Καϊμακόγλου: "Δεν πάει άλλο!"

Άλλωστε, μετά την κατάκτηση του δεύτερου τίτλου στην καριέρα του σε συλλογικό επίπεδο ο 28χρονος φόργουορντ δεν ήξερε αν έπρεπε να πανηγυρίζει ή να συμπάσχει με τον αρχηγό Δημήτρη Διαμαντίδη και τις «παλιοσειρές» του Παναθηναϊκού.

Αναλυτικά, η συνέντευξη του Καϊμακόγλου στο Sport24.gr

-Ο κόουτς Ζέλικο Ομπράντοβιτς εξομολογήθηκε ότι οι οπαδοί που μπούκαραν στο γήπεδο δεν σας άφησαν να χαρείτε τον τίτλο. Εσύ πώς βίωσες τις τελευταίες στιγμές του τέταρτου τελικού με τον Ολυμπιακό;

"Για μένα όλο αυτό το σκηνικό ήταν πολύ περίεργο. Είναι το πρώτο πρωτάθλημα στην καριέρα μου και δεν σας κρύβω ότι εκείνες τις στιγμές βρισκόμουν σε έναν άλλο γαλαξία. Μόλις μπήκα, όμως, στα αποδυτήρια και αντίκρισα τους παλαιότερους παίκτες, αισθάνθηκα όπως το μικρό παιδί που τού παίρνουν από τα χέρια το φαγητό. Πάγωσα! Στενοχωρήθηκα πολύ και είναι αλήθεια ότι ούτε εμείς οι νεότεροι στην ομάδα, ούτε οι παλαιότεροι, χαρήκαμε όσο θα έπρεπε την κατάκτηση του τίτλου, που για μένα και για κάποια παιδιά ήταν ο πρώτος μας και θα έπρεπε να τον πανηγυρίσουμε περισσότερο".

-Ποια είναι η εικόνα που έρχεται αμέσως στο μυαλό σου;

"Θυμάμαι τον εαυτό μου να ξεσπά σε πανηγυρισμούς, αλλά το επόμενο δευτερόλεπτο συλλαμβάνω τους παλιούς, που έχουν κατακτήσει τους τίτλους με τα τσουβάλια, να τρέχουν να προστατέψουν τους παίκτες του Ολυμπιακού. Θυμάμαι ότι αρπάζω έναν που πλησίαζε απειλητικά τον Μπουρούση και λίγο έλειψε να χτυπήσει εμένα, αλλά είδε τη φανέλα του Παναθηναϊκού και σταμάτησε. Έβλεπα τον κουτσό... Διαμαντίδη να τραβάει έναν ανεγκέφαλο που είχε πάρει στο κατόπι τον Πρίντεζη και αισθανόμουν ντροπή. Είναι γελοίο να σκέφτεσαι πρώτα να σώσεις και να σωθείς και να μην μπορείς να πανηγυρίσεις το αποτέλεσμα των κόπων σου".

-Τουλάχιστον είχες την ευκαιρία να πανηγυρίσεις... πολιτισμένα στη Βαρκελώνη.

"Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν. Μετά τον τελικό με την Μακάμπι πέσαμε όλοι κάτω και το ευχαριστηθήκαμε. Πώς θα ήθελα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να κάνουμε το ίδιο στο ΟΑΚΑ, αλλά με τους οπαδούς ήσυχους στις κερκίδες! Γιατί οι οπαδοί μάς βοήθησαν κατά τη διάρκεια της χρονιάς και θα ήταν άδικο να μην το αναγνωρίσουμε. Ήλθαν στο γήπεδο και μας υποστήριξαν, αλλά δυστυχώς κάποιοι φρόντισαν να αμαυρώσουν τον τέταρτο τελικό και να μην μας αφήσουν να το χαρούμε όσο έπρεπε. Ας καθίσουμε όλοι να βρούμε μια λύση. Παίκτες, προπονητές, πρόεδροι, αρμόδιες αρχές, όλοι. Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση".

-Δεν είναι τυχαίο ότι ο αρχηγός Δημήτρης Διαμαντίδης έβγαλε το μετάλλιο τη στιγμή της απονομής. Τον δείχνει καθαρά το βίντεο και δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Αλήθεια τι σκέφτεσαι για τον ηγέτη της ομάδας σου;

"Ο Μήτσος ήταν ο πιο άτυχος. Είναι ο παίκτης που μας είχε φτάσει ως εκεί και στο πρώτο λεπτό αναγκάζεται να αποχωρήσει από τον αγώνα που έκρινε τον τίτλο. Είναι σαν να έχεις τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια θεατρική παράσταση, να έχεις κάνει όλες τις πρόβες, να απογειώνουν την απόδοση των συναδέλφων σου και την τελευταία στιγμή να γυρίζεις το πόδι σου και να βγαίνεις νοκ άουτ. Απίστευτα τραγικό, αλλά και απίστευτος ηγέτης. Αφού από τον πάγκο δεν σταμάτησε να δίνει οδηγίες. Κάνε αυτό, πάσαρε εκεί, σούταρε τότε. Μοναδικός".

- Πήρε το πρωτάθλημα η καλύτερη ομάδα; Ποια απάντηση βγαίνει από την καρδιά σου;

"Πιστεύω πως ναι. Παρά το 3-0 που είχε κάνει ο Ολυμπιακός, πάντα είχα την πεποίθηση ότι είμαστε καλύτερη ομάδα. Και τους τρεις αγώνες τούς χάσαμε από συγκυρίες. Και δεν έχω την παραμικρή διάθεση να υποτιμήσω τον Ολυμπιακό, ο οποίος είναι μεγάλος και σεβαστός αντίπαλος, σχεδόν ισοδύναμος με μας. Στο πρώτο ματς είχαμε την ασθένεια του Διαμαντίδη. Δεν ετοιμάζαμε το παιχνίδι, αλλά παρενοχλούσαμε καθημερινά το μυαλό μας σχετικά με το αν θα παίξει ο Μήτσος και αυτό αποδείχθηκε λάθος.

Στο δεύτερο ματς χάσαμε από επιπολαιότητες. Αν θυμάστε από δύο λάθος επαναφορές της μπάλας, αλλά και πάλι είχαμε την ευκαιρία να κερδίσουμε στο ΣΕΦ, ενώ στον Τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος, ο Ολυμπιακός μας νίκησε κάνοντας σερί στο τέλος, όπως και στον τρίτο τελικό. Το συμπέρασμά μου είναι ότι και στις τέσσερις ήττες, χάσαμε τη συγκέντρωσή μας, ενώ ο Ολυμπιακός ήταν συγκεντρωμένος. Οταν ο Παναθηναϊκός ήταν συγκεντρωμένος, πήρε τις νίκες που έπρεπε".

-Τι κρατάς από αυτή την αμφίρροπη σειρά τελικών;

"Κρατάω το πρώτο ματς στο ΣΕΦ. Δώσαμε τη μεγάλη μάχη, που άνοιξε τον δρόμο προς τον τίτλο. Στον δεύτερο τελικό δείξαμε χαρακτήρα. Παρά την άσχημη εικόνα στο πρώτο ημίχρονο, βρήκαμε το σθένος να ανατρέψουμε την κατάσταση στις δύο τελευταίες περιόδους. Κυρίως, όμως, κρατάω την προσπάθειά μας στον τέταρτο τελικό. Πολλοί είπαν... ‘Παναθηναϊκός=Διαμαντίδης’. Ε, λοιπόν, καταφέραμε να κερδίσουμε και χωρίς αυτόν και αξίζουν συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά και στους προπονητές μας. Όλοι συνέβαλαν στην κατάκτηση αυτού του τίτλου".

-Φώτσης ή Καλάθης;

(γελάει) "Μπατίστ! Δεν μου αρέσει να ξεχωρίζω κάποιον από τους συμπαίκτες μου. Ήταν όλοι τρομεροί. Για τον Αντώνη τι να πω; Τρελάθηκα και με τα έξι τρίποντα που έβαλε! Ηταν σεληνιασμένος! Οσο για τον Νικ; Ήταν σαν να κάναμε μια μεταγραφή μεσούσης της περιόδου. 'Εχει δουλέψει πάρα πολύ και με δάσκαλο τον Διαμαντίδη μπορεί να πετύχει ακόμη περισσότερα. Ο Μήτσος τον έχει υπό την επίβλεψή του και στις προπονήσεις και σε ατομικό επίπεδο. Οπότε, με τέτοια καθοδήγηση, αν έχεις υπομονή και επιμονή, είναι θέμα χρόνου να αποκτήσεις την κατάλληλη ψυχολογία και αυτοπεποίθηση".

-Ποιος θεωρείς ότι ήταν ο διακόπτης για την αγωνιστική μετάλλαξη του Καλάθη; Εσύ τον ζεις καθημερινά και γνωρίζεις καλύτερα...

"Θεωρώ ότι όλα ξεκινούν από την αντιμετώπιση του Ναβάρο στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας με την Μπαρτσελόνα. Ήταν μια πρόκληση για τον Νικ. Σε αυτούς τους αγώνες μπήκε μέσα για να παίξει άμυνα και η άμυνα προϋποθέτει περισσότερο θέληση παρά ικανότητα. Ισως τους προηγούμενους μήνες να έμπαινε στα παιχνίδια με λάθος σκεπτικό, δεν ξέρω. Η άμυνα, όμως, του έδωσε αυτοπεποίθηση και έκτοτε έχει φοβερή ψυχολογία και ηγετική συμπεριφορά. Όπως είπατε, για όλα τα πράγματα υπάρχει ένας διακόπτης".

-Τελικά πώς λειτούργησε η... περίφημη αμφισβήτηση που επικαλούνται οι περισσότεροι –προπονητές και παίκτες- στον Παναθηναϊκό;

"Καλώς ή κακώς έβαλε το χεράκι της! Δημιούργησε πείσμα και όταν είσαι εγωιστής, θα κάνεις τα πάντα για να φτάσεις στην κορυφή. Η αλήθεια είναι ότι πριν από τα πλέι οφ με την Μπαρτσελόνα δεν είχαμε αποδώσει σύμφωνα με τις δυνατότητές μας ως ομάδα. Οι αναμετρήσεις, όμως, με την Μπαρτσελόνα ήταν το μεγάλο στοίχημα, που ενεργοποίησε την κρυμμένη ποιότητα. Αντιμετωπίζαμε την πρωταθλήτρια Ευρώπης και θέλαμε να αποδείξουμε ότι μπορούμε να την αποκλείσουμε".

-Κλείνοντας, θα θέλαμε να σε ρωτήσουμε για σένα. Όταν υπέγραφες στον Παναθηναϊκό, φανταζόσουν ότι από την πρώτη κιόλας χρονιά σου θα κατακτούσες τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης και το πρωτάθλημα Ελλάδος;

"Στην αρχή δεν σκεφτόμουν τίτλους και τρόπαια. Ήθελα πρωτίστως να παίξω σε μια μεγάλη ομάδα και να δουλέψω σκληρά υπό ένα διαφορετικό πρίσμα, στο υψηλότερο επίπεδο ανταγωνισμού. Η σεζόν ολοκληρώθηκε με δύο τρόπαια, αλλά τα όνειρά μου δεν σταματούν εδώ. Μου αρέσει να βάζω καινούργιους στόχους και να θέτω καινούρια όρια. Νιώθω πιο έμπειρος έπειτα από μια χρονιά με εξαιρετικούς συμπαίκτες, οι οποίοι κάνουν τις προπονήσεις να θυμίζουν στίβο μάχης, ενώ για τους αρχιμαέστρους του τεχνικού επιτελείου το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι έχω εντυπωσιαστεί. Είναι σίγουρα ένα από τα κορυφαία επιτελεία στον κόσμο. Οι λεπτομέρειες που διδάσκουν παραπέμπουν σε άλλο επίπεδο και όποιος μπορεί να τις αφομοιώσει γίνεται άλλος παίκτης, κάθε χρόνο και καλύτερος. Αυτό ελπίζω να συμβεί και στη δική μου περίπτωση".