Antonio Montero (Μπαρτσελόνα 1996)
« Ας το έχουν βάρος στη συνείδησή τους οι διαιτητές...»


- « Οι αναμνήσεις από τον τελικό του 1996 στο Παρίσι είναι δυστυχώς άσχημες. Κατά τη γνώμη μου η έκβαση του ματς στηρίχτηκε πάνω σε ένα εσκεμμένο λάθος των διαιτητών. Το καλάθι αυτό που δεν μέτρησε σημάδεψε την καριέρα μου και βέβαια η συγνώμη που μας έστειλε μετά η FIBA ελάχιστη σημασία είχε, αφού το να παραδεχτείς κάτι χωρίς να το διορθώσεις έμπρακτα, είναι ανούσιο. Ο Βιρόβνικ και οΝτοριζόν, μαζί με τη γραμματεία και τον κομισάριο, είχαν αποφασίσει ότι, αφού ο Παναθηναϊκός πήρε διαφορά 20 πόντων, δεν έπρεπε να χάσει το ματς. Τα παιχνίδια όμως τελειώνουν μόνο με την κόρνα της λήξης. Ποτέ μου δεν κατάλαβα αυτό το μη σφύριγμα. Ελπίζω μόνο να το έχουν βάρος στη συνείδησή τους οι υπαίτιοι».

- « Αγωνιστικά, ο τελικός στο Παρίσι είχε δυο πρόσωπα. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε πολύ καλό μπάσκετ στα πρώτα 30 λεπτά φτάνοντας τη διαφορά στους 20 πόντους. Με τον Αλβέρτη, τον Γουίλκινς και τον καλό μου φίλο Γιαννάκη να πρωταγωνιστούν στην επίθεση και τον Βράνκοβιτς να δεσπόζει στην άμυνα, μας έκαναν άνω κάτω. Όμως ποτέ δεν τα παρατήσαμε και όταν όλοι πίστεψαν ότι ο τελικός είχε τελειώσει, εμείς αρχίσαμε την μεγάλη αντεπίθεση, την οποία και ολοκληρώσαμε με επιτυχία. Όμως δεν άφησαν μια ολόκληρη γενιά μεγάλων παικτών της Μπαρτσελόνα να γευτούν τη νίκη που κερδήθηκε μέσα στο γήπεδο με ιδρώτα και αίμα...».

- « Ο ημιτελικός στο Βερολίνο θα είναι ισορροπημένος. Ο Παναθηναϊκός έχει ένα μεγάλο συν διαθέτοντας τον κορυφαίο προπονητή στην Ευρώπη. Ο Ομπράντοβιτς ξέρει πώς να προετοιμάσει τέτοια παιχνίδια, τόσο τακτικά, όσο και ψυχολογικά. Από την άλλη, η δίψα για τίτλους που έχει ο Ολυμπιακός και η προοπτική της επιστροφής στην κορυφή της Ευρώπης μετά από τόσα χρόνια, ισοφαρίζουν κάπως αυτό το πλεονέκτημα. Παίκτες κλειδιά κατά τη γνώμη μου, θα είναι ο Διαμαντίδης και ο Τσίλντρες».

- « Στον άλλο ημιτελικό ο Πασκουάλ έχει κάνει φανταστική δουλειά στην Μπαρτσελόνα, αλλά πηγαίνει για πρώτη φορά σε Final-4 και η έλλειψη εμπειρίας μπορεί να κοστίσει. Από την άλλη, ο Μεσίνα, ένας από τους εμπειρότερους προπονητές της τελευταίας δεκαετίας, ξέρει πώς να διαχειριστεί τις κακοτοπιές μέσα στον αγώνα. Κλειδί για την ΤΣΣΚΑ θα είναι η συνολική άμυνά της και ο Σμόντις, ενώ για τους «μπλαουγκράνα» οι Ναβάρο, Ιλιάσοβα, Μπάθκεθ και Σαντιάγο, θα κρίνουν κατά πρώτο λόγο την τύχη της ομάδας τους».

José Cargol (Ρεάλ Μαδρίτης 1995)
« Το καλύτερο Final-4 των τελευταίων χρόνων»





- « Ο τελικός του 1995 ήταν η κορύφωση μιας προσπάθειας που δικαιώθηκε με την κατάκτηση της κούπας, σε μια ιδανική χρονιά για εμάς. Ήταν η τελευταία χρονιά του Σαμπόνις στην ομάδα και το γεγονός ότι παίζαμε στην Ισπανία μας βοήθησε πολύ. Η Ρεάλ διέθετε τότε δυο εκπληκτικούς παίκτες, τους Σαμπόνις και Αρλάουσκας, πλαισιωμένους από μια άψογα προετοιμασμένη από τον Ομπράντοβιτς ομάδα. Στον ημιτελικό, νικώντας τη Λιμόζ, πήραμε ρεβάνς για τον αποκλεισμό μας στο Final-4 της Αθήνας, ενώ στον τελικό περιορίσαμε τον Έντι Τζόνσον, πράγμα το οποίο αποδείχτηκε καθοριστικό για την τελική έκβαση».

- « Ο Σαμπόνις με τον Αρλάουσκας ήταν ασταμάτητοι, αλλά κάτι που έκανε πολύ ευκολότερη την αποστολή μας, ήταν η πολύ καλή άμυνα του Σάντος πάνω στον Τζόνσον. Θυμάμαι τον Σιγάλα φυσικά, με τον οποίο βρεθήκαμε αργότερα στον ΠΑΟΚ και τον Βολκόφ που είχε αγωνιστεί στο ΝΒΑ».

- « Οι ημιτελικοί του Βερολίνου θα είναι πολύ σκληρά παιχνίδια. Το επίπεδο είναι πολύ υψηλό, δεν υπάρχει φαβορί. Νομίζω ότι από άποψη δυναμικότητας, πρόκειται για το καλύτερο Final-4 των τελευταίων χρόνων. Στον ελληνικό ημιτελικό σχεδόν βρίσκουμε σε απαρτία την Εθνική Ελλάδας και αυτό τα λέει όλα. Αλλά και οι ξένοι είναι όλοι τους καταπληκτικοί παίκτες. Ακόμα και στους δυο πάγκους συγκεντρώνονται όλα τα προτερήματα: εμπειρία, ψυχραιμία, γνώσεις, τα πάντα».

- « Η Μπαρτσελόνα φτάνει στο Βερολίνο έχοντας βελτιωθεί πάρα πολύ και δεν νομίζω πως έχει να ζηλέψει ή να φοβηθεί κάτι από την ΤΣΣΚΑ. Το δίδυμο Ναβάρο – Μπάθκεθ έχει προσφέρει ξεχωριστή ποιότητα στο παιχνίδι των Καταλανών, ενώ η παρουσία του Πασκουάλ στον πάγκο κρίνεται απόλυτα επιτυχημένη. Τέσσερις ομαδάρες σε ένα ανοιχτό σε κάθε αποτέλεσμα Final-4».

José Miguel Antunez (Ρεάλ Μαδρίτης 1995)
« Ο Ζοτς δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τους προπονητές του ΝΒΑ»




- « Ο τελικός της Σαραγόσα είναι η καλύτερη αθλητική ανάμνηση της ζωής μου. Ήταν για εμάς μια πραγματική φιέστα. Πρώτα η νίκη επί της Λιμόζ μας απελευθέρωσε όλους, αφού μας είχαν αποκλείσει 2 χρόνια πριν. Και μετά ο Ολυμπιακός με τους 2 πρώην NBAers, Βολκόφ και Τζόνσον και βέβαια τον Τάρλατς, τον Τόμιτς, τον Φασούλα και τον Σιγάλα. Πολύ μεγάλη ομάδα, σίγουρα πιο ομάδα τότε από εμάς που στην ουσία πλαισιώναμε 2 σούπερ σταρς, τον Σαμπόνις και τον Αρλάουσκας. Όμως όλα πήγαν κατ’ ευχή και πήραμε τον τίτλο μέσα στην πατρίδα μας».

- « Πιστεύω ότι ο Ομπράντοβιτς είναι ο μεγαλύτερος προπονητής στην Ευρώπη και ειλικρινά δε βρίσκω τι θα μπορούσε να ζηλέψει από τους συναδέλφους του στο ΝΒΑ. Ξέρει να βρίσκει λύσεις στα πάντα και αυτό είναι μεγάλο όπλο για τον Παναθηναϊκό. Από την άλλη, ο Γιαννάκης υπήρξε τεράστιος παίκτης και δείχνει ότι θα αφήσει εποχή και από τον πάγκο. Ο ημιτελικός θα είναι μια φοβερή μάχη, αλλά θα έλεγα ότι ο ΠΑΟ έχει πιο δεμένο σύνολο. Παίκτες κλειδιά θα είναι οι Διαμαντίδης, Σάρας και Παπαλουκάς, ενώ πολλά θα κρίνει η απόδοση των Μπατίστ και Σπανούλη».

- « Στον άλλο ημιτελικό, η ΤΣΣΚΑ έχει ένα ελαφρύ προβάδισμα, κυρίως στον πάγκο, όπου η μορφή του Μεσίνα κυριαρχεί. Πάντως η Μπαρτσελόνα πηγαίνει πολύ ανεβασμένη στο Βερολίνο και η νίκη της σαφώς και δεν θα είναι έκπληξη. Περιμένω πολλά από τους Χόλντεν και Ναβάρο».

Βίντεο: Τα τελευταία δευτερόλεπτα του τελικού του 1994 στο Final-4 του Τελ Αβίβ, με το τρίποντο του Τόμπσον και τη χαμένη βολή του Πάσπαλιε.



Βίντεο: Στιγμιότυπα από τον τελικό της Σαραγόσα το 1995, ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τη Ρεάλ Μαδρίτης. Το τελευταίο ευρωπαϊκό παιχνίδι του Σαμπόνις, πριν φύγει για το ΝΒΑ.



Βίντεο: Τα τελευταία δραματικά δευτερόλεπτα στον τελικό του 1996 στο Παρίσι με το κόψιμο του Βράνκοβιτς στο λέι απ του Μοντέρο.



Βίντεο: Ο τέταρτος συνεχόμενος ελληνοισπανικός τελικός το 1997 στη Ρώμη, έληξε με νικητή τον Ολυμπιακό επί της Μπαρτσελόνα.