Κακιούζης: "Ευχαριστώ"
Ο Μιχάλης Κακιούζης ευχαρίστησε μέσα από την καρδιά του τους οπαδούς του Αρη για την υποδοχή τους
Παρά το γεγονός ότι δεν έχει φορέσει ποτέ την τιμημένη κίτρινη φανέλα, η εκτίμηση και η αγάπη των φίλων του ΑΡΗ είναι τόσο μεγάλη σε σημείο που χθες λίγο πριν την λήξη της κανονικής διάρκειας του αγώνα, όλο το γήπεδο τον αποθέωσε φωνάζοντας ρυθμικά: "
Μιχαλάκη θα είσαι τρέλα με την κίτρινη φανέλα".
Ο αρχηγός της Εθνικής Ελλάδας μιλώντας στην ιστοσελίδα της ΚΑΕ Άρης, για αυτή τη μοναδική εμπειρία δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τους φιλάθλους του ΑΡΗ, αλλά και να δηλώσει την ικανοποίηση του για την πρόκριση του "Αυτοκράτορα" στις "16" καλύτερες ομάδες της Ευρωλίγκα.
-Μιχάλη έστω και για λίγο είχες την ευκαιρία να βρεθείς στην Ελλάδα και παράλληλα να ξανά βιώσεις την εικόνα ενός κατάμεστου Αλεξανδρείου, δεχόμενος μάλιστα το "ζεστό" χειροκρότημα των φίλων του Άρη.
"Όταν έρχομαι στην Ελλάδα πάντα αισθάνομαι όμορφα. Η πατρίδα όπως και να το κάνουμε είναι κάτι το ξεχωριστό, κάτι το ασύγκριτο. Θα πρέπει να είσαι ψυχοπαθής, αν δεν αισθάνεσαι τίποτα όταν επιστρέφεις πίσω, άσχετα που εγώ είμαι ψυχοπαθής έτσι και αλλιώς (γέλια). Επίσης, ένιωσα μεγάλη χαρά που έπαιξα ξανά μετά από καιρό στο Αλεξάνδρειο, το οποίο είναι ένα γήπεδο που το λατρεύω.
Εδώ είχα παίξει εξάλλου το τελευταίο μου παιχνίδι αγωνιζόμενος με την φανέλα της ΑΕΚ και όπως έχω πει επανειλημμένως, δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω το χειροκρότημα που μου επεφύλαξαν οι φίλοι του Άρη. Όπως επίσης δεν θα ξεχάσω και την χθεσινή υποδοχή".
- Για δεύτερη φορά μάλιστα (σ.σ. η πρώτη ήταν στο Παλαού Μπλαουγκράνα) σου τραγούδησαν το περίφημο: "Μιχαλάκη θα είσαι τρέλα με την κίτρινη φανέλα". Αλήθεια πως ένιωσες ακούγοντας 7.000 φίλους του Άρη να σε προτρέπουν να έρθεις στην αγαπημένη τους ομάδα;
"Πολύ όμορφα και συνάμα αμήχανα. Πρόκειται για ένα φοβερό συναίσθημα και ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου τον κόσμο του Άρη. Αυτό που μου έχει κάνει επίσης μεγάλη εντύπωση είναι ότι αυτός ο λαός με αγάπησε, παρά το γεγονός ότι δεν έχω αγωνιστεί ποτέ για την ομάδα του. Δύσκολα συναντάς κάτι τέτοιο και πραγματικά είναι πολύ σπουδαίο. Για κάθε αθλητή θα ήταν τιμή να παίξει στον Άρη, αλλά το τι θα κάνω στο μέλλον μόνο ο Θεός το ξέρει".
- Όπως και να έχει είσαι παίκτης της Μπαρτσελόνα. Μιας ομάδας για την οποία έχεις δηλώσει όταν υπέγραφες για λογαριασμό της ότι την υποστήριζες από μικρό παιδί.
"Ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να συμβεί στην καριέρα μου σε συλλογικό επίπεδο. Μικρός έλεγα πάντα ότι ήθελα να αγωνιστώ στην ΑΕΚ και μετά όταν ένιωσα ότι έφτασε η ώρα να φύγω για το εξωτερικό, επιθυμία μου ήταν να δοκιμάσω στο Ισπανικό Πρωτάθλημα. Αν καταφέρω να πάω και στην Αμερική, τότε μπορώ να πω ότι θα έχει ολοκληρωθεί το πάζλ και ότι θα έχω ζήσει μια ονειρεμένη καριέρα. Πάντως είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να μετουσιώσεις τα όνειρα που κάνεις στον επαγγελματικό τομέα".
- Έχεις μάλιστα την ξεχωριστή δυνατότητα να βιώσεις την αύρα των αναμετρήσεων κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης. Πως είναι να παίζεις στο el classico;
"Είναι κάτι το ξεχωριστό, ειδικά για μένα που «δένομαι» με όποια ομάδα παίζω. Πάντως δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τα αντίστοιχα ντέρμπυ στην Ελλάδα. Πως είναι για παράδειγμα το Παναθηναϊκός–Ολυμπιακός; Το ακριβώς αντίθετο. Δεν λέω, και στα ντέρμπυ Μπαρτσελόνα–Ρεάλ υπάρχει μεγάλος μίσος και αντιπαλότητα, αλλά όλα κινούνται σε ανθρώπινα πλαίσια".
- Τι είναι αυτό που σου έχει λείψει από την Ελλάδα;
"Δεν θα έλεγα ότι μου λείπει κάτι. Στη Βαρκελώνη έχω μαζί τη γυναίκα μου και γενικότερα ότι θελήσω δεν το στερούμαι. Εξάλλου και σε ελληνική ομάδα να έπαιζα, πάλι δεν θα έτρεχα σαν τρελός από το ένα μέρος στο άλλο, οπότε δεν αλλάζει κάτι. Αντίθετα αισθάνομαι τον εαυτό μου επωφελημένο, αφού αγωνιζόμενος στο ιταλικό και στο ισπανικό πρωτάθλημα, είχα την δυνατότητα να μάθω δύο ξένες γλώσσες και αυτό είναι πολύ σημαντικό".
- Ποια είναι όμως τα υπέρ και ποια τα κατά του να ζεις εκτός Ελλάδας;
"Το καλό από επαγγελματικής πλευράς είναι ότι έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Δεν έχεις να φοβάσαι μήπως δεν πληρωθείς τα δεδουλευμένα, ή μήπως σου ανοίξουν το κεφάλι σε κάποιο αγώνα. Δεν είναι παράλογο αυτό που λέω, αφού δυστυχώς ακόμα και σήμερα οι Έλληνες αθλητές, τόσο του ποδοσφαίρου, όσο και του μπάσκετ βιώνουν τέτοιες τραγικές καταστάσεις.
Θες να πας στο γήπεδο με τη γυναίκα και το παιδί σου, αλλά την ίδια ώρα το μετανιώνεις, αφού ξέρεις ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος να σου έρθει κανά καδρόνι στο κεφάλι. Και το κρίμα είναι ότι όλες αυτές οι επιτυχίες που σημειώθηκαν στον ελληνικό αθλητισμό, δεν ήταν αρκετές για να αλλάξουν κάποιες αρρωστημένες καταστάσεις. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και τα αρνητικά του να ζεις στο εξωτερικό. Δεν έχω για παράδειγμα τη δυνατότητα να βλέπω όσο συχνά θέλω τους φίλους μου, ενώ και ο τρόπος ζωής οπουδήποτε στην Ευρώπη, δεν έχει καμία σχέση με αυτόν στην Ελλάδα".
- Όταν ήσουν μικρός σίγουρα θα σου έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη εκείνη η υπέρ ομάδα του ΑΡΗ που μεσουρανούσε εντός και εκτός Ελλάδας. Πως εισέπραξες λοιπόν την επιστροφή του συλλόγου στην Ευρωλίγκα μετά από 14 χρόνια απουσίας;
"Θεωρώ ότι ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει. Προσωπικά έχω μεγαλώσει με εκείνον τον Άρη του παρελθόντος και αισθάνομαι πολύ τυχερός γιατί έστω και από την τηλεόραση είχα την ευκαιρία να αποκτήσω παραστάσεις από εκείνη την απίστευτη ομάδα. Όσον αφορά τον Άρη του σήμερα, είμαι κατηγορηματικός ότι του αξίζει που βρίσκεται στην Ευρωλίγκα. Μετά από ένα διάλειμμα ορισμένων χρόνων, ο σύλλογος επανήλθε στο προσκήνιο και αυτό είναι κάτι που το ελληνικό μπάσκετ το έχει μεγάλη ανάγκη. Η μέχρι τώρα πορεία του μάλιστα στην Ευρωλίγκα αποδεικνύει ότι δεν βρίσκεται τυχαία στον θεσμό.
Σε αυτό μεγάλη συμβολή έχουν οι άνθρωποι που τον διοικούν, αλλά και ο κόσμος της ομάδας που βρίσκεται πάντα δίπλα της, ακόμα και όταν στο παρελθόν ο σύλλογος βίωσε πολύ δύσκολες καταστάσεις εξαιτίας μερικών ανθρώπων που δεν ήξεραν να τον διοικήσουν όπως θα έπρεπε. Τώρα όμως ο Άρης κατάφερε να ορθοποδήσει και να πρωταγωνιστεί. Τα δύο στοιχεία που προανέφερα συνθέτουν το «κλειδί» της επιτυχίας".
- Όταν είχε γίνει γνωστός ο όμιλος που κληρώθηκε ο Άρης, δεν ήταν λίγοι αυτοί που είχαν προδιαγράψει πως δεν θα είχε καμία τύχη. Η πρόκριση της ομάδας στους «16» ήταν κατά τη γνώμη σου η καλύτερη απάντηση;
"Ασφαλώς. Η Ευρωλίγκα έχει ανάγκη ομάδες με την ποιότητα, αλλά και τον κόσμο που διαθέτει ο Άρης. Προσωπικά ήμουν από την αρχή αντίθετος με όσους είχαν την συγκεκριμένη άποψη και η πρόκριση του Άρη μόνο έκπληξη δεν μου προκάλεσε. Είχα πει μάλιστα ότι όποιος και να έρθει στο Αλεξάνδρειο πολύ δύσκολα θα κερδίσει και φάνηκε αυτό από το γεγονός ότι μόνο η ΤΣΣΚΑ και η Μπαρτσελόνα τα κατάφεραν στο συγκεκριμένο γήπεδο. Χαίρομαι επίσης πολύ που προκρίθηκε ο Άρης στους «16». Τώρα όλα είναι πιθανά, αφού πρόκειται για μια πολύ παράξενη φάση, στην οποία μπορεί να συμβούν τα πάντα".
- Ανοίγοντας το κεφάλαιο Εθνική Ελλάδας, πως είναι να εκπροσωπείς ένα ολόκληρο έθνος και να είσαι μάλιστα αρχηγός της ομάδας;
"Είναι ότι καλύτερο μου έχει τύχει στην καριέρα μου και αισθάνομαι πολύ τυχερός που έζησα και θα συνεχίσω να ζω τέτοιες καταστάσεις με την Εθνική. Είμαι περήφανος και συνάμα τυχερός που αποτελώ μέλος αυτής της ομάδας".
- Φανταζόσουν ότι αυτή η παρέα θα τερμάτιζε πρώτη στην Ευρώπη και δεύτερη στον κόσμο;
"Και βέβαια. Ήμουν βέβαιος και το είχα δηλώσει μάλιστα δημόσια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας".
- Υπάρχουν κατά τη γνώμη σου οι βάσεις ώστε κάποια στιγμή στο μέλλον να σας διαδεχθεί μια νέα «χρυσή φουρνιά» που θα βαδίσει στα δικά σας μονοπάτια;
"Νομίζω ότι κινούμαστε προς αυτήν την κατεύθυνση, με βάση το πρόγραμμα που έχει καταρτίσει η Ελληνική Ομοσπονδία. Το θέμα βέβαια είναι και οι ομάδες να επιλέξουν αν θέλουν να στηριχθούν σε Έλληνες ή ξένους και αμφιβόλου αξίας παίκτες. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερο για μια ομάδα να δαπανήσει αρκετά χρήματα για έναν καλό Έλληνα παίκτη, από το να δώσει τα ίδια χρήματα για να φέρει 10 μισθοφόρους που δεν θα μπορέσουν να την βοηθήσουν. Αυτή είναι η άποψη μου και μπορεί να κάνω λάθος. Έτσι όμως πιστεύω ότι και το ελληνικό Πρωτάθλημα θα ξανά γίνει το καλύτερο σε όλη την Ευρώπη".
- Τι θα συμβούλευες στα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με το μπάσκετ;
"Να δουλέψουν, αλλά σε καμία περίπτωση να μην παρατήσουν τις σπουδές τους. Δεν αρκεί να είναι μονάχα καλοί αθλητές, αλλά θα πρέπει παράλληλα να έχουν και ένα στοιχειώδες επίπεδο μόρφωσης και να ξέρουν να μιλάνε. Με αυτόν τον τρόπο ένα νεαρό παιδί που ασχολείται με το μπάσκετ θα μπορεί να αντεπεξέλθει σε οποιαδήποτε δυσκολία, αφού ο δρόμος κρύβει μόνο λακκούβες".
Ο αρχηγός της Εθνικής Ελλάδας μιλώντας στην ιστοσελίδα της ΚΑΕ Άρης, για αυτή τη μοναδική εμπειρία δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τους φιλάθλους του ΑΡΗ, αλλά και να δηλώσει την ικανοποίηση του για την πρόκριση του "Αυτοκράτορα" στις "16" καλύτερες ομάδες της Ευρωλίγκα.
-Μιχάλη έστω και για λίγο είχες την ευκαιρία να βρεθείς στην Ελλάδα και παράλληλα να ξανά βιώσεις την εικόνα ενός κατάμεστου Αλεξανδρείου, δεχόμενος μάλιστα το "ζεστό" χειροκρότημα των φίλων του Άρη.
"Όταν έρχομαι στην Ελλάδα πάντα αισθάνομαι όμορφα. Η πατρίδα όπως και να το κάνουμε είναι κάτι το ξεχωριστό, κάτι το ασύγκριτο. Θα πρέπει να είσαι ψυχοπαθής, αν δεν αισθάνεσαι τίποτα όταν επιστρέφεις πίσω, άσχετα που εγώ είμαι ψυχοπαθής έτσι και αλλιώς (γέλια). Επίσης, ένιωσα μεγάλη χαρά που έπαιξα ξανά μετά από καιρό στο Αλεξάνδρειο, το οποίο είναι ένα γήπεδο που το λατρεύω.
Εδώ είχα παίξει εξάλλου το τελευταίο μου παιχνίδι αγωνιζόμενος με την φανέλα της ΑΕΚ και όπως έχω πει επανειλημμένως, δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω το χειροκρότημα που μου επεφύλαξαν οι φίλοι του Άρη. Όπως επίσης δεν θα ξεχάσω και την χθεσινή υποδοχή".
- Για δεύτερη φορά μάλιστα (σ.σ. η πρώτη ήταν στο Παλαού Μπλαουγκράνα) σου τραγούδησαν το περίφημο: "Μιχαλάκη θα είσαι τρέλα με την κίτρινη φανέλα". Αλήθεια πως ένιωσες ακούγοντας 7.000 φίλους του Άρη να σε προτρέπουν να έρθεις στην αγαπημένη τους ομάδα;
"Πολύ όμορφα και συνάμα αμήχανα. Πρόκειται για ένα φοβερό συναίσθημα και ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου τον κόσμο του Άρη. Αυτό που μου έχει κάνει επίσης μεγάλη εντύπωση είναι ότι αυτός ο λαός με αγάπησε, παρά το γεγονός ότι δεν έχω αγωνιστεί ποτέ για την ομάδα του. Δύσκολα συναντάς κάτι τέτοιο και πραγματικά είναι πολύ σπουδαίο. Για κάθε αθλητή θα ήταν τιμή να παίξει στον Άρη, αλλά το τι θα κάνω στο μέλλον μόνο ο Θεός το ξέρει".
- Όπως και να έχει είσαι παίκτης της Μπαρτσελόνα. Μιας ομάδας για την οποία έχεις δηλώσει όταν υπέγραφες για λογαριασμό της ότι την υποστήριζες από μικρό παιδί.
"Ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να συμβεί στην καριέρα μου σε συλλογικό επίπεδο. Μικρός έλεγα πάντα ότι ήθελα να αγωνιστώ στην ΑΕΚ και μετά όταν ένιωσα ότι έφτασε η ώρα να φύγω για το εξωτερικό, επιθυμία μου ήταν να δοκιμάσω στο Ισπανικό Πρωτάθλημα. Αν καταφέρω να πάω και στην Αμερική, τότε μπορώ να πω ότι θα έχει ολοκληρωθεί το πάζλ και ότι θα έχω ζήσει μια ονειρεμένη καριέρα. Πάντως είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να μετουσιώσεις τα όνειρα που κάνεις στον επαγγελματικό τομέα".
- Έχεις μάλιστα την ξεχωριστή δυνατότητα να βιώσεις την αύρα των αναμετρήσεων κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης. Πως είναι να παίζεις στο el classico;
"Είναι κάτι το ξεχωριστό, ειδικά για μένα που «δένομαι» με όποια ομάδα παίζω. Πάντως δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τα αντίστοιχα ντέρμπυ στην Ελλάδα. Πως είναι για παράδειγμα το Παναθηναϊκός–Ολυμπιακός; Το ακριβώς αντίθετο. Δεν λέω, και στα ντέρμπυ Μπαρτσελόνα–Ρεάλ υπάρχει μεγάλος μίσος και αντιπαλότητα, αλλά όλα κινούνται σε ανθρώπινα πλαίσια".
- Τι είναι αυτό που σου έχει λείψει από την Ελλάδα;
"Δεν θα έλεγα ότι μου λείπει κάτι. Στη Βαρκελώνη έχω μαζί τη γυναίκα μου και γενικότερα ότι θελήσω δεν το στερούμαι. Εξάλλου και σε ελληνική ομάδα να έπαιζα, πάλι δεν θα έτρεχα σαν τρελός από το ένα μέρος στο άλλο, οπότε δεν αλλάζει κάτι. Αντίθετα αισθάνομαι τον εαυτό μου επωφελημένο, αφού αγωνιζόμενος στο ιταλικό και στο ισπανικό πρωτάθλημα, είχα την δυνατότητα να μάθω δύο ξένες γλώσσες και αυτό είναι πολύ σημαντικό".
- Ποια είναι όμως τα υπέρ και ποια τα κατά του να ζεις εκτός Ελλάδας;
"Το καλό από επαγγελματικής πλευράς είναι ότι έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Δεν έχεις να φοβάσαι μήπως δεν πληρωθείς τα δεδουλευμένα, ή μήπως σου ανοίξουν το κεφάλι σε κάποιο αγώνα. Δεν είναι παράλογο αυτό που λέω, αφού δυστυχώς ακόμα και σήμερα οι Έλληνες αθλητές, τόσο του ποδοσφαίρου, όσο και του μπάσκετ βιώνουν τέτοιες τραγικές καταστάσεις.
Θες να πας στο γήπεδο με τη γυναίκα και το παιδί σου, αλλά την ίδια ώρα το μετανιώνεις, αφού ξέρεις ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος να σου έρθει κανά καδρόνι στο κεφάλι. Και το κρίμα είναι ότι όλες αυτές οι επιτυχίες που σημειώθηκαν στον ελληνικό αθλητισμό, δεν ήταν αρκετές για να αλλάξουν κάποιες αρρωστημένες καταστάσεις. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και τα αρνητικά του να ζεις στο εξωτερικό. Δεν έχω για παράδειγμα τη δυνατότητα να βλέπω όσο συχνά θέλω τους φίλους μου, ενώ και ο τρόπος ζωής οπουδήποτε στην Ευρώπη, δεν έχει καμία σχέση με αυτόν στην Ελλάδα".
- Όταν ήσουν μικρός σίγουρα θα σου έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη εκείνη η υπέρ ομάδα του ΑΡΗ που μεσουρανούσε εντός και εκτός Ελλάδας. Πως εισέπραξες λοιπόν την επιστροφή του συλλόγου στην Ευρωλίγκα μετά από 14 χρόνια απουσίας;
"Θεωρώ ότι ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει. Προσωπικά έχω μεγαλώσει με εκείνον τον Άρη του παρελθόντος και αισθάνομαι πολύ τυχερός γιατί έστω και από την τηλεόραση είχα την ευκαιρία να αποκτήσω παραστάσεις από εκείνη την απίστευτη ομάδα. Όσον αφορά τον Άρη του σήμερα, είμαι κατηγορηματικός ότι του αξίζει που βρίσκεται στην Ευρωλίγκα. Μετά από ένα διάλειμμα ορισμένων χρόνων, ο σύλλογος επανήλθε στο προσκήνιο και αυτό είναι κάτι που το ελληνικό μπάσκετ το έχει μεγάλη ανάγκη. Η μέχρι τώρα πορεία του μάλιστα στην Ευρωλίγκα αποδεικνύει ότι δεν βρίσκεται τυχαία στον θεσμό.
Σε αυτό μεγάλη συμβολή έχουν οι άνθρωποι που τον διοικούν, αλλά και ο κόσμος της ομάδας που βρίσκεται πάντα δίπλα της, ακόμα και όταν στο παρελθόν ο σύλλογος βίωσε πολύ δύσκολες καταστάσεις εξαιτίας μερικών ανθρώπων που δεν ήξεραν να τον διοικήσουν όπως θα έπρεπε. Τώρα όμως ο Άρης κατάφερε να ορθοποδήσει και να πρωταγωνιστεί. Τα δύο στοιχεία που προανέφερα συνθέτουν το «κλειδί» της επιτυχίας".
- Όταν είχε γίνει γνωστός ο όμιλος που κληρώθηκε ο Άρης, δεν ήταν λίγοι αυτοί που είχαν προδιαγράψει πως δεν θα είχε καμία τύχη. Η πρόκριση της ομάδας στους «16» ήταν κατά τη γνώμη σου η καλύτερη απάντηση;
"Ασφαλώς. Η Ευρωλίγκα έχει ανάγκη ομάδες με την ποιότητα, αλλά και τον κόσμο που διαθέτει ο Άρης. Προσωπικά ήμουν από την αρχή αντίθετος με όσους είχαν την συγκεκριμένη άποψη και η πρόκριση του Άρη μόνο έκπληξη δεν μου προκάλεσε. Είχα πει μάλιστα ότι όποιος και να έρθει στο Αλεξάνδρειο πολύ δύσκολα θα κερδίσει και φάνηκε αυτό από το γεγονός ότι μόνο η ΤΣΣΚΑ και η Μπαρτσελόνα τα κατάφεραν στο συγκεκριμένο γήπεδο. Χαίρομαι επίσης πολύ που προκρίθηκε ο Άρης στους «16». Τώρα όλα είναι πιθανά, αφού πρόκειται για μια πολύ παράξενη φάση, στην οποία μπορεί να συμβούν τα πάντα".
- Ανοίγοντας το κεφάλαιο Εθνική Ελλάδας, πως είναι να εκπροσωπείς ένα ολόκληρο έθνος και να είσαι μάλιστα αρχηγός της ομάδας;
"Είναι ότι καλύτερο μου έχει τύχει στην καριέρα μου και αισθάνομαι πολύ τυχερός που έζησα και θα συνεχίσω να ζω τέτοιες καταστάσεις με την Εθνική. Είμαι περήφανος και συνάμα τυχερός που αποτελώ μέλος αυτής της ομάδας".
- Φανταζόσουν ότι αυτή η παρέα θα τερμάτιζε πρώτη στην Ευρώπη και δεύτερη στον κόσμο;
"Και βέβαια. Ήμουν βέβαιος και το είχα δηλώσει μάλιστα δημόσια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας".
- Υπάρχουν κατά τη γνώμη σου οι βάσεις ώστε κάποια στιγμή στο μέλλον να σας διαδεχθεί μια νέα «χρυσή φουρνιά» που θα βαδίσει στα δικά σας μονοπάτια;
"Νομίζω ότι κινούμαστε προς αυτήν την κατεύθυνση, με βάση το πρόγραμμα που έχει καταρτίσει η Ελληνική Ομοσπονδία. Το θέμα βέβαια είναι και οι ομάδες να επιλέξουν αν θέλουν να στηριχθούν σε Έλληνες ή ξένους και αμφιβόλου αξίας παίκτες. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερο για μια ομάδα να δαπανήσει αρκετά χρήματα για έναν καλό Έλληνα παίκτη, από το να δώσει τα ίδια χρήματα για να φέρει 10 μισθοφόρους που δεν θα μπορέσουν να την βοηθήσουν. Αυτή είναι η άποψη μου και μπορεί να κάνω λάθος. Έτσι όμως πιστεύω ότι και το ελληνικό Πρωτάθλημα θα ξανά γίνει το καλύτερο σε όλη την Ευρώπη".
- Τι θα συμβούλευες στα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με το μπάσκετ;
"Να δουλέψουν, αλλά σε καμία περίπτωση να μην παρατήσουν τις σπουδές τους. Δεν αρκεί να είναι μονάχα καλοί αθλητές, αλλά θα πρέπει παράλληλα να έχουν και ένα στοιχειώδες επίπεδο μόρφωσης και να ξέρουν να μιλάνε. Με αυτόν τον τρόπο ένα νεαρό παιδί που ασχολείται με το μπάσκετ θα μπορεί να αντεπεξέλθει σε οποιαδήποτε δυσκολία, αφού ο δρόμος κρύβει μόνο λακκούβες".