Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που ελοχεύει σε περιπτώσεις, σαν και αυτές, είναι να "ψηλώσουν" ξαφνικά οι παίκτες. Να πιστέψουν ότι κάτι έκαναν και να συμπεριφερθούν αναλόγως -με... τις γνωστές συνέπειες. Σας ρωτώ: υπάρχει ένας που να πιστεύει ότι αυτό είναι κάτι που απασχολεί τον Παναθηναϊκό;

Φυσικά και όχι και ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς είναι ο λόγος. Ναι, ο τύραννος. Ναι, ο τύπος που ξεθεώνει τους παίκτες του στη δουλειά, που δεν τους αφήνει να πάρουν ανάσα. Μήπως τώρα είναι λίγο πιο ξεκάθαρο γιατί ο Μαυροβούνιος ήταν η καταλληλότερη επιλογή που μπορούσε να γίνει, στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο των "πρασίνων";

Είναι αυστηρός, είναι άκαμπτος, αλλά είναι και εκείνος που έχει πλάνο και βάζει όλους τους παίκτες του, σε αυτό, με την πρώτη σημείωση να είναι "αγώνας μέχρι τελικής πτώσεως". Δεν δέχεται κάτι λιγότερο από το όλο της προσπάθειας. Και... έχει τον τρόπο του να το πάρει. Όπως έχει τον τρόπο του να κρατήσει τους αθλητές του ταπεινούς.

Η τελευταία φάση, όλη η διαφορά

Αν ο Ιβάνοβιτς δεν ήταν αυτός που είναι, θα ήταν λίγο δύσκολο να τρέξει ο Διαμαντίδης πιο γρήγορα από τον Σπανούλη και ο Μπατίστα πιο γρήγορα από τον Ντάνστον, στη φάση που έκρινε το αποτέλεσμα, στο φινάλε. Αυτή είναι η πιο χαρακτηριστική φάση της δουλειάς που κάνει. Μαζί φυσικά με την ελευθερία που δίνει στα σουτ. Εφ' όσον είναι καλά (όχι... τραβηγμένα από τα μαλλιά), μπορούν να τα δοκιμάσουν όλοι. Ανεξάρτητα από την ηλικία του και την εμπειρία του. Θέλετε και παράδειγμα;

Στα σουτάκια των "πρασίνων", πριν την εκκίνηση του β' ημιχρόνου, ο Διαμαντίδης κάτι είπε στον Μποχωρίδη, πριν τον χαϊδέψει πατρικά στο κεφάλι. Τι; " Ό,τι σουτ μου έρχεται να το παίρνω. Να μη σκέφτομαι αν θα μπει ή όχι. Εφ' όσον είναι σωστό, να το παίρνω και ό,τι γίνει". Έτσι μαθαίνεις να "χτίζεις" αυτοπεποίθηση, να αποκτάς ψυχολογία: γνωρίζοντας πως υπάρχει εμπιστοσύνη, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα (αν ευστοχήσεις ή όχι).

Πιο σοφοί και αυτοί που δεν έπαιξαν

Η οδηγία που επανέλαβε περισσότερες φορές από κάθε άλλη ο Ιβάνοβιτς ήταν αυτή: "Να παλέψουμε, να δώσουμε ό,τι μπορούμε από την αρχή. Μας έλεγε ανεξάρτητα από το σκορ, εσείς θα παλεύετε. Αυτό κάναμε και καταφέραμε να γυρίσουμε το παιχνίδι και να το "πάρουμε"". Αυτό το "γυρίσουμε" εν τω μεταξύ, έγινε με τους Μποχωρίδη, Μπλουμς, Παππά, Γιάνκοβιτς και Διαμαντάκο στην πεντάδα. Άλλη μια "νίκη" για τον Ιβάνοβιτς. Θα μου πείτε, ποιο μπορεί να είναι το κέρδος όσων δεν έπαιξαν. Θα σας απαντήσω η εμπειρία. Όλοι ήταν μέλη αυτού που έγινε, γιατί όλοι είχαν συμμετοχή -στις προπονήσεις, όπου γίνονται όλα. Δεν είναι λίγο να είσαι στον πάγκο ομάδας που μπαίνει σε ματς ως... πανηγυρικό αουτσάιντερ και φεύγεις νικήτρια. Να ζεις τα τάιμ άουτ (" ο κόουτς είναι ίδιος. Και στις δυο περιπτώσεις είναι ο ίδιος. Στη μία δεν απογοητεύει υπερβολικά, στο άλλο δεν χαίρεται υπερβολικά. Προσπαθεί να κρατά μια σωστή βάση και να σε βοηθά να συνεχίζεις την προσπάθεια σου"). Και μόνο οι εικόνες, είναι κέρδος. Για βάλτε και την πίστη στο ότι όλα γίνονται, αρκεί να μην εγκαταλείπεις ποτέ την προσπάθεια.

Το εν κατακλείδι

Όπως διαβεβαιώνει ο Μποχωρίδης, εκ μέρους των νέων παικτών που προσπαθούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του Παναθηναϊκού "ήλθαμε με όνειρα και από εκεί και πέρα δεν πιστεύω ότι κάποιος από εμάς μπορεί να έχει κακή ψυχολογία. Όλα εδώ είναι ιδανικά. Είμαστε σε μια μεγάλη ομάδα που μας δίνει τη δυνατότητα να βελτιωθούμε και να κατακτήσουμε τίτλους. Η εμπειρία της Πέμπτης (9/10) είναι ανεκτίμητη. Ήταν το πρώτο επίσημο ματς, εναντίον του Ολυμπιακού και ήταν νοκ άουτ. Θα χρησιμοποιήσουμε τα θετικά της, στους αγώνες που έρχονται".

Έμαθαν και να μην ακούν τα λόγια. Μεγάλα ή μικρά. " Δεν νομίζω ότι κάποιος επηρεάζεται από αυτά που κυκλοφορούν. Όλα κρίνονται στο παρκέ. Το θέμα είναι όταν μπαίνεις να μη σκέφτεσαι τίποτα άλλον, πέραν της δουλειάς που έχεις να κάνεις. Να μπαίνεις και να παλεύεις". Και από αυτό δεν μπορεί να προκύψει κάτι κακό.

Οι εικόνες που ακολουθούν, είναι και οι τελευταίες του πανηγυρισμού των "πρασίνων", για την πρόκριση