Διαβάστε αναλυτικά όλα όσα δήλωσε ο άμεσος συνεργάτης του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον πάγκο του Παναθηναϊκού στην "Καθημερινή":

– Ο αρχικός σχεδιασμός σας είχε ως κατάληξη των στόχων σας την κατάκτηση και των δύο τίτλων, σε Ευρώπη και Ελλάδα, παρά τις αλλαγές που έγιναν;

"Οταν άρχισε η φετινή χρονιά, ξέραμε πού πηγαίναμε. Δηλαδή, έπρεπε να «παντρέψουμε» τον νεανικό ενθουσιασμό παικτών που ήρθαν από ομάδες που είχαν μικρότερη πίεση με την πείρα των υπαρχόντων παικτών. Χάσαμε τρεις πολύ σημαντικούς παίκτες και περιμέναμε ότι, τουλάχιστον στο πρώτο τετράμηνο, θα είχαμε προβλήματα. Κυρίως, ήταν θέμα προσαρμογής των νέων, γιατί στον Παναθηναϊκό, ο πήχυς των στόχων και των αγωνιστικών επιδόσεων δεν κατεβαίνει ούτε... πόντο, ανεξαρτήτως της σύνθεσης της ομάδας.

Συνεπώς, οι απαιτήσεις αφορούν αυτούς που μπαίνουν στην ομάδα. Εμπιστευτήκαμε το ρόστερ και δεν παρεκκλίναμε από τη φιλοσοφία μας. Πιεστική άμυνα και νέοι τρόποι δημιουργίας παιχνιδιού στην επίθεση. Η επιτυχία μας, πέραν των δύο τίτλων, είναι η ανάδειξη νέων οντοτήτων.

Ο Καϊμακόγλου προσαρμόστηκε στη θέση του φόργουορντ και φάνηκε στους τελικούς πόσο αναγκάστηκε ο Ολυμπιακός να αλλάξει μαρκαρίσματα, ενώ και ο Βουγιούκας έχει διαφορετική προσέγγιση στο άθλημα και ανταποκρίθηκε σε πολύ καθοριστικά παιχνίδια.

Ειδικότερα, ο Καλάθης είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα. Στην προπόνηση, η κριτική που γίνεται σε κάθε παίκτη είναι άμεση. Δεν κοιτάμε πρόσωπα. Μας ενδιαφέρει να «βγει» η φάση και το σύστημα. Ο Νικ άκουσε τη μεγαλύτερη κριτική και όμως άντεξε στη φιλοσοφία του Ομπράντοβιτς, γιατί έχει δυνατό χαρακτήρα και κατάλαβε ότι έπρεπε να αξιοποιήσει το ταλέντο του. Ο Διαμαντίδης, ο Μπατίστ και ο Νίκολας, που είναι οι θεμέλιοι λίθοι της ομάδας, του εξήγησαν τα «θέλω» του Παναθηναϊκού".

– «Μαγικό ραβδάκι» δεν υπάρχει, αλλά πολλοί παίκτες στον Παναθηναϊκό και στα 12 χρόνια της συνεργασίας σου με τον Ομπράντοβιτς μεταμορφώθηκαν προς το καλύτερο. Ποια είναι η αιτία;

" Σ’ όλους αυτούς τους παίκτες, λέμε μαζί με τον Ομπράντοβιτς ένα μεγάλο «ευχαριστώ». Γιατί τους κοιτάξαμε στα μάτια, μας εμπιστεύτηκαν, και αυτή η ειλικρίνεια ήταν το θεμέλιο της συνεργασίας μας. Υπάρχει συγκεκριμένο πλάνο που τίθεται στους παίκτες, ενώ καθοριστικό ρόλο παίζουν οι ατομικές συζητήσεις που κάνουμε με κάθε παίκτη, ξεχωριστά. Αλλους ο Ομπράντοβιτς και άλλους εγώ. Το θέμα, όμως, είναι να το θέλει πολύ και ο παίκτης για να παίξει στον Παναθηναϊκό. Να καταλάβει κυρίως τις αδυναμίες του και να τις δουλέψει. Να έχει εγωισμό μόνο για να αποδεικνύει στον εκάστοτε αντίπαλο ότι είναι καλύτερος και όχι στον συμπαίκτη του".

– Πώς «ψωνίζετε» παίκτες; Με κριτήριο αν σας προβλημάτισαν σε κάποια παιχνίδια της προηγούμενης περιόδου;

" Το βασικό κριτήριο είναι αν χρειαζόμαστε πραγματικά παίκτες σε συγκεκριμένες θέσεις. Δεύτερον, ο χαρακτήρας του να προσαρμοστεί στη φιλοσοφία μας. Τρίτο, είναι το οικονομικό όριο και υπάρχει «ταβάνι» και «πάτωμα» στην ομάδα, ώστε και κάθε προσφορά μας να κυμαίνεται εντός πλαισίων".

-Συνεπώς, ο Παναθηναϊκός έχει κατακτήσει 13 ελληνικά πρωταθλήματα σε 14 χρόνια και 5 ευρωπαϊκά σε 12 χρόνια, με πολλούς, διαφορετικούς παίκτες, αλλά με την ίδια διοίκηση και κυρίως το ίδιο τεχνικό επιτελείο;

" Ολα αυτά τα χρόνια, ο Παναθηναϊκός έχει αλλάξει ρόστερ, η ομάδα είναι στην κορυφή και το σύστημα δεν αλλάζει. Υπάρχει μια σταθερή διοίκηση, που έχει αποδείξει πόσο αγαπά την ομάδα και δεν θα ήμασταν εδώ, αν αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν τόσο μεγάλο όραμα".

H Λιέτουβος και η ομιλία του "Ζοτς"

" Για όλα... φταίει η ήττα από τη Λιέτουβος. Τα προγνωστικά ήταν εναντίον μας. Το δεχτήκαμε γιατί έτσι ήταν. Η Μπαρτσελόνα, θεωρητικά, μας κέρδιζε σε κάθε θέση της πεντάδας. Δεν υπάρχει, όμως, ομάδα χωρίς ευάλωτα σημεία. Τα εκμεταλλευτήκαμε, όπως η αποκοπή του Ναβάρο από τη δημιουργία παιχνιδιού.

Το πρώτο παιχνίδι, παρά την ήττα, ήταν πολύ σημαντικό για τους παίκτες, επειδή πίστεψαν στο πλάνο που είχαμε. Η αμυντική τακτική μας αιφνιδίασε την Μπαρτσελόνα. Κάναμε το παιχνίδι μας με πολύ επαγγελματικό τρόπο, ελέγξαμε πολύ τα συναισθήματά μας, ενώ στο ημίχρονο του δεύτερου αγώνα, που χάναμε με 14 πόντους, η ομιλία του Ζέλικο στα αποδυτήρια ήταν μνημειώδης!".