Και μίλησε για την προσαρμογή του στο νέο περιβάλλον, τον αρχηγό Δημήτρη Διαμαντίδη, τα περιθώρια βελτίωσης των Πρασίνων και την αυριανή (18/11) αναμέτρηση με την Αρμάνι στο Μιλάνο...

-Μετά την επιβλητική νίκη επί της Εφές Πίλσεν στο ΟΑΚΑ είχες πει ότι ένιωσες ένα απίστευτο συναίσθημα. Θα μπορούσες τώρα να το αναλύσεις περισσότερο;

«Για μένα ήταν απίστευτο το συναίσθημα, γιατί ενδεχομένως να μην είχα ξαναδεί τόσο πολύ κόσμο να φωνάζει και να χειροκροτεί τις προσπάθειές μας. Και εμείς να παίζουμε πάρα πολύ δυνατά στην άμυνα και να μην σταματάμε να προσπαθούμε ούτε όταν οι διαφορές είχαν εκτοξευθεί. Κάθε αθλητής ονειρεύεται κάποια στιγμή στην καριέρα του να αγωνίζεται υπό τις ιαχές τόσων χιλιάδων θεατών. Για αυτό είχα πει ότι ήταν απίστευτο».

-Ετσι, όπως το λες, είναι σαν να λαχταρούσες να ζήσεις κάποτε μια τέτοια κατάσταση.

«Ναι, το λαχταρούσα, γιατί πλέον, έχοντας έλθει στον Παναθηναϊκό, ασχολούμαι μόνο με το μπάσκετ και το ευχαριστιέμαι πάρα πολύ. Είναι τεράστια απόλαυση για μένα να παίζω με όλους αυτούς τους συμπαίκτες στην προπόνηση, να με καθοδηγούν αυτοί οι προπονητές, να έρχεται τόσος κόσμος στο γήπεδο. Πίστεψέ με είναι μεγάλη απόλαυση και ήθελα να το ζήσω αυτό το συναίσθημα. Το περίμενα χρόνια. Και μην πάει το μυαλό κάποιου μόνο στο οικονομικό κομμάτι, το οποίο όσον αφορά τη σταθερότητα στον Παναθηναϊκό είναι λυμένο, αλλά όλη την κατάσταση που σου περιέγραψα. Καμιά φορά κάθομαι και σκέφτομαι... κοίτα να δεις με ποιους είσαι συμπαίκτης και ποιος σε προπονεί. Ανθρωποι που έχουν κατακτήσει τόσους ευρωπαϊκούς τίτλους και όμως είσαι μαζί τους. Πραγματικά νιώθω ευλογημένος και μακάρι όλο αυτό να μην τελειώσει ποτέ».

-Στους λίγους μήνες που αγωνίζεσαι στον Παναθηναϊκό, αισθάνεσαι ότι έχεις γίνει κομμάτι της ομάδας;

«Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα έχω φύγει από τις παλιές μου συνήθειες, έχω προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον και νιώθω πραγματικά ότι έχω γίνει μέλος της ομάδας. Σαν να έπαιζα χρόνια. Σε αυτό φυσικά έχουν βοηθήσει οι πάντες, από τους φροντιστές, τους φυσικοθεραπευτές μέχρι τον κόουτς Ομπράντοβιτς, όλοι όσοι συναναστρέφομαι καθημερινά».

-Με ποιους συμπαίκτες σου βρίσκεσαι πιο κοντά αναζητώντας μια παραπάνω κουβέντα, μια συμβουλή;

«Ολα τα παιδιά είναι εξαιρετικοί χαρακτήρες. Συμβουλές παίρνω και από τον προπονητή και από τα παιδιά, τα οποία παίζουν στη θέση μου, από τον Μπατίστ, τον Τσαρτσαρή, που με την εμπειρία και τις παραστάσεις που έχουν αποκτήσει, είναι σε θέση να καθοδηγήσουν τον καθένα. Και φυσικά από τον Διαμαντίδη, που μπορεί να μην αγωνίζεται στη θέση μου, αλλά είναι ο αρχηγός σε όλα του».

-Αν είχες να επιλέξεις μόνον έναν από τους συμπαίκτες σου, σε ποιον θα ήθελες να βγάλεις το καπέλο;

«Δύσκολη ερώτηση. Ολοι οι παίκτες του Παναθηναϊκού, τόσο οι Ελληνες όσο και οι ξένοι, είναι καταξιωμένοι, έχουν πίσω τους μια λαμπρή πορεία, έχουν κατακτήσει τίτλους και έχουν αποδείξει την αξία τους. Οπότε είναι δύσκολο να διαλέξω έναν από όλους αυτούς. Σε όλους βγάζω το καπέλο, γιατί έχουν καταφέρει μέσα από πολύ σκληρή δουλειά να παίξουν μπάσκετ τόσο υψηλού επιπέδου. Ισως, αν επιμένετε, θα ξεχώριζα τον Διαμαντίδη, γιατί η ιστορία έχει γράψει ότι είναι ο επόμενος μεγάλος αρχηγός του Παναθηναϊκού μετά τον Αλβέρτη. Εχει καταφέρει απίστευτα πράγματα στην καριέρα του σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο, ενώ ο ρόλος του στην ομάδα τού δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερες ευθύνες».

-Ποιο είναι το σήμα κατατεθέν του εφετινού Παναθηναϊκού;

«Πιστεύω ότι εδώ και πολλά χρόνια και όχι μόνο φέτος, το σήμα κατατεθέν του Παναθηναϊκού είναι η άμυνα. Φέτος θεωρώ ότι παίζουμε άμυνα στα ίδια επίπεδα, αν όχι καλύτερη. Ξεκινάμε από εκεί, είναι η βάση μας και ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι οι μεγάλοι αγώνες και οι τίτλοι κρίνονται στις λεπτομέρειες και ιδιαίτερα από την άμυνα. Το πιο σημαντικό σε μια ομάδα είναι να καταφέρει ο προπονητής να πείσει τους παίκτες του να παίξουν άμυνα και ο κόους Ομπράντοβιτς το έχει καταφέρει αυτό σε πολύ μεγάλο βαθμό».

-Δεδομένου του παρελθόντος σου και των συνηθειών σου στο παρκέ, δεν θα πρέπει να δυσκολεύτηκες ιδιαίτερα να προσαρμοστείς στο αμυντικό κομμάτι...

«Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζει κάποιος είναι ότι για να παίξεις άμυνα χρειάζεται να έχεις διάθεση. Είναι πολύ λιγότερο θέμα τεχνικής. Από τη στιγμή, λοιπόν, που έχω διάθεση να παίξω άμυνα, δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα να προσαρμοστώ στο αμυντικό κομμάτι του Παναθηναϊκού. Η αλήθεια είναι αυτή».

-Στην επίθεση, όμως, που φημίζεται για τις δυσκολίες της; Ο κόουτς Ομπράντοβιτς βάζει απίστευτες λεπτομέρειες, ενώ οι αποστάσεις και οι χρόνοι τηρούνται με θρησκευτική ευλάβεια. Η προσαρμογή σου είναι πιο δύσκολη;

«Η επίθεση που παίζει ο Παναθηναϊκός, σε σχέση με την άμυνα, κάνει όντως πολύ πιο δύσκολη την προσαρμογή ενός νέου παίκτη. Πραγματικά, όλα βγαίνουν από το πινακάκι του προπονητή. Εκείνος σχεδιάζει τις επιθέσεις και εμείς οφείλουμε να εφαρμόζουμε στο 100% όλες τις λεπτομέρειες, που θα κάνουν αποτελεσματική την επιθετική στρατηγική μας. Οι αποστάσεις, τα σκριν, τα ντράιβ, οι έξτρα πάσες, είναι κομμάτια σχεδιασμένα και μελετημένα. Δουλεύονται καθημερινά, ώσπου να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα».

-Αν υποθέσουμε ότι το καλύτερο μπάσκετ που έχετε αποδώσει φέτος κατεγράφη απέναντι στην Εφές Πίλσεν, πόσο κοντά ήταν αυτή η εικόνα σε αυτό που θέλετε να φτάσετε;

«Μέχρι τώρα το καλύτερο μπάσκετ που έχουμε παίξει ήταν το μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα με την Εφές και εκείνο το τρελό ξέσπασμα που κάναμε με την ΤΣΣΚΑ. Η διαφορά ήταν στη διάρκεια, αλλά ούτε με την Εφές είχαμε διάρκεια 40 λεπτά και αυτό είναι το στοίχημα. Να φτάσουμε στο σημείο, όπου θα παίζουμε με την ίδια διάρκεια και στα 40 λεπτά του αγώνα. Εχουμε και άλλα να δώσουμε»...

-Τι θα έλεγες να ασχοληθούμε και με την ευρωπαϊκή αναμέτρηση που θα δώσετε στο Μιλάνο; Ποια εικόνα έχεις σχηματίσει για την Αρμάνι;

«Διαθέτει πολύ δυνατή περιφέρεια, την οποία συγκροτούν κυρίως Αμερικανοί γκαρντ και σούτιγκ γκαρντ, ο Φίνλεϊ, ο Τζάαμπερ και ο Χόκινς. Στη θέση τρία παίζει ο Λιθουανός Μασιούλις, ενώ τα τεσσάρια τους μπορούν να απειλήσουν και από την περιφέρεια και στη ρακέτα. Μέχρι τώρα έχει χάσει μια φορά στην έδρα της, αλλά έχει κερδίσει δύο φορές μακριά από το Μιλάνο, στη Μόσχα και στη Βαλένθια. Οπότε αυτό την καθιστά ιδιαίτερα υπολογίσιμη».

-Ποιον βαθμό δυσκολίας θα έβαζες στον αντίπαλο;

«Το συγκεκριμένο ματς θα το έβαζα στην ίδια κλίμακα με εκείνο που δώσαμε στη Λιουμπλιάνα. Εχουμε μπροστά μας μια θεωρητικά υποδεέστερη ομάδα. Επαναλαμβάνω... θεωρητικά. Και με την Ολίμπια, όμως, ίσχυε το ίδιο, μόνο που δεν είχαμε την πρέπουσα αγωνιστική συμπεριφορά και χάσαμε στην παράταση. Το μυστικό, λοιπόν, στο Μιλάνο είναι να μπούμε στο παιχνίδι και να το αντιμετωπίσουμε σαν τελικό από το πρώτο λεπτό για να πάρουμε τη νίκη».