Όσοι είδαν τον Γιώργο Καλαϊτζάκη να ξεκινά στη βασική πεντάδα του Παναθηναϊκού Superfoods , πιθανότατα απόρησαν. Ίσως θεώρησαν ότι είναι τυχαίο, λόγω των απουσιών (βλ. Νικ Καλάθης, Λούκας Λεκαβίτσιους). Στην πράξη αποδείχθηκε ότι η επιλογή του Τσάβι Πασκουάλ δεν ήταν τυχαία, ούτε αφορούσε σε... πείραμα. Το κάθε άλλο, ο 18χρονος πλεϊμέικερ έχει δείξει με την εικόνα του στην προετοιμασία του "τριφυλλιού" πως μπορεί να διεκδικήσει χρόνο συμμετοχής εντός των συνόρων τη νέα αγωνιστική περίοδο. Όχι χαριστικά, αλλά αξιοκρατικά. Ο προπονητής των "πρασίνων" φημίζεται άλλωστε για το γεγονός πως λειτουργεί με γνώμονα όσα γίνονται στις προπονήσεις.

Καταρχάς, να θυμίσουμε πως ο Παναθηναϊκός Superfoods ανακοίνωσε την απόκτησή του προ δύο ετών, το καλοκαίρι του 2015. Ο νεαρός γκαρντ άφησε τον Άρη και τον δίδυμο αδερφό του (στη Θεσσαλονίκη) για να κατηφορίσει στην πρωτεύουσα και να φορέσει την πράσινη φανέλα. Δύο χρόνια μετά , τα πρώτα δείγματα γραφής και η αποτύπωση της δουλειάς που έχουν κάνει μαζί του οι "πράσινοι" φάνηκαν στο παρκέ του ΟΑΚΑ.

Δύο είναι τα βασικά ζητούμενα που έχουν αλλάξει για τον νεαρό, σε αυτά τα δύο χρόνια:

α) ψήλωσε έξι πόντους, με αποτέλεσμα να καταγράφεται πλέον ως 2μ01 σύμφωνα με τις μετρήσεις, πράγμα που τον βοηθάει εντός του γηπέδου -λόγω θέσης.

β) από εκεί που είχε ως πρώτη επιλογή το σουτ, πλέον η δημιουργία "μπαίνει" όλο και περισσότερο στο μυαλό του

Κάτι που δεν είδαμε απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Λογικό αφού τα μεγέθη είναι διαφορετικά και, ορθά σκεπτόμενος, πήγε σε καταστάσεις που δεν αποκαλύπτουν τις αδυναμίες του. Ο Τσάβι Πασκουάλ δεν δίστασε όχι μόνο να του δώσει αρκετό χρόνο συμμετοχής (24'38''), αλλά και παράλληλα να τον βάλει στη διαδικασία να "τρέξει" μόνος του την ομάδα. Αυτός λειτούργησε ως βασικός δημιουργός, δείχνοντας πως δεν έχει πρόβλημα στον χειρισμό της μπάλας και την πίεση του αντίπαλου πλεϊμέικερ.

Δεν έμεινε μάλιστα σε αυτά, αφού έστησε αρκετά πικ εν ρολ, με πρώτο στόχο να ψάξει τον ψηλό ή να "χτυπήσει" τις βοήθειες της ρωσικής ομάδας. Το ύψος και τα μακριά του χέρια βοηθούν σε τέτοιες καταστάσεις, καθιστώντας τον ικανό να πασάρει ακόμη κι όταν βρίσκεται στον αέρα. Όπως έκανε στη συνεργασία του με τον Ζακ Όγκαστ, την στιγμή που είδε ότι ο ψηλός της ΤΣΣΚΑ Μόσχας "κόλλησε" για ένα δευτερόλεπτο και δεν ακολούθησε τον ομογενή σέντερ.

Κατά βάση βέβαια η ρωσική ομάδα προτίμησε να τον αντιμετωπίσει ως... κακό σουτέρ, ήτοι με τον προσωπικό του αντίπαλο να πηγαίνει κάτω από το σκριν. Είναι κάτι λογικό, αλλά και κάτι στο οποίο θα πρέπει να προσαρμοστεί το επόμενο διάστημα. Γιατί σε καμία από τις περιπτώσεις που "έτρεξε" το πικ εν ρολ, δεν έκανε διείσδυση για να δημιουργήσει καταστάσεις αμυντικών περιστροφών στην ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη. Μικρό το κακό βέβαια, αφού πρόκειται για κάτι που δουλεύεται εύκολα και γρήγορα. Μόλις νιώσει πιο σίγουρος για τον εαυτό του (και) σε αυτό το κομμάτι, θα τον δούμε να πηγαίνει πιο συχνά προς τα μέσα.

Στα "συν" του προσθέστε κάτι ακόμη που αφορά το πίσω μέρος του παρκέ: μπορεί να μην έχει ακόμη την κατάλληλη μυϊκή μάζα, αλλά χάρη στα μακριά χέρια του καμουφλάρει κάπως αυτό το κομμάτι. Όπως φάνηκε στη φάση με τον Κάιλ Χάινς, ενόσω η ΤΣΣΚΑ Μόσχας έτρεχε στον αιφνιδιασμό. Έβαλε σωστά το σώμα του μπροστά από αυτό του σέντερ της ρωσικής ομάδας και παίζοντας ιδανικά το overplay, κατάφερε να αλλοιώσει σε πρώτη φάση την πάσα του Κόρι Χίγκινς, κάνοντας εν συνεχεία την... απαραίτητη βουτιά στο παρκέ για να σώσει την κατοχή και να δώσει τη δυνατότητα στον Παναθηναϊκό Superfoods να "τρέξει" αυτός το γήπεδο.

Σημείο δεύτερο στην άμυνα: ο τρόπος που χρησιμοποιεί τα χέρια του. Γιατί κι άλλοι παίκτες έχουν μακριά χέρια, αλλά δεν ξέρουν πως να τα μετατρέψουν σε πλεονέκτημα. Στις περιπτώσεις που κλήθηκε να "σπάσει" το σκριν του προσωπικού του αντιπάλου, ή να δουλέψει τα χέρια του ώστε να περιορίσει την ορατότητά του. Παράδειγμα η φάση με τον Αλεξάντερ Γκαβρίλοφ, στη διάρκεια του γ' δεκαλέπτου. Οδήγησε τον κοντό της ΤΣΣΚΑ Μόσχας σε σουτ υπό άσχημες προϋποθέσεις, κι αμέσως μετά ήταν ο παίκτης που έτρεξε πρώτος το γήπεδο. ΟΚ, αστόχησε στο λέι απ υπό την πίεση του Άντον Αστράπκοπβιτς και του Οθέλο Χάντερ, αλλά αυτό είναι το έλασσον στην προκειμένη περίπτωση (όπου εστιάζουμε στη φιλοσοφία και όχι στο αποτέλεσμα). Αν, δε, παρατηρήσετε τη φάση, θα δείτε ότι πήγε να καρφώσει την μπάλα, αλλά λόγω της άμυνας (ψηλά) του γκαρντ της ρωσικής ομάδας, άλλαξε απόφαση στον αέρα και τελείωσε με λέι απ.

Ο Τσάβι Πασκουάλ συνεχίζει να δουλεύει αρκετά μαζί του, όπως κι ο γυμναστής της ομάδας, Σάββας Αρώνης. Η πρώτη ύλη του Γιώργου Καλαϊτζάκη είναι κάτι παραπάνω από ενδιαφέρουσα, αφού η σωματοδομή του δεν είναι συνηθισμένη για ένα παιδί από την Ελλάδα. Αν δείτε πως είναι οι πιτσιρικάδες σε Λιθουανία, Ισπανία ή Σερβία, θα διαπιστώσετε πως τέτοιοι σωματότυποι αποτελούν τον κανόνα, στην Ελλάδα είναι η εξαίρεση. Γι αυτό κιόλας η προοπτική που έχει είναι μεγάλη.

Μόλις, δε, βάλει τα απαραίτητα κιλά, θα μπορέσει σε ανδρικό επίπεδο, να κάνει αυτά που έκανε κι ως μέλος της εφηβικής ομάδας. Γιατί η... φαντασία και η δημιουργικότητα περισσεύουν, όταν παίρνει την μπάλα στο low post. Πάρτε μια γεύση από έναν αγώνα που έγινε πριν από ενάμιση χρόνο και θα το καταλάβετε.

Όσο για το άλλο 50% των "πρέπει" για να καταφέρει να σταθεί σε υψηλό επίπεδο; Είναι ο χαρακτήρας και η νοοτροπία. Βάλτε ένα "τσεκ" δίπλα σε αμφότερα, αφού είναι χαμηλών τόνων, δεν κουβαλάει τις παθογένειες πολλών παιδιών της ηλικίας του, που βλέπουν το όνομά τους να γράφεται και να ακούγεται. Για την ακρίβεια, θα μπορούσε κάποιος να τον χαρακτηρίσει ντροπαλό. Κάτι που προδίδεται από την γλώσσα του σώματος, όταν τον πλησιάζουν άνθρωποι που είναι εκτός του Παναθηναϊκού Superfoods.