Και στο τέλος νικούν Ζοτς και ΠΑΟ!
Δεν έχει μόνο το κοκαλάκι της νυχτερίδας. Το my way του Ζοτς και ο τρόπος των πρασίνων να σηκώνουν κούπες. Στις 18.45 η άφιξη. Δείτε αποκλειστικά πλάνα από τα αποδυτήρια (videos)
Το φάιναλ-φορ είναι μια πολύ ωραία διοργάνωση, όπου στο τέλος νικάει ο ...Ομπράντοβιτς κι ο Παναθηναϊκός, θα μπορούσε κανείς να πει με την σφραγίδα των εφτά τροπαίων (σε οκτώ τελικούς από το 1992 και μετά) του Ζοτς εκ των οποίων οι πέντε ανήκουν στην ομάδα με το τριφύλλι. Στο Βερολίνο, μάλιστα, επιβεβαιώθηκε ότι οι αντίπαλοι του ΠΑΟ είναι...καταδικασμένοι να αστοχήσουν αν επιχειρήσουν το τελευταίο σουτ, είτε να ισοφαρίσουν (όπως ο Μπουρούσης στον ημιτελικό), είτε να νικήσουν (σαν τον Σισκάουσκας στον τελικό)!
Δεν είχε μείνει, λοιπόν, τυχαία το πινακάκι με το όνομα του Ζοτς, στο τραπέζι της συνέντευξης Τύπου, πριν από τον τελικό, ενώ εκείνο του Μεσίνα το είχε ...πάρει ο αέρας.
Αλλά είναι η Θεά Τύχη, το μυστικό του 49χρονου προπονητή που λες και τον προστατεύει, πάντοτε, μια καλή νεράιδα βγαίνει νικητής από κάθε είδους δοκιμασία, σαν ανταπόδοση, ενδεχομένως, για τα δύσκολα χρόνια και τις νεανικές του περιπέτειες ως παίκτης, πριν αποφασίσει εν μια νυκτί (το 1992) να φορέσει το κουστούμι του προπονητή;
"Πείτε το τύχη. Πείτε το όπως θέλετε. Αρκεί να νικάω και να συνεχίζουν να έρχονται τίτλοι για τον Παναθηναϊκό" απάντησε ο ίδιος ο Ζέλικο στην πρες-κόνφερανς μετά τον 7ο θρίαμβό του, σε μια διοργάνωση που ξέρει καλύτερα από κάθε άλλο προπονητή να την διαχειρίζεται, να την φέρνει στα μέτρα του και στο τέλος να παίρνει αυτό που θέλει. Τη ...νίκη!
Τυχερός που τον... κυνηγούσαν;
Η αλήθεια είναι ότι δυο φορές σε 48 ώρες οι αντίπαλοί του προσπάθησαν να του "κλέψουν" ό,τι είχε σχεδιάσει να έχει στα χέρια του (το ροζ φύλλο αγώνα) όμως το (ίδιο) καλάθι ... δεν τους έκανε τη χάρη. Η μπάλα χτύπησε στο σίδερο και ο Παναθηναϊκός πρώτα πέρασε στον τελικό, αποκλείοντας τον Ολυμπιακό και μετά πανηγύρισε το τρόπαιο, απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Το γεγονός μπορεί να εμπεριέχει μια σημαντική δόση εύνοιας, δεν θα πρέπει, ωστόσο, να ξεχνάμε ότι:
Σίγουρα θα μιλούσαμε διαφορετικά αν ο Σισκάουσκας ευστοχούσε στο τρίποντο που επιχείρησε 2,8'' πριν από το τέλος του τελικού, καθώς ο Παναθηναϊκός θα είχε χάσει ένα δικό του ματς, όπου η διαφορά άγγιξε, ακόμη και τους 23 πόντους, πριν ξεκινήσει η ΤΣΣΚΑ μια ολική αντεπίθεση, αποφασίζοντας να εμφανιστεί ...ξανά στο παρκέ, ποντάροντας στο σήμα κατατεθέν της φετινής της πορείας. Πιεστική άμυνα στα όρια του φάουλ (πολλά εκ των οποίων δεν δίνονται από τους διαιτητές γιατί απλά είναι αδύνατο να τα σφυρίζουν όλα), εξαιρετική προσαρμογή στα πικ-εντ-ρολ του ΠΑΟ (ειδικά στις συνεργασίες Γιασικεβίτσιους-Μπατίστ) και "μεγάλα" σουτ από παίκτες κλάσης όπως ο Λάνγκτον, ο Σισκάουσκας και ο Σμόντις.
Ο Ομπράντοβιτς, όμως, επέμεινε σαν άλλος Φρανκ Σινάτρα να ...σιγοψυθιρίζει το my way. Γι αυτό και στο τέλος ενώ ο "Σίσκα" δοκίμασε για τρεις είχε δώσει εντολή να μη γίνει φάουλ (πριν το σουτ): "Ξέρω ότι αν έμπαινε το σουτ θα με περιμένατε στη γωνία. Εγώ, πάντως, αυτό διάλεξα..." είπε μετά και υπενθύμιζε ότι το τρίποντο του Λιθουανού δεν μπήκε. Με τα αν, όπως ξέρετε, δεν γράφτηκε ποτέ η ιστορία.
Σαφώς και ο κόουτς του ΠΑΟ θα χρειαστεί να αναλύσει πως έχασε τη διαφορά του +23, γιατί κάτι ανάλογο είχε πάθει και στον ημιτελικό με τον Ολυμπιακό όταν δυο λεπτά πριν από το τέλος έμοιαζε να κλειδώνει τη νίκη-πρόκριση με +7π αλλά στο τέλος ήταν οι "ερυθρόλευκοι" που είχαν την τελευταία επίθεση για να ισοφαρίσουν ή να νικήσουν. Αυτό όμως αφορά στον ίδιο, στους συνεργάτες του και κυρίως στους παίκτες του, αφού πρώτα ξεμεθύσουν από το νέκταρ της κατάκτησης του πέμπτου ευρωπαϊκού τροπαίου.
ΥΓ: Το φάιναλ-φορ του Βερολίνου δικαίωσε τον χαρακτηρισμό του κορυφαίου όλων των εποχών, γιατί οι δυο ημιτελικοί (κυρίως αυτός των ελληνικών ομάδων) και ο τελικός ήταν μια αποθέωση του μπάσκετ. Θα αφήσουμε κατά μέρος τις διαμαρτυρίες των "πρασίνων" για την διαιτησία (με τον Θανάση Γιαννακόπουλο να πετάει...κατοστάρικα προς τον Μπερτομέου, τον Γιασικεβίτσιους να φωνάζει "ντροπή" στον Ρήγα και τον Ομπράντοβιτς να αποχωρεί από τη συνέντευξη στον Σκάϊ) καθώς δεν εξυπηρετούν σε τίποτε. Κρατάμε την στιγμή της απονομής με τον Διαμαντίδη και τον Αλβέρτη να σηκώνουν ψηλά το τρόπαιο και τον Μάικ Μπατίστ να ανοίγει τις σαμπάνιες και φυσικά το μάθημα που παρέδωσαν οι Γερμανοί (και η Ευρωλίγκα) καταφέρνοντας να τιθασεύσουν τις ...ορδές των Ελλήνων οπαδών που πήγαν μέχρι τη γερμανική πρωτεύουσα. Δεν τους φέρνουμε να διοργανώσουν και τους τελικούς των πλέι-οφ;
Στις 18.45 η επιστροφή
Όπως ενημέρωσε με ανακοίνωσή της η ΚΑΕ Παναθηναϊκός, η αποστολή των πρωταθλητών Ευρώπης θα επιστρέψει από το Βερολίνο στις 18.45 από την Πύλη 7 του αεροδρομίου "Ελ. Βενιζέλος".
Δείτε την στιγμή της απονομής του πέμπτου ευρω-Κυπέλλου και τα πανηγύρια των Πρωταθλητών Ευρώπης
Στιγμιότυπα από τον μεγάλο τελικό
Δείτε τι έγινε στα αποδυτήρια των Πρωταθλητών
Δεν είχε μείνει, λοιπόν, τυχαία το πινακάκι με το όνομα του Ζοτς, στο τραπέζι της συνέντευξης Τύπου, πριν από τον τελικό, ενώ εκείνο του Μεσίνα το είχε ...πάρει ο αέρας.
Αλλά είναι η Θεά Τύχη, το μυστικό του 49χρονου προπονητή που λες και τον προστατεύει, πάντοτε, μια καλή νεράιδα βγαίνει νικητής από κάθε είδους δοκιμασία, σαν ανταπόδοση, ενδεχομένως, για τα δύσκολα χρόνια και τις νεανικές του περιπέτειες ως παίκτης, πριν αποφασίσει εν μια νυκτί (το 1992) να φορέσει το κουστούμι του προπονητή;
"Πείτε το τύχη. Πείτε το όπως θέλετε. Αρκεί να νικάω και να συνεχίζουν να έρχονται τίτλοι για τον Παναθηναϊκό" απάντησε ο ίδιος ο Ζέλικο στην πρες-κόνφερανς μετά τον 7ο θρίαμβό του, σε μια διοργάνωση που ξέρει καλύτερα από κάθε άλλο προπονητή να την διαχειρίζεται, να την φέρνει στα μέτρα του και στο τέλος να παίρνει αυτό που θέλει. Τη ...νίκη!
Τυχερός που τον... κυνηγούσαν;
Η αλήθεια είναι ότι δυο φορές σε 48 ώρες οι αντίπαλοί του προσπάθησαν να του "κλέψουν" ό,τι είχε σχεδιάσει να έχει στα χέρια του (το ροζ φύλλο αγώνα) όμως το (ίδιο) καλάθι ... δεν τους έκανε τη χάρη. Η μπάλα χτύπησε στο σίδερο και ο Παναθηναϊκός πρώτα πέρασε στον τελικό, αποκλείοντας τον Ολυμπιακό και μετά πανηγύρισε το τρόπαιο, απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Το γεγονός μπορεί να εμπεριέχει μια σημαντική δόση εύνοιας, δεν θα πρέπει, ωστόσο, να ξεχνάμε ότι:
- Και στους δυο αγώνες ο Παναθηναϊκός ανάγκασε τους αντιπάλους του να τον κυνηγούν στη μεγαλύτερη διάρκεια των 40 λεπτών.
- Ήταν αυτός που επέβαλε τον δικό του νόμο. Ακόμη κι όταν ο Ολυμπιακός, βρήκε τον τρόπο να μη τον αφήσει να κάνει το αγαπημένο παιχνίδι του με τα σουτ τριών πόντων, ήταν ο ΠΑΟ που εκμεταλλεύτηκε την "αδυναμία" των "ερυθρολεύκων" μέσα στη ρακέτα (και λόγω της ασθένειας του Μπουρούση). Απέναντι στην ΤΣΣΚΑ έπαιξε ένα τέλειο πρώτο ημίχρονο, τιμωρώντας τον Μεσίνα για την επιλογή του να ...προστατεύσει την ρακέτα του, επιμένοντας σε μια ζώνη χωρίς βοήθειες που έβρισκε ανά πάσα στιγμή, ένα "πράσινο" έτοιμο να σκοράρει για τρεις πόντους.
- Είχε ο ΠΑΟ τους περισσότερους παίκτες του σε εγρήγορση, συγκεντρωμένους και έτοιμους να κάνουν τη καλή δουλειά μέσα στο παρκέ, έστω κι αν το ροτέισον (όπως συμβαίνει κάθε φορά που ...σφίγγουν τα λουριά) δεν έφτασε στα πέρατα του πάγκου του.
- Ο Σπανούλης ήταν MVP, θα μπορούσε όμως να είναι και ο Γιασικεβίτσιους για την εκπληκτική του εμφάνιση στον ημιτελικό, ο Φώτσης γιατί ήταν παίκτης-κλειδί στον τελικό, αλλά κι ο Πέκοβιτς ο όγκος και το ταλέντο του οποίου προκαλούσε, ευθύς εξ' αρχής πονοκεφάλους σε Γιαννάκη και Μεσίνα.
- Ο Παναθηναϊκός φάνηκε έτοιμος να ανταποκριθεί σε κάθε στυλ μπάσκετ. Είτε σε υψηλό σκορ όπως έγινε στον ημιτελικό, είτε στο δικό του στυλ στο πρώτο ημίχρονο του τελικού, είτε και στο ...ξύλο που αποφάσισε να παίξει η ΤΣΣΚΑ στο δεύτερο ημίχρονο, προσπαθώντας να γυρίσει ένα, σχεδόν, χαμένο παιχνίδι.
- Κι ήταν ο Παναθηναϊκός, επίσης, η ομάδα που ήξερε να παίζει σιδερένια άμυνα σε κρίσιμες στιγμές, χωρίς να χάσει την αυτοσυγκέντρωσή της, έστω κι αν στην επίθεση αντιμετώπιζε ξεχωριστά προβλήματα...
Σίγουρα θα μιλούσαμε διαφορετικά αν ο Σισκάουσκας ευστοχούσε στο τρίποντο που επιχείρησε 2,8'' πριν από το τέλος του τελικού, καθώς ο Παναθηναϊκός θα είχε χάσει ένα δικό του ματς, όπου η διαφορά άγγιξε, ακόμη και τους 23 πόντους, πριν ξεκινήσει η ΤΣΣΚΑ μια ολική αντεπίθεση, αποφασίζοντας να εμφανιστεί ...ξανά στο παρκέ, ποντάροντας στο σήμα κατατεθέν της φετινής της πορείας. Πιεστική άμυνα στα όρια του φάουλ (πολλά εκ των οποίων δεν δίνονται από τους διαιτητές γιατί απλά είναι αδύνατο να τα σφυρίζουν όλα), εξαιρετική προσαρμογή στα πικ-εντ-ρολ του ΠΑΟ (ειδικά στις συνεργασίες Γιασικεβίτσιους-Μπατίστ) και "μεγάλα" σουτ από παίκτες κλάσης όπως ο Λάνγκτον, ο Σισκάουσκας και ο Σμόντις.
Ο Ομπράντοβιτς, όμως, επέμεινε σαν άλλος Φρανκ Σινάτρα να ...σιγοψυθιρίζει το my way. Γι αυτό και στο τέλος ενώ ο "Σίσκα" δοκίμασε για τρεις είχε δώσει εντολή να μη γίνει φάουλ (πριν το σουτ): "Ξέρω ότι αν έμπαινε το σουτ θα με περιμένατε στη γωνία. Εγώ, πάντως, αυτό διάλεξα..." είπε μετά και υπενθύμιζε ότι το τρίποντο του Λιθουανού δεν μπήκε. Με τα αν, όπως ξέρετε, δεν γράφτηκε ποτέ η ιστορία.
Σαφώς και ο κόουτς του ΠΑΟ θα χρειαστεί να αναλύσει πως έχασε τη διαφορά του +23, γιατί κάτι ανάλογο είχε πάθει και στον ημιτελικό με τον Ολυμπιακό όταν δυο λεπτά πριν από το τέλος έμοιαζε να κλειδώνει τη νίκη-πρόκριση με +7π αλλά στο τέλος ήταν οι "ερυθρόλευκοι" που είχαν την τελευταία επίθεση για να ισοφαρίσουν ή να νικήσουν. Αυτό όμως αφορά στον ίδιο, στους συνεργάτες του και κυρίως στους παίκτες του, αφού πρώτα ξεμεθύσουν από το νέκταρ της κατάκτησης του πέμπτου ευρωπαϊκού τροπαίου.
ΥΓ: Το φάιναλ-φορ του Βερολίνου δικαίωσε τον χαρακτηρισμό του κορυφαίου όλων των εποχών, γιατί οι δυο ημιτελικοί (κυρίως αυτός των ελληνικών ομάδων) και ο τελικός ήταν μια αποθέωση του μπάσκετ. Θα αφήσουμε κατά μέρος τις διαμαρτυρίες των "πρασίνων" για την διαιτησία (με τον Θανάση Γιαννακόπουλο να πετάει...κατοστάρικα προς τον Μπερτομέου, τον Γιασικεβίτσιους να φωνάζει "ντροπή" στον Ρήγα και τον Ομπράντοβιτς να αποχωρεί από τη συνέντευξη στον Σκάϊ) καθώς δεν εξυπηρετούν σε τίποτε. Κρατάμε την στιγμή της απονομής με τον Διαμαντίδη και τον Αλβέρτη να σηκώνουν ψηλά το τρόπαιο και τον Μάικ Μπατίστ να ανοίγει τις σαμπάνιες και φυσικά το μάθημα που παρέδωσαν οι Γερμανοί (και η Ευρωλίγκα) καταφέρνοντας να τιθασεύσουν τις ...ορδές των Ελλήνων οπαδών που πήγαν μέχρι τη γερμανική πρωτεύουσα. Δεν τους φέρνουμε να διοργανώσουν και τους τελικούς των πλέι-οφ;
Στις 18.45 η επιστροφή
Όπως ενημέρωσε με ανακοίνωσή της η ΚΑΕ Παναθηναϊκός, η αποστολή των πρωταθλητών Ευρώπης θα επιστρέψει από το Βερολίνο στις 18.45 από την Πύλη 7 του αεροδρομίου "Ελ. Βενιζέλος".
Δείτε την στιγμή της απονομής του πέμπτου ευρω-Κυπέλλου και τα πανηγύρια των Πρωταθλητών Ευρώπης
Στιγμιότυπα από τον μεγάλο τελικό
Δείτε τι έγινε στα αποδυτήρια των Πρωταθλητών