-Μην το πάρεις στραβά, αλλά η επιλογή της τελικής δωδεκάδας θύμιζε την ψυχοφθόρα διαδικασία που βλέπουμε στα reality με τους προτεινόμενους για αποχώρηση...

«Ηταν, όμως, και αναμενόμενη αυτή η διαδικασία. Ξέραμε ότι θα συμβεί. Από την πρώτη μέρα όλα τα παιδιά ήλθαν να βοηθήσουν είτε στις προπονήσεις είτε στους φιλικούς αγώνες είτε στο Ευρωμπάσκετ. Τουλάχιστον αυτή ήταν η δική μου διάθεση. Δεδομένων των σημαντικών απουσιών που προέκυψαν αυτό το καλοκαίρι, οι πιθανότητες συμμετοχής ήταν αυξημένες, ωστόσο δεν σας κρύβω ότι υπήρχε αγωνία για την τελική απόφαση του προπονητή».

-Πώς ακριβώς έζησες τις τελευταίες στιγμές μέχρι την επιλογή σου στην τελική δωδεκάδα;

«Είχαμε τελειώσει την απογευματινή προπόνηση της Τετάρτης (2/9) και ο κόουτς Καζλάουσκας πήρε στο γραφείο του τα δύο παιδιά, τον Δημήτρη (Τσαλδάρη), που ήταν και συγκάτοικός μου στο δωμάτιο, και τον Κώστα (Παπανικολάου), για να τους ευχαριστήσει για τη βοήθεια που πρόσφεραν στις προπονήσεις. Κάπως έτσι έγινε. Πρέπει να πω, όμως, ότι ακόμη και τα παιδιά που δεν θα είναι μαζί μας στο Ευρωμπάσκετ, έδωσαν τα πάντα στις προπονήσεις και είναι μέλη αυτής της ομάδας, αυτής της προσπάθειας. Αν κοβόμουν εγώ λόγου χάρη, θα ήξερα μέσα μου ότι είχα κάνει τα πάντα, ότι είχα βάλει το λιθαράκι μου. Θα υπήρχε πικρία, αλλά όπως το βίωσα εγώ, η ομάδα είναι υπεράνω προσώπων».

-Πώς είναι αυτή η κατάσταση που ζεις;

«Είναι μια από τις μεγαλύτερες στιγμές στην καριέρα μου! Είναι η επιβράβευση μιας τεράστιας προσπάθειας και μιας ανοδικής πορείας τα τελευταία χρόνια. Ανυπομονώ να παίξω στο Ευρωμπάσκετ και δεν το κρύβω. Μπορώ να πω ότι είμαι απελευθερωμένος από κάθε άποψη»...

-Υπονοείς ότι υπήρξαν γεγονότα που σε ενόχλησαν ή σε στενοχώρησαν τον τελευταίο καιρό; Κάτι πρέπει να σε έθιξε. Κάπως έτσι εκλαμβάνω τα λόγια σου...

«Ο καθένας έχει την άποψή του. Υπάρχει ελευθερία και δεν έχει σημασία αν εγώ ή εσείς θεωρούμε κάτι που λέγεται ή γράφεται σωστό ή λάθος. Κάποιες φορές, όμως, λέγονται πράγματα που απέχουν από την πραγματικότητα, αλλά ακόμη και τότε –πιστέψτε με- δεν έχω μπει σε τέτοια μονοπάτια, να καθίσω να σκεφτώ και να προβληματιστώ σχετικά με το γιατί είπε ή έγραψε κάποιος κάτι. Για να μην αποφύγω, πάντως, την ερώτησή σας, θα μπορούσε να με έχουν ενοχλήσει κάποια πράγματα. Ως εκεί»...

-Πάμε στις ιδιαιτερότητές σου! Είσαι «ρούκι» σε Ευρωμπάσκετ και την ίδια στιγμή ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης της Εθνικής. Φαντάζομαι ότι γίνονται σχετικές πλάκες και πειράγματα από τους συμπαίκτες σου...

(γελάει) «Ναι, γίνονται πειράγματα στις προπονήσεις και στα δωμάτια του ξενοδοχείου. Υπάρχει λόγου χάρη μια άσκηση που λέγεται ‘νοκ άουτ’, όπου οι παίκτες σουτάρουν στη σειρά και όποιος το χάσει, βγαίνει. Πάντα λόγω ηλικίας μπαίνω τελευταίος, αλλά έχω κερδίσει μερικές φορές. Εχει πλάκα να είσαι ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης της Εθνικής. Και ταυτόχρονα είναι ωραίο, γιατί σε σέβονται όλοι!»...

-Πώς προέκυψε το αστείο ότι είσαι... ο Μπασινάς της Εθνικής;

«Ε, δεν ήθελε και πολύ! Είναι το πρώτο καλοκαίρι που είμαι ακόμη free agent και παράλληλα βρίσκομαι στην Εθνική. Κάπως έτσι. Επειτα από μια καλή χρονιά και στον Πανιώνιο και στην Μπενετόν Τρεβίζο, πίστευα ότι θα έβρισκα ομάδα και μάλιστα πολύ γρηγορότερα και ότι δεν θα φτάναμε στον Σεπτέμβριο. Δεν ξέρω τι συνέβη. Υπήρξαν προτάσεις, αλλά δεν ήταν καλές οικονομικά. Ισως το λάθος μου να ήταν ότι δεν απάντησα θετικά σε προτάσεις που μου έγιναν νωρίς το καλοκαίρι πιστεύοντας ότι δεν έπρεπε να βιαστώ. Κυρίως από το εξωτερικό είχαν έλθει αυτές οι προτάσεις, αλλά τις απέρριψα».

-Επί αρκετό καιρό άπαντες θεωρούσαν ότι θα αγωνιστείς τελικά στον Πανελλήνιο. Με συγχωρείς για την... αδιακρισία, αλλά τι στράβωσε με την ομάδα της Κυψέλης;

«Η αλήθεια είναι ότι κάποια στιγμή με τον Πανελλήνιο βρεθήκαμε πάρα πολύ κοντά, αλλά όπως λέω και στον εαυτό μου, μάλλον δεν ήταν γραφτό να παίξω φέτος σε αυτή την ομάδα».

-Είναι δύσκολο να πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος στην Εθνική και την ίδια στιγμή να είσαι ο μοναδικός παίκτης χωρίς συμβόλαιο;

«Ναι, είναι δύσκολο, αλλά από την άλλη η Εθνική με κάνει να ξεχνιέμαι και να καταπολεμώ το άγχος, διότι οι μέρες περνούν, οι θέσεις στα ρόστερ κλείνουν και –χτύπα ξύλο- αν προκύψει κάποιος τραυματισμός, μένεις ξεκρέμαστος. Η Εθνική μου δίνει θετική ενέργεια, το επίπεδο των προπονήσεων είναι πολύ υψηλό, με τα παιδιά υπάρχει φοβερό κλίμα, οπότε η κατάσταση αντισταθμίζεται».

-Ισως να βγει και σε καλό αυτή η αναμονή. Ισως να σου ανοιχτούν νέες πόρτες μετά το Ευρωμπάσκετ.

«Ειλικρινά, δεν το βλέπω έτσι. Ποτέ δεν θα είχα στο μυαλό μου να χρησιμοποιήσω την Εθνική για να βρω ένα καλό συμβόλαιο. Αν είχα μια αξιόλογη πρόταση από πολύ πριν, θα είχα υπογράψει».

-Τι είναι αυτό που σε εξιτάρει και τι σε προβληματίζει σε αυτή την ανανεωμένη Εθνική;

«Αυτή η ομάδα είναι τουλάχιστον ενδιαφέρουσα. Υπάρχουν αρκετά παιδιά χωρίς τίτλους όχι μόνο στην Εθνική, αλλά και στους συλλόγους τους και αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν χορτάσει. Η διάθεση και η δίψα για διάκριση κτυπούν κόκκινο, ενώ τα νέα παιδιά παρέχουν στην ομάδα αστείρευτη ενέργεια. Από την άλλη, κάθε νέο πρόσωπο στερεί κάτι από τη χημεία, την κάνει πιο δύσκολη. Ο σταθερός κορμός αφομοιώνει ευκολότερα τη φιλοσοφία ενός νέου προπονητή, ενώ τώρα χρειάζεται χρόνος, ο οποίος όμως δεν υπάρχει! Για αυτό ξεκινήσαμε νωρίτερα από άλλες ομάδες την προετοιμασία μας. Στους φιλικούς αγώνες είχαμε κάποιες πολύ καλές στιγμές κυρίως στην αμυντική λειτουργία, αλλά και στην επίθεση. Παρουσιάσαμε, όμως και κάποια κενά στην επίθεση, που είχαν αντίκτυπο και στην άμυνα. Είναι συμπτώματα μιας νέας ομάδας, που κτίζεται και θα σφυρηλατήσει τον χαρακτήρα της μέσα από τους επίσημους αγώνες».

-Η ερώτηση είναι κλισέ, ωστόσο με ποια θέση θα είσαι ικανοποιημένος σε αυτό το Ευρωμπάσκετ;

«Δεν είναι εύκολη η απάντηση. Λαμβάνοντας, όμως, υπόψη το βάρος της φανέλας της Εθνικής, τις πρόσφατες επιτυχίες και τη δυναμική της ομάδας, όλα αυτά σε αναγκάζουν να σκέφτεσαι ότι θα κυνηγήσουμε το βάθρο. Βέβαια, πρέπει να το αποδείξουμε στο γήπεδο και όχι με δηλώσεις. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει τρομερή δίψα για διάκριση και ότι όλοι θέλουμε να βοηθήσουμε την ομάδα να πετύχει. Κινούμαστε με βάση αυτό ακριβώς το δόγμα. Ολοι για την ομάδα».